Ik was al volwassen toen ik belde. Is nog niet zo lang geleden. Jongens wat een drama. Hij heeft mijn moeder op de neus geslagen en haar opgesloten op de slaapkamer. Hij heeft dit zelf gemeld bij ons, en was niet in staat om rustig te worden en te kijken of het wel goed met haar ging. De details van wat er zich toen allemaal afgespeeld heeft laat ik openbaar weg. Maar de politie was heel streng ook voor mij, aan de telefoon. Elke vorm van melding van geweld, zijn zij verplicht naartoe te gaan om te kijken wat er aan de hand is. Maar ik denk dat als het geen klap was geweest maar alleen opsluiten, tieren en schreeuwen, had ik ook gebeld. Ik was zo kwaad. Ook omdat ze mijn zus er weer in mee sleepten, terwijl zij het meest moeite heeft met het leven, door hun. Dit was wel absoluut een keerpunt, wat een emoties zijn er toen losgekomen. Verschil met jouw man is wel, mijn vader was altijd wel opvliegerig, maar wij hebben daar nooit echt last van gehad. Totdat hij overspannen raakte. Of dat vermoeden hebben we. Hij kreeg toen echt heel regelmatig kortsluiting. Maar ik heb ook wel hele goede jonge jaren gehad. Alleen ook wel extreem slechte. En het klinkt of jouw man niet zo extreem is, maar wel veel constanter is zijn reageren. Het begon heftig te worden toen ik tien was, tot mijn vijftiende ongeveer. Daarna was het voor ons wel afgelopen maar af en toe mijn moeder dus wel. Mijn zus en ik hebben van school een potje gemaakt en zijn zo snel mogelijk uit huis gegaan. Mijn zus na een fysieke escalatie. Ik ben snel gaan samenwonen. In de kern is mijn vader een goede man, raar om te zeggen misschien, maar hij heeft geen makkelijke jeugd gehad. Ook seksueel misbruik. Wat ik nu zie is een gebroken man die enorm zijn best doet, hoe knullig ook. Hij weet dat hij zich niet meer zo mag laten gaan. Dat is een voorwaarde voor contact met ons. En ik begrijp ook dat mensen mij hierin niet begrijpen. Maar die hebben nooit hetzelfde meegemaakt. Het is weer zo makkelijk te zeggen, ‘ik zou nooit geen contact meer willen’. Dat dacht ik in mijn woede ook, ook vroeger , dan zei ik: wacht maar tot ik sterker ben dan jij. Dan krijg je alles terug. Maar dat is ook zo zinloos. Ik kan beter zorgen dat het hier stopt, dat mijn kinderen een opa en oma hebben, en dat ze van hun laatste jaren nog wat kunnen maken samen.
Bedankt voor je antwoord. Aangezien alleen psychische mishandeling nog niet strafbaar is. En de politie met alleen verbaal geweld weinig doet. Tenminste is mijn ervaring. Stiekem had ik misschien gehoopt dat het alleen verbaal zou zijn en dit bij jou serieus genomen was.
Mijn ouders wonen in Duitsland. Dus ik moest ook nog in het Duits uitleggen hoe en wat. En eigenlijk hield die man het heel kort. Denk je dat je moeder gevaar loopt, ja, dan zijn we verplicht te gaan kijken. Ze namen het veel serieuzer dan ik verwacht had. Na horen zeggen heeft de politie hem ook flink verhoord, maar bleef hij ontkennen. Mijn moeder heeft wel haar verhaal eerlijk verteld. Over het strafbare stuk. Daar ging het mij eigenlijk niet om bij het bellen. Ik was bang en boos en wilde dat het stopte. Mijn moeder heeft uiteindelijk ook geen aangifte gedaan. Wel mocht mijn moeder kiezen, of mijn vader tien dagen de cel in, of mijn moeder (weet niet meer heel zeker hoelang) drie dagen weg. Maar er was duidelijk letsel zichtbaar en in de slaapkamer sporen van geweld. Dus eigenlijk ook wel krom, dat de politie dan niet zegt, gewoon inrekenen. Waarom mocht mijn moeder kiezen. Bedoel, het was geen tikje. Ze zat in een plasje bloed. Wanneer hadden ze hem dan wel ingerekend. Als ze half dood lag? Ik heb jouw verhaal ook gevolgd. Maar dat is ook lastig. Bijvoorbeeld. Je man schreeuwt urenlang in je oor dat je een vreselijke kok bent, dan is dat verbaal geweld, maar omdat er niet gedreigd wordt met lichamelijk geweld dan komen ze dus niet? Dat is wel krom hé.
Maar je blijft daarom toch niet bij zo iemand? Wat geef je dan je kinderen mee? Ik zou zelf echt wel willen dat ie hulp zocht, en niet meteen bij hem weggaan, maar als hij het zelf niet inziet en geen hulp zoekt en zo door blijft gaan, dan kies ik voor mijn kinderen en haal ze uit die ongezonde situatie. Je blijft dan toch niet bij zo iemand?