Dat ik door corona mijn baan ben verloren en daardoor de stap heb durven zetten om als zzp-er van mijn hobby mijn beroep te maken.
Dat ik nog meer ben gaan houden van mijn werk. Wat fijn dat je soms door er gewoon te zijn en je werk te doen iemands leven een zetje (of klap) in een andere richting kunt geven. Dat mijn vriend, na meerdere jaren watertrappelen en vele tegenslagen, heeft ingezien dat het beter is te stoppen met zijn bedrijf. 2021 is nog onzeker, maar ik hoop dat hij schuldenvrij kan afronden zonder grote problemen op de weg en dan een nieuwe uitdaging vindt. Dat mijn kinderen zo naar elkaar toe gegroeid zijn dit jaar. Ze hebben regelmatig ruzie, maar zijn ook beste maatjes. Vanmorgen hielpen ze elkaar met het aantrekken van hun pietenpakjes en kropen ze verkleed nog even bij ons in bed. Het laatste jaar met deze sinterklaasbeleving..
Hier een jaar wat voornamelijk in het teken stond van een dochter met een slaapstoornis en mn vader met terminaal traject in thuisverpleging en overleden is. Maar ook dan zijn er lichtpuntjes. Naaiprojecten voor mn dochter (van die prinsessen jurkjes met organza en glimmende voering) die bijna elke dag worden gedragen en nog altijd heel zijn (en de trots van mn dochter). Dochter in 4 dagen zindelijk, was toch thuis en het werd wel tijd al kwam daar de klad in toen mn vader terminaal bleek, later herpakt en gelijk goed. Alleen de nacht nog niet maar dat komt vanzelf. Dat ik mn moeder en vader veel meer bij heb kunnen staan, dochter ging nog niet naar de KDV vanwege dr "zware ademhaling" (wat voor haar normaal is en compleet los staat van corona) en we zijn losgegaan met zandkoekjes (al of niet versierd) en appeltaart maken voor opa. Naast de knutsels dan. Wij zaten toen toch al weken binnen dus konden risicoloos die kant uit. Dat ik mn belofte heb kunnen waarmaken aan mn vader er bij te zijn tot aan het einde en daarna om zijn wensen en welzijn te borgen waar hij dat niet meer kon en mn moeder op te vangen zodat ze niet alleen stond en in een gat zou vallen. Dat ik "crisismanagement" vaardigheden bezit en mn moeder die helemaal van t pad afgeslagen was compleet kon ontzorgen toen zij het nodig had en de tijd beperkt was. Ik heb al een baan als ik een carriere switch zou overwegen (voorlopig nog even niet). Dat ik de beste werkgever heb die je maar kan bedenken. Steekt met kop en schouders boven mn vorige werkgevers uit. Gewoon een heel menselijk bedrijf met aandacht voor de personen achter de werknemers (wie je bent, hoe t met je gaat en met je gezin/familie). Dat wij zelf, incl. dochter geen problemen hebben met isolatie. Zijn blij met kleine dingen, speurtocht door de achtertuin, picknick in een huis gemaakt van karton en hydrofieldoek als dak met een zooi knijpers is al voldoende. Wij waren al niet van balorig en aanverwanten, te druk /te luid kunnen allemaal niet tegen. Alhoewel ze dokter, ziekenhuis en tandarts nu helemaal t einde vindt, vermoedelijk omdat dat "bijzondere uitjes" zijn momenteel. Dat de zienswijze van een kind veelvermakelijker is dan die van een volwassene. Iedereen met een mondmasker is volgens haar "dokter" en zij stelt zich graag voor als "echte dokter g" (ze kan al EHBO waardig met pleisters en snelverband overweg, geruststellen van t "slachtoffer" is ze natuurtalent in (ik had een snijwond en zij heeft me verbonden, die kan zo de zorg in met een paar jaartjes. Schrikt niet en doet wat nodig is ))
Ons nieuwe huis! Verder kan ik er weinig van maken... ik vind er weinig aan zo. Natuurlijk maken we er het beste van, maar na 4 jaar studie van mijn man, spannende zwangerschap waarin ik ook al maanden binnen zat met voorafgaand een miskraam met lange nasleep zijn wij zo toe aan leuke dingen doen buiten het thuis zijn! En natuurlijk kan het erger, maar dat hebben we ook allemaal al meegemaakt.
Ik vond het een heerlijk ontspannen jaar waarin we aan onszelf toe kwamen en weinig verplichtingen hadden. De lockdown was voor ons heerlijk. Kids kwamen helemaal tot rust. We hebben veel in en om het huis kunnen klussen. Uit eten, drukke uitjes etc deden we eigenlijk toch al nooit dus voor ons veranderd er niet veel. Enige lastige is dat veel van onze vrienden en familie verder weg wonen. Maar via videobellen kan je ook veel leuke dingen doen zijn we achter gekomen. Ik vond het al met al echt een fijn jaar
Dat ik de financiën beter op orde heb. Lockdown dus kan niet kopen. En ik mis het materiële niet. Maar word wel blij van de spaarrekening. Dat dat kleine meisje op m'n borst ons toch compleet heeft gemaakt. Dat ik meer mezelf ben geworden nu we door corona zo op onszelf moeten zijn. Niet meer zo krampachtig in de omgang. Niet meer neplachen en doen alsof 't zo leuk is. Gewoon lekker in de bubble
Weinig positiefs te melden helaas, hele jaar was zwaar -piep- Des te meer geniet ik van mijn kleine lieve meisje, mijn zonnetje!
Hier ook het zelfde, niet corona gerelateerd gelukkig maar veel narigheid. Digitale knuffel! Op naar een beter 2021
Een nieuwe baan waar ik het super naar mijn zin heb. Een diagnose en daarna hulp voor mijn dochter, ze daardoor zo opgebloeid en krijgt nu ook bijbehorende extra uitdagingen op school. Omdat op vakantie de dierentuinen en pretparken niet open waren, zijn we voor het eerst met de kinderen gaan wandelen in de bergen. Dat ging super goed en de kinderen vonden het fantastisch! Komende zomer gaan we dat dus weer doen. Anders hadden we nog een aantal jaar hiermee gewacht. Maar het meest dankbaar ben ik voor een juiste match van een stamcel donor en de daaropvolgende stamceltransplantatie (voor een zeer naast familielid). Uiteraard blijft het eerste jaar altijd erg spannend, maar we hebben in elk geval weer hoop! Zo fijn dat er mensen zijn die dat over hebben voor een vreemde!
Na 2 jaar wikken en wegen begin 2020 het besluit genomen te emigreren. Door de pandemie liep alles anders als gepland. Mijn man zat er sinds begin maart en daardoor hebben wij elkaar pas in september weer kunnen zien. In juli emigreren werd het niet. Uiteindelijk in oktober vertrokken. 2020 heeft mij gebracht dat ik eindelijk voor mijn eigen geluk heb gekozen ipv mij schuldig en verantwoordelijk tegen over/voor anderen (buiten ons gezin) te voelen. De maanden dat wij apart hebben geleefd hebben ons wel dichter naar elkaar toe gebracht.
Een tweede zoon! Ons zonnetje en hoe gaaf het is om onze oudste zoon in de rol van broer te zien en omdat we toch praktisch nergens heen gaan, ik er ook van geniet. En hoe heerlijk het is om mijn ouders naast ons te hebben en 1 huishouden te vormen waardoor wij niet alleen ons eigen gezin kunnen knuffelen maar ook mijn ouders. Helaas betekend dat wel als 1 koorts krijgt, wij alleen thuis zitten en we verkoudheidsvirussen delen dus we hebben al vaker een gezamelijke testdag gehad bij de corona straat... maar het is verder zo fijn! Van de rest vd familie en vrienden houden we afstand. En hoe fijn ik het vond dat anderen ook hebben ervaren hoe het is om thuis te moeten zijn gedwongen. Heb meer begrip gekregen voor de situatie waarin ik al veel langer zit dan de covid tijd. En minder verkoudheden door de afstand houden en dat iig de volwassenen niet snotterig langskomen. Zo fijn! Moeten we erin houden, ook na covid En dat ik heel veel contact heb met mijn zus. We hebben elkaar straks een jaar niet gezien in levende lijve maar spreken elkaar zo vaak dat het niet zo voelt dat was pre covid anders, was ze altijd druk met vrienden, uitjes etc. Nu is ze veel thuis en kunnen we uren bellen. Heerlijk! Onze band is nog nooit zo sterk geweest Helaas de relatie wel onder spanning. Kleine had een hele nare start en opstartproblemen en helaas met 10 maanden nog steeds problemen. Slaapt ook niet door dus als we 3 uur achter elkaar kunnen slapen is het al een topnacht en het enorme slaapgebrek is niet fijn voor het huwelijk. Bovendien heeft het werk van mijn man ook last van de crisis dus dat helpt niet.
2020 was een top jaar voor mij. Door de Corona is mijn bedrijf dit jaar 30% gegroeid ten opzichte van vorig jaar. Door de enorme vraag voor hygiënische middelen door onze klanten, besloten om een Groothandel te beginnen naast mijn bedrijf. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer heb kunnen verkopen, en de klant een eerlijke prijs kon bieden. thuis ook goed uitgepakt. Met mijn man in februari besloten om te stoppen met proberen zwanger te worden toen we net van Corona hoorden. We zouden na de Corona weer verder gaan met de afspraken in ZH etc. In maart spontaan zwanger geworden! Door de eerste intelligente lockdown veel thuis gezeten met mijn man en dochter. We hebben daardoor het huis van buiten en binnen aangepakt. We hebben in totaal meer dan 800 kilo aan spullen weg gedaan! Onze zolder stond vol met spullen die we niet meer gebruikten en ook veel spullen uit de schuur weg gedaan. Meeste spullen naar de stort gedaan, maar toch ook een aantal dure, goede spullen op de weggeefhoek gezet! oh en dochter is sinds maart zindelijk overdag en sinds oktober in de nacht! Super trots op haar want de ongelukjes kan ik op 1 hand tellen. Mijn man heeft de stap durven zetten een andere baan te zoeken in deze onzekere tijden. Hij had een heel goede baan en contract maar kwam elke dag als een chagrijn thuis. Na dit een aantal maanden aangezien te hebben, vertelde ik hem dat ik hem mis en zijn werk niet het belangrijkste moet zijn in zijn leven maar zijn gezin, familie en zijn hobby’s. Hij gaf toen aan zo door te modderen omdat hij het idee had niet beter te kunnen krijgen betreft werk en niet wilde dat ik nog meer moest werken. En een dág na dit gesprek zag ik een vacature voorbij komen bij een enorm gezond en mooi bedrijf en binnen een paar weken was hij daar aan het werk! Voor hetzelfde salaris, een dag minder werken dus een dag extra weekend en bij zijn gezin. En mijn man is weer zichzelf. Heerlijk!
2020 is een jaar om snel weer te vergeten, om diverse uiteenlopende redenen... Goed om door dit topic ook bij de positieve ontwikkelingen stil te staan ....: * onze dochter kan geen diepte zien. Ze weet uiteraard niet beter, maar ze komt geregeld uitdagingen tegen daardoor. Afgelopen jaren durfde ze bijvoorbeeld niet te fietsen zonder zijwieltjes en zwemles ging daardoor ook moeizaam. 2020 is het jaar waarin ze zonder zijwieltjes is gaan fietsen en haar zwemdiploma's heeft gehaald. * ik heb afgelopen maandag eindelijk duidelijk op mijn werk mijn grens aangegeven aangaande mijn werkdruk (na een aantal halfslachtige pogingen). ik ben bij ons thuis kostwinner als gevolg van een beperkte gezondheid van mijn man. Ik werk 36 uur. Alles draaide om mijn werk, werd er thuis niet gezelliger van (voorzichtig uitgedrukt).... Mijn persoonlijkheid (harde werker, perfectionistisch en bikkelhard voor mezelf zijn) is niet echt helpend in deze gebleken... Heb hoop dat ik er op tijd bij ben, ben nu ziek gemeld om tijd voor mezelf te hebben. Eerlijk gezegd voelt dit enerzijds als falen (verstandelijk weet ik dat het niet zo is), maar het is heerlijk om lekker in het bos te wandelen, te relaxen en meer tijd voor mijn gezin te hebben... Maar wat me angstig maakt... Is dat ik een hoge ademhaling (stress) ervaar als ik aan mijn werk denk... Voor mij een teken dat ik wellicht toch al verder heen ben dan ik dacht... Anyways... Het positieve is dat ik EINDELIJK in zie dat ik beter voor mezelf moet zorgen en ik liever voor mezelf mag (moet) zijn... En nu maar hopen dat het op tijd is..
Ik kan zo weinig positieve dingen bedenken nu ik probeer te reflecteren.. en dat komt echt niet alleen door de corona. Dit jaar is vooral voorbij gekabbeld zonder noemenswaardige dingen.. geen heftige dingen gebeurd tot nu toe, dus misschien moet ik dat maar als het positieve benoemen.. verder een jaar om snel te vergeten...
Na het verlies van mijn oude baan, direct een andere baan gevonden met meteen een vast contract. Na het verlies van mijn paard, een heel fijn ander paard gevonden.
Ik heb dit jaar besloten te gaan scheiden en nog geen moment spijt gehad, heb nu een mooi huis, nog steeds dicht in de buurt, co-ouderschap gaat goed. Voel me echt zo veel meer mezelf nu. En op werk gaat het super, ga steeds meer werken, dus hopelijk worden volgend jaar mijn contract uitgebreid
Het was een bizar jaar. Maar terugkijkend is het me toch meegevallen (wat ik vooraf nooit gedacht zou hebben). Ik ben eigenlijk heel trots op hoe we dit als gezin hebben doorstaan. Vooral de lockdown, het thuiswerken, thuisonderwijs en behoorlijk op elkaars lip zitten, een dochter met o.a. adhd, twee pubers en een kleuter die allemaal andere behoeftes hebben. Zo gingen mijn twee jongste dochters tijdens de lockdown iedere avond na het eten even een balletje trappen, terwijl zij elkaar juist het meest in de weg zitten en het meeste botsen normaal. Mijn zoon die als een kanjer voor het eerst naar school ging, toen de scholen ook weer opengingen. Dus ik vind het eigenlijk heel mooi hoe we als gezin hier doorheen zijn gekomen. Ben trots op mijn kinderen.
Helaas niet veel moois mee gemaakt dit jaar. Wel blij met ons koophuis van dit jaar maar daar houdt het ook bij op. Wel een mooi lichtpuntje is onze kleintje wat we volgend jaar hopelijk gezond in onze armen mogen houden.
Begonnen als zzper na een dramatische ervaring bij een werkgever. En het loopt fantastisch! Een lief klein katje erbij na een hoop verdriet. Man die besloten heeft ook zzper te worden en al voor een jaar opdrachten heeft! Heel veel tijd met z’n vieren door kunnen brengen ❤️