Hier altijd een wens voor 3 kindjes. Maar na de geboorte van nr 2 ging het niet goed met mijn (nu ex) partner. Een 3e kindje was dus geen topic op dat moment. Wij meenden wel zonder anticonceptie te kunnen maar dat bleek natuurlijk niet het geval. Dus was ik 8 maanden na de geboorte van jongste dochter zwanger. Gevalletje niet gepland wel gewenst. Ik was 38 toen hij werd geboren en heb het nooit als een punt gezien.
Wij hebben ook zo getwijfeld. En toen we er eindelijk uit waren (in de meivakantie hebben we besloten om eind van dat jaar er voor te gaan, als de verbouwing klaar zou zijn) bleek ik zwanger te zijn geraakt die meivakantie. Alsof het zo moest zijn. Loeizwaar tijdens een grote verbouwing zwanger zijn. En een hittegolf. En ze werd geboren en het was ook gewoon meteen goed. Het klopte dat ze er vanaf toen erbij was. Ze is wel een typisch derde kindje. We hebben onze handen er vol aan maar we genieten volop van ons drietal
Als ik dat doortrek had ik er zeker wel meer gehad dan 4. Voor mij/ons was de wel/niet doorslag dat ik graag 1 op 1 tijd wil kunnen hebben met het kind als dat nodig is. En ik vrees dat dat ons niet lukt bij meer dan 4.
Je moet kijken wat jullie aankunnen qua draagkracht. 2 is niet hetzelfde als 3. En je moet alle kinderen tijd en aandacht kunnen geven. Er zal minder individuele aandacht zijn voor de andere kinderen. En minder voor jezelf. Als je nu kinderen hebt die om wat voor reden dan ook extra zorg of aandacht nodig hebben zou ik het dus niet doen. Daarnaast moet het financieel kunnen. Heb je voldoende netwerk om je heen voor oppas, kan je de kosten van 3x uitstapjes, studie etc betalen. En nog vele jaren kinderdagverblijf? En voldoende ruimte in je huis? Bedenk je ook dat een 3e er wellicht meer bijhangt aangezet 5 en 6 kort op elkaar zitten en meer overeenkomsten hebben. Die kunnen weinig met een baby en het leeftijdsverschil is behoorlijk (zeker op die leeftijd). 3e moet dus overal heen worden gesleept. Dat moet jij als ouder ook willen en kunnen. Je begint weer opnieuw. Terwijl je nu d3 vrijheid krijgt van kinderen die meer zelfstandig zijn en waar je echt wat mee kunt ondernemen. Kijk ook eens voorbij de babytijd. Wil je echt een 3e mens erbij voor de rest van jullie leven?
Ik zou dolgraag een derde willen, man niet. Maar ik snap hem ook zeker: zwanger raken is al spannend, zouden we weer de mmm in gaan? Gaat het goed of zal hij weer zijn vrouw bijna verliezen door een bbz? Zwangerschap is loodzwaar en dan de bevalling: elke keer weer het alarm horen, steeds meer mensen in de verloskamer om daarna te zien hoe je levenloze zoon met veel inspanning weer tot leven wordt gewerkt. De slechte start gevolgd door nog steeds ellende met bijna 11 maanden. Kind kan niet zelf poepen, eetproblemen en elke 2 a 3 uur voeden. Het is loodzwaar. Man telt zijn zegeningen: 2 levende kinderen en levende vrouw De praktische dingen kunnen wel worden opgelost, daar hoor ik hem niet over. Maar het emotionele en gezondheidsaspect telt extra zwaar. Op dit moment vind ik het ook loodzwaar. Ben zo uitgeput dat ik niet eens kon bedenken dat na juli geen september komt en dat ik tot 2 keer toe net kon voorkomen dat ik met fiets en oudste kind viel... maar heb daardoor nu wel pijn. Die 2e doen we ee al niet ff bij...
Dat is voor ons ook de reden om het bij 3 te houden. Genoeg tijd en aandacht en de energie om dat te geven. Mijn man is een hele drukke ondernemer en veel weg, wisselende projecten en dergelijke. Ze zijn nu nog jong maar straks met clubjes wordt het al lastiger omdat ik 3 kinderen overal mee naartoe moet nemen. Wij proberen ook met oppas bijvoorbeeld de kinderen toch 1 op 1 tijd te geven. In mijn omgeving zie ik toch veel bijval van opa's en oma's of partners die nu thuis werken en dat hebben wij niet. Financieel hebben wij het heel goed maar kinderen zijn toch gewoon duur. Niet alleen in eten maar ze hebben toch kleding nodig, spullen voor school, zwemles, een sport. Vakanties zijn duurder, ergens gaan eten en dagjes uit. De kriebel was er voor de derde en we zijn heel erg blij met haar en het voelt compleet. 3 is wel meer werk dan 2, logisch. Het is weer een stapje harder werken en dat is prima. Bij 4 zouden wij de kinderen denk ik niet genoeg aandacht meer kunnen geven. 3 vind ik ook wel makkelijk nog een een normale auto. Wij hebben 2 auto's en ik vind het nu al irritant dat als we iemand mee willen nemen naar de dierentuin ofzo we dus met 2 auto's moeten.
Ik moet er nog wel even bij zeggen dat het fysieke geen rol heeft gespeeld, wij hebben veel geluk gehad met zwanger worden, blijven en tot op zeker hoogte de bevallingen.
Het belangrijkste vergeet ik eigenlijk nog, ik wil niet nog meer zorgen. Wij hebben 3 kinderen die best prima gemiddeld zijn maar je hebt toch altijd zorgen, over hun gezondheid, over school, over vriendschappen en misschien ooit over pesten. Dat is zo intens en dat kan ik niet opbrengen voor nog een kind, ondanks de liefde die er ook weer bij komt kijken.
Als ik zeker zou weten dat een 3e baby wél zou slapen s nachts en ons niet elk kwartier wakker zou maken jarenlang dan zou ik heel graag nog 1 kindje willen. Maar mijn beide kinderen sliepen de eerste jaren zo bizar slecht. Ik vond dat zo zwaar en werd er zo labiel en wanhopig door. Wij hebben maar een kleine auto en niet genoeg slaapkamers voor 3 kinderen, maar dat soort praktische zaken daar vinden we wel een oplossing voor. Maar dat slapen... ik durf niet meer.
Ik wilde wel een derde maar ik kon de knoop niet doorhakken. Het was nog te vroeg voor mijn gevoel. Er was iets met mijn oudste en ik wilde daar meer over weten en ontdekken naarmate hij ouder zou worden. Daarbij had ik ook bij mijn middelste het idee dat het wat anders liep dan gewoonlijk. Ik wilde nog een tijdje afwachten om te weten of er op den duur ook ruimte zou zijn voor een derde, of ik mijn handen niet vol ging hebben aan de twee die er al waren. Nummer 3 is verwekt op een moment waarvan ik mij even afgevraagd heb waar mijn verstand gebleven was. Maar wat ben ik blij dat mijn verstand een paar minuten de deur uit was. Voor nu lijkt alles te lopen zoals het hoort en wat is het een zoetje. Maar ik had het ook anders kunnen treffen. Heel soms dan is er een vlammetje voor een vierde. Maar mijn verstand neemt daarin toch wel de overhand. Wat denk ik ook wel goed is. Persoonlijk wil ik echt het gevoel hebben dat ik eraan toe ben en dat ik de middelen en tijd heb om te bieden wat ik zelf vind dat mijn kinderen nodig hebben. Met in mijn hoofd niet mijn dochter, waarbij alles voorspoedig loopt. Maar ingesteld op de gedachte dat er meer nodig kan zijn dan bij het gemiddelde kind.
Slapen is hier ook drama helaas. Alleen de oudste van 5 slaapt goed. De middelste komt elke nacht zn bed uit en de jongste is ook altijd wel een keer wakker helaas. Ik ga er wel vanuit dat het over 3 a 4 jaar wel beter is.
Wij hebben lang getwijfeld en opeens was het voor mij nu of nooit. Die onzekerheid vond ik lastig. Mijn man wilde geen derde en ik ontzettend graag na lang nadenken was hij er toch voor. Onze derde is nu ruim een half jaar (andere kinderen ruim 8 en bijna 5) en het is zo fantastisch. Nu is ze ook wel een hele makkelijke baby. De mini-babytijd heb ik niet als zwaar ervaren omdat je weet dat die fase snel gaat. Ook wist ik dat dit echt de laatste keer zou zijn dus ik kon er van genieten. Het nadeel van een derde is dat het wel echt een stuk drukker is. Het is vaak aanpoten en die was.... oh die was... We hebben een nieuwe auto gekocht. Kinderopvang is een stuk duurder. Is het het waard? ABSOLUUT. ik dacht bij twijfel juist wel doen, je voelt wel als je klaar bent en dat was ik nog niet. Nu wel, we voelen echt compleet zo.
Overigens waren mijn eerste 2 zwangerschappen loeihard met complicaties etc. De derde verliep prima. Elke zwangerschap is weer anders
De wens voor een derde was bij mij eigenlijk een beetje begonnen toen ik ongepland zwanger raakte van een derde, maar deze zwangerschap uiteindelijk na 7 weken eindigde in een miskraam. Vanaf het moment dat ik zwanger was tot aan de miskraam hadden we van alles zitten bedenken hoe we het zouden doen. We woonden toen nog in een klein huis waardoor er 2 kinderen dan op 1 slaapkamer moesten etc. Van allerlei praktische zaken die tegen zouden zitten. En we hadden ook al veel meegemaakt op dat gebied. Twee zware bevallingen gehad, en een kindje verloren. Maar besloten er toch voor te gaan. Kort daarna kreeg ik bloedverlies en zette de miskraam door. Daarna hebben we het op zn beloop gelaten. We gebruikten ook geen voorbehoedmiddelen en we zagen wel waar het schip strandde. Paar maanden later raakte ik opnieuw zwanger van nummer 3 Daarna uiteindelijk verhuisd, grotere gezinsauto aangeschaft etc. Er is hier zelfs ook nog een vierde gekomen Het is soms echt super druk om gek van te worden, maar ook heel knus en gezellig. De kinderen schelen niet super veel qua leeftijden en je ziet gewoon dat er altijd wel iemand is om mee te spelen. Als we dagjes weg gaan of op vakantie zijn hebben zij altijd elkaar om iets mee te doen.
Hier door de omstandigheden willen wij geen 3e kind. 2 zware zwangerschappen gehad en de bevalling van de jongste was traumatisch. Door het oog van de naald gekropen We hebben genoeg liefde nog te geven maar we durven het niet aan en tellen onze zegeningen met 2 gezonde jongens
Hier altijd wel graag een derde kindje gewild totdat ik was bevallen van de jongste. Er zit bijna 4 jaar tussen onze kinderen (bewust), maar vond de overgang van een kind wat al heel zelfstandig was naar een baby enorm groot. Daarnaast vindt ik de aandacht verdelen tussen beide best lastig en kijk er naar uit dat ik weer een beetje tijd voor mezelf terug krijg als de jongste wat groter is. Dit allemaal bij elkaar maakt dat wij besloten hebben om het bij deze gezonde kindjes te houden
Ben nu ongesteld. Bijna klaar voor ronde 1. Super spannend vind ik het ook deze keer weer. Soms nog lichte twijfel. Bang dat een derde buiten de boot zal vallen. Mijn meiden zijn helemaal fan van elkaar. Zal vast goedkomen. Iedereen heel veel succes!
Lange tijd getwijfeld. Tot ongeveer een half jaar geleden. De kinderen zijn nu 8 en 5 en een half jaar geleden werd mijn vriendin zwanger van de derde. Ik dacht eerst nog dat ik dat ook wilde. Maar hoe verder de zwangerschap nu vordert hoe meer ik me realiseer dat er echt een mensje bij komt en dat je echt weer 'opnieuw' begint. Wij krijgen nu echt meer vrijheid, ze gaan vaak samen/zelf naar de speeltuin ofzo en dan hoeven we niet meer uit. Daagjes weg enzo is allemaal makkelijker. Geen rekening houden met slaapjes, flesjes. Geen tassen vol luiers etc. De enige reden waarom ik een derde zou willen is omdat ik ook eens een 'onbezorgd' eerste jaar van een kindje wil meemaken waarin ik het kindje alle aandacht en energie kan geven. Bij mijn oudste werd mijn vader ziek toen ze 2 maanden was en overleed toen ze 11 maanden was. Bij de jongste overleed mijn moeder een maand voor zijn geboorte. Bij beiden ben ik dus met heel andere dingen bezig geweest. Maar enkel dat is geen reden voor een derde kindje... Daarnaast ga ik per 1 januari 4 uur meer werken. Dat kunnen we doen omdat ik thuis kan werken als de kinderen er ook zijn. Met een baby erbij gaat dat niet. En ik heb ook geen schoonouders meer dus geen opa en oma dke even kunnen oppassen.