Voor mij is dat echt zo. Ik besef eens te meer dat ik zo gelukkig mag zijn met de job die ik nog steeds (van thuis) kan blijven doen, met een gezin waar ik mij goed voel, met mijn huisje met tuintje waar we buiten kunnen zijn, met de mooie plekje hier in de buurt (die ik vaak niet eens kende), met een mama die ondanks haar leeftijd nog kan en wil leren videobellen, met .... Voor veel mensen is het echt niet zo gemakkelijk. Ik ben daar echt dankbaar voor!
Ik ook hoor! Vond 'm daarom ook zo mooi. Als ik zie hoeveel mensen in de problemen zijn gekomen, hetzij financieel, hetzij mentaal... (en dat maak ik nu helaas van heel dichtbij mee) Dan ben ik zo dankbaar dat dat bij ons niet het geval is. En dat je "gewoon" maar even contact kan opnemen met familie die tweeduizend kilometer van je vandaan woont (mijn tante in Singapore moest het destijds met brieven doen), ondanks dat echt bezoeken niet kan, is toch wel een gunst van dit digitale tijdperk.