Eens! Sowieso denk ik dat dat (over)bezorgde het alleen maar erger zal maken. Mijn zus heeft jarenlang een eetbuienstoornis gehad en alleen al de vraag van mijn moeder wat ze die dag had gegeten, kon een trigger zijn voor een aankomende eetbui. Zeg natuurlijk niet dat de man van TS ook een eetstoornis heeft, maar het komt op mij wel over als emotie-eten. En m.i maak je het met overbezorgd zijn alleen maar erger mee, vooral dat stiekeme.
Hier heb ik heel wat gezeurd of het ongezonde eten en roken van mn vriend. Zelf eet ik altijd gezond alles was er etc etc. Opgeven moment heb ik het losgelaten het maakte het er namelijk een stuk minder gezellig op. Het helpt namelijk helemaal niks helaas. Uiteindelijk is nu 4 jaar geleden de knop omgegaan en staat hij er zelf ook helemaal achter. Hij zegt nu ook zelf dat hij veel meer van eten kan genieten omdat hij het niet alleen naar weg snaait etc. Macie nee doet ie niet meer wil wel een goede lekker burger etc etc. Niet echt heel handig om te weten maar toen ik het losliet was het voor mij ook een stuk prettiger. Ondanks dit vind en vond ik hem nog steeds wel geweldig om van de houden!
Lastig hoor, dringt het wel tot hem door dat wat je zegt? Hier thuis werd er ook wel een tijd op twee gezondheid niveau’s geleefd. Maar hij wist op zich wel dat het niet goed was wat hij deed. Dat boos worden is puur defensief, het niet willen horen van een ander. Hier heeft het toch ook wel een aantal jaren geduurd voordat alle slechte dingen afgebouwd waren tot gezond. Hier werd dan altijd gezegd dat ik zijn trui had laten krimpen
Ik zou er niks meer over zeggen. Probeer thuis zo gezond mogelijk te koken en wat hij buiten doet is zijn 'probleem'. Misschien dat hij ooit inziet dat het niet hoort en dat ie zelf gaat veranderen. Ik begrijp je overigens wel hoor, wij eten thuis ook zo gezond mogelijk. Soms zie ik mensen die echt elke dag aan de frituur gaan, dan kan ik dus echt misselijk worden . Ik zou me er in ieder geval niet druk om maken, je man is volwassen en hij moet zelf inzien dat het ongezond is.
Lastig hoor, zolang je man de ernst er niet van in ziet kan jij zeggen wat je wilt maar ga je het toch niet veranderen en zorgt het alleen voor spanning. Probeer het los te laten, hij moet zelf de knop om kunnen gaan zetten en in gaan zien dat het niet gezond is wat hij doet. Hier ook een man die het liefste zou leven op chips, snoep, koek, patat etc. Hij heeft soms van die momenten dat ie er weer wat in door kan slaan maar laat zich gelukkig sturen daarin en een klein seintje is dan vaak al genoeg om hem er weer om te laten denken.
Tja je kan er niet veel mee als hij niks wilt. Mijn moeder is jarenlang kanker patiënt geweest. Ik heb haar ook jarenlang op meer beweging en meer gezonde voeding gewezen. Zonder resultaat. Maar het zat er niet in. Enige wat je kan doen is geen ongezonde dingen in huis halen. Dan voedt je zijn “verslaving”. Zo weigerde mijn moeder op een bepaald moment cola, alcohol en sigaretten voor mijn vader te halen.
Jullie zijn allebei volwassen en hebben daarin allebei recht op het hebben van je eigen mening en het maken van je eigen keuzes in dit soort zaken. Als dit een punt is dat voor jezelf ontzettend belangrijk is en onacceptabel is dat je partner er anders in staat, zou ik me afvragen of een relatie/samenwonen een goed idee is. Je kan van geen van beide verwachten je continu anders voor te doen dan je bent.