Yep lekker de hele dag koffie/thee drinken en netflixen, zonder jengelend kind... Wat een belachelijke kortzichtige reactie zeg.
Waarom zou je je kind tijdens je verlof thuis houden, uit z'n ritme halen, om vervolgens als je weer gaat werken opnieuw te laten wennen... meeste kindjes zitten er ook geen 5 dagen in de week. Zal ook misschien per kind verschillen, maar mijn kind heeft veel uitdaging nodig en op het einde van de zwangerschap kon ik hem dat echt niet meer bieden. Dan was het voor hem fijn om naar de opvang te gaan en voor mijzelf fijn om wat alleen tijd te hebben. Ik zie daar echt niets vreemds aan.
+1 Onze kleine gaat 2 dagen heen en ben niet van plan om hem uit zijn ritme te halen. Daarbij vind hij het helemaal geweldig. Heeft hij meer aan dan een moeder die straks nog weinig kan doen met hem.
Hihi, kijk hier hoopte ik dus op! Heb een beetje hetzelfde. Vooral de eerste 2 dagen was ik echt helemaal van slag! Maar nu lijkt het ook alweer okee, kwestie van verwachtingen bijstellen en hormonen onder controle krijgen Mn vriend heeft een cruciaal beroep en ziet daarbij dagelijks nog tientallen mensen van dichtbij. Dat maakt dat ik mn ouders een beetje wil beschermen tegen mogelijke corona besmetting. Ben wel echt blij met de extra quality time met mn dochter, maar denk ook wel dat het nog moeilijker voor haar wordt als ze na weken met mij samen er plots een baby een huis is en tegelijkertijd ze weer zal gaan starten met opvang. Ben wel echt blij dat ze dan weer haar structuur en ritme terug krijgt want het is inderdaad zo dat 2 dagen opvang haar heel goed doet!
En dan houdt de opvang natuurlijk 16 weken lang gratis de plek die je na je verlof weer nodig hebt vrij.... OMG wat een bijzonder domme, ondoordachte en kortzichtige reactie van jou.
Al die organisaties zijn zo vastgeroest als wat inclusief compleet inflexibel. Als er gaten vallen tijdens verlof periodes kunnen ze flexibel gaan opvangen wat bijzonder nuttige beroeps groepen hard nodig hebben itt de me time Netflix miep voor wie het leven altijd ‘zwaar’ is. Naar mijn mening is het gewoon misbruik van belastinggelden. Kunnen heel veel nuttiger dingen mee gedaan worden.
Hier krijg ik dan echt de kriebels van, alsof jou bekkeninstabiliteit het zelfde is als van een ander..
Dikke knuffel. Je hoopt toch op een beetje tijd/rust voor jezelf en dan loopt het anders. Ik heb nooit klachten gehad gelukkig, maar wel 2 keer hoogzwanger achter een dreumes moeten aanhollen en dat is gewoon pittig. Dus ik snap het helemaal. Sterkte met de laatste loodjes!
Jij hebt duidelijk geen idee hoe de plaatsingen in de kinderopvang werken Daarnaast, het zal je verbazen misschien, maar veel kinderen vinden het erg leuk op de opvang en zijn verdrietig wanneer ze niet mogen komen spelen... en dat alleen maar omdat mama “ lekker met z’n alle naar binnen wil keren “ DAT is pas egoïstisch Moet de loonbetaling van de zwangere dan ook maar niet door gaan? Want ze werkt immers niet? Echt totaal geen rieel beeld wat je schetst. Behalve dat Netflix en geen kruimels op de grond dat is uiteraard enkel wat moeders doen als ze in hun zwangerschapsverlof zitten he.. *sarcasme uit*
Ja want die mensen zitten er op de wachten hun kind telkens een paar weken ergens te kunnen brengen en te laten wennen om vervolgens heerlijk flexibel hun kind weer ergens anders te brengen. En kan het kind elke paar weken weer opnieuw beginnen met wennen en een band opbouwen. Evenals de ouders die hun kind telkens weer aan een ander moeten toevertrouwen. Vraag me toch af of jij altijd zo dom en kortzichtig bent of dat de lockdown afbreuk doet aan je mentale vermogens En wat betreft dat zware Netflixen.... zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten. Zet nog even een serie aan meid...
Ik snap je helemaal, bij de 2e kon ik niet meer lopen van de pijn! Ik snap ook dat je er even enorm van baalt, dat je niet de rust en ruimte hebt die je dacht te hebben. Daar mag je gewoon even van balen, dat is even de moment die je gebruikt om even bij te komen van alle hectiek, en je voor te bereiden op het nieuwe leven. Je kind(eren) hebben er straks ook niets aan als jij jezelf helemaal voorbij loopt, dus ik vind dat je zeker recht hebt op de opvang, en ja zelfs nu met de lockdown, want wanneer bepaald een ander voor jou dat je het wel of niet zwaar hebt?
Ik volg deels wat je zegt, behalve dat het oppervlakkig is om graag even tot jezelf te kunnen komen in je verlof. Ik ben van plan te werken tot 39 weken (vrij normaal hier in België) en heb daar op zich niet zo'n problemen mee, lichamelijk zal het hopelijk ook wel lukken, maar nu bij een derde zwangerschap merk ik wel dat ik dat stukje 'concentreren op de naderende bevalling, op de baby die komt' mis. En dat is zeker rniet oppervlakkig, het is juist het 'diepere' dat ik mis. Ik ben zo aan het vliegen tussen werk en huishouden en zorg voor de kindjes dat ik soms gewoon vergeet dat ik ook nog zwanger ben. Er is amper iets klaar, rond 22u 's avonds slaag ik er soms in om bvb naar de adressenlijst voor de kaartjes te kijken. Ik kijk dus ook wel uit naar tenminste één week alleen ik en de baby in m'n buik, even alle aandacht voor haar/hem en tijd om even te landen voor de bevalling.
Lees even wat je allemaal blaft; afbreuk aan mentale vermogens. Al die mensen die zo moe zijn van het leven zijn dat omdat ze iets doen wat ze niet zijn maar financiële en sociale handboeien dragen. Als de lockdown je iets leert is dat family matters en dat basic je inzichten geeft en je veerkracht meer test dan me-time waar je maar niet van opgeladen raakt omdat je maar ophikt tegen het echte leven wat te gecompliceerd is.
Jup, ik was er eentje in een rolstoel. Als t maar instabiel genoeg is kan je letterlijk geen kant meer op. @TS misschien een vast iemand in de omgeving die dreumes tijdelijk even mee kan nemen naar de speeltuin oid om uit te waaien. Verder vond mijn dochter t mateloos boeiend om mij met van alles te helpen, ook als dreumes. Bekkeninstabiliteit noem ik voor haar gewoon buikpijn en ze helpt me waar ze kan. Helpen met stoffen, vegen, dingen van de grond oppakken, "stofzuigen" etc. Van alles eigenlijk wat weinig kwaad kan en ze lekker bezig is. Keukenkastjes poetsen (hier een oude keuken, dus geef ik dr een gezichtsreinigingsdoekje t maakt geen bal schoon maar de knoppen op de kastjes blinken prachtig en de vlekjes verdwijnen). Koffietafel tegen de bank aan en samen bouwen, ik liggend vanaf de bank. Van die smart lampen ingedraaid, muziek aan en lekker op flash zetten, mini disco. Grote doos zoeken (of oproepje op de buurtapp) zijkanten een deur en raam maken, hydrofiel lakens spannen als dak en een lading kussens er in. Huisjes maken is t einde. Zo veel mogelijk dat zij bezig zijn en t zo min mogelijk energie kost. Wordt dan een uurtje tv langer ach nood breekt wet.
Iets wat je niet bent. Financiële en sociale handboeien. Een echt leven wat te gecompliseerd is.... dat zijn nog eens een boel aannames puur omdat iemand iets zwaar kan vinden of even ergens tegenop kan zien omdat alles ineens anders is. Ik ga voor optie 1: heeft niets met de lockdown te maken. Je bent zo. Hoop dat je ooit hulp krijgt met bijvoorbeeld het opbouwen van empatisch vermogen. Sterkte!
Ik heb je situatie gelezen en zou je net als iedere Nederlandse kersverse moeder ook een week fulltime Kraamzorg thuis wensen.
Pfff.....ik weet het niet. Het klinkt allemaal een beetje "prinses-achtig". Lekker netflixen, lekker tijd voor jezelf. Laat je man iets regelen! We zitten middenin een epidemie, iedereen moet verwachtingen bijstellen dus ook jij.
Wij kunnen wel wat langer in het ziekenhuis blijven (2 nachten normaalgezien vanaf de 2e), maar dat is nu met Corona ook niet zo fijn (nuja, ik vond het sowieso nooit fijn) omdat de kindjes niet op bezoek mogen komen. De vroedvrouw komt de eerste week ook elke dag thuis langs en kraamzorg, er bestaat wel zoiets in België, maar dat is dan bvb 2 halve dagen per week en ik krijg daar vooral stress van, want ik weet nooit wat in haar kan laten doen Maar na de bevalling is m'n man gelukkig wel thuis hoor, ik hoop dat ie dit keer ook effectief eens de volle 2 weken thuis kan zijn
Ook dat. Er worden hier mensen geroosterd die het wagen om 4 familieleden uit te nodigen met kerst ipv 3. Want (niet mijn woorden), je kunt nog zoveel kerst vieren. Jaja, maar tijd met je eigen gezin, de ontwikkeling van je 0-4 jarige beleef je ook maar eens. Als opvang niet zo gesubsidieerd zou worden kwam het logisch denken met oplossingen als een partner laten meehelpen ook een stuk eerder naar het oppervlak drijven. Het tegenwoord is meestal gelijk ‘dat kan niet’ en/of ‘we hebben vakantiedagen nodig voor daar en daar heen’. Een kind krijgen is een Lifetime changer, goede dingen mogen tijd kosten zegt men wel eens.