Hallo, Ik ben op zoek naar meiden waarmee ik in contact kan komen die al langer dan 12 maanden graag zwanger willen worden van hun eerste kindje. Ik wil graag met meiden kletsen waarbij in het ziekenhuis alles is goed gekeurd en dus zelf nog aan de slag moeten. Ik merk zelf hier erg dat ik het vertrouwen jn mijn lijf kwijt ben en graag wat wil kletsen wat ik eraan kan doen en wellicht elkaar kunnen steunen. ik zit zelf in ronde 18. Heb in januari 2020 een miskraam gehad en daarna laat alles op zich wachten. Hoop dat ik hier wat meiden kan vinden.
Hoi, Hier net 12 maanden bezig, wel nog geen onderzoeken gedaan in het ziekenhuis. In januari heb ik mijn eerste afspraak bij een fertiliteitsarts. Ik kan ook wel altijd een babbel gebruiken! Ik vind het wel een beetje vreemd dat jullie na 18 rondes nog steeds zelf aan de slag moeten, ook al is alles goed gekeurd in het ziekenhuis. Mijn gynae zei dat je hulp kon zoeken vanaf 12 maanden proberen. Misschien voor een tweede opinie gaan?
Geen ziekenhuiservaring omdat we dat beiden niet wilden en vooraf hadden afgesproken dat niet in te gaan. Ook ovulatietesten deden we niet. (dan heb je nog dingen over). Maar allicht kan je er wat mee: Regelmatige cyclus, al jaaaaaren van de pil af en toch duurde het bij ons bijna 3.5 jaar in totaal. Je weet dan toch echt wel in welke periode je moet gaan gokken zeg maar en zekerheidshalve neem je nog wat extra marge erbij. Na de eerste 2.5 jaar gaf ik de moed op, ging mn carriere switch maar in want dat zwanger worden zag ik toch niet gebeuren dus dat risico durfde ik wel te nemen (dat evt contract niet zou worden verlengd). Boel ging op een lager pitje want ik moest ontzettend veel leren in de avonduren. Vlak voordat mn jaarcontract afliep, bleek ik toen zwanger. Ik was echt stomverbaasd, had t al compleet uit mn hoofd gezet. Waar het aan lag, geen idee. Daarvoor geen enkele hint ook maar gehad dat we uberhaupt raak KONDEN schieten. Bleef keurig netjes op tijd lopen. Geen miskraam, geen vage streepjes, niks noppes nada. Was 1x erg blij want 2weken overtijd en moest veel plassen...jahooeee! Bleek een blaasontsteking zonder pijnklachten...grrrrr naaiactie, vlak daarvoor een uitstrijkje gehad nooit eerder blaasontsteking. Aan het aantal pogingen heeft t zeker niet gelegen destijds. Lees wel vaker dat als je t "loslaat" t ineens op komt zetten, maar bewijs heb ik daarvoor niet gezien. Misschien om dat je dan meer instinctief reageert ofzo maar dat is gokwerk van mijn kant. Heb me t lang genoeg afgevraagd wat we daarvoor dan "fout" deden, maar niet echt iets kunnen vinden. Het enige wat er anders was de keer dat ik zwanger werd van mn dochter was dat ik bleef liggen naderhand met een opgerolde handdoek onder mn kont. Allicht dat dat iets is waar je nog wat mee kan in de tussentijd. Ik dacht alleen maar " had ik dat verdorie niet eerder kunnen bedenken" Tandarts en mondhygieniste opperden wel dat tandvlees problemen een issue konden wezen, dat zagen ze in hun praktijk in elk geval wel als potentieel verband maar konden ze bij mij destijds uitsluiten. Vrienden van ons moesten eigenlijk alleen "over de drempel" geholpen worden. Haar omgeving was nogal vijandig ingesteld dus alles wat langskwam werd vernietigd. Biologisch gezien niks mis verder bij beiden. "Het afweergeschut stond alleen iets te fanatiek afgesteld" zoals ze dat zelf zei, vond dat wel een mooie beeldvorming en achtte dat destijds ook bij ons van toepassing (waren toen 1.5 jaar onderweg). Wij waren beiden ook gamers en speelden vroeger tegen elkaar en ik schoot hem nogal vaak af, dus opperde een aimbot voor m aangezien hij t in reallife kennelijk ook niet kon winnen van me (we kregen een raar soort humor na verloop van tijd, mja ook een manier om er mee om te gaan). Mijn man stond niet echt open voor die ingreep, ik had nog zoiets van moah dat zou ik nog wel overwegen. Maar dat is dan nog een "light" variant van de MMM die je eventueel zou kunnen helpen. Hopelijk snel een dikke vette streep met een plakker. Tis knap klote als de eerste zo lang duurt.
@Vero0504 bedankt dat je de tijd heb genomen om te reageren. Ik ben er zelf echt 22/6 mee bezig denk ik. En probeer hier eigenlijk tips en tricks te vinden om mijn hoofd wat meer afleiding te geven. Het recept van zo en zo moet het en dat werkt daar kijk ik niet meer naar. Het is toch bij iedereen anders.
Ik begon met een andere baan in een totaal andere categorie, dat hielp wel aardig. Certificeringen halen helpt nu wel aardig.
Ja ik weet ook niet goed wat ik ervan denk. Ik heb in januari een miskraam gehad en dat zegt toch net iets meer dan als er helemaal nog geen zwangerschap is geweest. Dan het het verhaal een hele andere wending gekregen. Ik weet niet goed of ik naar een ander ziekenhuis wil nog. Ik weet ook dat als je hormonen moet gaan gebruiken dat ook niet ideaal is. En als het natuurlijk lukt is dat wel fijner. Beide hebben we we kijken het aan tot de zomer en anders misschien toch naar een ander ziekenhuus
Laat ik beginnen met zeggen dat het “loslaten” waar veel mensen het over hebben echt de grootste onzin is. Als dat ook maar een beetje waar was dan werden stellen eerst een paar weken op vakantie gestuurd ipv dure vruchtbaarheidsbehandelingen. Ik heb er 15 maanden over gedaan voordat ik zwanger raakte van mijn zoon. De eerste 6 maanden waren zorgeloos, het zou wel komen. We waren jong en gezond. Toen de 6 maanden voorbij waren heb ik toch maar de huisarts gebeld. Mijn moeder en ook mijn oma (moeder van mijn moeder) hadden er beiden jaren over gedaan voordat ze voor het eerst zwanger raakte. Na aanleiding hiervan werd ik dus al snel doorgestuurd. Onderzoeken gehad en ja... niks gevonden. Het moest gewoon kunnen. We moesten het nog ff proberen. Er ging weer een half jaar voorbij en wederom niks. Niet één keer overtijd. Dus weer terug en opnieuw onderzoeken. Tijdens die onderzoeken eindelijk een positieve test, die eindigde in een menstruatie die drie dagen te laat alsnog kwam. 14 maanden en dan eindelijk die positieve test, om na 3 dagen keihard van je roze wolk te vallen. En toen kregen we de uitslagen vd onderzoeken. Er was echt niks mis, het moest echt gewoon kunnen. We moesten het tot juni proberen, dus nog een 5 maanden. Er werd wel een hsg gepland, maar die hebben we niet meer nodig gehad. Ik bleek meteen weer zwanger! En dit keer bleef die plakken! Wat wij wel meekregen vd gynaecoloog die dag toen we de uitslagen kregen: mijn man had heel goed zaad, dus zij gaf aan voor het in de aanloop vd eisprong elke dag te doen. Dit gedaan en ja zwanger! Dat is nu mijn prachtige zoon van alweer 3 jaar. Wonder boven wonder was ik van mijn dochter geheel onverwacht meteen zwanger.
Ja inderdaad bij ons alles goed. Mijn man heeft 38niljoen zaadcellen. Wat dus ook goed is. Wij doen het nooit in de ochtend. Misschien is er in de ochtend wel beter zaad. Ik weet dat loslaten ook niet gaat. Maar wil gewoon zo graag wat relaxter erin staan
Het loslaten is héél lastig weet ik uit ervaring.. ik kon mensen wel wat doen die zeiden 'laat het los, je bent er te veel mee bezig'... Hoe lang moeten jullie nu weer zelf proberen? Wij zijn na een jaar voor onderzoeken naar het ziekenhuis geweest, daar kwam niks uit dus moesten nog zelf proberen.. Een halfjaar verder stond er een nieuwe afspraak gepland, maar net voor de afspraak bleek ik zwanger, zat toen in ronde 19. Het kan gek lopen soms. Hopelijk mag je snel blijvend zwanger zijn.
Hier nu in Ronde 15 en ben ook al op alles onderzocht en hsg gehad, man ook goed zaad. Moesten nu nog een half haar proberen na de hsg. Ze zeggen dat wij zwanger moeten raken want we hebben al een kind en alles zou goed zitten, en gewoon pech hebben dat het nog niet raak is. Natuurlijk is het niet leuk, elke maand weer die teleurstelling en het uitzichtloze en niet weten of en wanneer het eens gaat lukken. Maar ik zie hier op het forum veel meer vrouwen die er langer over doen en ik realiseer me dat het gewoon soms lang kan duren. Zo probeer ik erin te staan maar het is lastig hoor. Heb verder geen tips voor je maar wilde je even laten weten dat je niet alleen bent.
Wat verschikkelijk dat het zo lang moet duren. Hier bij de eerste 3.5 jaar over gedaan, uiteindelijk na de tweede iui zwanger geraakt. Tips over los laten ect... Zijn de ergste die je kunt krijgen. Die wil ik je dus ook niet geven. Het enige wat bij ons belangrijk was, om de sex leuk te houden. En voldoende andere leuke dingen te doen. Ik hoop voor je dat het snel raak is. Hier voor de 2de samen met me vriend een datum afgesproken om weer naar het ziekenhuis te gaan. Maar ben toch nog spontaan zwanger geworden. Blijf moet houden in je lichaam
Ja wij moesten toch echt nog een jaar zelf proberen. Er zijn geen aanwijzingen waardoor het niet zelf zou lukken. Ik probeer nu te gaan denken dat mijn lichaam het kan en er zo voor zorgen dat ik wat rust creëer
He wij hebben wel eens samen in nod groepjes gezeten. Helaas is het voor jou dus ook bog steeds niet gelukt. ze zeiden bij ons ook je bent 1 keer zwanger geraakt dus jullie zijn wel een match. Die keer was ik na 8 maanden zwanger. Nu zijn we bijna weer 12 maanden verder
Dankjewel. Ik wil idd die moed weer terug krijgen in mijn lichaam. Gelukkig lukt ons dat wel om genoeg leuke dingen te doen. Daar ben ik wel heel blij mee
Wij zitten momenteel ook in ronde 15 en ook bij ons zijn alle testen goed. Deze maand een HSG test gehad, dus hopen dat de olie misschien nog wat heeft gedaan haha! Ik ben nog niet eerder zwanger geweest, nog geen miskraam, helemaal niets... Het blijft ontzettend onzeker allemaal. Ik heb goede en minder goede momenten. Voorlopig moeten we het ook nog minimaal 6 maanden proberen. De kans op een spontane zwangerschap was 34.4% (klonk bizar laag vond ik) en IUI schijnt <30% te zijn? Dus ik hou er voor nu nog maar aan vast dat het starten van een medische molen ook geen garantie geeft... @MrsWit Als je wilt mag je me ook altijd een privé berichtje sturen
Oh dan is onze score wel een stuk hoger 60%. Maar dat zal wel komen omdat ik al een zwangerschap heb gehad. Ik wil gewoon graag mijn gedachtes ergens anders op hebben. De zwangerschap mag er wel zijn, maar wil niet meer dat dat de boventoon voert