Nou inderdaad. Veel kinderen zijn daar in de onderbouw gewoon nog niet aan toe. De eerste maanden op de middelbare school vond mijn dochter nog interessant en toen deed ze nog wel haar best maar na de kerstvakantie kwam daar aardig de slop in. Ik heb toen een gesprek gehad met de mentor en toen werd me toch wel duidelijk gemaakt dat het de bedoeling is dat ik er controle op houd dat ze haar huiswerk doet. En ze drukte me op het hart om dat de eerste 3/4 jaren ook wel te blijven doen. Nu in de tweede ging ze aan het begin van het jaar weer gemotiveerd aan de slag en heb ik het laten verslappen. De motivatie was van korte duur met als gevolg 4 onvoldoendes op het rapport. We hebben nu afgesproken dat ze haar huiswerk beneden doet (ze zit boven namelijk gewoon te gamen i.p.v huiswerk te maken en als ik dan binnenloop heeft ze snel altijd hetzelfde Magister scherm open staan ). Ze heeft gewoon de zelfdiscipline nog niet. Ze heeft trouwens ook echt zo'n instelling dat een 6 goed genoeg is en hoger halen tijdverspilling en ik kan daar ook niet zo goed tegen. Overigens wel op het gymnasium maar wellicht is ze een uitzondering in de klas daarin dat weet ik niet.
Als ze dokter wil worden zou ik even t lotingssysteem naar voren toveren en uitleggen hoe dat werkt. Op de middelbare wanneer je structureel hoge cijfers haalt wordt je al snel nerd/stuud genoemd. Vermoedelijk zal dat een rol spelen. Als zij echter achter haar droom aan wil zal ze dat naast haar neer moeten leggen en HAAR pad willen volgen. Met alleen 6'jes ga je daar niet tussenkomen. Eigenlijk alles van die orde vraagt toch wel 7-8 gemiddeld zo'n beetje, hoe hoger hoe beter. Niet om haar te pushen naar een hoger niveau omdat jij dat graag wilt, maar wel als waarschuwing dat haar huidige inzet niet gaat leiden tot het doel wat ZIJ wil. Zeg je niks, dan is ze boos dat je dat niet vertelde. Zeg je t nu krijg je allicht een puber "jaaaahaaaaa". Rondje hogeschool/universiteit zit m helaas nu er niet in anders had dat nog wat geweest, misschien wel digitaal dat valt te bezien. Paar gesprekken met studenten of een docent/mentor aldaar eens (digitaal) rondneuzen op de fasciliteiten, is dit echt wat je voor ogen hebt? En mocht ze zich later bedenken en biomechanische wetenschappen ineens helemaal t einde vinden, dan is die 8 voor natuurkunde ook helemaal top. Je kan prima kiezen wat je wilt, je cijfers zullen dan geen barriere zijn. Ik had t super relaxed in mn laatste jaar, voor de centrale examens hoefde ik eigenlijk alleen mn naam in te vullen en mn blaadje in te leveren en ik was geslaagd. Ongeacht welk vak, haalde ik een 1 en ik had mn diploma. Vergeleken met t gestress van mn klasgenoten zat ik een jaar in vakantiemodus, heeeeeerlijk. (en zonder enige moeite haalde ik alsnog een eindlijst van 4x 7, 5x 8 en een 9)
Flierefluiten heb ik ook een schijthekel aan, voor sommige dingen moet je gewoon hard werken. Beter jong geleerd als dat je bij elke werkgever er niet in komt of kan blijven vanwege gebrek aan een fatsoenlijke werkhouding (schijnt een schaarste te worden merkte ik bij veel werkgevers, ervaring en diploma is maar 1 ding, ik ben ongekwalificeerd heel wat deuren binnen gekomen op enthousiasme en werkhouding). Ik snap die hele zesjes cultuur echt niet. Nee je hoeft niet op alles een 10 te scoren en tuurlijk zijn er dingen die je niet liggen waar je blij bent met een 6. Maar je pet ernaar gooien...oef. Dat gaat ook niet goed in dit huis. Dochter ziet mij nu ook leren (heeft weinig nut met haar in de buurt) ze snapt t nog niet natuurlijk maar weet wel dat ik veel moeite doe om iets te halen, en dat ik het doe omdat ik het heel graag wil kunnen en het mijn leven en toekomst heel wat makkelijker maakt als dingen tegen zitten (zonder papieren dit werkveld in lukt je wanneer er veel vraag en weinig aanbod is, wanneer dat veranderd is niet alleen ervaring meer een ding ook papieren tellen dan ineens) en dat het daarom mijn tijd en energie waard is. Ik leer overigens vrij makkelijk maar na zoveel jaar niks doen, kost t me behoorlijk wat meer energie dan vroeger. (plus een kleuter erbij) Maar ik vind leren echt super leuk! Voor woordjes leren heb je op wish (en ongetwijfeld ook ali) super handige flashcards (uitwisbaar).
Beter een zes zonder stress dan een zeven zonder leven Dit was mijn motto en ik ben er ook gekomen. Bij mijn oudste zie ik hetzelfde gedrag, maar wie ben ik om er wat over te zeggen? Ik probeer mee te geven dat het halen van een diploma heel belangrijk is (en de cijfers laat ik buiten beschouwing). Uiteindelijk heb je meer aan een blij kind dat een diploma met lage cijfers haalt dan aan een ongelukkig/gestrest kind met hoge cijfers op een diploma.
Ik denk dat het op zich niet gaan om sec het cijfer. Niet bij iig. Maar ik vind dat het mijn dochter wel leert om uit de comfortzone te stappen, om dat stapje extra te zetten om te halen wat je wilt en je potentie te benutten. Dat je soms in stress situaties komt en dat je dat in sommige gevallen ook echt een stukje verder helpt. Mijn eigen voorbeeld: toen ik 37 jaar geleden (yes folks... Zo oud ben ik al ) van de basisschool kwam had ik advies LHNO (volgens mij is dat kader nu). Mijn moeder weigerde dat te accepteren. Daar heeft ze echt veel weerstand van gehad. Waarom Strijkkraal niet naar het LHNO laten gaan, niet pushen. Maar m'n moeder was onverbiddelijk. Ik "moest" Mavo gaan doen. Hemel en aarde heeft ze bewogen, gesprekken met school. En ze heeft het voor elkaar gekregen dat ik naar de Mavo mocht. Op voorwaarde dat ik niet bleef zitten het eerste jaar. Ze heeft me achter m'n broek gezeten. Iedere SO werd op haar wijze overhoord (bij 1 fout mocht ik terug naar boven om opnieuw te leren). Dat werk dus. Wij noemde haar thuis wat dat betreft Mama Amin (zoek Idi Amin maar even op als je niet weet wie dat is). Ze was bij ons allemaal zo. Ik ben uiteindelijk wel 1 keer blijven zitten (het jaar dat mijn ouders gingen scheiden) maar ik ben op D-niveau geslaagd en met alles behalve een pretpakket. Moraal van het verhaal. Ik heb uiteindelijk HBO en later Open Universiteit gedaan. Ik heb wel geleerd om door te zetten en dat je soms dus die stress moet ervaren om verder te komen. Mijn moeder had gelijk. Ik kon veel meer dan ik liet zien. Had ze mij die stress ontnomen (en geloof me, toen had ik dat graag gewild hoor heb haar vaak vervloekt ) dat was ik niet waar ik nu was. Nu zie ik dat ze het aan het rechte eind had. En daar ben in haar wel dankbaar voor. Dus zie ik een instelling dat een zesje ook we.prima is want dan ben ik er toch ook terwijl ze veel beter kan bij mijn dochter dan ga ik er hetzelfde inzitten. Omdat ik geloof dat je je potentie moet gebruiken.