Ik zit hier met een ontzettend lastige situatie. Een van mijn beste vriendinnen is erachter gekomen dat ze door de pil heen zwanger is. Nou kon het niet op een slechter moment. Ze heeft net een relatie van 4 maanden. Ze begint volgende maand met een nieuwe baan. Ze gaat volgende maand naar de andere kant van Nederland verhuizen waar ze in onderhuur komt, dus geen zekerheid. Nou heeft ze dus besloten om het weg te laten halen. ik ben hier ontzettend van geschrokken. Ik ben helemaal niet tegen abortus en ik vind dat iedereen het voor zichzelf moet bepalen. Maar ik had het gewoon echt niet verwacht. Nou had ik mij daar gelukkig al aardig overheen gezet, maar nu schijnt ze dus ook al 12 weken zwanger te zijn. En is de schok in alle hevigheid toegeslagen. Aan de ene kant wil ik gewoon achter haar staan en haar steunen en aan de andere kant wil ik haar door elkaar schudden en haar aan alle kanten proberen over te halen. Ik probeer altijd zo eerlijk mogelijk tegen mijn vriendinnen te zijn. Nu wil ik haar gewoon steunen in haar beslissing (want mijn mening heeft er niks mee te maken) maar ik merk gewoon dat als ik met haar praat dat mijn hele hart in protest gaat. Ik heb dit nog nooit meegemaakt en ik weet niet goed wat ik ermee aanmoet. Eerlijk zijn en misschien haar kwetsen of niks zeggen en doen alsof ik het geheel eens ben met haar beslissing, en zelf met een rotgevoel blijven zitten. Edit mod: je titel duidelijker gemaakt.
Je kunt ook de middenweg kiezen. Doe 1x jou kant (is voor haar misschien ook goed, om die andere kant te horen) en probeer er daarna gewoon voor haar te zijn. Ik denk dat ze een goede vriendin wel heel goed kan gebruiken. Elmo
Ik denk dat je wel eerlijk moet zijn over je gevoelens,want anders wordt het misschien iets wat voor altijd tussen jullie in blijft staan.
Een vriendin van mij heeft al 2 keer een abortus laten plegen. Ik weet dat ik persoonlijk het niet zou kunnen. Maar dit was haar keus, ik heb haar wel vertelt hoe erg ik het vond. Zij vond dat ze niet anders kon op dat moment. Het is natuurlijk haar leven en van onze kant is het misschien makkelijk praten maar probeer je ook eens in haar situatie te plaatsen, want de echte klap komt vaak pas achteraf.(en werkt vaak nog jaren door) Je kunt er alleen maar voor haar zijn en naar haar luisteren. Als haar beslissing vast staat kun je maar weinig doen. Veel sterkte...
Wat moeilijk joh. Ik zou het nu ook veel moeilijker hebben met zo'n geval dan voordat ik een kind had, of me bezig hield met zwanger worden. Want nu weet ik hoe zo'n kindje eruit ziet bij 12 weken, al zo ontwikkeld. En met een hartje dat klopt. Voorheen wist ik daar niets van, dacht ik dat het een ondefinieerbaar hoopje 'iets' was. Ik ben voor de keuze van de vrouw, maar ik vind ook dat een vrouw mag weten wat het is, en hoe het eruit ziet wat ze weg wil laten halen. Dat kan ook spijt voorkomen.
Ik ben niet tegen abortus. Als je wordt verkracht o.i.d. vind ik abortus toegestaan. Maar als je er beiden bij bent geweest, ondanks voorbehoedsmiddelen moet je de consequesties ook dragen. Ik begrijp dan ook heel goed dat je nu met een dilemma zit, omdat je vriendin het overweegt. Ik kan alleen maar zeggen dat als mijn vriendin hiermee zou aankomen (en dat is nogal een carieretijger) we waarschijnlijk geen vriendinnen meer zouden zijn. Ik zou er absoluut tegen zijn en dit ook niet onder stoelen of banken steken.
Ben het met Anabella eens: eerst weten wat je eigenlijk doet, alvorens het te doen. Ook dan klopt er een hartje en is er een mensje in wording. succes, het is heel lastig voor je! Amber
sorrie hoor maar ik vind het best raar van je vriendin! net 4 maanden een relatie ook dan kan het goed gaan, een nieuwe baan het duurd nog even voordat ze met verlof gaat hoor! en tja onderhuur vind ik sowieso dom ze kan nu naar de woningbouw gaan en urgentie aanvragen ivb met zwangerschap in heel veel gemeentes kan dit gewoon nog. ze kan er best een beetje moeite voor doen, als het mijn vriendin was zou ik boos worden en haar laten zien hoe het kindje nu al ontwikkeld is. ik moet zeggen dat ik ook wel tegen abortus ben zeker moet zo'n reden! bah ik kan me nu al zitten opfokken door zo'n iemand, sorrie!
Lastig zeg. Ik zou haar wel vertellen hoe jij erover denkt, maar probeer haar niet jouw mening op te leggen. Zo'n beslissing blijft de vrouw in kwestie haar hele leven bij. Ze moet de keus dus helemaal zelf maken. Wat ze ook kiest, ze kan jouw steun ontzettend gebruiken nu.
Tja, ik ben het met Mandy1 eens. 'Het' komt niet uit. Het is met 12 weken al een echt mensje. Een nieuwe baan, onderhuur, een relatie van 4 maanden, de wereld vergaat niet hoor, als dat een mensenleven al niet meer waard is. Ik zou duidelijk aangeven wat je er van vindt bij die vriendin of ze het er mee eens is of niet. Als het een goede vriendin is moet je toch eerlijk zijn.
Jee wat lastig! Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is maar het blijft natuurlijk haar leven, lichaam, kindje en beslissing. Het enige wat je kunt doen is eerlijk zijn en er voor kiezen om je of terug te trekken of haar te steunen, dat laatste hangt er natuurlijk vanaf in hoeverre je het zelf aan kan. Ik zou de dingen vanuit mijzelf bekijken maar haar keuze respecteren. De vraag is wat er dan van de vriendschap over blijft, maar als je anders handelt gaat het sowieso tegen jou of haar gevoel in. Sterkte!
Het is haar beslissing en niet de jouwe. Je zegt zelf dat iedereen dat voorzichzelf moet weten. Zij maakt nu die beslissing,klaar. Je kan gerust uitspreken hoe jij je voelt maar jij bent denk ik niet de aangewezen persoon om haar over te halen. Probeer haar te steunen. En verder, wat Milla zei.
ik zou eerlijk zijn en jou mening geven. ik ben het zoiezo niet eens met mensen die er zelf bij zijn geweest om dan abortus te gaan plegen. het komt niet uit word en gezegd dan vind ik ook dat ze er iets voorzichtiger mee om het moeten gaan en niet uit had moeten gaan van alleen de pil. over die 12 weken vind ik het helemaal erg dan is het echt al een mini mensje met een kloppend hartje ik zou echt je eigen mening geven
Ja ik vind het ook zo lastig. Ik weet dat ze nu wel wat anders aan haar hoofd heeft, en de beslissing zal haar natuurlijk niet in de koude kleren gaan zitten. Ik wil ook niet mijn mening opleggen of met het beschuldigende vingertje gaan wijzen( zo wil ik helemaal niet zijn). Haar besluit staat vast en ze heeft volgende week de afspraak. Ik had aangeboden om mee te gaan maar ik ben eerlijk gezegt ontzettend opgelucht dat dat niet hoeft. Voel me een beetje een slechte vriendin.
Zo is het goed toch? Je hebt je 'vriendendienst' angeboden en zij heeft hem afgeslagen. Ze gaat toch doen wat ze zelf wil. En of dat in onze ogen de juiste of verkeerde keuze doet er nie aan toe. Het is op dit moment haar keuze. Ga erná iets leuks met dr doen ofzo? Kopje koffie?
Waarom moet je haar steunen, als je dat in je hart niet kan? Gewoon eerlijk zeggen dat het voor jou ontzettend moeilijk is om haar hierin te steunen. Naar mijn idee betekent vriendschap niet over de grenzen van je eigen gevoel gaan om de ander maar een goed gevoel te kunnen geven. Je kan toch aangeven dat je haar in deze beslissing wel wil maar niet kan steunen? Heel veel sterkte in deze moeilijke en verdrietige situatie.
Ik denk dat je wel van de betrouwbaarheid van de pil uit mag gaan. Hoeveel mensen gebruiken bijvoorbeeld pil én condoom? Dat doet toch bijna niemand?
Voel je alsjeblieft geen slechte vriendin. Jij hebt haar aangeboden om mee te gaan, ondanks dat je het er zelf moeilijk mee zou hebben. Zij heeft dat aanbod afgeslagen, ze heeft haar keuze al gemaakt. Er is niets dat jij nu nog zou kunnen en moeten doen.
Je kan er nog zo'n vervelende gevoelens over hebben, het is haar beslissing, jij kan en mag daar niet aan tornen.....hoe erg je het ook vind. Ik ben van mening dat mensen recht hebben op eigen keuze....daar hoort recht voor abortus ook bij.