Zou mij redelijk lijken dat een kind met 2 ouders waarvan maar 1 een vitale functie heeft voor de helft van de tijd dat de ouders tegelijk werken wordt opgevangen. Dus stel je hebt 2 dagen in de week opvang nodig omdat je beide werkt dat je dan 1 dag gebruik mag maken van noodopvang. Als ouders van een kind deel je normaal neem ik aan dit soort 'lasten'. En ik vind niet dat je van de eveneens werkende partner van mag verwachten dat die maar alles opvangt. Die heeft dan toch ook gewoon een baan en verantwoordelijkheden. Maar ik vind ook niet dat er volledig opvang heeft te zijn als een van beide geen vitaal beroep heeft. Dan moet mijns inziens de partner van net als de rest van Nederland bijdragen in de opvang.
https://nos.nl/artikel/2363485-noodopvang-van-scholen-en-kinderopvang-vol-ouders-zien-het-niet-meer-zitten.html
Nou dat hele verhaal van vitale beroepen gaat nergens over. Ik werk in het onderwijs, dus vitaal beroep en recht op noodopvang maar heb geen groep dus kan mijn werkzaamheden prima thuis doen. Buurvrouw zit in de kinderopvang, maar hoeft lang niet zoveel te werken als normaal (alleen in noodopvang) dus heeft echt niet al haar uren noodopvang nodig, maar wel recht op. En er zijn vast ook mensen die geen vitaal beroep hebben maar wél echt noodopvang nodig hebben. Alleen is natuurlijk lastig te beoordelen, daarom maar iets wat te controleren valt. En de kinderen zijn de dupe.
Maar daarom zou er ook enkel opvang moeten zijn voor de helft van de uren dat beide ouders werkelijk tegelijk moeten werken. En zelfs dan kun je overwegen dat men eerst moet aantonen geen vrij te kunnen krijgen. Er zijn immers genoeg vitale beroepen die nu ook minder werk hebben en waar de ouders dus net als de ouders zonder vitale beroepen zelf vrij zouden kunnen nemen om de kinderen op te vangen (of andere uren kunnen werken). Dat moet de rest immers ook. Uitgangspunt zou naar mijn idee altijd moeten zijn dat zelfs met een vitaal beroep eerst moet worden gekeken naar de eigen mogelijkheden en pas als dat allemaal niet kan dan noodopvang.
Is dat eigenlijk ook niet de bedoeling? Het is NOODopvang . Dus ook indien je er recht op hebt enkel gebruiken in nood.
Ja zeker dat zeg ik toch ook overduidelijk! Maar volgens mij wordt dat dus nog niet helemaal zo toegepast. Er zou mijns inziens dus een veel strengere controle op moeten komen.
Het ministerie ziet het probleem niet geloof ik. https://www.nu.nl/coronavirus/6100795/ministerie-neemt-geen-maatregelen-tegen-drukke-noodopvang-op-scholen.html
Oh sorry beetje irritatie omdat sommige hun kind zo klakkeloos brengen terwijl de rest zich in bochten wringt om alles maar op te lossen.
Maar is het nu zo rampzalig dan? In het artikel staat dat stagiaires en gymleraren en ib-ers noodgedwongen ingezet moeten worden. Ja en? Wat is daar het probleem van? Zij werken toch ook gewoon op die school. Daarnaast heb ik ook het idee dat het er erg aan ligt hoe een school het thuisonderwijs vorm geeft. In je organisatie zul je als school beide groepen moeten bedienen. Leerlingen die thuis schoolwerk doen en leerlingen die op school worden opgevangen.
O, dat ben ik met je eens hoor. Reageerde alleen op een post. Maar schijnbaar voelen veel ouders dit wel als rampzalig.
Hier kwam er vandaag nog een mail waarin stond dat er echt geen ander alternatief mocht zijn. Tja een alternatief is kinderen de hele dag laten schermen, maar of dat nu zo wenselijk is... Het blijft iig arbitrair.
Maar is dat voor mijn kinderen dan wel wenselijk omdat wij allebei geen vitaal beroep hebben? Nee toch. Waarom zouden kinderen van ouders met een vitaal beroep dan om die reden opgevangen moeten worden en de mijne niet. Kennelijk is de kinderen thuis houden die dag een optie en hoe je dat dan invult (voor een scherm of anders) is dan aan de ouders. Dat mag toch geen reden zijn voor noodopvang. Thuis kunnen blijven is thuis houden.
Maar jij werkt wss buiten huis? Je kan ze moeilijk alleen laten Maar als je een partner het die dan wel thuis is, tja dan is er geen nood aan opvang, dan is het makkelijker werken wss maar geen nood.
Dat bepalen wie noodopvang nodig heeft blijft moeilijk. Want 1 ouder in de zorg en de ander schilder bv is 1 ouder in een vitaal beroep en wat mij betreft alle recht op noodopvang. Bij bekenden van ons werken beiden thuis achter de computer, de vrouw een kantoorbaan gelijk aan die van mijn man en haar man doet communicatie voor een tak van de overheid. (Daar is het heel rustig nu) maar kinderen gaan volledig naar de noodopvang en hij kan in de rustige uren dus lekker klussen in huis Collega van mijn vader is met zwangerschapsverlof. Haar man werkt op een universiteit (vanuit huis). Hij heeft dus officieel een vitaal beroep en de oudste gaat volledig naar de noodopvang. Genoeg mensen met 2 niet vitale beroepen die beiden niet thuis kunnen werken en die mogen geen gebruik maken.
Ik werk in een verpleeg huis met dementerende ouderen, met momenteel een flinke corona uitbeaak onder clieten en personeel. Ik zou niet weten hoe ik dit thuis moet doen. Momenteel werk ik veel avonden en weekenden om door de week thuis te zijn. Dat betekend dat mijn dag begint om half 7 met 2 kinderen, om 18.00 naar mn werk ga tot 23.00 uur en de volgende dag t riedeltje weer van vooraf aan begint... Het is pittig, niet vol te houden, maarja ieder huisje zn kruisje, we doen ons best en meer kunnen we nu niet... En ja, ook hier zitten ze veel meer achter een scherm dan normaal, tja het zij zo
Maar die schilder kan toch gewoon voor de helft van de uren dat zij tegelijk werken vrij nemen? Waarom zou dat niet hoeven. Als je beide geen vitaal beroep hebt dan moet je dat toch ook. Ik kan echt niet zomaar werken met de kleinste erbij. Mijn man kan niet thuis werken. Dus werken we andere uren dan normaal als dat kan en nemen we vrij. En dat is telkens opnieuw puzzelen om het rond te krijgen. Dat kan die schilder ook gewoon als er voor de helft opvang is.
Ja vreselijk dat er zo mee om word gegaan, ik en vele andere wringen ons in allerlei bochten om min mogelijk gebruik te maken van de noodopvang en dan doen andere het zo...