Toch gebeurt het. Haal ik weer die moeder aan van het vriendje van mijn kind. Ze werkt gewoon thuis maar brengt haar kind wel weg omdat het officieel mag vanwege de ondersteunende functie in een vitale sector. En dan ook nog mopperen dat haar kind zijn huiswerk niet af heeft.
De scholen dicht doen, schiet het doel nu ook wel voorbij, nu dus toch alsnog veel mensen naar kantoor gaan, omdat de kinderen thuis zijn. Of meer kinderen naar de noodopvang. Vaker naar opa en oma. Mijn idee: bezoek beperken, ipv nu tientallen mensen mogen zien, scholen open. Terug naar overal continurooster. Verschillende haal- en brengtijden. Scholen voor een week sluiten bij een x-aantal besmettingen. Kinderen thuis bij klachten en evt testen. Miss juist sowieso testen, om echt wat te weten te komen over verspreiding onder jonge kinderen. Bij ons op school was tot nu toe nog niks aan de hand bv, maar nu ook dicht. Dat vind ik ook raar.
Ik werk 16 uur buitenshuis en zo n 8 uur thuis, man werkt thuis. Op mijn ziekenhuisdagen gaan ze naar de noodopvang, alleen school, geen bso, zodat man meters kan maken en we de rest samen kunnen opvangen. Vanmorgen heeft hij bijvoorbeeld nog extra vrij genomen, zodat ik kan werken.
Hier ook niets aan de hand op school en toch dicht. Ik snap wel dat ze ergens een streep moeten trekken maar dit is wel een beetje zuur zo. Ik heb een vitaal beroep, mijn vriend niet maar hij kan niet thuis werken. Toch moeten we zelf van school een oplossing zoeken. Jongste dochter mag van de gastouder gelukkig wel komen want zij snapt onze situatie heel goed, mijn oudste dochter moet naar familieleden. Dat huiswerk maak ik dan met haar voor of achteraf want ik kan niet verwachten van bijv. mijn moeder dat zij dat gaan doen met S. (Mijn moeder snapt dat sowieso allemaal niet want het is me een partijtje ingewikkeld ) Tegelijkertijd verwachten de juffen ook dat ze aanwezig is op Teams zo af en toe. Ik vind het nogal wat.....
Maar in jouw geval is je man toch thuis, dus zouden je kinderen toch ook thuis kunnen blijven? Ik lees hier veel voorbeelden waarvan kinderen op noodvang zitten en ouders thuis werken, daar vind ik het echt niet voor bedoeld. Het gaat erom dat de ouder in het cruciale beroep naar het werk kan en niet niet kan werken doordat de kinderen thuis zijn. Daar is de opvang voor. Maar dat is volgens mij niet helemaal duidelijk.
Ik ben ook zo'n moeder, ik werk volledig vanuit huis maar laat mijn kinderen ook volledig gebruik maken van de kinderopvang. Is dat niet ok in jouw ogen?
Bij ons hebben alleen kinderen van ouders die beiden een vitaal beroep hebben, recht op noodopvang. Het moet zelfs met een werkgeversverklaring worden aangetoond. In tijden als deze ook niet heel gek. Ik werk in de salarisadministratie, partner is capaciteitsplanner van een arbodienst. Wij werken thuis, geen recht op noodopvang. Het is zwaar, kans op fouten is groot. Want afgeleid worden door kinderen is enorm. En dan maak je dure fouten. Dus ja, tenzij je alleenstaand bent snap ik dat je je kinderen onderbrengt. Werkt je partner echter een niet vitaal beroep, dan vind ik het scheef.
Toch zijn de regels wel zo. Dus ook thuiswerkende ouders waarvan de partner in een vitaal beroep werkt hebben recht op noodopvang. Naast de opvang voor kwetsbare kinderen.
Wat zijn eigenlijk kwetsbare kinderen? Ik weet van een meisje in groep 3 dat ze naar de noodopvang gaat terwijl haar moeder thuisblijfmoeder is. Voor zover ik het meisje en de moeder ken is het een doorsnee kind in een doorsnee gezin. Wat zijn de vereisten? Ben ik wel benieuwd naar eigenlijk.
Ze kan toch dyslexie hebben? Achterlopen op andere kinderen waarvan de juf denk dat het handig is om haar extra onderwijs aan te bieden? Ik denk dat de leerkrachten wel een schifting hebben gemaakt tussen kwetsbare kinderen.
Ik werk ook als planner, voor een ziekenhuisgroep en geen papa hier aanwezig. Maar dat was eigenlijk niet eens zozeer het punt, ik wilde luca's onbegrip wat proberen weg te nemen door aan te geven dat er bij de moeder van het vriendje best zaken kunnen spelen waar zij niet van op de hoogte is, maar die het in hun geval noodzakelijk maken wel gebruik te maken van de noodopvang
Ik weet natuurlijk niet hoe goed jij hen kent, maar wij lijken ook een doorsnee gezin, don't get me started Maar wat precies de eisen zijn weet ik niet hoor.
En dit strookt dus niet met de richtlijnen zoals de overheid ze heeft gesteld. Mooie boel dat al die scholen hier omtrent eigen regels maken. Ik heb het eerder gezegd hier op het forum en doe het hierbij nog een keer: als je gebruik kunt maken van de noodopvang: doe het, als je jezelf recht in de spiegel aan kunt kijken. Wij doen dat voor 3 dagen per week, ik heb een cruciaal beroep, man niet, maar die wordt verplicht op kantoor te werken. Familie woont aan de andere kant van het land. Wij maken er gebruik van zodat we het hoofd boven water kunnen houden, niet omdat we het lekker vinden om thuis ons ding te kunnen doen, zonder kids. De argwaan en achterdocht jegens mensen die gebruik maken van deze regeling, vind ik echt stuitend. Ja, er zullen altijd rotte appels zijn, dat zal hier niet anders zijn. Maar kun jij bij iemand achter de voordeur kijken? Ik zeg altijd maar zo: ik ben zelf jaren depressief geweest, en had in mijn jeugd een alcoholistische vader. Beide dingen zouden mensen nooit achter mij gezocht of verwacht hebben. Om nog maar eens aan te geven: je weet gewoon niet wat er bij mensen in huis speelt. Ik denk dat elk gezin op dit moment zijn of haar stinkende best doet om alles op de rails te houden. Voor de een betekent dat wat anders voor de ander; de een heeft nou eenmaal meer nodig dan de ander. Ik hoef geen negativiteit omdat ik het niet geregeld krijg thuis, net zoals een ander geen prijs hoeft te ontvangen omdat het hem/haar wel lukt. Wees een beetje mild naar elkaar...
Zo met je eens. En natuurlijk is het heel vervelend als je beiden werkt en thuis les moet geven. Het is slopend. Hoe slopend dat ligt dan ook nog aan allerlei dingen. Bijv hoeveel uur je werkt, hoe flexibel/begripvol je werkgever is, of school enigszins op een goede manier thuisonderwijs heeft, hoe oud je kinderen zijn, of je zelf lekker in je vel zit en genoeg energie hebt, etc. Iedereen heeft het zwaar. Maar om mensen die gebruik maken van de regeling daar nu scheef voor aan te gaan kijken. Dat is wel echt een beetje gek. Het lijkt er een beetje op dat omdat je zelf het moeilijk hebt een ander het ook moeilijk moet hebben. Soort solidariteit maar dan andersom. Laten we het vooral alle ouders lastig gaan maken. Dan is straks iedereen overspannen. Daarbij, echt petje af voor de mensen die in een vitaal beroep werken. Ik zou echt niet met hen willen ruilen gezien de werkdruk en risico’s die ze lopen (en natuurlijk zijn ook hier weer uitzonderingen). En de partners van deze mensen hebben het er ook maar mee te doen. Daar komt nu ook extra veel op terecht. Dus wat compassie en begrip zou mooi zijn. Ipv te gaan bedenken waarom er geen noodopvang zou mogen zijn voor een bepaalde groep. Bedenk liever hoe het voor iedereen goed kan zijn.
En waarom is dat natuurlijk niet oké? Ken jij haar situatie? Om dit nu te zeggen op basis van 1 zin die hier staat is wel erg kort door de bocht zeg.
Lees het nu. Ze geeft gewoon toe dat het lekker makkelijk en rustig werken is. Dan maak je gewoon misbruik van de situatie want als ze dezelfde functie had gehad binnen een niet vitale sector had ze er geen recht op gehad. Dat geldt voor jou ook. Als jij planner was geweest binnen een niet vitale sector had je je kind ook gewoon thuis moeten houden. Dus ja ik snap wel dat de noodopvang zo vol zit.
Nou ik kan niet thuis werken en manlief werkt thuis maar ook cruciaal beroep En nee de kids kunnen niet thuis zijn dan. Zodra er maar iets mis gaat moet manlief zijn aandacht erbij houden en ad hoc oplossen. Dat kan niet met 2 kids waarvan de een begeleid moet worden met school en de kleuter elke 10 min aandacht opeist....