Helaas is de ervaring als ouder met een kind dat het moeilijk heeft vaak wel anders. Het probleem wordt echt wel onderschat, zowel hier als in de maatschappij (logisch ook dat die twee dingen samen gaan ). En als je al maanden op je tenen loopt door de situatie, dan ga je ook anders tegen dingen aan kijken. Dat is lastig te begrijpen als je het zelf niet mee maakt (en dan heb ik het NIET over jou, volgens mij begrijp jij het best). Maar ik weet (en zie zelf ook) dus ook heel goed dat het voor een grote groep anders is. En gelukkig maar.
Wie onderschat dat dan? Iedereen is het toch erover eens dat er voor kwetsbare leerlingen een plek moet zijn? Maar opmerkingen als dat alle leerlingen kwetsbaar zijn en we de kinderen gewoon toch moeten brengen, daar kan ik niks mee. Mijn kinderen en vast genoeg andere kinderen, redden het vooralsnog wel. Wat prima is, want dan de kunnen de kwetsbare kinderen wel heen.
Jij misschien niet, maar er wordt hier gewoon gezegd dat kinderen niet kunnen opbloeien, dat alle kinderen hier last van krijgen en ik geef gewoon een tegengeluid.
Ma Je begrijpt vast dat de moeders van kinderen die het zwaar hebben, zo reageren zoals we doen..Niks omgekeerde wereld; dit is ONZE realiteit. Dat jij een andere hebt, vind ik heel erg fijn voor je en ik hoop van harte dat het zo blijft. Ik heb nergens gezegd dat alle kinderen er moeite mee hebben, ik zei slechts dat ik van mening ben dat scholensluiting uiteindelijk voor elk kind 'schadelijk' is, whatever that may be. Dat vind jij niet, en dat is je goed recht.
De groepen die jij opnoemt zijn niet onzichtbaar, geen idee hoe je daar bij komt? Daarvoor zit ik regelmatig bij een bot/sot (als je ook professioneel met kinderen werkt dan weet je vast wel de betekenissen), en voor de kinderen die gepest worden zijn er zowel individuele als klassikale trainingen. Voor hb kinderen is in mijn werk regio een aparte hb plusklas. Dus de kinderen waarbij het om wat voor reden niet goed gaat op school, hebben wij juist in beeld. Ik spreek juist namens de groep onzichtbare kinderen omdat de andere groep al hulp heeft en bekend is. Deze onzichtbare groep is niet algemeen bekend, en kennelijk zijn er dus ook nog eens mensen (zo te lezen zelfs op professioneel niveau zoals jij zelf zegt) die op een of andere manier deze groep kinderen niet belangrijk vinden. Daarbij vraag ik mij af hoe jij er bij komt dat ik zou vinden dat de zichtbare groep er niet toe doet? Denk je dat ik uit mijn neus zit te eten op mijn werk? Voor mij doen alle kinderen er toe! En ja, er zal echt wel een enkeling thuis beter af zijn dan op school. Daar moet dan direct op geanticipeerd worden, want zoals ik al eerder aangaf, dat zou niet moeten. Maar het grootste gedeelte van de kinderen is op school een stuk beter af dan thuis. Maar goed, ik ga mij weer even bezighouden met radeloze leerkrachten, ouders en vooral kwetsbare kinderen. Hopelijk vandaag geen overleg met veilig thuis, en dan bedoel ik hopenlijk als in dat het goed gaat met de kinderen/ gezinnen die ik spreek waardoor er geen overleg nodig is. Helaas zien mensen deze kant van de scholen sluiting niet, of willen ze hem niet zien.
Ik heb niet zo'n puf om allerlei reacties te gaan herlezen en te gaan citeren. De definitie van 'kwetsbaar' is gewoon niet helder en reacties die neerkomen op 'het valt wel mee' en 'het merendeel heeft er geen last van' getuigen niet van enorm veel begrip oid (al neem ik ze niet op die manier op, maar ik kan me wel voorstellen dat dat voor anderen misschien lastiger is), daar kunnen ook veel mensen dus niets mee, net als dat jij met andere opmerkingen niet kan. Voor de ouders van kinderen die er wél last van hebben, valt het namelijk helemaal niet mee en voor hen maakt het geen verschil dat het bij anderen wel goed gaat, dat verlicht de situatie in dat gezin niet oid.
Ik wilde je even een digitale knuffel geven. Hier 2 met ass en hoewel ik in een ander schuitje zit, weet ik hoe en wat het is. Doe wat nodig is om jezelf overeind te houden. Ik kom hier soms ook even niet. Knuffel!
Bizar dat je jezelf moet verdedigen als je aangeeft dat je kind niet onder de kwetsbare kinderen valt.
En ik precies, maar dan 'van de andere kant'. Ik geloof overigens zeer zeker dat kinderen kunnen opbloeien. Mijn jongste heeft de vorige lockdown een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Wat overigens niet betekent dat de hele situatie haar geen schade aan doet, maar dat komt vooral door de zorgen en onzekerheid ed. Die dingen kunnen dus ook samen gaan.
Even bizar als andersom, toch? Al vermoed ik dat het vooral het gevoel is dat je je moet verdedigen. In dit geval zou ik zeggen: wees er blij mee!
Hier ook de grote vakantie zo ingedeeld dat de eerste twee weken mijn man werkt. Ik ben dan "alleen" met de kinderen en vaak gaat mijn zoon dan ook nog 2 nachtjes bij oma logeren ( afgelopen jaar vanwege de corona niet). De zorgboerderij loopt gelukkig gewoon door. Daarna heeft mijn man 3 weken vakantie en gaan we een week ( soms 2) op vakantie en kunnen we ook 1 op 1 tijd doorbrengen met de kinderen. Dan gaat mijn man weer werken en de laatste week staat veelal in het teken van nieuwe schoolspullen en hun verjaardagen. En is er een duidelijke datum dat ze weer naar school gaan. Nu moet mijn man gewoon werken, kan ik ( door de corona) niet terugvallen op oma, en is er geen duidelijke einddatum - en ik merk dat vooral dit lastig is voor mijn kinderen het geen duidelijk eindpunt hebben. Maar het positieve ( voor nu ) is dat ze bij de buren over gegaan zijn naar minder lawaaierige klussen en mijn zoon dus aan zijn werk is gegaan.
Dat tegengeluid was er al he? En er is niemand die dat ontkende. Niemand hier heeft gezegd dat er geen schrijnende situaties zijn of kinderen die het moeilijk hebben. Niemand hier heeft gezegd dat die kinderen geen hulp moeten hebben of dat het niks voorstelt. Niemand. Dus dat hele verdedigen begint me een beetje de keel uit te hangen.
Iedereen mag hier reageren, toch? Jij schrijft ook dingen, waarom mag ik daar niet op reageren? Ik ga er vanuit dat iedereen doet wat ie kan en denkt dat goed is en ook vanuit dat oogpunt reageert. 'No hard feelings' van mijn kant dus tegen mensen of bepaalde reacties of wat dan ook. Minder fel op elkaar reageren maakt het leven een stuk prettiger is mijn idee.
Ik begrijp dit soort reacties nooit zo goed...waarom kan alleen de eigen waarheid waar zijn...? Dit soort dingen worden erg bepaald door je eigen ervaring, het kan dus prima zijn dat jij en ik exact hetzelfde anders lezen. Ik heb daar geen moeite mee. Ik voel ook niet de behoefte om me dan op die manier te verdedigen (en ik dacht dat jij daar ook zo in stond).
Je hoeft je niet te verdedigen. Maar wat anderen al voor mij probeerden uit te leggen, zal ik ook nog een keer proberen: Er zijn (steeds meer) kinderen waarvoor dit echt heel erg moeilijk is. Ja, er zijn er ook voor wie dit niet is (hier in huis nl 2 tegenovergestelden) maar dat lost het probleem voor de andere kinderen niet op. En wellicht is het niet zo handig om zo vaak tr benoemen dat het voor sommigen helemaal geen probleem is, dat maakt de kwetsbaren in deze situatie nog kwetsbaarder. En er moet juist veel meee geluid komen dat dit niet meer werkbaar is. De noodopvang is fijn, maar geen echte oplossing. De scholensluiting is qua cijfers e.d. niet te verantwoorden en dat moet het kabinet beseffen. Dat er daarnaast kinderen zijn die het thuis prima doen is zeker waar, maar bewaar dat voor wanneer de scholen weer open zijn. " Goh, fijn dat de scholen open zijn, maar mijn kind deed het thuis ook prima"
Nee hoor, volgens mij gaf ik gewoon aan dat we verschillen van mening en dat dat prima is. We discussieerden namelijk volgens mij over het feit dat ik denk dat de scholensluiting uiteindelijk voor alle kinderen slecht is, en jij vind van niet. Volgens mij mag je hier alles zeggen, hoewel ik je nog wel mee wil geven dat je 'klaar, zo moeilijk is het allemaal niet' niet getuigt van veel empathie, wel van van irritatie. En dat vind ik bijzonder, dat je geïrriteerd wordt van een andere mening. Want daar ging het om