Ze heeft het nog naar de iber gestuurd. Ik had de langdurige inval juf vanmorgen aan de telefoon. Verteld dat hij met groep 3 mee doet. Ze had hem ook blij aan de telefoon. Vond ze toch echt dat hij het werk van groep twee nog even moest bekijken voor uitdaging Inmiddels is hij weer gestart met E3, naast de kernen.
Zit best wel wat in natuurlijk. Er is veel meer dan lezen en rekenen. Werk boekjes met letters en tellen uit groep 2 heeft geen nut. Maar m’n zoon moest een hindernisbaan bouwen voor z’n LEGO poppetje. Dat uitdenken en uitproberen en het verhaal eromheen bedenken was toch best uitdagend. Maar als je grote broer wel mag lezen en jij niet, is natuurlijk niet leuk. Maar zulke opdrachten kun je ook voor hun samen geven. Als je alleen maar bezig gaat met lezen en rekenen, wat hij al behoorlijk kan, zal de discrepantie alleen maar groter worden.
Wat ik tot nu toe kan vinden zijn losse letters. Spellen met leren tellen tot tien en eraf halen. Het enige wat ik kan vinden wat hij leuk vind en nodig heeft zijn lettergrepen. We doen niet enkel de lesstof van mijn oudste. Als het lekker loopt dan gaan we daarna iets leuks doen. Vandaag is dat een spelletje, maar koekjes bakken staat bijvoorbeeld ook op de planning.
Jaa dat schiet niet op. Is hier ook wel een beetje zo. Wij moeten deze week een getallenlijn tot 12 maken. Of een beetje verder als dat lukt. Ik vraag me dan echt af wat het niveau van de klas is. We zijn vanochtend begonnen met een lijn tot 30. Dat had hij zo voor elkaar. Dus ik verder maken tot 50. Kostte iets meer moeite, maar lukte toch. Dus nu heb ik kaartjes tot 100 gemaakt. Kan hij het morgen nog eens proberen. Verder moet hij een versje uit z’n hoofd leren. Een vogelhuisje bouwen met Duplo/Lego/kosteloos materiaal. Koprollen Pinda’s rijgen Knikkers (of iets anders) oppakken met tenen Kruiwagen lopen (handen op de grond, benen opgetild en lopen op de handen) Zijn dingen die ook voor m’n zoon leuk zijn en weinig te maken hebben met hoe snel je iets leert. Ze hebben ook werkboekje gekregen waarbij ze steeds de eerste letter van t plaatje moeten omcirkelen enzo. Daar kan ik m’n zoon ook echt niet voor motiveren.
Die werkboekjes heeft hij wel gedaan maar daar was hij zo mee klaar. Die knikkers en zo lopen zal hij wel hilarisch vinden. We hebben nu ook Twister voor wat lichamelijke uitdaging. Het werk en de contact momenten zitten erop. We gaan lekker bingo spelen.
Pff zoon in groep 5. Dat thuisonderwijs is makkelijk. Maar hij heeft ook werk van de bovenschoolse plusgroep. Daar is hij nog niet geweest, dus echt via de mail. Leuke opdrachten, creatief nadenken. En dat vindt hij moeilijk, maar toch ook trots als hij meer bereikt dan het eerste simpele antwoord. Maar ik vind het zelf zoo lastig. Ik wil hem helpen. Hij moet vragen over zichzelf beantwoorden en dan zijn zijn antwoorden in eerste instantie erg simpel. Als ik hem dat uitleg snapt ie dat wel, maarja wat dan wel. Heeft ie net even gebeld met de juf ter kennismaking en hoppa zij helpt hem binnen no-time op weg door hem de juiste vragen te stellen. Waarom kom ik daar nou niet op (tja ben ook geen juf natuurlijk). Maar ik word alleen maar geïrriteerd omdat zijn 1e antwoord dan zo stom is en hij niks beters kan verzinnen. Maar hem een richting op laten denken in zijn eigen proces kan ik ook niet. Ik vind het sneu voor hem en baal dat het mij niet lukt... Hij was na zijn gesprekje met de juf zoveel vrolijker en enthousiaster..
Ik ben juf en had afegelopen vrijdag met onze oudste zoon zo'n "faalmoment". Het lukte me echt even niet meer om hem door zijn rekenen heen te helpen. Waren sommen die hij best zelf kan. Maar ja, tussenstappen, dingen moeten opschrijven enzo. Afijn: zucht, steun, kerm, zielig stemmetje. En mijn irritatie die alleen maar groeit. Gelukkig moest ik op een gegeven moment wieberen vanwege een geplande les met de juf. Die merkte ook dat het niet lekker ging, heeft hem na de les even gehouden en weer op weg geholpen. En hoppa, het ging weer. Het is dus niet alleen het wel / niet goede vragen stellen hoor. (Al helpt dat natuurlijk wel!) Maar vaak ook dat ze gewoon meer aannemen van hun juf dan van de moeder. (Zelfs als hun moeder juf is die toevallig ook nog de juf waar hij nu les van krijgt begeleidt heeft als beginnende leerkracht, dus ik wéét dat we veel dingen hetzelfde doen! Maar dan nog!) Volgende keer dus lekker meteen de juf om hulp vragen. Daar zijn ze / we voor!
Hier gaat het thuiswerken echt super. De juffen zijn enorm betrokken en we spreken elkaar meerdere keren per week via de telefoon of mail. We overleggen over wat mijn zoontje doet en over zijn tempo. We zijn er allemaal zoekende in, maar dat vinden we niet erg en samen bedenken we oplossingen. Ik vind het jammer om te lezen dat er zoveel verschil tussen begeleiding door docenten zit.
Bericht van de IB-er, oudste mag over naar groep vier per direct. Gelukkig dus nu wat meer uitdaging, maar wordt nog even ingewikkeld met uitzoeken wat er nu moet worden bijgespijkerd en wat we kunnen laten gaan.
Goed nieuws toch? Hebben ze daar ook een plan voor? Kortere versies die bijvoorbeeld gedaan kunnen worden en als er dan wat extra aandacht nodig is het gewone hoofdstuk? @topic. Ik voelde mij wat bezwaard om de foto's te sturen van wat mijn zoon zoal doet. Bij de leuke dingen heb ik ook niet stil gestaan om even een foto te maken. Ik heb wel het eea verstuurd. Ik kreeg een enquête over het aanbod vanuit de kleuterjuffen. Daar zal de verwijzing naar groep twee werk ook wel een beetje mee te maken hebben gehad. Het waren niet echt vragen waar ik echt wat mee kon. Het ging oa over de vindbaarheid van de documenten en over de hoeveelheid (kwantiteit). Geen vraag over in hoeverre het aansluit op het kind of iets in die trant (kwaliteit). Ik vind het ook lastig om het thuisonderwijs dan een cijfer te geven. Voor de meeste kinderen zal dit wel leuk en goed zijn, ze doen hun best. Dan vind ik het ook weer niet eerlijk om één ster te geven. Terwijl hij er gewoon weinig aan heeft. Maar als ik een voldoende in zou vullen dan lijkt het alsof het zo wel prima is voor hem... De enquête moet ik nog invullen, maar ik ben er dus nog niet over uit hoe. Vandaag kreeg ik nog een grappige opmerking van de logopedist dat zijn werktempo zo hoog ligt. Welkom in mijn wereld, ik hol achter hem aan ipv andersom (ja buiten helaas ook letterlijk). Met het werk van de oudste kan ik hem bezig houden. Maar anders ben ik continu zoekende naar dingen waar hij zijn ei in kwijt kan. Soms is het wel fijn als een ander ziet dat die kant ook niet makkelijk hoeft te zijn.
Herkenbaar hier was toen rompompom magnetische Letterdoos leuk. Woorden of na leggen of zelf maken. Of als je al verder ben zinnetjes. Net als smart games, even weer wat anders en hij kon zelf wat doen aan dezelfde tafel. Een doolhof van lego of duplo is ook leuk. Zo te bouwen dat de knikker of iets anders wat rolt (eikel, kastanje) er aan de a deed kant weer uit rolt.
We krijgen Q nu echt steeds meer ‘terug’. Ook de maatschappelijke kwesties houden haar weer meer en meer bezig. Hopelijk is ze nu meer op een leeftijd dat ze dingen beter kan plaatsen en relativeren, maar wel iets om in de gaten te houden. Voorbeeld: ze had gister naar de persconferentie een berichtje naar opa en oma gestuurd om te vragen hoe zij denken over de mogelijke invoering van een avondklok. Er kwam een neutrale reactie terug. Waarop Q vroeg of het ze niet erg deed terugdenken aan de oorlog, ze zou het zo erg vinden als ze zich hierdoor niet prettig zouden voelen. Af en toe lees ik haar berichtjes terug (is ook de afspraak). Ik kwam dit dus tegen en stond er wel even van te kijken. Nog meer kinderen die (weer) veel bezig zijn met hoe anderen zich voelen?
@debq: Wat fijn dat jullie haar meer terugkrijgen! Moet een goed gevoel zijn. Herkenbaar, dat bezig zijn met ‘de wereld om hen heen’ en hoe anderen zich voelen, hier vooral mbt de jongste. De oudste heeft het denk ik ook, alleen die uit het 9/10 pas veel later, dat komt dan waarschijnlijk pas een flinke periode na deze periode.
@NiekeKris dat de oudste er zo lang mee blijft lopen is ook wel erg lastig, voor haar en voor jullie .
Mijn jongste dochter heeft het er juist al weer helemaal mee gehad. Ondanks dat ze veel speelafspraakjes heeft of met een meisje uit de buurt speelt mist ze het contact op school heel erg. Deze week gaat het schoolwerk een stuk minder. Veel piepen en huilen en slecht aan het werk te krijgen.
@debq wat lief van haar. Dat herken ik thuis niet terug. Mijn oudste denkt vooral vanuit zichzelf. Met dat beeld plaatst hij zichzelf in de schoenen van een ander. Hij is wel attent wbt kijken naar praktische behoeftes van een ander. Mijn middelste heeft voornamelijk oog voor zijn eigen gevoel. Hem moet ik telkens wijzen op de reactie van de ander. Dan vindt de ander het bijvoorbeeld niet meer leuk en dan moet ik hem laten kijken naar de reactie en daarna laten bedenken wat die reactie betekend.
hallo dames! hier gaat het prima, zoontje leert veel op school thuis. veel huiswerk. frans vind hij stom. dat wel. maar hij doet het wel ok, qua oefenen en huiswerk. zijn favo les is: wiskunde! dat is new voor ons! was zijn beste vak maar nooit echt favo. nu dus wel.
Met de oudste gaat het niet zo goed op school. Ze zegt “alles aan deze school is negatief, behalve mijn 2 vriendinnen”. Ze heeft zo vaak aangegeven waar ze tegenaan loopt en wat ze nodig heeft om vooruit te kunnen maar ze krijgt steeds de deksel op haar neus. Ze heeft inmiddels heel veel (ongeoorloofd) verzuim uren staan. Haar cijfers zijn gelukkig nog wel goed, maar ze volgt nauwelijks de online lessen dus ik ben wel bang dat ze er tegenaan gaat lopen dat ze informatie mist. Volgende week hebben we een gesprek op school. Ik hoop dat daar wat positiefs uit komt. Edit: ze zit nu in de 2e tto gymnasium.
zoontje vindt het ook nog steeds niet leuk om naar school te moeten. en ja als ik even kijk wat hij moet luisteren de hele dag...dingen die hij al heel lang weet bij geschiedenis aardraijkskunde nl, maar de nieuwe vakken zoals latijn frans biologie zijn best spannend.