Ja idd, ik heb er helemaal niks positiefs uitgehaald. Wij hadden al veel gezinstijd dus wat dat betreft niks veranderd. En voor mij persoonlijk heeft het allemaal niet zo'n invloed. Ik mis het heus wel om naar het cafe te gaan, uit eten, maar echt wel dingen die ik kan missen een jaartje. Ik vermaak mij wat dat betreft prima. Maar de invloed die het op de kinderen heeft vind ik onmenselijk moeilijk. Uiteraard een knuffel terug.
Die voetballers worden continue getest en zijn ook telkens met dezelfde personen. Dat maakt erg veel verschil met kerken en theaters.
Daar verwacht ik niets van. Mijn punt was alleen maar dat het mij opvalt dat men wel heel makkelijk zegt: ik maak er iets van, ik blijf positief want negatief doen helpt niet. Ik wilde alleen maar benoemen dat dit niet iets is dat iedereen kan. Niks meer, niks minder. Fijn als je in de omstandigheid verkeert dat het je lukt maar het is ook een loterij met wat voor omstandigheden je bedeeld bent..
Ik denk dat ze bedoeld dat mensen uitspreken tegen anderen dat die er overheen moeten stappen. Dat die gewoon de knop om moeten zetten en door moeten gaan. Dat is wat anders dan aangeven hoe je het zelf ervaart. Want dat is natuurlijk helemaal prima. En juist fijn voor die mensen.
De scholen moeten zich hier ook op voorbereiden, dus ik denk ook dinsdag. Maar je mag best weten dat het afnemen van testen in de testregio volgende week nog in volle gang is, dus ik verwacht niet dat ze dinsdag al een conclusie kunnen trekken
Hier juist teveel gezinstijd zeg maar. Ik heb continu iemand om me heen sinds het thuisonderwijs. Dat trek ik gewoon slecht. En natuurlijk trek ik me wel eens terug op de slaapkamer of ga alleen wandelen of zo. Maar gewoon ff alleen thuis zijn wat ik eerst wel had is er niet bij. En zo kan ik nog wel tig meer voorbeelden geven. Ook ik ben een sterk en positief persoon van mezelf. Kan veel hebben en veel tegelijk handelen. Maar de rek is er echt zo ongeveer uit. Merk ook meer somberheid bij mezelf en zo ben ik helemaal niet. Echt lastig om dat zo te ervaren.
Mijn man zei gisteren dat ze dat zondag of maandag bekend gaan maken maar waar hij dat gelezen heeft weet ik niet. Kan 't ook nergens vinden
Ik heb ook echt wel het nodige te verduren gehad. Daardoor heb ik geleerd om mijn emoties uit te schakelen. Nu neem ik het dag voor dag en moet ik wel positief uit bed komen anders dan stort ik in. Straks zodra de rust weer komt gaat het mij moeite kosten om weer uit deze modus te komen.
Er zijn dan vast al wel uitslagen van onderzoeken in Engeland. Die volgens Van Dissel positief zijn tav openen scholen.
Ik snap je helemaal! Sta er echt hetzelfde in. Vorige keren na persco's kon ik mezelf na een paar dagen wel weer oplappen, maar nu lukt dat gewoon niet meer. Het duurt allemaal gewoon veel te lang. En waar ik tot aan december dacht over alle maatregelen: het doel heiligt de middelen, vind ik dat nu niet meer.
Ik denk (ik kan de bal misslaan) dat de maatregelen in Nederland een lange tijd echt vrij gewoon geweest zijn. Niet drastisch zoals in vele andere landen (al snel mondmaskers, avondklok, beperkt bezoek). Na 10 maanden pas beginnen met wat strengere maatregelen is te laat. Waar ze in Nederland nog twijfelen over bepaalde maatregelen en waar veel zaken advies zijn en waar ze ook meedelen dat handhaven moeilijk zal zijn, zijn diezelfde maatregelen in andere landen al maanden van toepassing en al "normaal". Je krijgt bepaalde regels volgens mij niet meer verkocht als er al maatregel moeheid is.
Ik denk nog steeds dat het middel het doel wel heiligt, of althans ik kies er nog steeds voor om te geloven dat de keuzes die genomen worden, door experts zijn gekozen en dat er over nagedacht is. Door mensen die over meer informatie beschikken dan ik. Neemt niet weg dat ik het zwaar heb momenteel. Denk heel veel mensen. Ben bekend met depressiviteit en vind het ook lastig om positief te blijven. Het duurt allemaal al zo lang en het is gewoon ontzettend uitzichtloos en hopeloos. Maar ben bang dat het ook gewoon zo is. Het is op dit moment vrij uitzichtloos en hopeloos, denk zelf ook niet dat dat 123 gaat veranderen.
Bij mij kwam de omslag met het sluiten van de scholen. Daar sta ik nog steeds niet achter, ondanks de Britse mutatie. De rest is nog wel te behappen, dan maar niet uit eten. Maar ook dat zwemles, sporten voor kinderen niet doorgaan bv. Ik vind dat zij onevenredig hard gestraft worden. Ik heb verder wel een gevoel van dat we aan het eind van de rit zijn. Vaccinaties in het vooruitzicht, hopelijk brengt de lente weer wat ademruimte.
Zeker eens, in de zomer mochten we zowat alles. Ze hebben hier veel te laat ingegrepen toen de besmettingen weer opliepen.
Ik voel me op dit moment eigenlijk best alleen. Gek om te zeggen met continue 6 mensen in huis. Maar iedereen om me heen zegt dat ik het allemaal niet zo zwaar op moet nemen. Want: je hebt een fijn huis en je bent gezond, kinderen maken netjes hun werk, geen financiële problemen, dus wat valt er te klagen? Maar vooral mijn man die vind dat ik niet moet zeuren, want als ik aangeef dat ik het pittig vind om alle ballen op te houden met 4 kinderen continue om mij heen krijg ik niet: ja schat, het is een pittige periode, kan ik nog wat voor je doen? Maar een: ach joh, zeur niet zo. Je hoeft toch ‘alleen’ voor de kinderen te zorgen overdag, het huishouden kan je toch gewoon doen als ze op bed liggen? En dat valt me nog het zwaarst. En ja, dat was altijd al een issue, maar met de lockdown wordt het pijnlijk zichtbaar. Dus ja, ik geef mezelf ook elke dag een schop onder mijn kont, want ik heb wat de kinderen, financiën etc betreft echt geen klagen. Maar vind het met de dag moeilijker worden nu.
Ik ben vanmorgen even de deur uitgegaan en heb een paar rondjes in de auto gereden. Muziekje erbij. Moest gewoon heel even wat ruimte hebben. Vind het ook moeilijk om er toch weer op uit te gaan etc. Vraag me ook vaak af waar ik het nog voor doe etc en mis idd ook wel een beetje de steun van mijn man hierin (ook al snap ik het ook wel, ik ben lange tijd depressief geweest, periode gehad waarin ik veel pijn had en veel klachten, dus snap ook best dat hij een keer klaar is met het "gezeur", zou het zelf ook graag anders zien).
Ja dat is inderdaad een goed idee. Ja hier is het mijn man die last van depressieve periodes, dan draai ik de toko ook alleen en heb er begrip voor dat ie zijn eigen ding doet om er mee om te gaan. Tot nu toe kon ik dat nog wel opbrengen, maar ik ben er dus best verdrietig om dat andersom er geen steun is wanneer ik het even moeilijk heb.