Sorry dames voor mijn late reactie op de grap die niemand snapte hihi.. Hij dacht inderdaad dat het van een os was
Mijn ex zei ook altijd de gezegdes per ongelijk nét even anders "Daar kraait toch geen hond naar." "Op een blauwe zondag." "Een gegeven koe niet in de bek kijken" Zulke dingen -
Op de spoedeisende hulp (niet in Nederland) kwam een mama met een flink benauwd zoontje van bijna 4 jaar. Hij had moeite met ademen door een hevige astma-aanval. Toen het kindje op de inhalaties met medicijnen goed reageerde en eigenlijk wel weer naar huis kon, wilde ik nog checken of het thuis wel goed ging met toedienen van de pufjes. Nadat ik mama vroeg om het aan me te laten zien, zodat ik de techniek van het toedienen kon controleren, zegt ze zichtbaar verward: “maar dat gaat toch helemaal niet?!” Ik zeg rustig: “geen probleem hoor; als jullie de medicatie niet mee hebben genomen in alle haast, kunnen jullie de onze lenen om het te laten zien”. Daarop antwoordt mama doodserieus: “o de medicijnen heb ik wel, maar de hond is thuis. Ze zijn toch tegen de hondenallergie?” Nou. Daaag professionaliteit. Ik kwam niet meer bij. Al vijf maanden lang kreeg de hond de pufjes van zoonlief. Heel braaf, ‘s morgens en ‘s avonds. Tot mijn grote spijt heb ik niet gevraagd wat voor een hond ze hadden.
Neeeeee, is dit echt gebeurd? Veeg mij maar op Mn moeder werkt in de apotheek, en die kwam ook wel eens met aparte verhalen thuis. Zo was er een dame die tussen neus en lippen door zei de medicijnen zo vies smaakte, bleek ze de zetpillen door te slikken...
Ik was laatst alleen thuis met mn zoontje van bijna 2 en liet een harde scheet. Zonder op te kijken reageerde hij met een lipscheet, het geluid was precies hetzelfde. Nu maakt hij dus al twee weken lang dit geluid, en wijst dan naar mij. Mn man vroeg gisteren waarom hij dit nou toch alleen bij mij doet...
Dochter tegen mijn man: papa, oma is toch je schoonmoeder hé. Maar de wc is altijd vies. Dan is ze eigenlijk je viesmoeder
Op die leeftijd geef je pufjes ook nog via zo’n ballon, omdat kindjes de techniek anders nog niet hebben. Ik zie dus een chiuaua voor me, die elke dag in de houdgreep z’n snuffert in die toeter moet steken en dan na vijf keer inademen, met trillende pootjes weer weg mag.
Toen onze jongste 2 maanden was lanceerde ze poep zo hard dat het 4 meter verder op de muur zat . Gelukkig nog van die gele derrie waar ik nog niet vies van was! En een paar weken geleden had ik oa. nogal problemen met praten ( veroorzaakt door te hoge dosering medicatie) Was heel naar maar toen ik vroeg aan mijn dochter tijdens het gourmetten de stofzuiger aan te zetten, keek eerst iedereen me vragend aan totdat ze begrepen dat ik afzuigkap bedoelde. Hard met elkaar gelachen!
Naaaaaaaa, hou op met me! Dit kán toch niet... Erm hondje... Elke dag 2 x de pufjes, 10 x in en uit ademen, mond spoelen na het puffen! Ik zie het al echt helemaal voor me...!
Ik had voor mij en m’n man matching schoenen gekocht. We woonde toen nog niet samen en ik had in alle enthousiasme gelijk m’n schoenen aangedaan en was onderweg naar hem toe. De hele weg heb ik in me schoenen zitten sloffen en bij elke stap kwamen me voeten er half uit omdat ze te groot waren, maar ik wilde er niet aan toegeven dat ik misschien een maatje te groot voor mezelf had besteld, ik dacht dat los ik wel op met dikke sokken. Eenmaal bij m’n man aangekomen liet ik hem zijn schoenen passen, maar hij paste zijn schoenen niet omdat ze veel te klein waren. Bleek dat ik al die tijd de schoenen van m’n man aanhad
Haha veeg mij op zelf een tijdje vertaald bij een Franse huisartsenpraktijk in Nederlands en engels. Moest ik soms ook hele bijzondere verhalen vertalen. Een dame was zwanger en had wat klachten bij het plassen. Arts wilde weten hoe het kwam en wees naar haar buik. Haar man begreep wel een beetje Frans en begon heel trots te kijken en begon uit te leggen hoe ze zwanger was gekomen. Arts vroeg om vertaling ik heb echt op mijn wang zitten bijten om dit zo normaal mogelijk te vertalen QUOTE="Poolvos, post: 23458979, member: 101086"]Op de spoedeisende hulp (niet in Nederland) kwam een mama met een flink benauwd zoontje van bijna 4 jaar. Hij had moeite met ademen door een hevige astma-aanval. Toen het kindje op de inhalaties met medicijnen goed reageerde en eigenlijk wel weer naar huis kon, wilde ik nog checken of het thuis wel goed ging met toedienen van de pufjes. Nadat ik mama vroeg om het aan me te laten zien, zodat ik de techniek van het toedienen kon controleren, zegt ze zichtbaar verward: “maar dat gaat toch helemaal niet?!” Ik zeg rustig: “geen probleem hoor; als jullie de medicatie niet mee hebben genomen in alle haast, kunnen jullie de onze lenen om het te laten zien”. Daarop antwoordt mama doodserieus: “o de medicijnen heb ik wel, maar de hond is thuis. Ze zijn toch tegen de hondenallergie?” Nou. Daaag professionaliteit. Ik kwam niet meer bij. Al vijf maanden lang kreeg de hond de pufjes van zoonlief. Heel braaf, ‘s morgens en ‘s avonds. Tot mijn grote spijt heb ik niet gevraagd wat voor een hond ze hadden.[/QUOTE]
Een beetje een 'je had erbij moeten zijn, zo grappig is het eigenlijk niet' moment... Onze dochter van anderhalf is gek op muziek. En dan vooral K3 liedjes. Mijn man is een echte Metal fan, dus als je bedenkt dat hij tegenwoordig door het huis K3 nummers loopt te mompelen dan is dat al grappig op zich. Weet niet of iemand het nummer 'Piramide van Liefde' kent van K3, en dat hier een stukje in zit met "oeh.... ah", maar goed ik ga het proberen. Afgelopen week had ik net onze dochter in bad gedaan en was ik de douche aan het opruimen. Mijn man stond ondertussen een kamer ernaast zich om te kleden. Ik hoorde hem een zin zingen uit het liedje en ik zong de rest als grapje af. Ongeveer 5 minuten later wil ik de douchekop en slang nadrogen en krijg ik nog een lading water over me heen terwijl ik al aangekleed was.. van schrik riep ik "Oeh!!!" en als reactie uit de andere kamer kwam echt keihard "AH!!!".. Hierover heb ik een half uur de slappe lach gehad.. maar goed je moet erbij zijn geweest denk ik
Ik heb een soort gelijk verhaal over een studiegenoot. Die was toen net gediagnosticeerd met diabetes. Hij moest insuline spuiten dus ze hadden hem leren prikken in een sinaasappel. Dus ik vraag hem waar hij in vredesnaam mee bezig is. Meneer spuit insuline in een sinaasappel en eet 'm daarna op. Hij "was niet achterlijk" aldus hijzelf, dat had de verpleegkundige hem zo geleerd in het ziekenhuis. Heb hem verteld dat het wellicht handig was om nog even terug te gaan naar de diabetesverpleegkundige. Een week later kwam hij vertellen dat hij het inderdaad in zijn eigen arm moest spuiten, "vet heftig, die sinaasappel was veel chiller". Goede leerschool. Een diploma is geen bewijs voor intelligentie