Ik ben niet bang om dood te gaan, maar wel het "hoe". Sommige mensen liggen heel lang (weken, soms maanden) in het ziekenhuis, alleen en aan de beademing en gaan dan als nog dood. Dat lijkt me echt vreselijk. En ook jongere mensen sterven eraan. Een moeder met drie kinderen, een marathonloper van 43 jaar, een studente van 22. Dat zijn wel drama's.
Maar als je een kindje probeert te krijgen, is er toch niemand die afweegt of hij dat ook nog tijdens een pandemie aan kan? Dan hou je rekening met de normale situatie, je gaat er niet vanuit dat dit zou kunnen gebeuren, ik niet tenminste. Ik kende het hele woord pandemie volgens mij geen eens voor dit alles. Ik had me dit totaal niet kunnen voorstellen hoor.
Toen ik de eerste keer dit onderwerp las, dacht ik dat ik niet veel ergernissen meer had. In het begin ergerde ik me aan de toeristen die zich niet aan de hier geldende regels hielden, maar die zijn er op het moment niet meer en aan mensen die provocerend zonder mondkapje liepen, maar ik kom bijna nergens meer. Toch zijn er nog een paar dingen. Als eerste het feit dat het nieuws en informatie programma's een groot deel over Covid gaat en dan het liefst nog met achtergrond muziek. Iets wat in 3 minuten gezegd kan worden, wordt over een half uur uitgerekt. Je kan de TV niet aanzetten of het is Corana/Covid. Als tweede: Waarom moeten mensen je zo nodig overtuigen dat ze gelijk hebben als ze een mening hebben die afwijkt van mijn mening? Ik weet nu onderhand wel wie zich niet wil laten inenten, omdat het autisme zou veroorzaken of er een chip in zit, maar als ik gezegd heb waarom ik me wel wil laten inenten (en ik heb echt een overwogen beslissing genomen), moeten ze me gewoon met rust laten en geen links van obscure sites sturen, of bellen met vreemde theorieen. Iedereen mag zijn mening hebben, dat respecteer ik, maar van dat gedram wordt ik gek van. Zelfs nadat ik ze gezegd heb dat ik overal over wil mailen/bellen als het maar niet over corona gaat (of de "stolen elections" van Trump) blijven ze doorgaan, zodat ik nu al twee mensen geblokkeerd heb.
Alle berichten die ik nu tegenkom op Social media met de strekking "wie deze mening niet deelt is ontzettend dom/onnozel."
Als ik net bij de bakker een vrouw weg zie springen ( een 40’er) omdat mijn kind langsloopt om een eierkoekje aan te pakken denk ik echt, jeetje.... Afgelopen week schreeuwde er nog een stel 70’ers tegen mijn kleuter dat hij aan de verkeerde kant van de lijn stepte. Kind stepte op de lijn ( leuk) nog makkelijk 2 meter afstand tot die mensen, in de open lucht, op een verlaten wandelpad. Op dit soort momenten zucht ik maar, anders geef ik net zulke slechte voorbeelden.
Ik probeer mezelf juist te dwingen om mild te zijn naar anderen, juist nu. Natuurlijk denk ik wel bij het zien van mensen met een mondkapje onder de neus: eh, hallo, zo heeft zo'n ding al helemaal geen nut, maar ik heb inmiddels door schade en schande geleerd dat je voorzichtig moet zijn in je oordeel naar / over andere mensen. Je weet immers nooit precies wat iemands situatie is. Ik merk dat ik er extra op let vanwege mijn kinderen; ik zou het vreselijk vinden als zij van die 'judgemental' types worden. Natuurlijk vind ik dat we ons allemaal aan de regels moeten houden maar als een ander dat niet doet, dan heeft dat niets met mij te maken en voel ik ook niet de behoefte er een oordeel over te vellen.
Ik snap je wel hoor. De man van mijn moeder is in de 80. Hartpatiënt, overgewicht. Valt daardoor echt in de risico groep. Hij zegt zelf ook: als ik corona krijg ben ik weg. Wij zijn dan ook erg voorzichtig met hun bezoeken. Komen er niet vaak, bellen regelmatig. Maar ondertussen past mijn moeder regelmatig op de kinderen van mijn broers. Ik snap dat dus ook niet.
Haha ja. Eerlijk gezegd in deze tijd wel ja.. even niet bij nagedacht dat er natuurlijk ook mensen zijn die dat niet doen Goede oplossing! En anders.. er werken ook gewoon mensen daar, moet tie het even vragen!
Mijn man krijgt een lijstje mee op volgorde van gangen. Iets dat ik heel spcecifiek wil, schrijf ik er bij (gele doos, rode letters, merk,...). Hoe meer hij gaat winkelen, hoe meer spullen hij weet staan en als hij het echt niet vind dan vraagt hij het maar.
Ik maak digitaal boodschappen lijstje bij de ah/jumbo en screenshot het dan zodat hij kan zien welk merk ect ik wil
Is je man zo gemakzuchtig dat hij het zo verkeerd mee zou nemen? Ik neem aan dat hij zelf toch ook nog wat kan bedenken? Sorry, klinkt misschien lullig, maar ik kan mij daar bij mijn man totaal niets bij voorstellen. Zal misschien een keer een ander merk meenemen, maar die neemt geen echt ander product mee. Klinkt een beetje wereldvreemd
Mijn man slaagde er in het begin ook wel in om verkeerde zaken mee te hebben. Tonijn in blik werd zalm in blik. Smeerboter was smeerkaas. Dus de verpakking leek dan hetzelfde en dan dacht hij "ahaaaa gevonden" en door.
Mijn man ging nooit naar de winkel, dus ik vond het nog meevallen . Nu doet hij het uitstekend. Zijn laatste dingetje was macarons. Iedereen zin in macarons en al bezig over welke kleur we gingen eten. Heerlijk. Zette ik mijn tanden er in en waren het hartige. Had ik de geitenkaas thym macaron .
Tis gewoon vreselijk Vullingen waren ook echt vies. De buitenkant was al wat fletser van kleur dus dat vond ik al tegenvallen en dan de vulling. Foie gras / appel Geitenkaas / thym Truffel / hazelnoot Camembert / appel