IUI afmaken of over op IVF?

Ik heb 7x iui gedaan voor we overgingen op IVF.
Uiteindelijk van de 2e cryo zwanger geraakt

 

Hier de keuze tussen 2 andere methodes gehad en ik weet nog hoe moeilijk ik het vond om dezelfde knoop door te hakken.
Maar uiteindelijk gekozen om toch de ''makkelijkste'' weg nog even aan te houden. Tenslotte was IVF in ons geval het zgn. eindstation, dus dat kon altijd nog zeg maar..

 

Wij hebben ook niet alle IUI's gedaan. Wilden zelf overstappen op IVF. En dat was een goede keuze want toen was het vrij snel raak! Dus ja, als je het mij vraagt zou ik overstappen. Maar dat was bij ons gewoon een gevoelsmatige keuze omdat wij er geen vertrouwen meer in hadden na 3 jaar OI en dus een paar mislukte IUI's.

 

Ik ben zwanger geworden van IUI 5. Helaas is het met 20 weken verkeerd afgelopen. Wij wilden ook al door voor IVF, maar moesten eerst 6 rondes IUI doen. Nu ik weet dat ik zwanger kan worden van IUI, zal ik denk ik minder snel de stap naar IVF maken.

 

De meeste ziekenhuizen hebben het protocol dat je eerst zes keer IUI moet doen, voordat je over mag stappen naar IVF. Tenzij er eerder een indicatie voor is. Ik denk dus dat je hierin niet helemaal zelf een keuze kunt maken.

Ik zou eerst IUI af maken. Ik ken genoeg vrouwen die toch nog zwanger werden van de 5e of 6e keer. En als je eenmaal overgestapt bent naar IVF, kun je niet terug naar IUI. Dus ik zou elke kans pakken die je kunt krijgen. Tevens is IUI minder intensief en belastend dan IVF. Wij zijn na zes IUI behandelingen op de wachtlijst voor IVF gekomen. Die was ongeveer een halfjaar in ons ziekenhuis. In de tussentijd mochten we doorgaan met IUI, vandaar dat we uiteindelijk op tien behandelingen zijn uitgekomen.

Succes!

 

Ik zou zeker overstappen. Na de vijfde iui ben ik helemaal depressief geraak door alles en na een half jaar toen het weer beter ging ivf gestart. Het is zooooveel duidelijker want je weet gelijk of je eitjes goed zijn en of er überhaupt een bevruchting plaatsvindt dit was bij de iui altijd maar de vraag.

ik vond ivf qua hormonen minder belastend. Wel spannender of alle processen goed gaan zoals bevruchtingen, ontdooing etc. Ik was na de 1ste cryo tp zwanger

 

Ik herken dit wel... Misschien ben ik een van de weinigen, maar ik zou iui nog afmaken. Met ivf heb je maar 3 puncties. Dus 3 pogingen. En hopelijk met meerdere terugplaatsingen (al hoop je natuurlijk dat de eerste raak is.) Het is echt niet vanzelfsprekend dat je met ivf heel veel embryo’s krijgt. Soms hoor je echt van die grote aantallen... Maar dat is ook niet alles.

Zolang je dit met je man kan doen zonder druk van het feit dat je donorrietjes bijvoorbeeld op zijn, zou ik gewoon iui afmaken. En zolang er geen enorme tijdsdruk is vanwege leeftijd ook gewoon afmaken. Natuurlijk is er tijdsdruk omdat je gefaag door wil. Wij vonden het juist goed om te weten dat we voor ivf echt alles hadden gedaan om zwanger te worden. Juist omdat ivf het ‘eindstation’ is.

Vanuit ivf kan je ook niet terug naar iui. Dat was voor ons een hele grote drijfveer. Wij moesten vanwege donortraject 9 iui doen. Vreselijk vonden we het. Maar achteraf gezien zijn we blij dat we het wel hebben gedaan. Dan heb ne namelijk alles gedaan wat je kan doen voor je overstapt op die allerlaatste stap. En in de kliniek zagen ze echt nog dames van iui 8 of 9 zwanger worden.

Ivf bleek hier wel het antwoord. Ik heb zelf maar 1 eileider en denk dat die andere toch niet zo goed functioneerde zoals we hoopten. Iui was hier zonder hormonen vanwege een gewoon goede cyclus. Heerlijk. Ivf viel mij alles mee qua spuiten en de bijwerkingen. Punctie was vreselijk. Wel ‘maar’ 3 embryo’s. We hebben enorm geluk dat de eerste is blijven plakken! De andere 2 zitten in de vriezer. Die hoge aantallen zeggen dus echt helemaal niks.

 

Ik zou ook IUI afmaken.

Ons ziekenhuis volgde overigens het protocol: 6 IUI proberen, tenzij medische indicatie dat dit niet zinvol is en dan IVF. Ik weet niet of je daar zelf een keuze in hebt in jouw geval?
Wel heb ik me na IUI 4 vast aangemeld voor IVF (moest in ander ziekemhuis/kliniek want eigen ziekenhuis doet geen IVF) en daardoor kon ik na IUI 6 na een maand wachten meteen starten.
Ik vond IUI zwaar en had er weinig hoop op, die laatste 2, maar ik ben blij dat ik de kansen benut heb. Wie weet was het daarmee wel gelukt. Ga nu ook rap door m'n kansen heen.
IVF ook geen wondermiddel, 35% blijft met lege handen staan na de 3 verzekerde pogingen.

Ik vond overigens de stimulatie en spanning van bevruchting etc van IVF best zwaar (mentaal en fysiek), maar verder veel minder belastend dan IUI. Ik hoef nu zoveel minder vaak naar de kliniek en soms iets beter te plannen
Het zware is, dat je steeds dichter bij het eindpunt komt bij iedere mislukking.

 

Bij ons was het bij IVF 1 meteen raak. Had dacht ik 12 of 14 eitjes, waren 7 of 8 bevruchtingen, en uiteindelijk 1 verse terugplaatsing en 3 cryo's. Onze laatste cryo gaan we dit jaar laten terugplaatsen. Punctie was best naar maar toen ik hoorde wat de oogst was, was ik alles weer vergeten. Maar misschien heb ik nu 'makkelijk praten' omdat ik een vrij snel zwanger ben geraakt toen. Het kan natuurlijk ook heel anders lopen.

Het is en blijft altijd lastig welke keus nou de beste is. Wij waren gewoon echt toe aan IVF want ik werd ook aardig depressief van al het proberen. Dan liever het 'eindstation' dan nog langer doorkwakkelen. Als het niet zou lukken wilden we ook het boek kunnen sluiten. Maar ook dat is heel persoonlijk! Heel veel succes met jullie keuze. Er is geen goed of fout. Alvast aanmelden voor IVF is zeker verstandig als er een wachtlijst is.

 

Ik weet nog dat ik toen helemaal geen vertrouwen had in de IUI behandelingen maar heb niet de keuze gehad om eerder dan 6 behandelingen over te gaan op IVF. Anders had ik dat wel gedaan maar dat komt omdat we toen al aantal jaren in de mm zaten en vele teleurstellingen hebben moeten verwerken. Ik had toen zoiets van eindelijk IVF want wellicht is dat de juiste behandeling voor ons en inderdaad na de eerste cryo terugplaatsing was ik zwanger!
Wellicht dat je voor jezelf de afweging kan maken of je nog het geduld kan opbrengen of hebt om die IUI behandelingen nog te doen. Je weet van te voren sowieso niet of het wel / niet gaat lukken maar er is wel altijd een kans. Lastig hè.
In ieder geval veel succes!

 

Ik heb ivf echt wel als zwaar ervaren.
Ik ben heel gevoelig voor hormonen, en verloor mezelf compleet.. zelfs op t punt gestaan te stoppen met hormoon stimulatie, ondat ik mezelf helemaal kwijt was, en een paar keer verkeerd geprikt had, waardoor mn buik blauw en pijnlijk was.
De 7 iui's die ik gehad heb, had ik alle in natuurlijke cyclussen, zonder enige hormoon of trigger, dus toen ik me zelf vol moest stoppen met hormonen, sloeg dat in als een bom.
Wij hebben gelukkig nog cryo's over, maar wij gaan nooit meer ivf doen.

 

Ik heb zelf ook 6 oio’s gehad voorafgaand aan ivf. 1e keer dmv iui kindje mogen krijgen (3e iui). Nu 6x niets.

Ik herken en onderschrijf veel van wat hierboven is gezegd. Ik heb het ook als zwaarder en belastende er ervaren. Meeste ziekenhuizen verplichten idd ook 6x. En er is geen weg terug.
De 5e en 6e keer hebben ook zin, anders zouden ze het niet doen. Dus er zijn zeker kansen. Ivf geeft niet per se meer kansen dan iui.

wat in ook als groot verschil heb ervaren is dat bij iui het embryo wordt gevormd in je buik en bij ivf in het lab. Daar komen toch andere risico’s bij kijken. Het is een andere procedure met grotere kans op heftige bijwerkingen en neven effecten (zoals ohss).

het is geen overstap om overhaast te maken. Ik zou zeker de 6 Iui afmaken. Wel slim om je alvast te oriënteren op ivf. Je eventueel op een wachtlijst inschrijven.

Ik zou me ook oriënteren op aanvullend onderzoek. In Nederland wordt dat vrijwel niet uitgevoerd. In het buitenland zijn er meer mogelijkheden. Dat kun je meestal combineren met je behandeling hier. Ook even afhankelijk van je achtergrond en situatie.

 

Hi,

IUI vond ik ook heel zwaar (met een voortraject van 1 jaar Clomid). Wij hebben er totaal 4 gehad. Toen een pauze ingelast omdat ik even op adem moest komen. Werd helemaal gek van al die ritjes naar het ziekenhuis en al die hormonen in mijn lijf.

Ik weet niet wat precies waarom jullie in dit traject zitten (excuus als ik erover heen heb gelezen), maar ik werd na de 4e IUI spontaan zwanger. Na 4 jaar!

Wat ik geleerd heb is om zelf mijn grenzen aan te geven.

Succes en heel veel geluk.

 

Oei herkenbaar deze. Wij zijn ook 2 jaar onderweg nu en na 15 ovulatie inductie pogingen heb ik mijn eerste IUI gehad en die is mislukt. Mijn gevoel is dat er bij IUI eigenlijk gewoon hetzelfde gebeurt als bij OI alleen het zaad wordt gefilterd en precies op de juiste plek gebracht. Maar alsnog is mijn gevoel dat IUI het hem niet gaat doen voor ons. Misschien vooral ook omdat ik dik 5 jaar geleden spontaan zwanger ben geraakt en me hormonaal gewoon zo ontzettend anders voel na die zwangerschap. Ik denk ook niet dat ik een keuze heb anders dan 6 IUI's afmaken maar zonder heel veel vertrouwen. Dat is gewoon een gevoel. Lastig hè.....mag jij überhaupt kiezen?

 

Slim alvast te vragen naar de wachttijd. In 'mijn' ziekenhuis is er geen vast protocol wat stelt dat je perse 6x IUI moet hebben geprobeerd. Er wordt gekeken naar eventuele resultaten, leeftijd, het aantal jaren waarin geprobeerd wordt zwanger te raken etc. Ik ben heel recent overgestapt van IUI naar IVF (IUI voelde voor mij altijd kansloos om verschillende redenen), maar heb IVF heel lang uitgesteld, omdat ik er zo tegen op zag. Ik ben er nog lang niet en of IVF het gewenste resultaat gaat opleveren weten we ook nog niet, maar tot nu toe valt het me mee (en niet tegen). Specifiek bedoel ik dan: de duur van het spuiten (dat is natuurlijk per lichaam afhankelijk, maar vond het fijn dat ik het korte schema had), het prikken zelf (0x pijn ervaren), bijwerkingen van de hormonen (op wat hoofdpijn na viel ook dat mee: de mentale spanning van de follikelmetingen en punctie vond ik erger) en de punctie (dat was mijn Mount Everest, maar ook daar ben ik zonder kleerscheuren door heen gekomen en heb los van twee keer gemene kramp geen pijn ervaren). Het is en blijft een persoonlijke ervaring zonder enkele garanties voor jou (en voor mezelf, want of het zwangerschap op gaat leveren: geen idee), maar tot nu toe -op dit moment- valt het me mee.

IUI vond ik in die zin mentaal zwaarder, omdat de eerste drempel wel wordt weggenomen (zaad is direct waar het moet zijn), maar na zoveel jaar ongewenst kinderloos, bij ons en het ZH de vraag ontstond: is een bevruchting wel mogelijk. Bij IVF krijg je daar duidelijkheid over. Wat hier gezegd wordt: IVF is een eindstation is absoluut waar en daar zit ook mijn angst: als dit niet gaat lukken, dan houdt het op. En dat vind ik een hele moeilijke gedachte.

Succes met je beslissing!

 

Mag ik vragen of jullie voorafgaand aan de IUI's ook OI hebben gedaan? Ik zit nu aan IUI nummer 3 n 15 x OI daarvoor en hen ook weinig gevoel bij IUI omdat er qua behandeling natuurlijk niet een heel groot verschil tussen zit

 

Wij niet, had bjj ons geen zin ivm donorsperma. Hebben alleen 7x iui gedaan, en daarna ivf.

 

Ik zou eerlijk gezegd ook overstappen naar IVF als je al zo vaak OI gedaan hebt voor de iui's... Uiteindelijk is de kans met iui maar minimaal hoger dan oi dus je kan zo bezig blijven met behandelingen die maar een beperkte slaagkans hebben.