Hi mama's, Zoonlief (14 maanden) wilt niet bij mij in bed slapen. Hij slaapt vanaf het begin al veel beter in zijn eigen bed, wat overigens heel fijn is natuurlijk. Hij heeft las van zijn doorkomende kiezen, zit in een sprong en zijn slaapzak is vannacht open gegaan. Dus om 5 uur werd hij wakker en wilde daarna niet meer slapen. Ook als hij ziek ik, probeer ik hem regelmatig wel eens bij mij in bed te leggen, maar hij probeer in alle macht op zijn buik te rollen en raakt vervolgens op handen en knieën overstuur. Hij is uiteindelijk na een paar keer naar hem toe gegaan te zijn, wel weer in slaap gevallen. Ik vind het jammer, ik zou zo graag willen dat hij soms bij mij zijn rust kon vinden. Kent iemand dit?
Ja wij hebben een matras op zijn kamer en indien nodig slaapt dan één van ons naast hem, zo komen we toch aan onze slaap toe! Is dat een idee?
Onze dochter heeft nog nooit bij ons in bed geslapen. Lekker lang knuffelen? Komt zo af en toe. Ik heb haar er altijd vrij in gelaten en merk dat ze mij nu juist heel erg komt opzoeken in het knuffel. Komt echt vanzelf !
Mijn zoontje wil ook niet met ons slapen. Althans, hij raakt helemaal hyper en overprikkelt ervan. Dus het werkt voor geen meter. Temperament zorgt ervoor of babies aanraking en contact fijn vinden of niet. Ergens ook goed dat hij graag alleen slaapt; getuigd van goede hechting dat hij de vrijheid en het vertrouwen voelt om alleen te slapen. Alleen slapen is namelijk loslaten en dat doen kinderen die veilig gehecht zijn makkelijker. Ik zou vooral insteken op een goed slaapritme overdag, zodat hij niet om 5:00 wakker wordt (vroeg wakker worden is bijna altijd het gevolg van te weinig slaap of een verkeerde spreiding van slaap overdag) en zijn onrust wegnemen bijv met paracetamol voor de pijn.
Jup. Hier hebben de twee oudsten bijna nooit bij één van ons of tussen ons in geslapen, behalve toen ze baby waren. Ik herken het wel want ik slaap ook het best alleen
Ja, maar in mijn gezin is iedereen behalve mijn jongste zo. Het is dat we een groot 2 persoons bed hebben, anders had ik zelfs mijn man niet naast me geduld Knuffelen vinden we allemaal fijn, maar we hebben met slapen het liefst ons eigen plek/bed. Alleen mijn jongste slaapt nog weleens verder tussen ons in. (Maar ik dus niet meer dan )
Fijn dat er herkenning is. In mijn vriendenkring zijn er mama's die nog wel eens hun kindje kunnen troosten door ze mee in bed te nemen. Alleen die van mij raakt alleen maar meer overstuur. Zijn ritme is verder top, ik heb daarentegen echt geluk met hoe lekker hij kan slapen. Alleen die stomme tandjes en fases zo nu en dan... Ik vind het ook niet erg om mijn bed uit te gaan, meestal na 5 min slaapt hij weer verder na een slokje drinken en een knuffel. Maar vannacht was het voor het eerst sinds een hele lange tijd weer eens onrustig. En dan vind ik het wel eens jammer dat hij zijn rust niet kan vinden bij mij. Ik weet van mijzelf vroeger hoe fijn ik het vond als ik een nachtmerrie had om bij haar in bed te kruipen (was ik overigens wel al ietjes ouder). Wie weet als hij iets ouder is, dat hij dit ook fijn zal vinden. Ik in iedergeval wel
Paracetamol zetpil er in voor de tandjes. Slaapzak achterstevoren aan. Hier eentje die wel graag samen slaapt. Zelf slaap ik liever alleen, maar 1x in de week een uitzondering.
Herkenbaar hoor. Hier willen ze alleen maar spelen als ze tussen ons in liggen. Dus als ze wakker worden van pijn oid is het zetpil, even op schoot knuffelen en rustig worden en daarna weer terug in hun eigen bed. En eigenlijk is het ook wel prima. Beter dan andersom.