Hoe kom je nou weer bij deze vergelijking? Bizar Want een kankergezwel heeft een hart wat klopt? dan mag jezelf het antwoord geven.
Ik vergelijk leven met leven. Niet een baby met een kanker, voor de goede orde. Als je vind dat abortus niet mag omdat iets groeit en dus leeft (en dus een bepaalde waarde heeft) dan zou je ook geen bomen mogen kappen of kankergezwellen mogen weghalen. Een embryo van 5 weken heeft ook geen hart dat klopt.
Een bevruchte eicel kan dan wel levend zijn, door het (een) leven te noemen geef je er bewust een lading aan die, wanneer mensen hem doortrekken, resulteert in bewoordingen als moord. Ik vind dat er wel degelijk een verschil zit tussen het gebruik van die twee woorden, ook al is er maar 1 letter verschil.
Ik kan me voorstellen dat het inkorten van de termijn als voordeel heeft dat er minder ingrijpelijke behandeling nodig is. Iets dat in het voordeel is van de patiënt en daarmee van belang. Ondanks dat ik zelf veel moeite heb gehad met zwanger worden heb ik dus helemaal niet de neiging iets te vinden van abortus. En wat eerder geschreven werd, deze wetten horen nooit in mannenhanden te liggen.
Inderdaad, en al zeker niet in de handen van een partij (SGP) waar nog steeds in beginselprogramma staat dat het regeerambt de vrouw niet toekomt. Ik ben tegen een opgelegde, vastgestelde bedenktermijn. Wanneer een vrouw weet wat ze wilt en geen twijfels heeft, kan wat mij betreft direct de behandeling worden uitgevoerd. Wel ben ik wel voor de mogelijkheid dat de hulpverlener van het abortuscentrum een bedenktermijn kan adviseren/onderbouwd kan opleggen. Ook vind ik dat standaard een op een met de vrouw moet worden gesproken. Naast eventueel een gesprek met partner/vriend/vriendin/familielid. Dit moet onderdeel zijn van het protocol om eventuele beïnvloeding/dwang te kunnen bespreken. Ik ontken niet dat dit soort situaties van dwang voorkomen, maar om hiervoor het overgrote deel van de vrouwen die een weloverwogen beslissing maakt een verplichte termijn op te stellen, alsof ze geen zelfstandige beslissing kunnen maken, vind ik de omgekeerde wereld.
Je kan en mag vinden van deze man wat je wilt natuurlijk, maar feit is wel dat deze man het langstzittende tweedekamerlid is. Niemand die het zolang heeft volgehouden.
Dat is dus gewoon het omzeilen van de waarheid. En waarom? Omdat het anders te pijnlijk wordt? Dat vind ik behoorlijk hypocriet. Blijf gewoon bij de feiten, ook al wil je die liever niet zien/horen.
Wacht even hoor.. even off topic, maar waarom wordt er twijfelachtig gedaan over of het allereerste begin van een mens leven is? Verbaas me daar echt over. Een bevruchte eicel is nieuw menselijk leven, wat steeds verder zal ontwikkelen. Dat is gewoon een feit. Wanneer is het anders een nieuw leven? Pas als het hart klopt? Als het ledematen heeft ontwikkelt? Plotseling als het die grens van 24 weken heeft? Pas als het voldragen en geboren is? Een pasgeboren baby is trouwens ook nog lang niet klaar in zijn ontwikkeling. Wanneer nieuw menselijk leven het leven waard is en beschermd moet worden, over dat termijn verschilt iedereen duidelijk van mening. De wettelijke grens waarin een moeder niet meer "baas in eigen buik" is wat betreft het beeindigen van haar "zwangerschap", oftewel, het leven van haar ongeboren kind, is hier in nederland in ieder geval 24 weken. Maargoed ik heb geen zin om een abortus discussie aan te gaan, maar het leven van een mens begint bij een bevruchte eicel. Een bevruchte eicel is een nieuw menselijk leven. Feit. Geen mening.
Dat mag dan zo zijn, maar ze hebben slechts wat? 3 zetels in de tweede kamer? Niet echt iets om de vlag voor uit te hangen...
Het gaat niet zozeer over wanneer ik iets wel een leven ga noemen, mijn opmerking gaat over het bewuste gebruik van het woord leven ipv levend (of gewoon zwanger, of bevrucht of wat dan ook) in de context van abortus. Door het steeds te hebben over een leven in deze context geef je het bewust een bepaalde lading. Mensen trekken dat door en voor je het weet gaat het over moord. Het is semantiek.