We zitten met een probleem met onze 7 jarige zoon en ik zit met mijn handen in het haar hoe we dit kunnen oplossen. Onze zoon is altijd al een koppig kind geweest maar over het algemeen ging het prima op school. Hij heeft zijn vriendjes en vriendinnetjes, vond het leuk, komt goed mee. Wel had hij wat moeite om te blijven zitten en is een draaikont dus nu in groep 3 laat zijn juf hem af en toe een klusje doen zodat hij even kan lopen en dat gaat ook helemaal prima. Tot na de laatste lockdown. De eerste week was een drama. Niet willen luisteren, niets willen doen. Alleen maar willen spelen. Ok, dat kan, het is tenslotte voor alle kinderen een intense periode geweest. De 2e week ging het al iets beter. Toen vakantie. Maar nu na de vakantie is het helemaal mis. Spelen, leuke knutseldingen, buiten spelen is allemaal geen probleem. Maar zodra er echt gewerkt moet worden, bijvoorbeeld een lees, schrijf of rekenopdracht dan weigert hij dat te doen. Tot en met lopen roepen en gillen in de klas en dus andere kinderen afleiden. Er wordt met hem gepraat door de juf, de directrice. Niets. Ik werd van de week opgebeld door de intern begeleider omdat ze gewoonweg niet wisten wat ze met hem aan moesten. Hij weigerde pertinent om zijn werk te doen. Wat je ook zegt. Boos worden, afspraken maken, positief gedrag belonen. Niets. We hebben gesprekken met hem gehad en gevraagd of er iets was. Of dat hij het moeilijk vind of juist makkelijk of dat er iets anders is. Maar hij geeft alleen aan dat hij er geen zin in heeft en het dan dus gewoon niet doet. Of hij vertelde zijn vader dat hij papa mist en wil knuffelen. Maar als we dan zeggen dat hij niet eens naar papa kijkt als hij uit school komt haalt hij zijn schouders op, zegt "oh ja, da's ook waar." en dat was dat. Deze week hadden ze citotoetsen maar hij weigert ze te maken. Morgen is de laatste dag dat de juf het gaat proberen en anders stopt het. Inmiddels weten wij niet meer wat te doen en ik hoop eigenlijk dat iemand tips of ideeën heeft.
Kinderen geven ook niet altijd toe of ze iets te moeilijk of te makkelijk vinden, dus misschien kan de juf even experimenteren met verschillende werkniveaus. En bijv. een paar minuutjes samen doen. Soms weigeren ze werk als ze het niet begrijpen, als het te makkelijk is, ze niet lekker in hun vel zitten of omdat ze het nut er niet van inzien. Het kan ook zijn dat hij gewoon moeilijk weet hoe hij aan het werk gaat. Een methode als de beertjes van Meichenbaum zou daarbij kunnen helpen.
Hoe ging het met zijn schoolwerk thuis tijdens de lockdown? Maakte hij dat wel, ging het hem goed af?
Hij deed zijn werk altijd gewoon. Zonder problemen. Het is nu na de lockdown dat hij opeens moeilijk gaat doen. Ook vandaag weer zijn cito niet gemaakt. Zijn andere werk, nadat hij niet met de rest naar buiten mocht, heeft hij uiteindelijk wel gedaan.
Voor de lockdown ging het op school prima. Tijdens de lockdown had hij vaak wel goede dagen. Ik moest hem wel aansporen en aan het einde hadden we best lastige dagen dat hij gerust een uur over een opdrachtje deed (tenzij ik hem echt elke seconde aanspoorde. "Schijf de volgende eens op... en nu de volgende... en nu die..") Deed ik dat niet, dan zat hij daar gewoon te zitten en te klieren. Ik weet het gewoon niet meer.
Lastig zeg. Zijn werkhouding tijdens de lockdown herken ik wel, ik kreeg mijn dochter ook met geen 10 paarden naar haar werk gesleept. Meestal waren we er om 17 uur eens een keer mee klaar, vreselijk vermoeiend, vooral omdat ze het best wel kan. Zij kon de eerste weken op school ook niet echt haar draai vinden, dat gaat nu wel ietsje beter. Ik heb niet echt tips voor je helaas.
Ik denk dat je flink aan de slag moet om dit gedrag aan te pakken. Je schrijft dat zelfs de juf het op wil geven. Het gevolg is straks een leerachterstand. En als het gedrag echt niet wordt aangepast zie ik de klachten van school en andere ouders al komen. Dit is niet meer koppig maar kan zomaar een gedragsprobleem worden. Hij is immers zeer storend voor andere kinderen. Zo kan hij niet in de klas of op deze school blijven. Een 7 jarige is geen peuter meer. En je mag van hem normaal gedrag verwachten. Ik zou dus echt boos worden en gaan straffen als dit blijft. Geen inzet voor werk? dan ook geen inzet voor leuke dingen. Eindeloos weigeren en vertragingen? Jammer dan is er geen of minder tijd voor een andere leuke activiteit.
Als er niets meer werkt zou ik een verwijzing aanvragen naar professionele hulpverlening. Wellicht is er meer aan de hand.
Niet buiten mogen spelen werkt dus op school. Dan zou ik dat er in elk geval even inhouden. Zou het misschien wat kunnen zijn dat hij samen met een maatje aan werk werkt? Misschien dat gek dat over een drempel kan helpen.
Mijn dochter is ook koppig (heel erg koppig mag ik wel zeggen) maar dan vooral met eten en die krijgt nu 1x te horen dat ze aan tafel blijft tot het op is en geen lekkers en niet spelen tot het op is. Dan houdt ze het voor de vorm nog 5min vol (en wij doen net of we niks doorhebben) en dan opeens gaat ze eten. Idem eigenlijk op andere momenten.. ik leg uit wat de bedoeling en de consequentie is en dan kan ze kiezen tussen koppig volhouden of eieren voor haar geld. Ik weet niet of je zoiets hebt geprobeerd? Prima niet werken maar je blijft hier zitten tot het af is. Dan maar niet spelen knutselen of naar buiten. Waarschijnlijk op dag 1 zit hij de hele dag te zitten en op dag 3 gaat hij toch maar aan de slag.
Lastig ik herken wel dingen. Onze zoon is bijna 7 en zit in groep 4. Enorm koppig maar als hij zo dwars ligt dan is er wat aan de hand. Dan loopt het niet op school en komt het dwarse er ook uit. Ook op school overigens. Is het werk echt op niveau? Die van ons weigerde aan het werk te gaan in groep 3 omdat het te makkelijk was. Zodra hij het af had kreeg hij nieuw werk dus vertikte hij het om wat te doen. Toen hij thuis aan het werk was en je hem zo ver kreeg dat hij wat deed was hij dan vlot in zijn werk of veel te moeilijk? Mocht 1 van de 2 passen zou ik echt in gesprek gaan met juf. Als hij werk doet hoe doet hij het dan? Heel erg naar!!!
Bij zulke ‘plotselinge’ gedragsveranderingen is het ook belangrijk om medische dingen uit te sluiten. Heeft hij lichamelijk ergens last van? Als hij een dag paracetamol gebruikt, is het gedrag dan hetzelfde? Als je dat hebt uitgesloten, dan ga je kijken naar de vraag achter de vraag. Je kunt gaan straffen en belonen, maar dat werkt waarschijnlijk alleen averechts als je niet weet waar het gedrag vandaan komt. Ik las hier boven al dat je kunt proberen om werk op een ander niveau (hoger of lager) aan te bieden, kijk wat hij wel oppakt.
Nou ja dat is wat we nu hebben gedaan. Tablet en telefoon zijn opgeborgen, hij mocht geen speelafspraakjes en niet mee naar oma (wat hij verschrikkelijk vond) Verder gaan we de boel eens wat strakker aantrekken hier. Maar niet op een negatieve manier. We zijn normaal vrij los en dat gaf nooit geen problemen, maar ik denk dat ik wat meer en duidelijk de dag ga inplannen. Desnoods met kaartjes. Vandaag doen we dit en dit en dit. Als je wakker wordt: bed opmaken, aankleden en naar beneden. Etc etc. Ik ga hem niet uitleggen waarom we dit doen want ik wil niet constant in die negatieve spiraal zitten van "We doen dit omdat jij...." Maar we gaan het gewoon doen.
Nu je dit zegt.. Hij heeft wel gezeur met zijn oren. Hij moet nieuwe buisjes en aan 1 oor hoort hij minder. Dit is ook naar voren gekomen met een gehoortest maar de nieuwe buisjes komen pas over een week of 6 a 7. Hij zegt zelf nu ook dat hij de juf minder goed verstaat dus dit gaan we zeker aangeven. En ik ga ook eens vragen of ze willen kijken of zijn werk te moeilijk is of uitdagend genoeg. Ikzelf denk dat dat het probleem niet is maar proberen kan natuurlijk nooit.
Slecht gehoor speelde hier vroeger erg mee in gedrag. Als je de kg en de kinderen niet goed hoort (zonder dat je dat zelf misschien door hebt) dan is dat super irritant en onhandig en bovendien ook extreem vermoeiend. Ik zou het zeker bij school aangeven zodat ze er rekening mee kunnen houden. Daarnaast zou ik dan naast duidelijkheid en structuur ook vooral daar rekening mee houden. Het is geen excuus, maar wel een mogelijke verklaring. En slecht horen los je niet op met straffen, dan maak je het (niet het horen natuurlijk, maar qua gevoel) alleen maar erger.
Mijn jongste wordt zó’n ander kind als ze last van haar oren heeft - en ‘last’ is bij haar geen pijn, maar een soort druk en minder kunnen horen. Ik zou er zeker rekening mee houden dat dat een oorzaak kan zijn!
Dat is hier precies zo. Als ik vraag of mijn zoon oorpijn heeft zegt hij van niet. Maar ik merk het aan zijn gedrag. Ik heb zure druppels van de dokter. Die kan ik geven wanneer ik merk dat zoon ‘last’ heeft van zijn oren.
Hier nooit oorpijn ed gehad, maar wel een slecht gehoor. Dat zorgde ik voor flinke gedragsverandering. Iedere keer na het plaatsen van de buisjes, veranderde ze totaal.
Dan zouden zijn oren best een probleem kunnen zijn. Moet je voorstellen dat je wel omgevingslawaai hebt maar niet alles hoort. Krijgt een stuk minder mee en moet alles weer vragen of je doet je werk fout. Krijgt te horen dat vertel ik toch net. Het moet echt heel veel energie kosten. Als hij echt zegt ik hoor de juf niet goed zou ik dat gelijk melden. Dan kan de juf rekening houden en eventueel tijdelijk een andere plek geven zo dat hij met zijn goede oor richting juf zit.
Dat zou hier niet werken, mijn zoon mocht dit avondeten of niets, dan koos hij voor niets.. hoe vaak hij wel niet naar bed gegaan is zonder eten, niet te tellen. Discussie mbt eten trekken wij aan het kortste eind... (en gewoon vanaf 15.00 uur niets meer geven he...)