Dan heb ik je post verkeerd begrepen! Ik snap wel dat het anders is wanneer mensen zelf gaan bepalen wat nood is, ik zelf heb daar weinig moeite mee. Ik denk dat iedereen doet wat men goed acht, daar ga ik wel nog steeds vanuit.
Natuurlijk zijn er redenen van psychische aard waarom je wel gebruik kunt maken van noodopvang en uitzonderingen op de regels. En dat is maar goed ook. Maar in dit geval was er al sprake van recht op noodopvang zodat er gewerkt kan worden zonder interrupties, een luxe die de meeste van ons al niet hadden, en dan terloops melden dat je meer dan eens (haar eigen woorden) gebruik maakt van noodopvang terwijl je vrij neemt, dat stoot dan wel snel tegen de borst. Ik denk dat iedereen van ons hartstikke begrip heeft voor een vrije dag zonder kinderen voor haar, maar daar is de noodopvang gewoon niet voor. Dat het dan een keer gebeurt is ook nog begrijpelijk, maar woorden als: meer dan eens, zijn natuurlijk niet zo slim gekozen.
Ja, ben ik met je eens. Ligt enorm gevoelig en daar zijn ze zich dan op zo'n moment niet van bewust misschien.
Ik weet niet of @Iertje overspannen of zwaar gespannen was en het nodig had. Los daarvan liet ze het anders overkomen in haar eerste posts. Met teksten in de richting van, ze gaan toch altijd die dagen, zijn hun vaste dagen en die betaal ik gewoon, we hebben beide een cruciaal beroep dus hebben recht op die dagen dus of ik nou werk of niet maakt toch niet uit. Daaruit leek het alsof ze zich niet besefte dat daar de noodopvang niet voor bedoeld was. Ze voldoet aan alle eisen om recht te hebben op noodopvang yes, maar dat geld allemaal alleen als je aan het werk bent en niet als je een vrije dag neemt. En daarna ging ze in de verdediging dat ze op vrije dagen nooit helemaal vrij is en dan ook weleens wat aan werk doet (dat kwam op mij over op recht praten wat krom is), maar zo werkt het natuurlijk niet met recht op noodopvang.
Dan is de discussie die gestart is de verkeerde, het probleem is dus niet het wel of niet recht hebben, maar de in eerste instantie laconieke houding. Doordat @Iertje81 vanwege haar cruciale werk al recht had op opvang, hoefde zij niet langs de huisarts om te vragen om noodopvang ivm bijzondere problematiek of een moeilijke thuissituatie en is de opvang al op de hoogte van deze situatie. Waardoor deze mogelijkheid er was. De laconieke houding zorgt waarschijnlijk voor deze discussie en het is niet gek dat daar vraagtekens bij worden geplaatst, maar die houding is waarschijnlijk een soort beschermingsmechanisme omdat toegeven dat je het zwaar heb met alles op je bordje soms best moeilijk is. Ik hoop dat mochten er op dit forum meer moeders zijn die merken dat ze overlopen waardoor ze hun kinderen niet meer op een gezonde manier op kunnen voeden als er niks veranderd, dat zij de weg weten te vinden richting huisarts en om hulp vragen en niet wachten tot ze verzuipen waardoor ze hun kinderen geen stabiel thuis meer kunnen geven. Bekijk bijlage 682226
Het enige wat ik wil zeggen Doeslief voor elkaar. Stop met het bashen van personen. Het is inmiddels wel duidelijk dat er verschillende opvattingen zijn over wanneer je gebruik mag maken van noodopvang. Lekker belangrijk wat hoe en wanneer iemand gebruik ervan maakt. Stelletje moraal ridders.
Opvattingen verschillen de regels zijn duidelijk. Dus imo ja lekker heel belangrijk. Die mensen in de opvang hoeven niet onnodig risico te lopen omdat iedereen een eigen opvatting erop na mag houden. Gelukkig zijn daar regels voor.
Dit topic heet: Waar valt jouw mond van open? Dus ja, logisch dat daar meningen worden gegeven. Lekker belangrijk hoe iemand gebruik maakt van de regels? #doeslief.Nee echt, daar valt mijn mond van open. Iemand een moraalridder noemen omdat die aangeeft dat iemand zich niet aan de regels houdt. Ik stel een nieuwe hashtag voor: #doesnormaal.
Ik snap @Iertje81 ook zeker wel. Alleen merk ik hier in omgeving wel dat ouders "misbruik" maken van de noodopvang. Diegene zijn goede bekende dus ik weet welke beroepen zij hebben en dat ze best wel een vangnet hebben. Dat stoort mij dan wel. Puur omdat ik in mijn persoonlijke situatie de laatste weken voordat de scholen weer open gingen echt heel erg graag een aantal dagen gebruik had willen maken van de noodopvang. Maar ik kreeg het niet voor elkaar. De scholensluiting had niet veel langer moeten duren, want ik werd met de dag meer gestrest, prikkelbaarder en vermoeid. Op een gegeven moment kon ik geen geluid, gegil of gekissebis van de meiden verdragen. Ik was echt geen leuke moeder die laatste weken..Wat was ik bang voor een flinke terugval. Maar toch, nee totaal geen recht op noodopvang. En dit terwijl ik een gezin ken waarvan de vader een vitaal beroep heeft, maar ook thuis aan het werk was, en de kinderen s'middags wel naar de noodopvang konden. Zat diegene doodleuk te vertellen dat hij een middagje lekker lui op de bank had kunnen netflixen. Ik ben nu gigantisch trots dat ik het toch mooi voor elkaar heb gekregen de afgelopen weken. Ben er nu eindelijk weer een beetje van bij gekomen. Behalve mijn huid nog niet helaas.
Misschien deze discussie even verplaatsen naar de corona pijler? Zijn wel topics over je aan regels houden
Dat is wel heel erg en zou mij ook meer dan storen. E er werd ge zegt dat kinderen terecht konden als thuis niet kan. Best slecht hoe de regels werken. Sterkte met je huid
Ik heb mij daar ook behoorlijk aan gestoord en zo ken ik helaas nog meer voorbeelden. Maar ja, diegene fietst vaak overal doorheen, en hij heeft nou eenmaal wel een vitaal beroep. Krom vind ik het wel. Zijn werk valt onder een vitaal beroep terwijl hij gewoon thuis kan werken mits er echt nood aan de man is. Terwijl mijn vriend een beroep heeft waarbij hij helemaal niet thuis kan werken, dat klanten afhankelijk zijn van hem anders kunnen ze niet koken, geen water gebruiken en niet kunnen afwassen. Ja, ik vind het zo krom als wat. Ik heb in die weken absoluut de meiden niet aangeraakt of pijn gedaan, maar een fijne thuissituatie voor hun was het absoluut niet.
Ik snap de frustratie! Heb je destijds bij de huisarts aangeklopt om jouw situatie te bespreken? Mocht dat wel het geval zijn dan valt mijn mond open van dat ze je niet hebben geholpen! Mocht je het niet hebben besproken hoop ik dat je een eventuele volgende sluiting de stap wel durft te zetten, want niemand heeft er wat aan als je de vernieling in gaat
En het laatste wat ik over deze discussie kwijt wil. Ik gun iedere moeder een vrije dag in deze tijd. De fulltime werkende, de part time werkende de niet werkende degene met een vitaal, cruciaal beroep. Degene die met een "gewoon" beroep die niet thuis kan blijven maar nergens recht op heeft. Ik gun het iedereen van harte en snap ook dat zoveel mensen er aan toe zijn en het echt nodig hebben!! Mijn punt was dat het volgens de regels niet de bedoeling is om zo te handelen. En die regels zijn er mede om de opvang medewerkers weer te beschermen en verdere besmetting te voorkomen en daardoor hoop ik dat we ALLEMAAL sneller van deze ellende af te zijn.
Nee niet gedaan. En waarom niet, 2 jaar geleden ben ik Burn out geraakt. Ik heb mij nog nooit zo gevoeld en was nog nooit zo van het padje geweest. Uiteindelijk opgekrabbelt met hulp uiteraard. Ik ben gewoon nog steeds erg streng voor mijzelf en vind gewoon dat het na 2 jaar gewoon over moet zijn. Klaar! Ik vind het daarom erg lastig om hulp te vragen. Maar je hebt gelijk, de volgende keer moet ik gewoon hulp in schakelen.
Mijn mond valt open van hoe dit topic al lang bezig is over het wel of niet recht hebben op opvang. Misschien kan die discussie verder in het corona topic. Mijn mond valt nu open over de hoeveelheid behoefte aan een eigen plekje. Als zoon aan tafel zit kan ik nergens lekker even aan tafel zitten. Hij heeft nu een vriendinnetje over de vloer en zou nu graag even wat uit willen zoeken aan een andere tafel. Misschien toch eens kijken of we niet ergens een mini plekje kunnen maken. Als ik even een eigen plek wil zit ik in de keuken op een kruk
Dit geldt echt alleen maar voor kinderen die al een contract hebben. Hoe zwaar ik het nu bijvoorbeeld zou hebben, kan ik niet zomaar mijn kind gratis naar de bso laten gaan waar ze nooit komen. Dat was alleen in de eerste lockdown zo, en enkel alleen voor werk.