Dat zwanger worden te plannen zou zijn. Nou na 8 jaar kan ik vertellen dat dat niet zo is (in ons geval dan) ik dacht echt, koperspiraal eruit, gewoon regelmatig seks, wist niks van eisprong oid. Was ook niet iets waar ik "mij zorgen over hoefde te maken". En dat ik iemand zou treffen met mindere zaadkwaliteit en endometriose zou hebben... had van het eerste nog nooit gehoord. Ging er van uit een maand of 3 a 6 max, dan was ik vast zwanger. NOT
Als 1 keer voldoende is, is het dan de dag van ovulatie of de dag ervoor? Want een eitje leeft bij sommige vrouwen niet zo lang...
Ik dacht dat ik zo zwanger zou raken met een traject, want er is NIKS mis met ons... toen bleek de zaad kwaliteit niet goed genoeg te zijn na 4x IUI pogingen.. vervolgens gestart met ICSI.. nou dacht ik dan is dat in ieder geval opgelost.. had iets van 12 bevruchtingen..ik dacht dan word ik na 1, 2 of 3 pogingen vast wel zwanger en kan ik de rest bewaren voor de volgende keer.. Nou NIET DUS ICSI 1 helemaal klaar met zoveel teleurstellingen en sta nog steeds met lege handen... En idd dat "loslaten"... ff serieus.. hoe dan?!
Inderdaad de verwachting zo zwanger te zijn. Dat bleek allemaal even anders te lopen dan gepland. Ik had ook verwacht dat zwanger zijn leuk zou zijn, dat bleek in ons geval ook niet zo. Waar iedereen het "genieten" vond, was ik doodziek door de zwangerschap. Wist niet dat dat kon gebeuren.
Dat er zoveel verschillende ongemakken kunnen zijn in je zwangerschap. Ik dacht eerst alleen misselijk worden en dat de buik in de weg zit. Als je even pech hebt kan er veel meer klachten zijn. En dat je na de bevalling zo je oude lichaam weer terug hebt. Dat je lichaam voor altijd wat veranderd had ik nooit rekening mee gehouden.
Dat je grote borsten krijgt ja de eerste weken met stuwing na de bevalling. Dat je na meerdere perfecte echos nog je kindje kunt verliezen (missed abortions). Dat je zó niet kunt genieten door misselijkheid, maagzuur, rugpijn en spanning. En dat je dan ook tijdens de bevalling loopt te kotsen..(ik vond het wel de allerergste pijn die ik me kan voorstellen, maar je weet dat het maar aantal uur duurt en je wordt beloond). Dat je na je 38e ook heel vlot zwanger kunt raken (maar sex toch een moetje wordt ivm telkens weer opnieuw beginnen) Da t het zo mn leven kan beheersen.
Wat ontzettend zuur voor je dat het weer zo'n lange weg moet worden! Ja, dat dacht ik in het begin ook. Totdat mijn oudste langer dan verwacht op zich liet wachten. En nu is mijn jongste een decemberkindje. Juist, omdat ik maart niet overgeslagen had.
Dat het allemaal leuk en spannend is. Ja het eerste halfjaar misschien... daarna werd het steeds lastiger om het leuk en spontaan te houden.
Haha ik heb dit juist het omgekeerde. Ik hoorde van iedereen dat een miskraam een “iets ergere menstruatie” is. Nou die van mij was gewoon echt een bevalling: inclusief rugweeen, een intacte vruchtzak en baby en zo erg bloedverlies dat ik in bad moest zitten om het op te vangen. En ik was pas 8 weken ver. Ik werd compleet overrompeld van alles wat er gebeurde.
Mijn grootste dooddoener; dat je als vrouw gemaakt bent om zwanger te zijn en dat heerlijk is om zwanger te zijn. Ik heb echt 39 weken ellende gehad. Misselijk; carpaal tunnel syndroom, bekkeninstabiliteit. Vervolgens een helse bevalling. Het is dat ik m’n kind zo leuk vind, maar voor het zwanger zijn alleen zou ik dit nooit meer over doen.
Dit! Ik vond het echt niet leuk om zwanger te zijn. En de bevalling was ook een hel. Ook de periode na de bevalling; de roze wolk die er niet was. Dat je alles zo vergeet als je je kleintje ziet en dat je heerlijk moet genieten. Nou, ik vond/vind dat toch nét even iets anders achteraf gezien.