Ik voel mij vandaag ook veel beter slaap ook beter. Maak wel lange nachten van 8 meestal tot half 8 en slaap in de middag meestal nog keer vast van 3-5. Maar heb het echt nodig anders worden de kwaaltjes echt pittig. daarbij moet ik nu in de nacht echt eruit om te plassen sinds 3 dagen kan het ook echt niet ophouden drukt zo erg dat ik perse moet. Dat vind ik wel echt vervelend hebben jullie daar ook steeds meer last van?
Hier hetzelfde hoor! Iedere dag rond 8 uur naar ben, sta wel iets eerder op (tussen 6 en 7), maar als het kan duik ik dan 's middags nog even mijn bed in. 's Nachts nu steevast 1 a 2 x eruit om te plassen (vroeger nooit). Merk ook dat ik de slaap echt nodig heb, kan mijn ogen amper openhouden na het eten Mijn misselijkheid is nog steeds goed aanwezig, maar tijdens het eten valt het nu echt mee. En voel me beter met een volle maag. Ik ben nu dus de hele dag door aan het eten. Lu crackers, komkommers, tomaten en appels zijn favoriet. Vooral appels! Vriend wordt er gek van. Om zes uur 's ochtends in bed wordt hij wakker van het geknars van de appels, ik eet er gelijk één als ik wakker wordt Al het eten is nog wel maar met één smaak. Een boterham met beleg vind ik momenteel al te exotisch, teveel smaken
Hahaha! Héél herkenbaar!!! Ik eet in bed al een cracker en dan heel de dag door appels, kerstomaatjes, druifjes, royco soep... Zolang ik eet voel ik me over het algem niet echt misselijk. Slapen; middagdutje d dutje om 17u na het werk, naar bed om 22u (misselijk van vermoeidheid, maar dan lig ik nog een uur wakker om te piekeren), gemiddeld 4x per nacht wakker om te plassen of drinken en om 7u sta ik dan op.
Zeker herkenbaar! Normaal slaap ik altijd door, maar tegenwoordig ga ik zeker 2 a 3 keer mijn bed uit 's nachts om te plassen. Voor 21:00 lig ik meestal al in bed, terwijl ik eerst echt meestal pas rond 00:00/00:30 naar bed ging. Dat hou ik nu echt niet vol... Vanochtend voor het eerst echt misselijk, maar even wat eten helpt gelukkig.
Pff ik voel mij echt zo slecht.. hopelijk dat het snel beter gaat. Vandaag opgestaan met weinig misselijkheid en dat is nog steeds.. maar ben onwijs duf en moe waardoor ik mij alsnog niet kan focussen op het werk wat voor me ligt en zich steeds verder opstapelt. Morgen weer een 'mamadag' waar ik nu al enorm tegenaan hik omdat ik er gewoon de puf niet voor heb. Ik voel me mentaal echt niet goed eerlijk gezegd. Ja ik wilde graag zwanger worden, maar ik schrik er best van hoe rot ik mij voel en dat ik amper blij ben eigenlijk. Ik hoop echt voor betere tijden hoor, ik weet me met mijzelf gewoon echt geen raad nu. En dan doel ik vooral op mijn verrotte humeur... Meer mensen die hier last van hebben?
Succes dames met de echo's vandaag. Ik ben inmiddels weer thuis, maar nog steeds erg beroerd. Voel me vreselijk en kan wel om alles huilen.. zo misselijk, ik wou dat het ophield. Ik heb me net ook voor voorlopig ziekgemeld op het werk, dan hoef ik me daar in ieder geval nu niet druk om te maken.
Heb ik ook af en toe! Dat ik echt moet slapen, omdat ik anders gewoon niet meer functioneer. Ik doe daardoor een pak minder in huis, waar ik me ook best wel schuldig over voel, maar ik haal dat wel gewoon in als ik in het tweede trimester terug wat meer energie heb? Maar snap wel dat dat gevoel alleen maar versterkt als je kinderen hebt waar je daardoor minder mee kan doen... Hopelijk voel je je snel terug beter, maar weet dat je wel sowieso het beste doet wat je kan!! xx
@Zuri jazeker heel herkenbaar je voelt je nooit fijn en ik heb ondanks een hele mooie 9 weken plus van echo met armpjes en beentjes nog steeds niet van Ow oktober krijg ik een kindje het kan nog fout gaan ofzo. dus echt genieten is het niet heel herkenbaar.
Knap dat je je uitspreekt en ik kan me daar deels bij aansluiten. Door een lange weg in de medische molen, had ik verwacht in totale extase te zijn zodra ik zwanger was. Ik voel me nu alleen zo slecht, dat ik er alles behalve van geniet. En ook heel erg opzie tegen alles wat er te regelen valt omdat ik gewoon 0,0 energie heb. Gisteren uitgesproken naar mijn vent dat ik hoop ook ooit nog van de zwangerschap te kunnen genieten, maar dat het nu vooral 'overleven' is. En dat ik nu al zeker weet dat we het bij eentje houden... Hoewel dat wellicht wel anders wordt als ik me beter voel... In het begin super enthousiast een 9-maanden boek gekocht enzo, en toevallig gisteren met terugwerkende kracht in zitten vullen omdat het 'moest'. Kon het gewoon niet opbrengen! En dat ik niet 'blij genoeg ben' maakt me ook weer kwaad op mezelf waardoor je in een nare vicieuze cirkel terecht komt. Helpt ook niet dat iedereen 'grapt' dat je niet moet 'zeuren' over je kwaaltjes omdat je 'toch zo hard je best hebt gedaan om zwanger te worden'. Alsof de klachten minder erg zijn dan ?! Ik hoop en verwacht dat het beter zal worden na het eerste trimester, dus daar houd ik me maar aan vast. Maar je bent dus in ieder geval niet alleen
Ja ik herken het heel erg @Zuri. Weet gewoon ook niet wat ik met mezelf aan moet. En dan zit ik nog met het hele zwangerschapsdiabetes gebeuren waar ik echt niet blij van word.. Ik tel echt af naar dat 2e trimester met de hoop dat ik me dan beter voel. En ergens ben ik ook gewoon heel erg bang dat het alsnog mis gaat...
Ik herken t ook wel wat jij zegt hoor @Zuri Ik ben echt verre van happy momenteel. Ik voel me regelmatig ook echt wel somber, en ik weet dat dat bij mij komt door de onzekerheid. Wat @Daantjeee zegt over "eindelijk zwanger worden na de medische molen" heb ik dan weer helemaal niet. Ik wist van te voren al: als ik zwanger ben, gaat de eerste helft echt klote worden, want ik kan er niet van genieten door de onzekerheid na de miskramen en al t medische gedoe. Ik baal er vooral van dat het dus idd ook zo gaat. Volgende week woensdag termijnecho, en ik ben er zoooo bang voor Was t maar alvast zover.
Vandaag ook moeilijk het hartje kunnen vinden, was ook wel wat in paniek. Gelukkig heb ik het uiteindelijk heel ff te pakken kunnen krijgen.. maar dan ook maar heel even.. Ik ben zo blij als ik over die 15 weken ben....
Ik ben eigenlijk vooral nog te bang om al te genieten... De misselijkheid is mee te leven (gewoon voldoende eten), en die vermoeidheid is lastig, maar kan ik ook wel mee om. Maar ik durf echt niet genieten (hopelijk vanavond na de tweede echo beter??). Ik heb een plakboek gekocht en al hopen foto's afgeprint om er in te plakken. Maar het echte plakken durf ik gewoon niet. Ben zo bang dat het alsnog misgegaan is... Blijkbaar is de kans op miskraam na een goede 8w echo wel heel klein, dus hopelijk doet dat al veel... Had ook gehoopt/gedacht nu euforisch te zijn, maar ben vooral heel onzeker en voel een enorme faalangst constant... :s
Ik heb ook een 9 maanden dagboek gekocht, maar durf hem ook nog niet in te vullen. Ik maak nu elke keer foto's met m'n tablet en dan vul ik hem in op die foto. Na de goede termijnecho ga ik het boek wel invullen.
Ik begin wel vanavond... fertiliteitsarts zei dat de kans op miskraam zo klein wordt na die echo van 8 weken... Dan ga ik het voor mezelf echt maken en beginnen genieten (zeg ik nu dapper, maar voorlopig blokkeer ik nog op dat plakboek en het 'definitieve' van dingen opkleven...) Vandaag wel al heel de dag aan het denken hoe het gaat zijn om morgen mijn ouders te vertellen dat er een kindje komt... Dus toch een béétje positief! Mijn ouders zijn op de hoogte van het fertiliteitstraject, maar ben ze sinds januari een beetje meer in het duistere aan het laten, dus ze gaan wel echt heel blij zijn!
Ik had vandaag alleen intake gesprek. Helaas geen echo. Mn bloeddruk was een beetje hoog dus over 3 weken extra meten. Kan nu nog geen kwaad maar fijn is anders. @Johanna01 fijn dat je weer thuis bent. Balen dat je je nog zo rot voelt hopelijk word dat snel beter.
Jeetje ik sta eigenlijk nog te kijken dat er zoveel dames zich net zo voelen. Ik vond mezelf zo zielig dat ik ergens dacht dat ik de zieligste ben. Maar ik lees nu dat meer dames zich zo rot en ellendig voelen... ♡ @Daantjeee ik riep dat ook elke keer maar toch komt nr 3. Ik had het idee dat ik nog nooit eerder zo ziek was, maar uit het 9 maanden boekje van m'n dochter blijkt dat ik daar tot week 16 emesafene heb geslikt. Blijkbaar vergeet je dat dus. Want ik dacht echt dat ik nog nooit zo ziek was geweest.... alleen bij m'n 2e dus niet zo ziek geweest, maar blijkbaar is dit m'n 2e zware eerste trimester. Nouja. Misschien krijgen we nog een lief schattig dochtertje die niet mort en lekker slaapt. (Onze zoon was een huilbaby en sliep amper)
Ik ook. Gevoel alsof er een baksteen op je ligt. En dan heel de dag leuk aanwezig zijn voor je kind. Niet te doen soms. Ook ik wilde graag zwanger worden, maar deze zwangerschap is heeel anders dan de vorige. Ik was er toen ook veel meer mee bezig dan nu. Nu probeer ik gewoon weer een dag te overleven. Ik heb wel de hoop dat het over een paar weken goed komt. Voor nu ga ik vaak naar schoonouders en ouders toe om af en toe ook even te kunnen zitten. Blij zijn komt nog wel, het is gewoon zwaar. Wie weet heb je over een paar weken weer ineens een berg energie
Ik heb nog geen 9 maandenboek. Even wachten op de echo donderdag. Maar vanaf welke week beginnen deze? En is het niet steeds dezelfde vragen?