Dit denk ik ook wel. In België stijgt de gemiddelde leeftijd bij aankoop al wat en dan nog eens die prijzen om van achterover te vallen. Niet simpel als starter .
Nee niet lief, is gewoon fijn om te doen. Gezonde essen en lekker wat extra's erbij. Ze hebben zo weinig, dat ik dit graag doe. Met Sinterklaas en kerst doe ik dit ook
Haha zo ben ik ook, maar mijn man is nog veel erger en aangezien iemand wel verstandig ermee om moet gaan, ben ik dat dan maar. Maar ben zeker van leven in het nu, zolang we een redelijke buffer hebben ben ik daarmee heel tevreden.
Nou ja als starter heb je ook weinig keus denk ik. De prijzen zijn torenhoog en de gemiddelde starter kan waarschijnlijk niet eens een rijtjeswoning kopen op 1 salaris. Huurprijzen zijn bizar! Een rijtjeswoning hier in Groningen of eenvoudig appartement kost zo 1400 euro. Heb je als starter ook niet zo liggen denk ik.
Ben ik met je eens, wij hebben ons huis ook 10 jaar geleden gekocht. Maar ook wij zijn er in die 10 jaar op vooruitgegaan, en hebben toch de keuze gemaakt om hier te blijven in plaats van te verhuizen naar een duurder huis. Voor starters is het pet nu, vaak niet genoeg startkapitaal of vastigheid bij de werkgever. Maar ik ben blij dat wij de keuze hebben mogen/kunnen maken om een huis op 1 salaris te kopen.
Als wij 15 jaar geleden de keuze hadden gemaakt een huis te kopen op 1 salaris, dan hadden wij echt een ieniemienie huisje gehad. En op het moment dat we groter zouden willen wonen, hadden we geen andere keuze dan lenen op 2 salarissen gezien de toename in huizenprijzen. Ben blij dat we toen al gegaan zijn voor een redelijk huis. We werkten toen fulltime, zonder kinderen en konden dus goed sparen. Nu werken we beiden 4 dagen, met stijging in salaris vanwege schaal en inflatie, terwijl de hypotheeklasten alleen maar daalden door aflossing. We hebben nu een leuk huis dat op termijn eerder te groot is dan te klein. Ik hoef echt niet naar een groter huis, want die zijn hier echt onbetaalbaar. 2-onder-1 kap betaal je in verhouding ook veel te veel voor (het levert nl nauwelijks extra oppervlakte en extra tuin op hier).
Ik zie het probleem niet zo van een huis kopen op 2 salarissen. Mijn man en ik zijn alleen maar meer gaan verdienen de afgelopen jaren, terwijl de maandlasten van de hypotheek hetzelfde zijn gebleven. Geen van beide heeft de ambitie om thuisblijfouder te zijn, we houden van werken. Goeie levensverzekering erop, zodat als er een van ons dood gaat, de ander niet uit huis hoeft. We hebben allebei banen waar we niet zo bang hoeven te zijn voor ontslag. En dan vinden we vast wel weer een nieuwe baan. We kunnen genoeg. En in het ergste geval gaat er een bord in de tuin met 'te koop' erop. Dat overleven we ook wel weer.
Ik merk wel bij jonge collega’s dat ze zich zo in de vingers snijden. Neeee wij willen echt pas over 10 jaar kids of zooo. Om vervolgens nog net niet de week erop zwanger te zijn en dan amper minder kunnen gaan werken. Het maakt mij verder niet uit, maar de stress neemt wel heel erg toe bij hun. Ik snap ook dat het niet ideaal is om tot je 30e thuis te blijven wonen, dat huren onderhand ook niet meer te betalen is en de startwoningen ook voor the rich and famous zijn. Iedereen zit klem opdat gebied
Ik ben het met jou eens. Wij hebben de maximale hypotheek op onze salarissen uitgenomen. Maar ons maandbedrag is nu lager dan bij het vorige huis. De max te lenen bedragen worden ook steeds lager. Daarbij moet je verplicht aflossen. En wij zitten ook in de luxe positie altijd wel een baan te kunnen vinden in de branche waarin we werken. Jongste zoon gaat straks naar school, een '0 op de meter woning'. We houden alleen maar meer over ondanks de maximale hypotheek. Mocht er toch een bord in de tuin gezet moeten worden kunnen we zelfs van de overwaarde een normaal rijtjeshuis kopen en dus hypotheekvrij wonen. Hoe onverstandig het is om zo'n hypotheek uit te nemen is geheel afhankelijk van de omstandigheden.
We houden zo'n 2k over iedere maand.zitten in een luxe positie. Manlief verdient goed, ik verdien mondaal. Hypotheek valt mee. Het gaat goed met ons. Ik vind het fijn dat we sparen, mochten we onverhoopt zonder werk zitten hebben we een buffer.
Als je bijvoorbeeld een huis in Amsterdam wil kopen moet je haast wel op 2 salarissen, tenzij er 1 heeeeel hoog is. Maar wij als leerkracht en politieagent hebben niet de luxe. Vind altijd zo gemakkelijk gezegd dat dat niet slim of handig is, vaak door mensen die ergens wonen waar de prijzen laag zijn of die een hoog salaris hebben.
Oké? Ik belicht beide kanten erg duidelijk hoor. Als je het niet kan betalen, vind ik dat je het niet moet doen. Het zijn maar bakstenen, persoonlijk geluk vind ik belangrijker en dat haal je niet uit materiële dingen. Edit.... toen ik het niet kon betalen om in zo’n bunker als mijn huidige huis te wonen, toen deed ik dat niet. Klein appartement in een vage buurt, 60m2 voor 3 personen en 2 hondjes. Ik ben daar net zo gelukkig geweest als nu hier.
Ik had inderdaad 2 dagen na het tekenen voor ons huis onverwacht een positieve test in handen, oeps Toen was ik inderdaad toch wel blij dat we niet op onze top zaten en ik minder kon gaan werken en evt kon stoppen als dat nodig was voor ons kind. Dat vond ik dan belangrijk. En ook omdat wij dus in 2007 (jawel, dus net voor de crisis) op de toen-top ons huis hadden gekocht. Er is zeker in beginsel niks mis mee om op beide salarissen te kopen, maar het is naar mijn mening per situatie verschillend of het verstandig is om te doen. Maar ja, wat je zegt, hoe doe je het anders in deze markt...
Jah.... zo een appartement als jij beschrijft is al jaren onbetaalbaar in Amsterdam. Wil daar net al mijn familie wonen. Vrije sectorhuur was ook niet te doen, sociale huur verdienden we teveel voor en op straat leven trekt ook niet
Een huis op een salaris is in bepaalde regio’s niet te doen. Maandbedrag is daarnaast inderdaad ook zeer relevant, lijkt me.
Ik woonde in dat appartement niet in de stad waar ik wilde wonen hoor. Ik moest 30km verderop gaan wonen. Ik snap je frustratie compleet, als het jullie lukt om om te gaan met de situatie die ik schets, kids en veel werken dan is het prima hè! Ik wilde dat zelf alleen niet, met kind woonde ik liever op de c locatie voor minder geld.
Wij hebben 14 jaar geleden een huis gekocht op (toen) 1,5 salaris. Ondertussen zijn we drie kinderen verder, maar zijn we ook allebei veel meer gaan verdienen. We lossen versneld de hypotheek af waardoor we nu nog maar 150 euro per maand aan netto hypotheeklasten hebben. Wij leven nu riant van één salaris en sparen het andere. We werken allebei niet fulltime, hebben allebei niet het gevoel dat we veel van de kinderen missen of gemist hebben. Over een jaar of twee hebben we helemaal geen hypotheek meer, kunnen we relaxt de kinderen door studies heen helpen en daarna eens gaan denken aan stoppen met werken.
Nee eigenlijk nooit geld over. Als het salaris er is gaat er direct een x bedragje naar de spaar. Soms moet ik dat terugstorten, bijvoorbeeld als we veel verjaardagen hebben of een vd kinderen wat nieuws nodig heeft. Ik vul het dan weer aan als bv de kbs komt. Die zet ik altijd meteen op de spaar. Wij doen het (nu nog) op 1 (modaal)salaris. Veel geks doen we niet en maken keuzes. Liever dat de kinderen kunnen sporten dan dat we bv eten bestellen af en toe. Dat is gewoon te duur en doen we dus zelden. Vaak denk ik ja we gaan goed, er blijft wat over. En dan moet er toch weer wat komen (kadootje, nieuwe sokken, iets voor het huis bv) en is het toch weer op en staan we net een paar tientjes in de min als het salaris weer komt.