De laatste weken hebben mijn dochters continu strijd en ruzie en ik wordt er ondertussen een beetje simpel van Oudste is een beetje aan het pre-puberen. Elkaar duwen, op elkaar letten, langs lopen en een zet geven, beide naar de deur rennen en ruzie maken wie er eerder was en dan krijzen en meppen. " kijk niet naar me, smak niet zo, mama zusje doet dit of dat enz enz. Oudste doet de laatste tijd erg gemeen. Zeg ik bijv : " dat is een dikke koe" en zegt oudste,:" ja, net zo dik als zusje, dat is ook zo'n vetzak" vervolgens zusje er weer tegenin:" nee jij bent veel dikker" en zo gaat het heen en weer. Of:" we komen door zusje weer eens te laat" hardop praten:" zusje is een trut, een dombo, kan niks, niemand vind haar leuk, ze heeft geen vriendinnen " enz enz. Jongste gaat er tegenin, met nog meer ruzie als gevolg, of ze zit stil in een hoekje en soms te huilen. Ik zeg vaak al zachtjes tegen de jongste:" niet reageren, ze wil dat je reageerd. Net doen of je het niet hoort, dan stopt ze vanzelf". Dat lijkt aardig te werken. Oudste gaat wat harder praten/tekeer en op een gegeven moment is het stil. Maar vind het zoooo moeilijk. De sfeer is hier vaak erg gespannen. Hoe reageren? Straffen? Naar boven sturen? Ze kunnen vaak ook prima samen spelen. Maar als neefjes er bijv zijn dan is het toch vaak dat de oudste ervoor zorgt dat de jongste niet mee mag doen of huilend naar binnen komt. Nu ook weer: oudste laat me wat zien, jongste zit aan de tafel en kijkt haar richting op en meteen :" kijk de andere kant op zusje . En kijkt niet zo dom. Je lijkt die trol wel van de film...
Hier gaat het ook zo ( jongste is een jaartje ouder), maar daar is er wel meer balans in wie de aanstichter is van de ruzies. Ze hebben er namelijk beide een handje van en dan denk ik: leren ze alleen maar van en ik bemoei me er niet te veel mee. Als ik jouw bericht zo lees is het vooral de oudste die door pubergedrag de boel opstookt. Dat is bij ons soms het geval en dat tolereren we niet, de jongste hoeft niet de dupe te zijn van het pubergedrag van haar zus, want gemene uitspraken dulden wij echt niet. Soms volstaat een goed gesprek, maar we worden ook wel eens boos en dan komt de boodschap wel aan. Als de oudste de jongste buiten sluit door het pubergedrag draaien wij juist de rollen om en halen we de oudste er tussen uit. Dan kan de jongste mee spelen en staat zij op dat moment buiten spel. Vaak is het na een kwartier wel klaar en kunnen ze ineens weer leuk met z'n allen spelen.
Hier gaat het ook regelmatig zo...bijkomend nadeel is dat de oudste het dubbele weegt van de jongste en ook een heel stuk groter is...fysiek kan de jongste de strijd dus nooit winnen. Bepaald gedrag en bepaalde uitspraken mogen niet, zoals de ander pijn doen of de ander beledigen (heeft vooral de oudste soms een handje van), maar er is zoveel wat rond de grens ligt...en soms is het een opeenstapeling van allerlei dingen (die los niet zo boeiend zijn), dat vind ik lastiger om op te reageren, omdat je het minder concreet kunt maken. Wij proberen ze of uit elkaar te houden of zelf ook bij ze in de buurt te zijn. De jongste zit uit zichzelf ook aardig aan ons geplakt, zodat er minder gedoe is en/of wij haar kunnen helpen als het nodig is. Af en toe gaat het opeens uren of zelfs dagen heel erg goed en vermaken ze zich uitstekend samen, ook als wij niet in de buurt zijn.
Hm nou bij zulk taalgebruik grijp ik echt direct in. Ik zou niet afwachten hoe de ander er dan weer op reageert. Ik accepteer niet dat een van mijn kinderen iemand anders uitmaakt voor dikke koe, trut, dombo en dat soort praat. Diegene krijgt 1 waarschuwing en dan is het wieberen, ik laat dat echt niet op z'n beloop tot de ander boos wordt (logisch!) en er dan ruzie ontstaat.
Hier precies zo! Zodra de oudste in jouw geval haar mond al open doen, dicht snoeren of vragen of je met mij bezig bent of met haar want hier heb ik geen zin in. Dingen zoals je bent dik of dom is hier echt ruzie met mij; je zegt het gewoon niet! Ik zou je oudste even goed aanpakken want je jongste mag er ook zijn en ook haar kant op kijken, hier ook wel gehad en na een goed gesprek waarin spiegelen goed werkte en ook haar laten zien wat opmerkingen met een ander doet, was het redelijk afgelopen en idd even wieberen, als je normaal kan doen dan zie ik je weer.
Bij sommige dingen die gezegd worden zou ik niet ingrijpen. Dan is negeren vaak het best. Maar als het echt gemeen is dan zou ik diegene wel aanspreken en zeggen dat het niet aardig is. Wel grenzen aangeven hoor, anders kan het straks nog erger worden.
Ik heb ooit een artikel gelezen en de conclusie hiervan was: zo lang er geen bloed vloeit, niet mee bemoeien. Hier hadden ze héle tijd ruzie, om niks. Ik greep dan in maar... ik deed dat op basis van de escalatie. Wat eraan vooraf gegaan was, kreeg ik niks van mee. Dus het kon heel goed dat A in mijn ogen benadeeld was door F (want: A zei dat F zus en zo zei) maar was dat ook echt zo? En vice versa, F kneep A dus ik strafte F. Maar stak A niet eerder haar tong naar F uit? Natuurlijk kom je niet achter de échte waarheid. Dus, als ze weer eens ruzie maken zeg ik letterlijk tegen ze: vecht het maar uit, maar ik wil geen bloed zien. Ze weten dat ik dat niet letterlijk bedoel maar snappen wel dat ik niet elk wissewasje voor ze oplos. Kinderen moeten leren hoe ze ruzie moeten maken en vooral hoe je daaruit komt. Ik laat ze lekker 'oefenen'. Natuurlijk accepteert ik geen gescheld en mogen ze elkaar niet aanraken. Maar even flink van je afbijten mag toch best? Sindsdien is het een stuk rustiger hier. En wordt het te veel herrie, mogen ze lekker in de gang of op hun kamer verder ruziën (is het ook gelijk voorbij).
Dit denk ik ook. Gelukkig gebruiken ze hier (nog) niet zulke woorden maar ik zou er flink boos om kunnen worden.
Ik heb pas het boek ‘how 2 talk 2 kids broers en zussen’ gelezen. Dat is het tweede deel, ik denk heel goed toe te passen in deze situaties!
Nou dat idd. Vind het echt ongehoord en onbeschoft. Daar hoeft de ander dan niet eens op te reageren, want daar krijgen ze de kans niet meer voor. Je scheldt je eigen zusje/broertjes niet uit. Simpel zat.
Dat doen we hier ook wel, maar uitschelden voor dikzak etc? Dan is het toch echt hoog tijd om eens flink in te grijpen.
Nou dat. Vanmorgen hier aan tafel, de oudste van bijna 9 zegt op nare toon tegen haar broertje van 6: "waarom kijk je mij aan?" Nou echt hoor dan hou ik me niet stil. Doe ff normaal. Doeslief. Echt van dat gedrag wat meiden onderling ook kunnen doen, ik vind dat echt pestgedrag dus wil ik nu graag bijbrengen dat je dat dus niet doet. En van hun afbijten kunnen ze wel hoor. Later op de ochtend waren ze hun jassen en schoenen aan het aantrekken toen was ik er niet bij maar had mevrouw weer niet zo heel gezellig gedaan en toen had ze een schoen tegen haar neus..... kijk daar zeg ik dan ook heus wat van maar tis niet zo dat ze het niet kunnen.