Oja, dat doet mij denken aan ons CB bezoek bij 2 of 2,5 jaar. Zoon werd gevraagd om het blokkentorentje van de arts na te maken, maar kreeg totaal andere kleuren blokjes daarvoor. Hij zat haar ook glazig aan te kijken. Gelukkig had ik snel door welke kortsluiting er in zijn hoofd zat, omdat ik zelf dat soort dingen ook snel letterlijk opvat. Heb ze erop gewezen, maar helaas was dit nog niets veranderd toen ik jaren later met de andere kinderen dezelfde controle had.
Welke groep zit hij nu? Hier doet hij juist alles keurig zoals de rest dat ook doet en/of zoals de juf van hem vraagt. Maar dan thuis komt er een hoop commentaar op en blijkt dus dat hij (zeker de eerste maanden) niks leert op school. Geweldig zeg!
Het was inderdaad aan jou gericht. Fijn dat het gezien wordt en dat hij wat anders te doen krijgt. Ja je kan ook niet door blijven gaan met versnellen. Dat is het lastige. In groep drie kan je gelukkig al een hoop geboden krijgen. Mijn zoon zit nog in groep 1. Hij zou in groep 2 wel een eigen leerlijn kunnen krijgen. Maar dan zit hij ondertussen in een drukke kleuterklas. Als hij naar groep 3 zou gaan is hij net een paar maanden jonger dan waar normaal de grens ligt (hij is van maart). Ik vind het wel lastig. Je hebt geen zekerheid dat iets de juiste keuze gaat zijn van tevoren.
Die toren met die kleurtjes was hier ook ja. Zoontje weigerde, want het kon toch niet hetzelfde worden.
Mijn zoon is van augustus en begon dus na de zomervakantie in groep 1. Midden groep 1 had hij zichzelf leren lezen en was compleet gefrustreerd omdat hij hier hetzelfde moest doen als op de peuterspeelzaal, knutselen en spelen (en met name het eerste is geen grote hobby van hem). Ondertussen viel er meer op waardoor we hem hebben laten onderzoeken. In overleg ook met de orthopedagoog/psycholoog besloten hem door te laten gaan van groep 1 naar groep 3. Juist omdat het rumoer en de onrust van een kleuterklas hem erg dwars zat. In groep 3 waren er ook wel speel momenten, maar iedereen had een vaste plek aan zijn/haar tafel en hij mocht eindelijk doen wat hij wilde, leren. In november van dat jaar kregen wij de uitslag en bleek hij autisme te hebben (toen nog Asperger) zijn IQ test kwam uit op een gemiddeld IQ van 100. In groep 5 liep het totaal niet meer op het reguliere en zijn we overgestapt naar het SO, niet omdat het leren niet ging maar zijn autisme zat hem echt dwars en in combi met een klas van 30 + leerlingen wat het gewoon geen doen meer. In groep 8 krijgen ze, op deze school, standaard een IQ test (Wisk III was het toen nog) en daaruit werd ons veel duidelijk. Een zeer disharmonisch profiel waaruit ze geen totaal IQ mochten trekken. Verbaal heel sterk maar de score daar naar beneden gehaald door het onderdeel rekenen (discalculie) en kwam uit op 127. Performaal was het 77. Heel kort door de bocht betekend dit dat hij het theoretisch allemaal heel goed kan maar de theorie met heel veel moeite (en begeleiding) kan omzetten naar de praktijk. Ondanks dat hij theoretisch Havo zou kunnen, in de praktijk gaat dit niet werken, vooral omdat dit heel veel zelfstandigheid vergt en dat heeft hij (nog) niet. Toen gekozen voor een kader/tl klas (speciaal onderwijs) en vorig jaar , in overleg met zoon, zijn leraar en ons besloten om (ondanks dat hij qua cijfers TL kon doen) naar een kader (groen) klas te gaan.
Mijn zoon wordt in mei acht. Zit nu in groep 4 dus. Wél fijn dat je zoon in ieder geval aangeeft dat hij er niks leert, in plaats van alleen braaf de taakjes te doen!
@pluk. Dat klinkt ook ingewikkeld. Mijn oudste is geen leergierig kind. Maar bij hem zie ik ook hoeveel rust groep drie heeft gegeven. Toen hij in de kleuterklas zat vond ik zijn buien erg pittig. Op school was hij rustig en thuis kwam het er allemaal uit. Hoe bevalt het hem daar?
Heel goed, helaas nog 1 schooljaar ( na deze) en dan heeft hij zijn diploma. Nog geen idee waar of wat hij dan gaan doen
Ze gebruikt nu bijna 3 weken geen methylfenidaat meer en ze slaapt sindsdien prima. Haar depressiviteit is langzaam verdwenen, haar vermoeidheid is ook sterk afgenomen. Ze blijft een aversie hebben tegen alles wat met school te maken heeft maar dat is van een andere orde. Ik ben zo blij dat we met die pillen gestopt zijn
Het is moeilijk te zeggen omdat ze nauwelijks motivatie op kan brengen voor school. Maar ik merk geen verontrustende veranderingen verder.
Ik herken veel van je eerste post. Op school perfecte leerling. Thuis hadden we begin groep 3 heel veel problemen. Uiteindelijk bij praktijkondersteuner van de ha terecht gekomen. Deze wilde wel testen maar kan alleen als er een ‘probleem’ onderligt. Dus adhd lijsten ingevuld zowel school als wij. Op basis van die van ons kan ze doorverwezen worden. School was totaal het tegenovergestelde. Dus konden niet worden doorverwezen. De kinder psycholoog gaf aan dat ze hoopte dat ze volgend jaar in een klas zou komen waar de leerkracht haar wel ziet. Das best treurig. anyway, wij hebben dus besloten om het nu zo te laten. Ze zit weer goed in haar vel en gaat met plezier heen. Veel vrienden, gewoon een blij kind. Net rapport gekregen. Cito scores loopt ze voor (dmt 1,5 jaar spelling 3 kwart jaar, rekenen half jaar). Haar werktempo is beoordeeld als matig (heel herkenbaar). Ben dus zelf bang dat ze veel te weinig uitdaging krijgt en daardoor snel afgeleid is. School herkent t alleen niet dus we zitten vast wat dat betreft.
O, dat is ook lastig inderdaad zeg en heel jammer dat het op school niet wordt gezien. Hier gelukkig super fijne en goede communicatie met school, daar ben ik heel blij mee. Hier kregen we vandaag ook de uitslag van de cito. Heb er nog niet zoveel verstand van, maar eigenlijk bij alles komt hij ruim boven de A-score uit. Behalve bij de rekentoets zoals ik hiervoor schreef, maar de tempo toets van rekenen ook weer heel goed gescoord. Kan je niet via de IB-er ofzo eens aankaarten wat er mogelijk is? Ik weet dat zij bij onze zoon ook mee kijkt en wanneer ik vragen heb kan ik haar ook benaderen. Maar tot nog toe gaat het goed met zijn eigen juf dus gaat het eigenlijk altijd via haar en wanneer zij/wij het nodig vinden schakelen we de IB'er erbij in.
Het letterlijk nemen is zeer herkenbaar. Tijdens zwemles moest hij eerst d3 lange baan borstcrawl doen. Toen zei juf we doen de korte baan ik wil nog even wat oefenen. Neem een hap adem en dan ga je. Wat zegt zoon, heel dat stuk. Ach zegt juf dat stukje lukt toch wel. Kon je ook op het lange stuk. Hij neemt flink wat adem en gaat als een raketje in het water naar de overkant. Hmmm juf hij denkt dat het met 1 ademhap moet. Ooooohhhh tja daar stond juf niet bij stil. Het was hem wel gelukt
Hoe gaat het verder met jullie? Hier gaat het wat beter met de motivatie sinds ze deels naar school mogen. Maar er zijn inderdaad docenten die er niks van bakken, helaas.
Bedoel je dan dat de kwaliteit van het lesgeven minder is geworden door het online onderwijs of in zijn algemeen? Ik heb een paar lessen meegekeken en ik begrijp nu goed wat ze bedoelt met dat het te langdradig en langzaam gaat om haar aandacht er bij te kunnen houden. Dingen worden uitgelegd, dan nog een keer op een andere manier, dan worden er voorbeelden gegeven en dan wordt er nog eens op doorgegaan. Zij haakt bij de eerste herhaling al af, dan is haar aandacht er niet meer bij en komt ze ook niet ‘terug’ op het juiste moment als er weer over iets nieuws wordt doorgegaan. Of als opdrachten in de klas worden nagekeken... wat in 5 minuten kan wordt een half uur over gedaan. Met als resultaat dat ze niks heeft nagekeken. Je kan haar beter een antwoordvel geven.
Ib’er is al gesprek mee geweest. Daar werd het op faalangst gegooid en zo werden we doorverwezen naar school maatschappelijk werk. Overigens is juf daar na paar weken al wel op terug gekomen dat ze dat verkeerd heeft ingeschat. Zolang ze zich ontwikkelt en goed in haar vel zit is het voor ons nu ok.
Dat is dan weer een voordeel van online lessen: je krijgt als ouder beter zicht op dit soort zaken. En zoals jij het beschrijft, klinkt het inderdaad heel logisch als ze afhaakt (of überhaupt niet meer gaat...). Is er ruimte om dat oo school te bespreken?