Gecondoleerd. Vaak gaat de echte rouw pas beginnen na de begrafenis/crematie. Ik ben zelf mijn moeder verloren toen ik 3 was en ben al heel mijn leven bang om zo’n telefoontje over mijn vader te ontvangen. Heel veel sterkte gewenst!
Ik zit hier ook met tranen. Heb hetzelfde telefoontje 2x gehad. Mijn moeder heeft 7 jaar geleden een hartstilstand gehad onder de douche. Ze was 56. 10 maanden later kreeg ik hetzelfde telefoontje over mijn vader. Hij heeft uit puur verdriet besloten uit het leven te stappen. Hij was 63. Wat je erover zegt is zo herkenbaar. Zoals ik het na al die jaren ervaar; tijd heelt niet alle wonden, ze worden alleen minder diep. Ik wens jullie heel veel sterkte samen.
gecondoleerd en heel veel sterkte. De rouw komt inderdaad pas na de uitvaart/crematie. Ik was contactpersoon en regelde alles waar mn moeder te verslagen voor was terwijl mn man voor mn dochter zorgde zodat ik vrij spel had. Met alles regelen heb je gelijk ook een stukje verwerking het is de laatste eer die je ze nog kan bewijzen. Hier geen onverwachts overlijden maar een terminaal traject, ik zat er naast toen hij zn laatste adem uitblies. En ik was degene die de vervelende telefoontjes kon plegen alhoewel ze al voldoende wisten toen ze mijn nummer in t scherm zagen. Vind dat persoonlijk wel minder erg dan zo'n telefoontje, die hebben we helaas ook al een paar keer meegemaakt. Gewoon t gevoel en idee dat de "tot ziens" veranderde in "vaarwel" vind ik erg moeilijk te verteren. Maar goed, had hier net per ongeluk Conquest of Paradise van Vangelis via youtube (kwam achter een nummer aan wat ik had gezocht) en dan komt er weer ff een dreun voorbij met de nodige tranen. Bijna een jaar verder.
Dit is echt mijn grootste nachtmerrie... Hier wel herkenbaar, maar dan met mijn vader. Hij was ernstig ziek (copd), maar ivm de laatste 4 maanden geen contact met hem kwam het telefoontje om meteen naar het zkh te komen toch heel onverwacht. Ik heb hem gelukkig nog wel kunnen zien. Spreken niet echt omdat anderen dat niet toelieten (lang verhaal). Ik en mijn oudste zus kwamen 's avonds in het zkh rond 21.30u. Dag erna rond 12u raakte hij in coma en 's avonds om 18.10u is hij overleden. Wij zijn 2 dagen erna naar Turkije gevlogen om hem daar te begraven dus kwam ook meteen veel geregel bij. Ik heb de eerste weken ook amper wat gevoeld. Niet gehuild. Alsof ik van buitenaf ernaar keek. Na 8 weken ongeveer begon het verdriet binnen te komen. Let goed op jezelf. De eerste tijd wordt je geleefd. Heel veel sterkte ❤
Heel veel sterkte. 3 jaar geleden ook zo’n telefoontje gehad, mijn moeder plotseling overleden. Al eerder (als meisje van 16) mijn vader plotseling moeten verliezen, daardoor heel bewust genoten van alles. de afgelopen jaren na het overlijden van mijn moeder heb ik het leven omarmt en koester ik de herinneringen die ik van ze heb. Ik voel met je mee, voor iedereen is het anders... rouwen en het verwerken van het verlies is zo persoonlijk. Hoop dat je een weg vindt samen met familie en gezin om hier doorheen te komen.