Veel sterkte met je herstel. Ik heb ook een BWC gehad. Ik weet nog dat ik na de eerste nacht uit bed moest naar het toilet en dacht..hoe dan?! Laat staan naar huis. Maar gek genoeg ging het iederen dag al snel beter. Met 6 weken compleet hersteld. In mijn geval toch echt liever een BWC dan een bevalling
Ik kan me nog herinneren van de bevalling van mini O dat dat mens zo zat te stuntelen met die beensteunen. Blijkbaar gaan ze er standaard van uit dat barende vrouwen zitten te wachten op die idiote dingen. Maar ik vond dat absoluut niet chill. Ik ben maar 158 cm dus ik vind die beensteunen echt veel te onhandig: ver weg, te groot, echt; wat moet ik ermee. Dus ik gaf aan dat ik die niet wilde en veel liever mijn benen in iemands zij zet bijv. (of gewoon op bed laat steunen). Zat ze me toch een partij te stuntelen daarmee joh. En ik maar persweeën krijgen en ik kon alleen maar denken 'help me dan, dit kind moet eruit'
Hihi begrijp ik helemaal. Ik vind de bwc ook meevallen eigenlijk, het is het totaalplaatje van alles wat gewoon erg......ambitieus is geweest. Letterlijk van de nek tot aan de knieën immers. Maar toch geen spijt van. Het resultaat is immers ook in één keer heel spectaculair en het scheelt ook wel degelijk dat ik niet voor zes verschillende ingrepen zes keer zes weken lang van alles moet regelen voor thuis.
He jakkes wat naar. Veelvuldig vergelijkbare ‘dingetjes’ meegemaakt in ziekenhuizen tijdens bevallingen, vreselijk. Niet voor niets dat we de laatste maar thuis hebben gedaan met z’n tweetjes.
Echt bizar.... Ik werk in de zorg en ik zorg echt wel dat ik weet hoe alles werkt. Hoe onprofessioneel....
Ik heb op de wc geplast! En m’n drains gaan er zo uit. En ik krijg nommie pijnstillers. En dan ga ik de auto in naar huis! Het is een beproeving maar het gaat lukken.
Bed plat????? Mij God wat een domme (sorry voor m’n taalgebruik!!) kut!!! Na een BWC MAG JE NIET PLAT!!! Wat een domme kut zeg!! Sterkte met de rit naar huis! (Ik moest dezelfde dag alweer naar huis na de ingreep. Wat een hel. Maar onthoud; elke dag zal het nu langzaam aan iets beter gaan!!)
Nou ja, het was natuurlijk een ongelukje en geen opzet... Goedgekomen. En bovenal, wat je zegt: het ergste heb ik nu echt al achter de rug. Tot gistermiddag 15:00 dacht ik bij vlagen dat ik dood ging, nu heb ik er vertrouwen in dat het thuis ook gaat lukken.
Bijna bijna bijna! De rolstoel wordt gehaald en m’n man gaat even langs de apotheek met de recepten voor m’n pijnmedicatie. En dan......naar huis! Daar waar ik vanochtend nog geen arm zelf kon optillen, ben ik zojuist zelfstandig wezen plassen. Deze omslag hadden we even nodig. Zal heus afzien blijven de komende weken, maar kan veilig naar huis.
Ehhhh zijn je spieren niet gereefd?? Mochten je spieren wel gereefd zijn dan ben je echt té coulant hoor Je net gereefde spieren hadden wel kunnen knappen. Het is niet voor niets dat je de aankomende weken niet rechtop mag staan
Heel veel sterkte en succes met herstellen! Wauw, bewondering en respect dat een bwc en meer hebt laten doen. Topper!
Euh ja spieren zijn wel degelijk gereefd, maar weet van niets dat ik niet rechtop zou mogen wekenlang? Voorzichtig aan doen dat wel, maar dit is mij niet verteld. En hoe kan ik er achterkomen of m’n vers gereefde buikspieren hier iets aan overgehouden hebben? Lijkt mij eigenlijk dat ik dan wel veel meer pijn zou hebben aan die buik of niet?
Ehh ik ben dus 4.5 jaar terug geholpen. In Nederland. En ik kreeg te horen dat ik mezelf met veel kussens in bed moest stutten. Ik moest wekenlang in de zogenaamde strandstoel blijven. Dat betekend niet languit liggen en niet geheel in 90 graden zitten. Ik liep (nou ja lopen...) als een oud gebocheld wijf naar de wc. De eerste dagen door mijn man achterstevoren voor mij uit te laten lopen, ik hield zijn handen dan vast. Hij hielp mij om te gaan zitten op de wc. Want met squaten, een normale beweging met op de wc te gaan zitten gebruik je je buikspieren.... Aaaghhhh na verloop van tijd kon ik mijzelf naar de wc verplaatsen en hoefde hij alleen mij te helpen om te gaan zitten. Weer later kon ik mijzelf helpen door mij aan de design radiostoring vast te houden zodat ik met mijn armspieren ging zitten ipv met mijn buikspieren. Qua schade: ik heb onverwachts de dag na de operatie geniest. Zonder een kussen tegen mijn buik te duwen. Dat heb ik zonder schade overleefd. Ik vermoed dat jij enorm onder de morfine hebt gezeten als je niet out bent gegaan van de pijn (of is het bed niet helemaal plat gegaan???) Je kunt nu niets checken, denk ik. Het komt vast goed. Is het wel gemeld/gedocumenteerd toen het gebeurde??
Hmmm dan ga ik ook maar het zekere voor het onzekere nemen met die richtlijnen, beter voorkomen dan genezen! Thanks. Weet niet of het ‘incident’ geregistreerd is. Bed klapte wel degelijk helemaal vlak, vanuit een hoek van zo’n 40 graden schat ik. Een beste klap dus. Heb het echt uit gegild van de pijn, kotsmisselijk en vlekken etc maar niet out gegaan. En dit was een kwartiertje vóór ik morfine kreeg. Wellicht domme mazzel gehad?
Ik ben zó blij met dit uitzicht ❤️ Mijn allerliefste man weer bij me. @Cindy1977 je had gelijk hoor, ik kon dit alleen. Prima zelfs, met dank aan videobellen en fijne berichtjes van wat hij allemaal aan het doen was op z’n ongeplande minivakantie. Maar heb hem natuurlijk het allerliefste bij me...