5 jaar en geen speelafspraakjes

Mijn zoontje heeft ook van die periodes. Hij is 6 en zit in groep 3. Soms speelt hij 3x in een week met iemand (wat dan wel weer een beetje veel is) en dan soms weken niet. Dan vraag ik af en toe of hij niet met iemand wil spelen maar dan zegt hij dat hij moe is of gewoon geen zin heeft om te spelen.
Voor sommige kinderen is een schooldag al genoeg. Daar gebeurt zoveel, zoveel prikkels en natuurlijk spelen ze daar ook al met andere kinderen. Soms vinden kinderen het dan fijn on thuis even lekker op zichzelf te zijn. Zolang ze op school goed in de groep liggen zou ik me er niet direct zorgen over maken.

 

Ja heel herkenbaar. Zoontje van 5 (groep 2) spreekt heel weinig af. Ik denk een keer in de paar maanden. Hij vindt het op school wel heel leuk en heeft ook vriendjes. Maar meestal wil hij na school even alleen spelen. De dag verwerken denk ik.

 

Mijn dochter wilde na de lockdown ook ineens geen speelafspraakjes meer maken, terwijl ze er wel altijd plezier in had. Wij hebben enige zachte dwang toegepast: toen een kindje wilde afspreken het er een beetje doorgeduwd. Dat ging goed en sindsdien gaat het weer beter, al vond ze het eerst ook nog lastig om bij een ander af te spreken maar dat doet ze nu ook weer.
Het is niet zo dat ze per se moet spelen met anderen, maar van steeds alleen thuiszitten werd ze ook niet gezelliger, dus vandaar onze aanpak.

 

Het is belangrijk dat je daar als ouder een positief stimulerende rol in speelt. Dus helpen met de speelafspraakjes en afspreken met andere ouders op welke manier dit kan. Bijvoorbeeld dat jij een kopje thee drinkt en dan vertrekt. Of eerst bij jullie en direct een vervolgafspraak maken voor de volgende keer en dan daar.

Je wilt toch voorkomen dat je kind een sociale eenling wordt die overal buiten valt? Van speelafspraakjes leren ze erg veel.

Speelt ze verder wel buiten met buurtkinderen? En geven jullie zelf het goede voorbeeld door contacten met vrienden ? Ook kan je met haar praten over het belang van vriendschap en over sociale contacten en situaties (op haar niveau). Zorg in ieder geval dat er geen drempels ontstaan.

 

Je kan proberen het een beetje te stimuleren, dwingen zou ik nooit doen. Hier gaat het altijd een beetje met golven - dan een tijdje geen afspraakjes, dan ineens weer met allerlei verschillende kinderen.
Hier speelt ook wel mee dat veel kinderen naar de bso gaan, op andere dagen bv sport hebben, die van mij weer muziekles op woensdag etc. ‘t Kan dus niet altijd.
Nu het mooiere weer er hopelijk weer aan komt, zullen ze wel weer veel buiten gaan spelen met allerlei buurkinderen. Helemaal prima

Spreken van ‘je wil toch niet dat ze een sociale eenling wordt’ met 5 jaar vind ik nogal overdreven, na uren sociaal contact op school zijn sommige kleuters daarna ook gewoon even toe aan rust - dat is helemaal niet erg.

 

Mijn zoontje wil dit ook niet. Zijn dag is echt nog vol genoeg met alleen school. Ik heb het nu even laten rusten en blijf het wel stimuleren en benoemen, maar hem dwingen vind ik ook zo iets.

 

Mijn 5 jarige spreekt ook niet af met klasgenootjes.
School kost hem veel energie, thuis wilt hij graag wat rust.
Wel speelt hij zeker 3x in de week met buurmeisje die even oud is. Dat is veel vrijblijvender, daarbij kan hij naar huis wanneer hij wilt.

Een kind verplichten om speelafspraakjes te maken omdat hij anders een eenling wordt lijkt me nogal overdreven, zeker op deze leeftijd.

 

Hier heeft onze jongste, nu groep 3, tijdens de kleuterklassen ook maar 10x totaal een speelafspraakje gehad. Hij had er weinig behoefte aan. Speelde thuis wel regelmatig met de buurjongens, dat was wat vrijblijvender. Geen zin meer? dan kon hij zelf naar huis/ binnen gaan. Nu in groep 3 heel regelmatig afspraakjes met klasgenoten.

Dwingen was ik ook niet van, wel regelmatig aangegeven of hij niet eens met kindje X of Y wilde spelen. En, vooral in het begin, geholpen met het maken van de afspraakjes. Hij vond het spannend om met de andere moeder/ vader te overleggen over de speelplannen. Dit is natuurlijk ook spannend en moeten ze ook leren.
Ik zou het regelmatig aangeven of ze niet eens met iemand wil spelen, of evt een speelafspraakje maken? Maar dan alleen als ze het zelf ook ziet zitten natuurlijk. Speelt ze wel met buurkindjes ofzo? Of wellicht vindt ze school erg druk en is ze juist ‘s middags toe aan wat rustiger speeltijd.

 

Er is natuurlijk een groot verschil tussen dwang (dat lijkt mij zeker niet goed) en positief stimuleren.

Maar ik denk dat het voor kinderen wel belangrijk is om regelmatig een speelafspraak te hebben. Je ziet dat die kinderen zowel op als buiten school ook meer aansluiting hebben. Bijvoorbeeld worden uitgenodigd voor een kinderfeestje of om mee te doen met andere activiteiten. En dat het hebben van een vriendje voor kinderen erg leuk kan zijn (zeker als ze zien dat anderen dat wel hebben).

Een kind dat altijd en iedere dag moe is van school en daardoor nooit kan spelen zou ik twijfel bij hebben. Je kan best een keer moe zijn. En spelen hoeft echt niet dagelijks. Maar af en toe een speelafspraak zou ik wel belangrijk vinden.

Ik geloof dat ouders juist op deze leeftijd een belangrijke rol kunnen spelen. Ook om te leren hoe ze het spelen moeten aanpakken.

 

Kan het ook zijn dat ze even genoeg heeft aan een dag school en haar energie daar aan op gaat?
Ik ben vrij introvert (als kind al) en ik kan enkel mijn energie opladen dmv alleen tijd.
Zoals hierboven is genoemd, kun je het wel proberen positief te stimuleren.

 

Joh ze is nog zo jong en ik zou me er echt geen zorgen om maken. Mijn jongste was ook nooit zo happig op afspreken. Die was vaak al zo moe van school dat ze het wel even mooi vond geweest. Je kan haar eens vragen of ze het leuk vindt om die of die bij haar thuis uit te nodigen en als ze dat niet wil dan gewoon niet. Ik zou dit niet gaan opdringen. Het wordt pas een probleem als je dochter er zelf last van ondervind. Mijn jongste dochter is nu 8 jaar en heeft nog steeds een klein clubje vriendinnen waar ze mee afspreekt, het kind is dolgelukkig met haar leventje en ze is geen sociale eenling die overal buiten valt

 

Je zou bijna denken dat je het over een gearrangeerd huwelijk hebt.
Man man overdrijven is ook een vak.

 

Een sociale eenling die overal buiten valt? We hebben het hier over een jongste kleuter.

TS niks mis mee. Genoeg kleuters die soms wel, soms niet of helemaal nog niet willen spelen. Het komt vanzelf weer als ze eraan toe zijn. Als ze het afspreken moeilijk vindt, help je haar door met een moeder iets te regelen.
Het komt goed, nog genoeg jaren waarin ze af kan spreken

 

Precies dit. Die opmerking over sociale eenling schoot me echt in het verkeerde keelgat. Niet ieder kind heeft (voortdurend) behoefte aan speelafspraakjes. Ik vind het persoonlijk erger om dat "positief te stimuleren" dan dat ze hun eigen rust en gewoontes mogen uitvinden. Laat je kind gewoon lekker zichzelf zijn, ik zou me er zeker geen zorgen om maken.