Dames, jaren geleden ben ik al 'ns geholpen geweest hier voor een ander probleem, helaas account verloren intussen. Ik zit met wat zorgen rond mijn elfjarige zoon. Ik weet van vroeger dat mijn broer als puber last had met z'n voorhuid, die zat toen te krap of te kort, weet ik niet meer zeker. Dus gisteren toch maar eens gevraagd aan mijn man of ie eens kon kijken bij onze zoon of het daar wel goed ging. Kreeg na het douchen te horen dat het niet helemaal ok was, dus ik heb zelf even gevraagd of ik mocht kijken en zijn voorhuid raakt net tot voor de rand van de eikel, maar niet er onder. Ik heb het idee dat het frenulum draadje wat te kort is, het slaat wit uit door de spanning. Verder door naar beneden trekken doet pijn. Ik kan op het internet ook niet direct correct advies vinden. De ene zegt: niks aan de hand, moet pas kunnen als ze achttien zijn. De andere zegt: meteen naar de uroloog. Mijn man opperde om gewoon regelmatig te blijven controlleren. Ik wil er voor hem ook niet meteen een 'ding' van maken maar ik maak me wel wat ongerust. Ik heb niet zoveel ervaring met mannen maar bij mijn echtgenoot gaat het velletje er toch een stuk verder af. Wat doen we best?
De voorhuid komt pas los van de eikel rond het zesde levensjaar, en het duurt soms nog een flink aantal jaren voor de voorhuid ook helemaal naar achteren kan. Tegenwoordig is de insteek dat zolang mannen geen 18 zijn of niet seksueel aktief zijn, er niks aan wordt gedaan. Tenzij het natuurlijk echt allemaal erg vast zit of heel krap is, maar dat lijkt niet zo te zijn. Mijn advies is om je man alles gewoon regelmatig eens te laten controlleren. In principe moet de voorhuid een heel stuk achter de rand van de eikel kunnen om pijnloos seksuele betrekkingen te hebben.
Dankjewel @Lievertjelief voor je berichtje (en ook aan de twee dames die me via PM contacteerden). Ik vraag het bij een volgend bezoek aan de huisarts even na, in tussentijd blijft mijn man het opvolgen.
Het advies is dat zolang het niet pijnlijk is, bv niet ontstoken raakt en met plassen ook geen klachten geeft, ze onder de douche (warmte helpt) een beetje moeten oefenen. Met de tijd rekt het dan mogelijk wat op. Maar dus niet oefenen ‘door de pijn heen’ zeg maar, gewoon zo ver als pijnloos gaat, wassen (met water), klaar. Als het ‘oprekken’ per definitie pijnlijk is, of hij heeft bv wel klachten met plassen, kan de huisarts ook een hormoonzalf voorschrijven.
Hoe lang "kun" je zoiets als ouder blijven opvolgen, vraag ik me af? Controlleer je dat ook als ie 13 is? 14? 15? Waar ligt de grens? Zodra je kind aangeeft dat het niet wil? Je kijk er natuurlijk gewoon naar uit medisch oogpunt, dus moet het dan altijd "mogen"?
Bedankt voor de info. Vanmiddag toch maar even met de huisarts gebeld (ik had een voorschriftje nodig dus meteen dit onderwerp dan ook maar even aangehaald). Ze zei een beetje hetzelfde als iemand hierboven, dat er voor hij 18 is eigenlijk niks wordt aan gedaan en de strategie is om het wat aan te kijken. Ze gaf ook mee dat we moeten gaan oefenen, en de voorhuid naar beneden halen tot op het punt dat het pijn doet, en die pijn zeg maar een paar seconden "vasthouden". Maar niet verder "door" de pijn heen trekken zoals je zegt, gewoon op het punt blijven hangen. Dat rekt blijkbaar het meest op. Nou ja, nooit gedacht dat ik hierover nog ging schrijven Het is toch een medisch dingetje, ik denk dat het dan toch maar moet. Hij heeft er momenteel geen enkele probleem mee dat er naar wordt gekeken, maar ik weet natuurlijk niet hoe lang het gaat duren. Gelukkig pakt mijn man dit goed aan en hebben ze een goede band. Ik vind dat eigenlijk wel fijn zo, ik kon ook altijd terecht bij mijn mama als ik ergens een knobbeltje of bobbeltje op mijn borst voelde... ik zeg maar wat... en dat is vaak toch een geruststellend idee.
Ik denk dat je op die leeftijd ook wat info kan geven en dat ze dan zelf kijken wat er aan de hand is, wat lukt etc. Bv zelf beoordelen of het gevoelig/pijnlijk is, of het rood is etc.
Hier 2 zoons met een krappe voorhuid. De jongste had er soms last van en die heeft crème gehad. Verder doen we er weinig aan, het schijnt 9 v/d 10 keer uit zichzelf op te lossen als ze masturberen ontdekken. Controleren zou ik alleen doen zolang een kind zelf niet aangeeft dat vervelend te vinden. Na 12 jaar mogen ze volgens mij voor medische zaken al zelf meepraten, dus vind het ook al is het medisch, dat geen reden om "dwingen" tot controleren. Maar goed. Zoon is 13, loopt regelmatig bloot door het huis, heeft daar totaal geen probleem mee.
Beetje hetzelfde hier hoor, geen schaamte te bekennen, hij praat vrijuit over hoe hij oefent met z'n vader dus ik denk zo lang dat kan, blijven we het zo maar doen... Ik ben al blij dat ik het niet hoef te doen en dat dit een dingetje is dat ik liever aan de papa overlaat