Ik ben een super gelukkig mens. En heb daar geen religie voor nodig. Zit nu in een zware periode, heb borstkanker. En hoe gek het ook is, ook een mooie periode. Al die kaartjes en bloemen en mensen die op bezoek komen. Overweldigend. Het laat mij extra beseffen dat ik zelf een mooi mens ben. Dus ik geloof in de goedheid van de mens. Er voor elkaar zijn en voor elkaar zorgen, in goede en in slechte tijden.
Ik ben zelf niet gelovig opgevoed, maar stond wel overal voor open. Ik werk nu al jaren voor een christelijke organisatie en ook al mijn collega's zijn christenen. En hoe meer ik van hun hoor over het geloof en de kerk gemeenschap....hoe meer ik het 1 hypocriete bende vind. Ik heb geen religie nodig om mij goed te voelen of om een goed mens te zijn.
Christelijke opvoeding gehad, maar doe er zelf niks meer mee. Ik hoop wel op iets na de dood, maar wat dat weet ik niet. Soms denk ik aan reïncarnatie. Dat je gewoon weer opnieuw geboren wordt als mens ofzo haha.
Precies dat in de Boeddhistische cultuur is dit ook wat ze geloven. 1x per jaar, op iemands sterfdag, maken ze die persoons favoriete gerechten klaar + andere symbolische gerechten + exotische fruit (wat voor hun uiteraard niet exotisch is ). Iedereen kan om de beurt een stokje wierook aansteken en een gebedje doen, een vraag stellen of hulp/gunst vragen voor iets. Door alle geuren van het eten en de wierook kan de ziel voor een dagje naar huis komen om de dag met zijn familie door te brengen. Op die dag wordt er ook goud papier en nep geld verbrand zodat hij in de hemel geld heeft. Geliefde/goede personen worden uitgebreider herdacht dan een persoon waar iedereen een hekel aan had natuurlijk, dus als je een goed mens was op aarde ben je rijk in de hemel. Dat is het idee. Het is trouwens een feestdag, geen verdrietige dag. Wij herdenken mijn schoonvader niet, we vieren juist zijn dag (uiteraard is dit na enkele jaren pas een feestdag geworden hoor, de eerste jaren zijn uiteraard verdrietig)
Ik geloof in God en Jezus. Van de bijbel. Maar voel me nergens thuis in een kerk. Maar ik weet gewoon 100% dat God bestaat door een wonder. In een periode heb God gezocht: veel gebeden en gelezen in de bijbel. En in die tijd had ik al wékenlang een flinke blessure aan mijn been (ik ben fanatiek hardloper). Kon niet eens meer normaal lopen. Iemand heeft toen voor mijn been gebeden en die was letterlijkheid 1 klap genezen. Dat was een teken van God, dat Hij van mij houdt. In de bijbel staat “nader tot Mij en ik zal hem naderen.” Ik hoef nu nooit meer te twijfelen. God en Jezus bestaan.
Geen idee eigenlijk. vooral in de wetenschap maar ik geloof ook dat sommige dingen echt voorbestemd zijn en zo hadden moeten lopen. En ik geloof ook dat wanneer je positief in het leven staat, dit oprecht goed is voor jou en de wereld om je heen. Dingen hebben denk ik wel een hoger doel of gebeuren met een reden. waar geloof ik dan in? Zeg jij het maar. Ik vind het wel een rustige en kalmerende gedachte. Bovendien geeft dat ook hoop. En hoop geeft kracht.
In mezelf al laat ik mezelf de laatste tijd soms wel eens vallen ... dus moet weer eens de touwtjes aantrekken
In energie en alle religies en overtuigingen op elkaar gestapeld, daar de rode draad van. Oke, t vliegend spagettimonster en de flat earth niet meegerekend dan, maar de "ouwetjes" zeg maar.
Moah gaat toch nog netjes. Gemiddeld borstvoeding vs kunstvoeding of vaccineren/niet-vaccineren topic ging in t verleden er wilder aan toe.
Ik geloofde vroeger echt van alles.. Maar sinds de dood van mijn moeder ben ik in 1 klap hartstikke nuchter geworden. Ik geloof echt nergens meer in. Ik vind sommige dingen wel heel toevallig, dat wel. Maar in geesten, God, Jezus, etc geloof ik niet.