Ja, het hele "jij hebt zelf voor een kind gekozen en deze moet je volledig zelf grootbrengen" is wel een trend geworden. Want zowel biologisch als historisch gezien hebben mensen nooit volledig geisoleerd voor hun kinderen gezorgd zonder samenwerking binnen de samenlevingsgroep. Deze ontwikkeling is steeds extremere vorm van individualisering. We komen uit de samenlevingen waar mensen in kleine groepen leefden en samen voor alle kinderen zorgden. Puur omdat jonge sterken mensen binnen de groep werkten om voor levensvoorziening van de hele groep te zorgen. Anderen zorgden voor alle kinderen. In de recentere geschiedenis woonden meerdere generaties samen waar de grootouders voor de kinderen zorgden terwijl de ouders (jonger en sterker) op het land werkten. Dat is precies hetzelfde concept als werkende ouder en oppassende oma. En nog recenter hadden we hele grote gezinnen waar in de praktijk de oudere kinderen voor de jongere zorgden. Los daarvan is een juridische co-ouderschap natuurlijk onzin, zou juridisch niet eens kunnen. Een kind heeft 2 ouders. Er zijn wel situaties dat grootouders de rol/gezag krijgen als hun kind als ouder uit beeld verdwijnt.
Zelf zou ik bang zijn dat opa en oma geen opa en oma meer zouden kunnen zijn. Ik zie dit van dichtbij bij iemand. Ze gaan mee opvoeden, ook wanneer ouders hier niet helemaal achter staan. Ik begrijp dat een opa en oma ook gaan opvoeden met zoveel dagen. Ieder zijn keuze! Wij zouden het nooit doen. Opa en oma maximaal 1 dag per week. Wij zijn de papa en mama
Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen niet geïsoleerd opgroeien. Jij wel , dat zal inderdaad altijd een verschil van mening zijn. Maar ik zorg nog steeds voor mijn kinderen. En geen enkele haar minder als jij.
wie zegt nu weer dat onze kinderen geïsoleerd opgroeien? Dat is een aanname van Piet Jan snot natuurlijk En daar gaat dit hele stuk niet eens over... Geïsoleerd opgroeien? Denk dan even aan het “gezin” van ruinerwold... heeft meer betekenis bij je uitspraak denk ik... om me heen zie ik veelal kinderen die hun oma “mama” noemden,omdat ze zonaal daar waren. Nou het spijt me, maar vind dat verschrikkelijk!
Doen mijn ouders ook Kinderen krijgen zakgeld mee op vakantie, een dagje weg etc Mn moeder komt weleens wat leuks tegen qua kleding en dan neemt ze dan mee En logeren mag ook elke vakantie Maar standaard daar zijn no way
Er zit ook gewoon iets tussenin he. En hoe moeten mensen het volgens jou doen dan; naar bv de fysio, partner werkt, kind gaat enkel naar kdv op dagen dat ik werk. Dus kind is bij ouder. En dan? Meegaan is bij een fysio wel een optie bij veel andere dingen niet. Ik vind co ouderschap echt te ver gaan maar zoals jij het schetst kan niet altijd overal hè Ik ben overigs pro me time enzo en mijn zoon ziet opa en oma veel, super fijn. Maar wel wanneer wij allen willen.
Mijn ouders zijn gek op de kids. En zij op hen. Hebben daar eigen slaapkamers, speelgoed tot aan stepjes, krijgen daar zakgeld (thuis ook hoor ) en mijn ouders sparen zelfs voor ze. Maar ze zijn er “maar” 1 dag per week en een paar keer per jaar logeren ze er. Omdat ze het zelf willen voornamelijk of omdat we weg gaan. Juridisch co ouderschap lijkt me niet mogelijk en ik zou zelf vast standaard een nacht (laat staan 2) niet zien zitten. Dus ik zou dat niet doen hoe goed die band ook is. Maar ik ken wel de constructie van wat vriendinnen van me dat de kids een vaste nacht per week bij opa en oma slapen en ik vind daar verder niets van. Als het werkt, waarom niet?
Elk dier in het dierenrijk Is wel even wat anders dan zelf denkende mensen. Mijn zoon gaat iedere vrijdag naar opa en oma. Hij heeft dan een halve dag en zij halen hem uit school. Ze zijn helemaal gek op elkaar dus dat is toch heerlijk? Ik zou best een dag minder kunnen werken maar dan zouden ze allemaal teleurgesteld zijn als het niet meer door ging haha. Prima toch. Ik geniet verder op de andere dagen van hem.
@roever: Ik ben geen bioloog, maar leuk artikel nav je post: https://www.trouw.nl/nieuws/de-meeste-diersoorten-doen-niet-aan-gezinnetjes~bc2dc5c5/ En in het dierenrijk gebeuren ook dingen die in de mensenwereld niet acceptabel zijn: https://www.quest.nl/natuur/dieren/a34926423/slechte-moeders-in-het-dierenrijk-moederdieren/ Ik zou die twee werelden dus niet met elkaar willen vergelijken als het gaat om de zorg voor kinderen. Verder ben ik het er mee eens dat er behalve zwart en wit (vele tinten) grijs zijn. En soms is de situatie gewoon erg bepalend. Er zijn genoeg situaties denkbaar waarbij het hele prettig (en soms misschien ook wel noodzakelijk) is als er mensen uit de directe omgeving af en toe een stukje zorg ‘meedragen’ of soms zelfs overnemen. Ik ken overigens geen kinderen die hun opa en oma papa en mama noemen, wel die zich wel eens verspreken bij de leerkracht.
Hier in 't dorp is een gezin met twee kinderen die zo'n constructie daadwerkelijk heeft. Op zondagavond gaan ze bij opa en oma gezamelijk eten en brengen de ouders ze daar naar bed. Op maandag en dinsdagavond eten de ouders ook daar en brengen ze kinderen daar ook naar bed en gaan dan zelf naar huis. De opa en oma vangen ze dus 's ochtends op en brengen ze naar school en halen ze uit school op.. Op woensdag halen ze dan zelf de kinderen uit school. Deze ouders werken met vroege diensten en moeten rond 6 uur in de ochtend weg. Op deze manier hebben hun kinderen voldoende slaap en toch savonds aandacht van de ouders etcetera. Zij zijn er allemaal heel blij mee en de kinderen ook, dus waarom niet? Zelf zou ik het niet doen, al zijn mijn kinderen 3 middagen bij m'n schoonmoeder uit school.. Ze gaan niet naar een andere opvang, ze bood het aan dus graag. Daarnaast zijn we als gezin meestal op zaterdag ook nog eens paar uur bij hun thuis op bezoek.. Ze zien hun grootouders dus minimaal 4 dagen in de week. Belangrijkste is dat alle partijen (ouders, grootouders en kinderen) zich prettig voelen bij een gekozen oplossing.
Ik zou dat ook niet willen, fijn als ze op willen passen zodat de kinderen niet naar de opvang hoeven en ze willen bijdragen aan sport/kleding oid, maar ik zou echt geen co ouderschap aangaan.
Als ouders zo’n co-ouder-achtige constructie met hun eigen ouders overigens heel fijn vinden, zie ik ook het probleem niet. Zelf zou ik dat niet willen, zouden mijn ouders ook niet in die mate mede-opvoeders willen zijn (wel in de mate van ‘opa en oma die leuke dingen met je doen, waar je je thuis voelt, soms oppassen’ etc). Maar dat betekent absoluut niet dat anderen dat ook zo moeten doen of vinden. Vriendin van mij kreeg op haar 17de haar eerste kind, haar moeder was enorm betrokken en is dat nu 19 jaar later nog steeds - ook met de jongste 2, zij is echt volwaardige mede-opvoeder, hun tweede thuis, ze hebben er bv ook echt eigen kamers, als moeder nachtdienst heeft, zijn zij bij oma. Als ze naar de dokter moeten, gaan ze soms met moeder en soms met oma. Dit is zo gegroeid en daar is iedereen die er toe doet blij mee, ook de partner van mijn vriendin. Maar ik heb ze nooit gehoord over ‘co-ouderschap’, oma is juridisch ook echt ‘gewoon’ oma, heeft geen ouderlijk gezag ofzo.
Mijn mama vertelt altijd dat haar schoonouders (mijn oma en opa) er op stonden dat wij daar één keer per week gingen logeren, zodat mijn mama ook nog zichzelf, vriendin, en vrouw kon zijn. Ze is mijn schoonouders daar nog altijd dankbaar voor... Mijn ouders zijn nog altijd gelukkig getrouwd, wij hebben altijd een fijne band gehad met mijn grootouders en super mooie herinneringen aan die momenten. Dus ik ben het niet eens met je, Roever, dat het iets is van de laatste tijd om tijd voor jezelf te willen... Mijn andere grootouders werkten toen zelf nog voltijds, maar ook met hun heb ik een goede band hoor, daar gingen we dan vaker heen in de vakanties bijvoorbeeld. Wat ben ik blij dat ik opgegroeid ben met deze ervaring en daarom nu ook durf te rekenen op mijn "village". Het is ongelofelijk ook om te zien hoe mijn kinderen genieten van het spelen op diverse plaatsen, om te gaan naar diverse plaatsen omdat wij moeten werken. Nu met Corona is het logeren veel minder geworden, en de oudste vraagt daar dus heel bewust naar: mag ik nog eens daar of daar gaan slapen... Maar ja nu is er geen "reden" om dat te doen dus doen we dat minder snel... Vroeger deden we dit als wij, als ouders ergens naartoe wilden.
Zolang je collega er mee akkoord gaat omdat dat hún keuze is en ze er dus echt volledig achter staan, en niet omdat ze aan de verwachtingen van opa en oma willen voldoen/ bang zijn voor ruzie etc. is het goed toch.. Zelf zou ik er niet aan moeten denken, maar ieder zijn keuze daarin! Zoals te lezen, iedereen heeft toch wel een mening, doen wat bij jouw gezin/ opvoeding past!
Collega stuurt net een appje dat ze het heeft besproken met haar man en de kinderen. En weet je... De kinderen zeiden zelf “ik wil gewoon in mijn eigen bed bij jullie slapen” Opgelost!
De beste oplossing ook! Want het gaat tenslotte ook om die kinderen en dan kunnen opa en oma en ouders van alles willen maar de kinderen moeten het zelf ook leuk vinden