Half 7 'savonds voor t overlijden van mn vader de volgende dag. Niet voor mij, maar voor mn moeder. Mn vader wilde ineens achtelijk vroeg gaan slapen (pomp werd dan aangezet) normaliter rekte hij altijd nog een kwartiertje extra bij de nachtverpleging met een paar puppyogen. Ik was net even naar huis om mn dochter een "normaal avondritueel" te geven, had mn moeder wel gewaarschuwd dat hij hard ging en ineens er tussenuit kon piepen. Nadat mn dochter op bed lag kwam ik weer daarheen. Heb m niet meer wakker gezien sinds ik daar vertrok, gelukkig wel afscheid genomen van m. En dat ie niet de kuienlatten moest gaan nemen in de tussentijd. Toen ik net terug kwam om 19:00 was hij al KO. Die had ik ook niet verwacht, alhoewel ik wel vermoedde dat t de laatste avond was dat we samen wat konden drinken. Zou t moment graag weer ff terugdraaien voor mn moeder, zodat ze nog kon vragen of hij echt wilde slapen, met de intentie niet meer wakker te worden of dat hij wakker wilde worden (wat niet meer mocht ivm ademstops) en dat ze in elk geval nog ff kon zeggen dat ze van hield. Enige wat ze nu had gezegd was "slaap lekker, tot morgen bij de koffie"...mja die kwam natuurlijk niet meer voor hem. Tot op de dag van vandaag, en waarschijnlijk nog heeeeel veel jaren verder zit die vraag dr dwars. Of hij het heeft geweten dat t einde zou komen of niet. Ik weet t antwoord wel maar het is nooit uit zijn mond richting haar verteld dus dat zal nooit voldoende zijn. Net zo goed als dat ze toen niet besefte dat dat t laatste was wat ze tegen m kon zeggen en waar hij antwoord op kon geven. Had ik erbij geweest toen hij wilde gaan slapen had ik dr extra kunnen waarschuwen. Dan zie je t notabene aankomen door een terminaal traject en mis je het nog steeds...Crue... Hier gaat niemand weg zonder kus en "hou van jou". Tegeltjeswijsheid "noodlot" is de beste waarschuwing die je kan hebben. Bevalling van mn dochter hoeft van mij niet meer over...asjeblieft niet...Allicht het kiezen voor een verloskundige, die zou ik graag over willen doen en dan kiezen voor een ander...Had hier heeeeel wat gescheeld. Blij dat ze niet meer in ons ziekenhuis welkom is (waren wat meer issues kennelijk).
Ik zou wel de vrijdag middagen met mijn oma over willen doen. Oma was een soort van moeder voor mij, iedwre vrijdag daar op de koffie en later ook mn dochter mee. Lekker kletsen en genieten van haar verhalen over vroeger. Mijn oma was een heerlijk mens en ondanks dat ze 90 is geworden vond ik haar overlijden veel te vroeg.
De bevallingen/geboortes van mijn kinderen. Dit waren/zijn de mooiste momenten in mijn leven. Mijn reizen, om deze nog bewuster mee te maken.
Het laatste weekend met mijn beste vriendin, omdat ze erna overleden is en dat weekend was zo bijzonder!
De voedingssessies met de kinderen. De bevallingen vond ik ook mooi, zo'n kleintje op je buik. De zwagerschap van de jongste vond ik fijn ik was zo relaxt, terwijl ik bij de oudste pre pnd had.
Alle 3 mijn bevallingen. De dagen dat ik mijn vriend net kende, en we van elkaar wisten dat we elkaar wel zagen zitten.
De avond van de eerste ontmoeting met mijn man 14 jaar geleden. Liep een café in, zag hem zitten. Dacht en zei: 'Die wil ik'. En zo geschieden. Explosieve avond. En alle eerste ontmoetingen met onze kindjes. Hét moment dat ze op mijn borst werden gelegd.
Het over de wereld rondzwerven met alleen een rugzak dat ik deed voor ik me settlede in dit bestaan. Zorgeloos, aan niemand rekenschap af hoeven leggen, alleen verantwoordelijk zijn voor jezelf. Prachtige dingen gezien en meegemaakt.
Mijn zwangerschap en bevalling. Ik ben alleen maar gelukkig geweest negen maanden lang, en ik had zo'n mooie bevalling dat ik er nog dagelijks met weemoed aan terugdenk. Ik hoop heel erg het nog eens mee te gaan mogen maken ♡
De geboorte van beide kinderen.. kan mij werkelijk niets bedenken wat net zó bijzonder is.. plus de eerste dagen, het leven in de baby bubbel, heerlijk ♡ al was de 1e bevalling niet de fijnste, de laatste kijk ik wel echt met een fijn gevoel op terug. Ook zou ik graag de dag van het laatste afscheid van mijn oma nog eens over willen doen. Ik was toen 13 jaar, de enige oma die ik écht gekend heb.. Nog 1x haar hand vast kunnen houden, haar een knuffel kunnen geven en zeggen dat ik van haar hou.
De geboorte van mijn kinderen, de dag dat ik mitjn man ontmoette, onze trouwdag maar met stip pp nummer 1 staat toch echt nog 1 dagje met mijn overleden neefje. Zou zo graag nog even willen knuffelen, zo enorm trots voelen dat hij het toch voor elkaar kreeg om een ontwikkeling onder de knie te krijgen die niemand echt meer verwachtte en op onze eigen manier communiceren met de ogen en 4 handen gebaren.
Absoluut de geboorte van mijn kinderen!! En zo te lezen ben ik niet de enige haha. En een gewone dag als gezin vroeger, dat mijn beide ouders er nog zijn en we een gewoon zorgeloos gezin zijn, zonder ziekte..
Mij trouwdag. De sterfdag van mijn moeder. De eerste momenten dat zoon is geboren. Zijn eerste huiltje, de eerste keer vasthouden.
Ik kies voor een van de laatste vakanties. Met mijn gezin en vrienden, op het terras op een hete zomeravond, heerlijk eten, gezelligheid en vooral geluk.
Zwanger zijn. Vind dat heel mooie ervaring. De bewegingen, het zien groeien. de intense liefde dan al voor je kindje wat je eigenlijk nog niet kent maar alleen voelt. En natuurlijk de bevalling en de eerste ontmoeting met je baby . Vond dat toch echt een hele mooie tijd
De bevalling en eerste dag van onze dochter ipv helemaal voor pampus van de medicatie en pijn. Ik heb totaal geen herinneringen er aan.
Mijn ontmoeting met mijn man en die eerste weken verkering. Mijn trouwdag. Mijn bevallingen en eerste ontmoetingen met de kinderen. De dagen voor het overlijden van mijn moeder Diverse vakanties trouwdag van mijn zus
Mijn trouwdag. De mooiste dag van mijn leven. Maar overdag leefde ik in een roes dus ik heb een aantal dingen niet bewust meegemaakt.