Hier in huis gelden mijn regels. Ik zeg 1 keer dat iets niet mag. Hooguit een tweede waarschuwing als ze nog niet luisteren en bij de derde keer mogen ze even een paar minuutjes nadenken op de trap. Ik licht de ouders ook altijd in als ze op de trap hebben gezeten of als ze slecht hebben geluisterd. Zelf zeg ik van kleins af al tegen mijn eigen kids dat ze bij een ander nergens aan moeten komen en dat ze zich aan de regels van een ander moeten houden. Ik zet mijn kinderen ook op de plek als we ergens anders zijn. Misschien een beetje ouderwets, maar zo doen wij het.
Gelukkig liggen mijn vriendinnen en ik qua opvoeding wel redelijk op 1 lijn van wat kan en wat niet kan. We zijn dan ook gewend om elkaars kinderen aan te spreken. Zo fijn, zo word een middagje visite voor iedereen leuk!
Ik heb wel een vriendin met een kind en haar dochter doet nooit een vlieg kwaad liegt niet etc etc. Haar woorden. Maar springt wel op mijn bank en schreeuwt de boel bij elkaar om vervolgend alles op mijn dochter te schuiven en dat me vriendin dan zegt " ja jou dochter dit dat dat zal de mijne nooit doen maar je vind het toch niet erg dat ik het even meld he? Waarop ik zeg dat zal ik andersom ook doen, waarop zij dan zegt dat zal nooit gebeuren want zij is eerlijk zij zou nooit iemand pesten maar heb er uiteindelijk dan ook wat van gezegd. Irriteerde mij kapot.. Sorry dat ik het zeg maar aan zulke mensen die hun kind zo eh ja.. je kind loopt op een gegeven moment over je heen omdat je hem/haar altijd gelijk gegeven heb.. Verder ben ik ook wel met andere kinderen die hier spelen die zich misdragen ook gewoon heel direct hoor. Gewoon luisteren!
Je avatar zegt het al... Die andere ouders doen ook maar wat en dat gaat niet iedereen even makkelijk af. Ik meen wel uit de toon van je posts te halen dat je vindt dat de ouders het in de opvoeding verkeerd doen en dat vind ik een lastige. Als kinderen hier iets doen wat niet mag, dan zeg ik daar zelf wat van als ik het zie. Gewoon op een vriendelijke manier. Ik vind het wel lastig om in deze situatie advies te geven. Want tuurlijk, jouw huis, jouw regels. Maar ik lees ook dat jouw vriendin het pittig heeft in de opvoeding en dat ze oplaadt van een bezoek aan jou. Dat is toch ook wat waard? Misschien dat ik dan iets meer door de vingers zou zien en mijn mooie spulletjes even achter slot en grendel zet. Want iemand kiest er niet voor om het lastig te vinden, niet iedereen heeft simpelweg de draagkracht om streng en consequent door te zetten. Opmerkingen als ‘ik heb altijd goed opgevoed en daar pluk ik nu de vruchten van’ help je iemand echt niet mee. En laten we realistisch blijven, sommige kinderen zijn veel makkelijker dan andere. Want ook dat lees ik in jouw post: “Mijn kind doet dat niet”. Mijn oudste deed dat ook allemaal niet, echt een zoet kind. Tuurlijk was die ook wel boos of eigenwijs, maar dat was er toch altijd vrij makkelijk uit te corrigeren. Nou, wij vonden onszelf goede ouders hoor. Mijn middelste echter was totaal niet te corrigeren als peuter. Hierbij hielp het niet dat zijn taalontwikkeling achterliep en hij een paar jaar later ASS bleek te hebben. Hij had enorme driftbuien en sommige dagen was alles lastig, ik kon eindeloos corrigeren, maar het landde gewoon niet. Ik heb toen echt genoeg momenten gehad dat ik wel in huilen uit kon barsten en koffie ochtendjes met bepaalde vriendinnen maar begon te mijden uur angst voor oordelen. Het lijkt me dat je al tot een aardige middenweg bent gekomen door ergens anders af te spreken. Misschien kan je het nog om en om doen: De ene keer bij jou afspreken, de keer daarna bij een speeltuin.
Oh, voor dat soort situaties heb ik m'n juffenstem en 'de blik'. Kan er niks aan doen, gaat echt automatisch
Je eerste alinea ben ik het niet mee eens, als iemand zuinig is op de spulletjes in huis, lijkt het me niet nodig dat een ander zijn kinderen die vies of kapot maken. Hier vroeger ook wel eens visite gehad met kinderen die met een blokje kaas zouden gaan tekenen op onze stoffen bank nou, daar word ik niet blij van, als de visite dan weg is zit ik met een bank vol vlekken, nee dank je ... Dat sommige kinderen wat drukker zijn begrijp ik zeker, daar anticiperen we ook op, zorgen dat er een leuk kinderhoekje is met speelgoed etc. En indien nodig corrigeer ik zelf wel. Wat je laatste zin betreft, heb je denk ik een heel goed punt! @JustNice zou je het er ook met je vriendin over kunnen hebben? Wat ik uit je OP proef is dat je je vriendin moet attenderen op ongewenst gedrag. Een actievere houding van haar uit zou wellicht al irritatie hierover weg kunnen nemen? En uiteraard, als er dan nog niet geluisterd wordt kun je er zelf ook zeker wat van zeggen.
Mijn kinderen vind ik dus best druk, ook als ik met hen op visite ga bij vriendinnen. Maar ík zit dan dus absoluut niet lekker want ik ben echt continue aan het opletten dat ze niks (per ongeluk) slopen. Ik kan zelf echt geen normaal gesprek voeren want ik wil niet dat mijn kinderen zich misdragen dus moet altijd erg opletten. Wat ik dus niet goed begrijp is waarom die vriendin helemaal ‘tot rust’ komt als ze bij jou op visite is? Het zijn toch haar kinderen dus zij is toch verantwoordelijk voor hun gedrag? Ik kan me er gewoon niks bij voorstellen dat je dan helemaal in de zen-modus schiet en je kids de boel maar laat terroriseren (even figuurlijk gezegd). Ik zou me dood schamen als mijn kind een beeldje bij vriendin thuis sloopt. Hoe dan ook vind ik dat jij er best wat van mag zeggen hoor, het is jouw huis. Misschien weet vriendin ook niet dat jij er zo gespannen bij zit? Ik zou het dus ook bij haar aankaarten, gewoon eerlijk aangeven dat je het lastig vindt omdat jij ze liever niet wil corrigeren. Als je goede vriendinnen bent heb je daar begrip voor en zoek je samen naar oplossing lijkt me.
Als iemand zijn kinderen mee neemt dan ben ik daar zelf op ingesteld. Het ene kind is drukker dan de ander, gedragsproblemen daar nog niet eens in meegenomen. Ik ga daar niemand op afschrijven of veroordelen. Heb zelf ook geen kinderen die perfect in de pas lopen (wat is trouwens perfect?). Van te voren is het hier heel duidelijk. Zo leuk dat jullie er zijn! Hebben jullie al bedacht wat jullie gaan doen? En met de hele kleintjes zorg ik dat er te spelen ligt of is. Ga er niet eens vanuit dat mensen wat meenemen, mijn ervaring is dat de meeste ouders dat niet doen. En tja ze vermaken zich niet met de lucht. Daarbij hoe spastischer je zelf doet hoe erger het wordt denk ik. Ik krijg een beetje jeuk van woorden als; in het gareel, gehoorzaam etc. Het zijn geen computers. En voor de moeders en vaders die zeggen... dat zou die van mij nooooooit doen.. wgahahahahahaha Gewoon ze welkom laten voelen, aangeven wat wel mag, en een beetje aandacht geven. Tja en soms sneuvelt er wat of is een kind brutaal.
Ik spreek ze aan op het gedrag. Heb daar geen enkel moeite mee. Andersom ook niet: anderen mogen mijn kinderen ook echt wel aanspreken op ongewenst gedrag. Kun je als de kinderen binnenkomen al zeggen: ik vind het leuk dat jullie er zijn en wil dat jullie op de bank gaan zitten maar niet springen/rennen/klimmen? Dus vooraf regels duidelijk maken? Ergste vond ik als mijn zus zei: ja van je tante mag het niet he? Mens zeg dan dat t van jou niet mag ipv elke keer t mag niet van tante want tante is streng. Het is NIET normaal als de kinderen aan de verwarmingsbuizen hangen, in fragiele vensterbanken staan en op de eettafel staan met hun schoenen bij een ander... Dat de kinderen t doen vind ik tot daaraantoe, maar dat een ouder gewoon geen moeite doet om verantwoordelijkheid te nemen: dat stoort mij wel. Een kind is een kind,maar van een volwassene verwacht ik wel iets meer dan schouderophalend toekijken
Oh ja hier heb ik zeker last van. Ik zeg niks. Maargoed. Straks heb ik er zelf ook 3 onder de 5 jaar.. nou, die kunnen er ook wat van hoor. Heb al lang gezien dat het huis aan een schilderbeurt toe is wanneer de kinderen wat groter zijn. Maar hee. Dat is mijn eigen kroost waar ik verantwoordelijk voor ben. Andermans kinderen vind ik echt een ander verhaal!
Kinderen zijn vaak met ouders erbij anders dan dat ze er niet zijn. Als ik bijv bij m'n zusje ben vind ik het juist prettig als zij iets zegt want dan komt het beter aan en zo doe ik het dan weer bij haar kids. M'n oudste was ook echt heel ondernemend en liep echt niet altijd in de pas. Was soms wachten op wat heeft ie nu weer gedaan. Niet dat hij vanalles sloopte hoor maar meer vervelend en uitproberen. En dat ligt echt niet aan de opvoeding hoor. Hij is nu 5 en ook m'n ma zegt hij is echt 80%/90% veranderd en waar het aan ligt. Zelf denk ik omdat hij groot is voor z'n leeftijd en pas laat ging praten want hem schijnbaar toch frustreerde. (En soms kom je bij mensen die echt niks met ze hebben en ook niks voor ze hebben, neem altijd wel wat mee maar geloof mij ze voelen het, daar kom k nu gewoon ook niet meer). Want dacht dat zoon nummer 2 een stuk makker zou zijn maar die heeft nu z'n ondernemende uitprobeer fase. Oudste zondert zich nu ook regelmatig zelf af dat is iets wat hij eerst niet kon. Zo waardevol in een vriendschap als er niet gelijk op je neergekeken word. Want als ouder kan je je best ook opgelaten voelen. Laatst ging m'n neefje en nichtje hier aardig los zover dat m'n zus zei van dat ze wilde gaan, ze voelde zich zo opgelaten. Ik zeg relax zo voelde ik mij ook als de mijne ff los ging. En ze zijn onderling met mijn kids de beste maatjes. Vind zelf als ze over je bank heen jumpen of op tafel klimmen en dat soort dingen je er best zelf wat van mag zeggen.
Ik had laatst een vriendinnetje van onze jongste bijna op de trap gezet. Ze was echt ontzettend brutaal, luisterde niet en was echt heel vervelend aan het doen. Toen ik het hierover had met haar vader kreeg hij bijna een rolberoerte. Dat zijn dochter bijna op de trap had gezeten bij ons vond hij niet tof. Dat zijn dochter zich als een krijsend dominerend kreng gedroeg vond ik dan weer niet zo tof. Praten, wat zij constant doen met hun kinderen, werkte niet. Maar het dreigement dat ze op de trap kon gaan nadenken wel Mijn kinderen moeten bij een ander thuis luisteren en zich gedragen en als ik anders terugkrijg van de ouders, wordt er voorlopig niet meer gespeeld. Zo simpel is het gewoon.
Gewoon er zelf wat van zeggen op een vriendelijke manier. En proberen het ter sprake te brengen op een rustige vriendelijke manier bij je vriendinnen. Je kunt nog zulke goede vriendinnen zijn maar de meeste moeders vinden het niet zo leuk om negatieve dingen te horen over hun kind. Mijn vriendin en ik hebben allebei een kind van dezelfde leeftijd. Toen ze begonnen te kruipen en lopen spraken we vaak af zonder kinderen. Anders kwam je aan een gesprek niet toe Nu zijn de kids 7 jaar maar nog steeds spreken we vaak zonder af. Hoe oud zijn die kinderen en hoe vaak komen ze langs? Anders een paar regeltjes doornemen en na afloop visite ze een frutsel of snoepje geven.
Hier is het wel eens andersom. Bij anderen heel voorbeeldig, maar thuis een draak. Haha... Gelukkig snapt hij ook steeds beter wat wel/niet mag. Hij is net 3. In ieder geval zou ik kinderen die bij mij thuis komen en ergens aanzitten waar ze niet aan mogen komen gewoon corrigeren. Afhankelijk van de leeftijd zou ik ook bepaalde spulletjes wegzetten. Van een 2 jarige kun je niet zoveel verwachten van een 5 jarige. Ik had ook liever bepaalde kinderen op jonge leeftijd niet in huis hier. Omdat ze thuis van alles mochten wat wij dan niet willen. En die moeder ging dan lekker op de bank bij ons een tijdschrift lezen. Die heb ik gewoon gezegd dat ze alleen in de woonkamer mochten zijn waar ik bij was. Verder niet. Ook niet boven spelen op de kinderkamer. Had mijn oudste net met veel moeite een knex achterbaan in elkaar gezet, hebben zij die gesloopt. Dus daarom gewoon pertinent niet meer op de kinderkamers spelen...daar ben ik wel op aangekeken ja, want ja..speelgoed is om mee te spelen...
Ik vind er wel een verschil in zitten wat de ouders zelf doen. Spreken ze ze aan op hun gedrag of niet? Zo niet zou ik het zelf gewoon doen zodat iig voor de kinderen duidelijk is wat de regels zijn. En anders eerlijk tegen je vriendin zeggen dat je het fijn zou vinden dat ze de kinderen even op het hart wil drukken dat ze niet de planten mogen vertrappen enzo. Omdat je daar gewoon veel werk aan gehad hebt etc. Zodat het niet te kwetsend over komt. Want dat is het nare weer... je wilt iemand niet kwetsen maar tegelijkertijd wil je natuurlijk wel dat je spullen heel blijven.
Hier ook, en hier gaat dat op school ook zo (nadenken op een bankje bv tijdens de pauze, of op een kruk in de klas) - dus hier doe ik hetzelfde als op school, dat kennen ze. En als ouders het niet leuk vinden, heb ik daar niet echt een boodschap aan eigenlijk - dan komen ze maar niet meer spelen. Dit overigens wel bij kindjes die zonder ouders komen spelen. Een jongen probeerde herhaaldelijk met een bezem op onze piano te rammen en deed in de tuin telkens de kraan aan (terwijl ik heeeel duidelijk had gezegd dat dat niet mocht), vervolgens ging hij modder smeren op spullen van mijn dochter en heb ik ‘m dus buiten op een stoel gezet en gezegd dat hij maar eens moest nadenken - anders kon hij direct naar huis. Z’n moeder gaf me overigens groot gelijk De keren erna eigenlijk geen problemen gehad met ‘m, hij moest even de grens ervaren denk ik?
Ligt er ook erg aan hoe oud de kinderen zijn. Een kind van 1 jaar of van 5 jaar wat aan spullen in huis zit, vind ik nogal een verschil bijvoorbeeld. In het eerste geval vind ik dat niet zo gek, maar vanaf de kleuterleeftijd mag je toch wel verwachten dat ze van dingen af kunnen blijven en snappen waar ze wel en niet op mogen klimmen etc. Ik heb zelf ook altijd moeite met kinderen corrigeren als de ouders erbij zijn. Ik heb helaas ook een paar hele lakse schoonzussen met hele drukke kinderen. Als zij op een verjaardag of visite komen, leunen ze achterover, gaan ze aan de sap/wijn/hapjes en vergeten ze voor het gemak denk ik dat ze kinderen hebben ofzo Ik vind het erg vervelend dat ze dan zelf niet opletten, want ik voel me dan net een politieagent die alles in de gaten moet gaan houden en een bitch als ik al die kinderen telkens loop te corrigeren. Geen echte tips dus, wel herkenning. Ben stiekem blij als iig 1 van die 2 bijv. niet kan op een verjaardagsfeestje want die kinderen steken elkaar ook enorm aan. Terwijl het apart nog te doen is en de schoonzussen op zich hartstikke leuke en aardig zijn. In die zin was corona niet zo vervelen voor ons de afgelopen tijd
Misschien overwegen (En dat dan wel bespreken) dat de afspraken met kids bij je vriendin thuis is (daar hebben ze hun eigen speelgoed/ regels etc) en de afspraken zonder kids ze lekker bij jou komt... Hoef jij je niet druk te maken over je spulletjes en kunnen de kids gewoon doen wat ze gewend zijn.
In mijn huis zijn mijn regels. Als mijn vriendinnen niet hun kinderen corrigeren dan zeg ik het tegen de kinderen.. Hoeft niet direct streng te zijn, een voorbeeld van de week wilde het zoontje van een vriendin aan een paar houten beeldjes komen die we uit zuid Afrika meenamen. Dat wil ik niet hebben. Mijn vriendin kan dit niet weten dus ik heb toen gewoon gezegd: Pietje, wil je die laten staan? Dat zijn mijn spulletjes en daar ben ik heel voorzichtig mee..