Dit is de keerzijde van de privacy rechten die zijn opgesteld. En ik snap het heus, maar het is moeilijk te accepteren dat iemand weet dat je gezin ten gronde wordt gebracht (of in het voorbeeld van @Champetter vrouwen hun leven wordt geruïneerd) en er kan op dat moment niet adequaat worden ingegrepen. Ik weet ook niet wat ik er nou van moet vinden... ik ben heel erg voor openheid, vooral bij psychische klachten, want dat heeft grote impact op iedereen in het gezin. Maar als de persoon zelf geen toestemming geeft wordt het een lastig verhaal. Er kan naar mijn idee geen schuldige aangewezen worden, er zijn alleen maar verliezers.
Volledig eens. Mijn man is privacy specialist (even Jip en Janneke gezegd want officieel zit het ingewikkelder. Net zoals die hele kut privacy dus) en ik vind dit dus zoals in dit geval heel lastig aan zijn vakgebied. Wij hebben vaak discussies omtrent zijn werk mag je weten.
Ja dat geloof ik ook wel al vind ik het wel opvallend dat zij dan niks heb hoeven tekenen voor een extra lening. Ik zou echt mijn god niet weten hoe ik het voor elkaar zou kunnen krijgen om achter de rug van mijn man om een lening af te kunnen sluiten.
@Amarens https://www.rente.nl/lenen/faq/geld-lenen-zonder-partner Ik zou eens contact opnemend met de kredietverstrekker, wie weet kan je de overeenkomst laten vernietigen.
Die seksueel gefrustreerde gek die jij in dienst had genomen? Je kan onmogelijk als buitenstaander op deze manier oordelen over wat er in de beslotenheid van een spreekkamer is besproken en afgewogen. Dus ik vind het verwerpelijk dat je een collega arts die zeer waarschijnlijk naar eer en geweten gehandeld heeft, zo aanvalt.
Waar had je man het geld aan uitgegeven? Was het een gokverslaving of hij heeft dure dingen gekocht? Gokken kun je goed verborgen houden, maar dure aankopen moeten toch opvallen?
Maar daar kan de huisarts toch niets aan doen? Die is uiteindelijk strafbaar als hij zich niet aan de wet houdt. Dan moet er iets veranderd worden aan de regels. Blijft een lastige ethische discussie. Je hebt gewoon een beroepsgeheim en daarom durven mensen überhaupt iets te vertellen. Je kan niet zomaar iemand opsluiten als arts ook al zou je het willen in bescherming van anderen, de ggz is zo'n moeilijk systeem met wachtlijsten etc.
Diegene is aangenomen als medewerker met afstand tot de arbeidsmarkt. Vanwege privacy wisten wij niet welke afstand precies. Hij werd begeleid en heeft bij de begeleidende arts aangekondigd dat hij zijn driften niet meer in kon houden en ook bij de arts aangekondigd wie hij zou gaan aanranden. Hoe dat voelt voor deze vrouwen is met geen pen te beschrijven. Iemand die er weet van had wat jou ging gebeuren en het niet belet heeft. Vanwege de lange ggz wachttijd hebben wij als bedrijf de onkosten vergoed voor psychologische hulp.
In dit topic wordt privacywetgeving verward met medisch beroepsgeheim. De reden dat een arts zulke info niet mag delen is vanwege het medisch beroepsgeheim. Dat bestaat al veel en veel langer dan de AVG en de voorlopers daarvan. Het medisch beroepsgeheim is er juist om zorg toegankelijk te houden. Als het er niet was, zou je met psychische problemen bijv niet snel bij je huisarts aankloppen, omdat de huisarts het dan zou kunnen delen en je de gevolgen niet kunt overzien. Dus juist door dat medisch beroepsgeheim zijn er mensen die dan juist wel bij de huisarts aankloppen, waardoor de juiste zorg in gang gezet kan worden. Overigens, als iemand een ander in gevaar brengt (lees: noodsituatie!), dan kan het gebroken worden. Maar daar is bij TS geen sprake van.
Jij hebt een plek gevonden voor je man nu. Maar jij hoeft maar voor 1 persoon te zoeken. Bij de huisarts komen meerdere mensen die 'ergens een plek' nodig hebben. Als de assistentes daarvoor moeten zoeken komen ze er niet meer aan toe om het andere werk te doen. Botweg gezegd, je man is niet de enige patient daar. En hoe erg ze het persoonlijk soms zullen vinden, ze kunnen de overige patienten niet in de kou laten staan.
Dan hadden ze hem duidelijk moeten maken dat hij zelf kon zoeken. Hij is niet zo doortastend als ik. Tegen hem was gezegd wij zetten u op de wachtlijst bij de ggz, u moet ongeveer 2 a 3 maanden wachten. Na twee maanden een telefoontje oh de wachtlijst is toch 1 jaar maar zo lang kunt u niet wachten wij verwijzen u door naar een andere instelling. Die tweede doorverwijzing is kwijt geraakt/vergeten door de huisarts en kwam pas na twee maanden aan met de wachttijd van zes maanden. Ondertussen wist ik ervan en heb ik ze duidelijk gemaakt wat ik daarvan vind. Toen konden ze ineens wel meedenken en kijken waar hij op korte termijn terecht kan.
Daar kan je huisarts toch niks aan doen dat je man blijkbaar niet tegen hem zegt luister eens ik wacht nu al maanden, is er geen andere instelling? Er is hier maar 1 iemand schuldig en dat is je man.
Ik poeh best heftig om een ziek persoon zo te beschuldigen.. verslaving, psychische klachten is gewoon een ziekte. Van ziek worden kun je niemand beschuldigen tenzij onomstotelijk bewezen wordt dat er opzet in het spel is en dat is niet vaak.. sterkte @Amarens. Schreeuw huil gil gooi het eruit. Dit is echt een ongelooflijke K*t situatie.
Maar goed ik heb de kracht niet om hier dingen te gaan uitleggen. Het is allemaal al zwaar genoeg en ik moet voor mezelf een paar dingen op een rijtje zetten, ik weet namelijk niet zo zeker of ik mijn man, werk, het huishouden en de kinderen in mijn eentje aankan. Heel lang dacht ik van wel maar de twijfel is nu enorm.