Is er iemand die hierover uitleg kan geven? Ik en mijn ex moeten elkaars grenzen accepteren maar voor mijn gevoel eist hij. Eist dat ik mijn zoon echt bij de voordeur afzet en niet zelf beneden bij de trap van de algemene hal blijf staan. Eist dat de kennis buiten blijft staan en niet in de algemene hal. (Ik nam haar mee voor mijn veilig gevoel) eist dat Ik alleen nog bel want hij heeft mail en sms geblokkeerd zegt hij. (Ik heb hem op Whatsapp geblokkeerd) Maar nu twijfel ik. Ik voel het als eisen maar is dit niet een grens die hij trekt? En moet ik dat accepteren omdat hij die grens stelt? Er staat duidelijk in het veiligheid plan van veilig thuis dat we alleen contact over de kinderen hebben en dit per mail en telefonisch gaat. Ik ga zelf niet bellen maar weet wel dat als hij belt ik de telefoon op moet nemen. Als ik beter inzicht heb tussen het verschil van iets eisen of grenzen stellen kan ik het allemaal beter plaatsen. En via Google kom ik niet ver.
Dat zijn niet zijn grenzen, dat is gewoon weer proberen jou te controleren en op je invloed uit te oefenen. Dat jouw kennis in de hal staat heeft hij geen last van. Dat je jouw zoon onderaan de trap afzet is niet onveilig voor jouw zoon, alleen ziet hij jou dan niet. Jij bent degene die hierin grenzen aan moet geven. Ik weet dat je een stukje ouder bent dan ik maar blijkbaar moet je hierin echt nog veel leren... je zou deze vraag niet moeten hoeven stellen.
In mijn ogen zit hem het verschil in zijn motivatie. Wanneer je een grens stelt doe je dit vanuit je zelf omdat je iets niet prettig vind. Om even jouw voorbeeld erbij te nemen: dat hij bijvoorbeeld niet wil dat die kennis mee gaat naar de algemene hal omdat hij dan het gevoel heeft dat ie bekeken wordt (ik noem maar even iets). Op zo'n moment geeft hij een grens aan op basis van iets waar hij zich niet lekker bij voelt. Vanuit zijn gevoel. Vaak is hier ook nog wel over te praten, een compromis over te sluiten of in elk geval een te begrijpen reden voor. Wanneer je gewoon wil dat de ander iets op een bepaalde manier doet heeft het voor mij weinig met grenzen aangeven te maken. Daarnaast mag jij dus ook je grens aangeven en heeft hij dat te respecteren. Als jij je niet fijn voelt alleen met hem (begrijpelijk, ik heb je andere topic ook wat gevolgt) is dat jouw grens en heeft hij dat net zo goed te respecteren.
Precies dit. Hij manipuleert hiermee om controle te hebben over de situatie en over jou. Niet in mee gaan! De hal is prima. Je zoon is geen baby, die kan prima zelf de trap oplopen. Kennis meenemen daar gaat hij niet over. Dus... doe het zoals het voor jou goed is!
Kan je zorgen dat het contact tussen jullie alleen via de mail gaat? Dan kan je nl zelf bepalen wanneer je die leest, en goed nadenken over wat je terugstuurt ipv dat hij belt op een ongelegen tijdstip en je gedwongen wordt om meteen een reactie te geven.
Alles wat hij als 'grenzen' opgeeft, zijn alleen maar manieren om nog controle over jou uit te oefenen. En wat betreft het alleen maar bellen en niet appen en mailen: hij wil gewoon niet dat er zwart op wit staat wat hij allemaal tegen je zegt. Als jullie bellen kan hij nog makkelijker manipuleren. Dus niet intrappen. Ik zou me in dit geval vooral druk maken om het bewaken van je eigen grenzen. Voor iedere grens die jij voor je zelf stelt heb je een goede reden: veiligheid, loskomen uit zijn manipuleren grip. En zelfs al stelt hij keurige en redelijke grenzen ipv controlerende eisen, dan nog is het niet de bedoeling dat zijn grenzen ervoor zorgen dat jij over jou grenzen heen gaat. Probeer die echt goed te bewaken!
Het is misschien hard zoals ik het opgeschreven heb, maar als je los van hem wil komen is het écht heel belangrijk dat je niet twijfelt in dit soort dingen.
Dit en en het contact per mail lijkt me juist beter zodat het zwart op wit staat en het controleerbaar is voor derden (zoals veilig thuis. Voor zowel jou als hem).
Dank jullie voor de reacties. Ik ben al ouder maar heb echt niet geleerd zelf grenzen aan te geven. Thuis was het heel goed opletten en op mijn tenen lopen om te zorgen dat ik niet 3 dagen genegeerd werd. Daarnaast zou het kunnen dat ik hoog sensitief ben maar dat moet ik echt nog uitzoeken. Ik herken me wel dat ik conflict situaties uit de weg ga en me het liefst naar de ander schik om gedoe te voorkomen. Verder werd ik in mijn huwelijk gewoon echt op straat gezet zodra ik iets van mijn eigen grenzen aangaf. Dus ja. Ik moet het echt nog leren. Daarbij gaat ex dan echt over de rug van de kinderen. We wachten in deze nog op hulp. Jullie reacties helpen mij wel. Ik heb nu wat meer om er verder over na te denken. Ik ga eens nadenken als hij iets wil of er controle in zit. En als ik een grens aangeef of er bij mij dan controle vanuit mij naar hem in zit of iets anders. Hopelijk valt dan het kwartje meer. Dit is ook wel een vraag voor de psycholoog. Alleen wacht ik nu tot ik alleen woon. Ik moet echt opletten met mijn uitgaven. Straks heb ik ook namelijk nog oppas te betalen. Die gaat ik (ondanks dat mijn dochter bijna 14 is) toch inzetten voor de avonden. Het kost dan wel geld en hij zou het liefst willen dat ik geld van hem accepteer want hij wil er gewoon voor me zijn. Dit accepteer ik absoluut niet want dan heeft hij weer macht over mij.
Mail is gewoon wat moet. Ben alleen af toe bang dat hij straks bij jeugdzorg zegt dat hij niet wil mailen en dat ze dat dan accepteren.
Dat denk ik niet hoor. Want dan is het woord tegen woord . Dat willen ze wss net vermijden. Vooruit kijken en u zo veel als mogelijke los maken van deze man. Dat is stap voor stap maar de belangrijkste stap heb je al gezet. Je hebt gekozen voor de kinderen en uzelf en nu is iederen stap dat je zet, eentje naar volledige vrijheid.
Dit zijn eisen je kinderen zijn oud en zelfstandig genoeg om tot de eerste deur begeleid te worden. Dus mee naar boven is een eis. Bellen is ook een eis. Er zijn afspraken gemaakt om jou grens aan te geven. Jij hebt een grens en dat niet zien en spreken. Maar mailen en tot de eerste deur. Dus elke grens die jij aan geeft acepteerd hij niet. Dus misschien maar een mailtje de deur uit doen. Met jou grens. Breng kind tot de eerste deur met een derde. En contact gaat via de mail. En braaf blijven mailen op een vaste dag en gesprekken via de telefoon niet accepteren. En mocht hij bellen zeg gewoon zet maar op de mail en hang weer op. Moeilijk maar je hebt even de rust nodig.
En je kan de mail ook cc naar een ander email. Zo kun jij aantonen dat hij de mail heeft gehad. Vertel hierin over de kinderen. Hoe het op school ging en bijzonderheden. Mocht hij het niet lezen dan is dat aan hem .
je hebt ook een callrecorder app. mocht er via de telefoon dan rottigheid uitgesproken worden dan heb je nog achtervang. Het houd geen stand bij een rechtzaak, maar het is wel verdraaide handig bij een "wellis nietis". Wat hij doet, wat je als voorbeeld geeft althans, is eisen. Ga je daar mee in dan kom je nooit los. Grens is "tot hier en niet verder voor zelfbescherming". Wat het bellen/mailen betreft, beiden mogen volgens het plan. Acute zaken waar binnen korte tijdspanne antwoord nodig is kan je bijv akkoord gaan met bellen. Al het andere per e-mail. Je staat wel sterker met zwart op wit.
Je kunt zelfs vragen of de jeugdhulpverlener in elke mail meegenomen mag worden. Julie moeten nog leren op een constructieve manier te communiceren met elkaar en dat kan een mooie manier er voor zijn. Meteen krijgen ze dan inzicht in patronen en ieders aandeel.
Hij kan wel ‘eisen’ dat jouw zoon bij de voordeur afgezet wordt, hij kan niet eisen dat jij degene bent die hem voor de voordeur afzet. Over de algemene hal kan hij ook weinig zeggen, dus als jij een kennis mee heb, dan heeft hij dat te accepteren. hij kan wel ‘eisen’ dat contact via bellen gaat, jij kan daarin wel kaders geven dus als ex perse telefonisch contact wil hebben kan het op donderdags tussen 20:00 uur en 21:00 uur en bij spoedeisende zaken die niet kunnen wachten tot donderdag kan hij een bericht sturen waarover hij wil bellen, zodat je van te voren weet waar je over belt. Bijvoorbeeld. Natuurlijk moet je rekening houden met zijn grenzen en/of eisen. Maar daarmee moet je niet voorbij lopen aan je eigen grenzen en eisen. Dat je samen kinderen heb, hoeft niet te betekenen dat je 24/7 bereikbaar bent voor je ex. Daarin mag je best grenzen aanbrengen. Als hij niet wil sms’en, dan kan het dus zijn dat hij moet wachten tot vast afgesproken bel mogelijkheden. Het accepteren en respecteren van van zijn grenzen is niet het belangrijkste, belangrijkste is dat je een goede ouder bent, als je daar mee bezig gaat dan en handelt volgens goede ouderschapsnormen dan zal je automatisch ook een goede ex-partner zijn, (wat overigens niet berekend dat hij jou gaat zien als goede ex-partner want hij vindt jou waarschijnlijk slechts een goede ex-partner als je hem gehoorzaamt en al jouw wensen opzij zet..... maar dan ben je uiteindelijk geen goede ouder meer.....). Daarvoor kan je kijken naar deze website: https://www.vechtscheidingshulp.nl/faq-items/wat-zijn-ouderschapsnormen/
Volgens mij is grenzen aangeven 'tot hier en niet verder'. Dus vooral wat je NIET wilt dat de ander doet. Als je een ander gaat zeggen wat hij WEL moet doen, is het eisen.
Waarom zou hij dat wel kunnen eisen? Dan kan ts toch net zo goed eisen dat alles schriftelijk gaat. Waarom zou zijn wens hierin voor gaan... Lijkt mij gezien het manipulerende karakter van de ex veel veiliger om het schriftelijk te houden. Dus email en als het sneller moet via WhatsApp.