Ik ben niet zo snel bang. Vanwege het werk van mijn man ben ik vrij regelmatig alleen thuis 's nachts, daar heb ik geen last van. En als verloskundige loop ik ook midden in de nacht in mijn eentje over straat, ook in de wat minder gezellige wijken. Heb me nog nooit bang of onveilig gevoeld. Waar ik wel heel slecht tegen kan zijn horrorfilms die iets met kinderen of knuffels/poppen te maken hebben. Zegmaar iets onschuldigs en liefs wat dan ineens evil wordt... Ooit in de kraamweek na mijn eerste bevalling had ik een knuffelbeer voor de baby gekregen. Onder invloed van hormonen en slaapgebrek leek dat ding midden in de nacht ineens héél eng.
Erg he. Ja het is gewoon afschuwelijk. Klinkt als gewoon een nachtmerrie, maar het is zo levensecht dat het niet leuk meer is. Ik heb het bij tijden van stress en ook hormonaal (zwangerschap). Op dit moment heb ik geruild van bedkant met mijn man, omdat ik steeds enge dingen zag bij mijn kledingkast die aan mijn kant staat. Nu nergens meer last van gelukkig.
Het is verschrikkelijk. Ik droom dus ook weleens dat ik zo een droom heb en dan wakker word. Maar een minuut of 5 later word ik dan echt wakker. Volg je hem nog? Dan heb ik dus gedroomd dat ik droomde dat ik voetstappen op de trap hoorde en wakker werd dus besefte dat het een droom was (maar dat droom ik dan ook).
JA! Ik ook. Hysterisch word ik er van. En wij hebben vorig jaar echt De Mot Uit Hell gehad in onze huiskamer. Echt ziek groot. Had gewoon een gezichtje. Brrrrrrrr. Verder vind ik alles wat TS zegt juist heel mooi en spannend. Ik hou er van. Een rondje lopen door onze stad in het donker vind ik heerlijk. Helemaal als de uithangborden in de wind kraken en het verder helemaal stil ik. Als ik een rondje doe met de oudste verzinnen we altijd spook verhalen
Ik krijg altijd stress van springkussens. Dat grotere kinderen op de wandjes oud gaan zitten en die dan over mijn kinderen heen buigen en ze stikken. De verhalen in de media over ongelukken met springkussens helpen daar niet echt bij. Ze mogen er van mij gewoon op, maar ik ben altijd op mijn hoede.
Spinnen.... Mega fobie ervoor... Open water.... Brrrrr gingen paar jaar geleden naar familie van man op een woonboot, savonds.... Moesten we over een kleine steiger lopen in het donker vreselijk..... Ook de zee ga ik niet in, doodeng. Verder niet echt bang in het donker, thuis ben ik ook niet bang tenzij ik een horrorfilm kijk dus dat doe ik gewoon niet
En vind je dat ook eng, of kun je jezelf dan geruststellen in je droom omdat je weet dat je droomt en het niet echt is?
Voor een hoop dingen heb ik mijn angsten wel opzij kunnen zetten (man regelmatig in buitenland, dus moet ik "de held" zijn in huis), maar ik blijf toch een angst houden voor buizen/pijpleidingen. Denk aan olieraffinaderij, machinekamer etc. Als we richting Pernis of zo rijden en dan langs al die bedrijven.... Brrrr, kippenvel 6 hoog op mijn hele lijf.
Ohja die 112 bellen dromen, ook zo fijn. Hier meestal van die "wat als scenario's" ook niet door iets wat ik heb gezien op tv ofzo. Ook geen spooky stuff maar super realistisch. Schijnt een voorbereiding op de komst van de baby te wezen, of tijdens t opgroeien. Gezien de inhoud een geloofwaardige theorie...Ik krijg alleen nooit een hulpdienst te pakken, of telefoon is zeiknat of de lijn is bezet etc. Waarom zou ik toch met 35 weken zwangerschap ineens bij een baby en kinder reanimatie training staan... En wordt ons grote vast slaapkamerraam een stolpraam (in twee delen te openen) zodat we achter een brand uitweg hebben indien nodig... Was ik sowieso geen fan van varen zelfs al is t t pondje (catemaran). Mij vind je altijd nabij reddingsvesten/boeien en de uitgang in kortste ongehinderde route. Maar toen mn dochter geboren was, heb ik dat de eerste twee jaar ook écht niet gedaan. En dan niet bang zijn voor t verzuipen van mezelf of zij (alhoewel in een rivier zwemmen knap rot gaat worden) maar voor de onderkoeling bij klein grut. Met de auto op zn kop te water komen en moeten kiezen tussen man (KO) en kind. Hoe krijg je dat kind uit stoeltje op zn kop. Werd kind, dan man overigens en de noodhamers met gordelsnijders zitten nu vastgeplakt. Dochter is spinnenfan...mama vindt ze praaachtig (op 10 meter afstand) Clowns/geschminkt soortgelijk (airbrush art etc dan weer niet) Grotere waters (maar ook de zwarte strepen in t zwembad) Benauwdheid maar dan echt niveau "ik krijg geen lucht, ik hap wel maar t werkt niet" maar dat is door een eenmalige ervaring. Spiegels, uitgezonderd badkamerspiegel. Maar in de woonkamer ofzo krijg ik er al echt snel de creeps van, ook bij een ander. (en niet van mn reflectie).
Nee dat vind ik dan ook eng want ik weet niet dat ik droom dan denk ik dat ik wakker ben geworden en hoor weer voetstappen op de trap en denk dan shit nu is het echt want ben net wakker geworden om daarna pas echt wakker te worden.
Ik ben bang voor naalden. Echt doodsbang. Lekker rationeel ook. Op dit moment zit ik bij de tandarts te wachten tot mijn verstandskies getrokken gaat worden. En het loopt enorm uit dus de spanning loopt al 40 minuten lekker op...
Echt waar? Blij dat ik dat niet heb. Heb al heel wat naalden gezien/gehad in mijn leven. Denk aan vruchtbaarheidstrajecten (met hormonale injecties), ruggenprikken tijdens bevallingen, heel wat keren bloedonderzoek, vaccinaties..
hoogte, of diepte...ik kan echt bijna gaan hyperventileren op een hoge toren. ik sta echt als een rietje te trillen en ga zweten. echt heel erg. maar ik baal er eigenlijk best wel van. want ik zou wel graag ook normaal op grote hoogtes willen kunnen staan. verder spinnen. zelfde reactie, echt ongekende spanning en angst, terwijl een tor pak ik gewoon op zijn prachtige dieren, maar spinnen...blegh.