Hier ook mannetje van 21 maanden, praat ook amper, snapt wel alles wat we zeggen en vertellen, maar praten doet hij gewoon niet. Nu is dit mijn derde kindje, en mijn eerste kindje (dochter van 8 jaar nu) praatte ook gewoon niet, met haar hele malle molen doorgegaan, audiologisch centrum, hooronderzoeken, verstandelijke testen en zo, ook 1x per week logopedie, en vve peuterspeelzaal, met op de wachtlijst voor een ster (spraak) peuterspeelzaal. Vanaf 2 en paar maanden had ze logopedie en vve peuterspeelzaal, en toen sprak ze heel snel, echter bleef der uitspraak achter, dus nog later opnieuw logopedie gevolgd. Kindje 2 zoon van nu net 6 jaar, begon ook laat met praten, de zorgen waren al stuk minder, evengoed de hooronderzoeken gedaan en zo, ook vve peuterspeelzaal, met 2 jaar en 2 maanden begonnen, ook logopedie erbij, en bij hem ging t meer vanzelf, met 3 jaar begreep iedereen hem als hij wat vertelde, en hij had dus korter logopedie nodig als dochter. Nu met kindje 3, zoon van aug 2019, maak ik me dus niet zo druk meer. Moet eigenlijk nog afspraak maken voor consultatiebureau, door Corona wouden ze dat zo min mogelijk, dus hij is al tijdje niet gezien meer. Zal ook wel vve peuterspeelzaal worden, en vast ook logopedie, en waarschijnlijk weer naar audiologisch centrum, dat doen we dan ook, als ze denken dat t nodig is, maar eerlijk, ik weet dat er veel kinderen wat later zijn met praten, en waar je later dus niks meer aan terug ziet. Weet dus dat het ook erbij kan horen.
Ik heb 2 kinderen met ass. De diagnose is niet leuk, maar wel handig. Stel je kind heeft ass, vroeg of later een diagnose veranderd de diagnose niet. Maar veranderd wel de mogelijkheden van je kind. Stel je komt er bij en 2 jarige leeftijd achter, je krijgt dan direct hulp. Tips en trucs. Je leert duidelijk te zijn voor je kind met ass en helpt je kind door te laten zijn dat je betrouwbaar bent. Mensen met ass hebben duidelijkheid nodig en betrouwbaarheid. Door de diagnose open je deuren die anders gesloten boven. Stel je doet niets. De kans bestaat dat je kind 'probleemgedrag' gaat laten zien. Jullie snappen elkaar waarschijnlijk minder en het leven voor de persoon met ass zal hoe dan ook lastiger zijn. Wie weet loopt je kind vast op school. En dan ga je pas en doorverwijzing regelen en dan kom je eerst nog op de wachtlijst. Dan is er veel meer frustratie, van beide kanten. Mijn oudste kreeg bij 4 jaar de diagnose, ik vermoedde het al veel eerder. Mijn jongste was 6, daar zag ik het niet zo in. Ik had namelijk geen 'problemen' met hem, ik kon hem lezen. Alleen op school ging het fout. Hij bleek ass te hebben en hoogbegaafd. Voor hem had het beter geweest als we het eerder hadden geweten. Ik heb cursussen gevolgd na de diagnose van de oudste. En door het optijd te weten bij de oudste denk ik dat ik een betere moeder voor hen kan kan zijn. Omdat ik nu weet en zie wat ze nodig hebben. (En ik wil hierbij absoluut niets zeggen over andere ouders!) Heel veel sterkte.
Die van ons was een late prater maar snapte dan weer wel wat bedoelden zelfs al vroegen we de raarste dingen (en keken bewust NIET naar waar ze moest zijn "zet je schoenen maar OP tafel"). Selectief doof...tja die oren zijn wel eens tijdelijk uitgeschakeld maar t zachtjes knisperen van een zakje op afstand hoort ze prima. Brabbelen was zij ook niet van, paar stootklanken meer en dan hield t wel op. Maar ze werd pisnijdig als ze niet kon overbrengen wat ze wilde. Dus handgebaren er maar bij en dat hielp enorm qua meltdowns. Korte instructies snapte ze goed en spelenderwijs deden we allerlei gekke dingen (door een rietje blazen en dan een pingpongbal hindernis of race doen, "alles is anders" (de gekke instructies)) en gewoon lezen, zingen en dansen. (dansen en taal zit ook een link tussen!) We weten van haar dat ze extreem perfectionistisch is, dat was eigenlijk met alles wat ze deed of t nu om lopen ging of wat anders. Dat oefent ze eigenlijk allemaal eerst in dr bed. Praten dus ook. Dus het was een aardige opluchting toen we dr als bijna 2 jarige ineens hoorde kletsen over de babyfoon, geen touw aan vast te knopen maar gebrabbel met een soort taalmelodie er in zeg maar. Na dr 2e (denk maand, misschien twee erna) begon de waterval. Ze is nu nog niet op hetzelfde niveau als andere meiden in dr klas maar ze ontwikkeld nu ze op school zit wel heel rap. Ze is ook tweetalig overigens (handgebaren niet meegeteld) dus daar houden ze dan ook wel weer rekening mee.