He meis, Ja. Op een gegeven moment vliegt de tijd. En al helemaal nu ik constant achter een dreumes aan ren, lijkt deze zwangerschap veel sneller te verlopen. Ik probeer wel extra bewust te zijn en te genieten van de rustige momenten die ik even alleen heb met de uk in de buik. Wie weet is dit wel mijn laatste zwangerschap. Daar wil ik al helemaal niet aan denken. Ik lees dat jij ook een vmk hebt gehad. Balen meis. wellicht enige troost; ik had ook vrij snel na onze start voor een 2e een vmk. Gelukkig is het niet zo heel lang daarna wel goed gegaan. Ik duim voor je. Knuffel
Hier heb ik toch wat genants.... Ik heb een soort spatader en opgezette buitenste schaamlippen. Bij de 1e helemaal geen.last van gehad. Maar sinds een paar dagen voel ik een soort druk en last in die regio... ik dacht ik ga toch even spieken.... Na wat gegoogle kwam ik erachter dat het vrij vaak voorkomt en over het algemeen wel verdwijnt na de bevalling. Ik heb er ook een gekregen op mijn rechtse kuit. Ik vrees dat die niet meer wegtrekt, maar wie weet. Ik had hier nog nooit van gehoord. Iemand anders die hier ervaring mee heeft? Hoe is het verder met de rest? Groetjes, Minnie
Ja ik ben alleen bekend met herhaalde miskramen. Ik heb er nu in totaal 6 gehad. 2 na de geboorte van onze dochter (was voor het eerst met 6 maanden na de bevalling weer zwanger). Dus de hoop wordt nu wel echt weer steeds kleiner, maar we houden hoop, we weten dat het kan.
Nee ik wil het eerst zonder proberen . Toen is het ook nog regelmatig misgegaan met utrogestan en aspirine, maar hou het wel als idee voor in de toekomst.
Spannend! Zie in je handtekening wel dat daar helaas al een vmk tussen zat.. Hier alles goed, de kleine meid gaat lekker! Na de heftige opstart en alle onderzoeken weten we inmiddels dat er niets aan ten grondslag lag dat ze zo klein is (we zijn net de 5,5 kg voorbij) Ze heeft in het begin een sonde gehad, maar die mocht er na een maand gelukkig al uit!
Klopt inderdaad ja, hopelijk blijven meer vmk's ons bespaard. Oh net de 5,5 kilo voorbij dan is ze echt klein ja! Fijn dat de sonde er snel uit mocht. Is het dan gewoon aanleg dat ze zo klein is?
Daar lijkt het wel op, komende maand gaan we weer voor controle langs de kinderarts om te volgen of ze goed blijft groeien
@SJD1988 oeh wat een mini. Maar fijn om te lezen dat het goed mag gaan! @Kimmetjuh90 wat enorm vervelend zeg, het slaap probleem van J.
Even vanuit mijn babybubbel gekropen en nog eens bijgelezen hier We hebben inderdaad gewoon nog kraamzorg en een vroedvrouw aan huis gekregen. Hier in België kan dat vrij eenvoudig tot 12 weken na thuiskomst uit het ziekenhuis. Dus we worden goed ondersteund, da's heel fijn. Na het stoppen van de cpap zijn zijn waarden gelukkig altijd goed gebleven! De langere ziekenhuisopname daarna was puur door de 7-daagse antibioticakuur via infuus. Het is erg heftig geweest en ik heb het na thuiskomst uit het ziekenhuis nog best moeilijk gehad. In het ziekenhuis zelf ging alles wat op automatische piloot maar nadien kwam het besef dat dit ook wel eens slecht had kunnen aflopen. Achteraf nog in mijn bevallingsverslag gelezen dat ze kleine man ook meermaals hartmassage hebben moeten geven, dus het was niet alleen zijn ademhaling die een probleem was. Blijkbaar had hij bij geboorte een apgarscore van 0 en na 5 minuten 3. Dus het is veel meer 'kantje boordje' geweest dan ik zelf beseft heb. Weer een trauma bij dus, soort van... Ik weet niet of ik het ooit nog aandurf om voor een volgend kindje te gaan. Maar goed, dat zijn zorgen voor later. Mijn man is echt een engel. Die ondersteunt me op alle vlakken en kent me soms beter dan ik mezelf ken. Had het onlangs heel lastig omdat we enorm zoekende zijn op vlak van zijn voeding (koemelkallergie, reflux etc), zat er op een gegeven moment echt door en toen heeft hij de vroedvrouw gebeld om langs te komen - want ik wilde dat niet doen omdat ik niet wilde toegeven hoe slecht ik me toen voelde over alles. Achteraf ongeveer 100 kilo van mijn schouders dus heel blij dat hij deed wat ik niet kon/wilde. @MinnieM Het is nog steeds onduidelijk wat voor infectie het geweest is. Ze hebben vanalles van kweekjes gedaan maar er is niets duidelijks uitgekomen. Dus geen idee wat het was en hoe we het opgelopen hebben. Ergens wel frustrerend, want hoe voorkom je dat een volgende keer? Maar goed, het is wat het is. De borstvoeding is dan uiteindelijk wel goed op gang gekomen (zat met overproductie door het vele kolven in het ziekenhuis, oeps), maar door de koemelkallergie (en vermoeden van andere intoleranties, want toen ik koemelkvrij at en borstvoedig gaf, bleef hij vergaan van de krampen) krijgt hij inmiddels antiallergene kunstvoeding. Ik baal er enorm van want ik had graag toch een halfjaar borstvoeding gegeven, maar als je kind na elke voeding blijft krijsen ondanks een streng dieet voor de mama, moet je uiteindelijk vervelende beslissingen nemen. Ik wil gewoon dat hij zich comfortabel voelt, geen pijn heeft, en als dat met kunstvoeding is, dan is het maar zo zeker?