Ik heb net mijn rijbewijs, al paar keer zelf gereden. Wat overigens goed gaat. Behalve dat ik tegen een stoep aan kwam volgens mij omdat ik wilde uitwijken voor iemand in een smalle straat. Niet goed voor de banden natuurlijk. Nou woon ik in de randstad en toen ik gister van de snelweg af kwam was het goed spiegelen en kijken, ik moest 2 stroken opschuiven. Ik deed ruim van te voren richting aan wijzer aan en keek binnen, buiten, schouder. In mijn buiten spiegel zag ik een auto, met nog zijn 2 koplampen. Naast mij niemand. De dode hoek is vrij groot, zeker met een snelheid van 70 km per uur en sommige rijden harder. Punt is, soms is alles zo kort op elkaar en moet je snel van strook wisselen, invoegen, is het druk. Ik raakte niet in paniek, daar is, geen eens tijd voor. Maar mijn man zat achterin en zei zag je die auto? Uh, hij schoof snel op want ja ik moest wisselen, ik zag 'm eerder in mijn buitenspiegel. Hij reed harder dan ik want hij ging mij op de andere strook voorbij. Er gebeurde niks, geen getoeter maar toch kan ik het niet loslaten. Naar mijn idee was het goed, handelde ik goed en er was niks aan de hand. Nou vind ik de dode hoek best eng. Zeker met drukte, spiegelen werkt heel goed maar je blijft niet alles zien, ook al kijk je over je schouder. Als je niemand ziet naast jou, en je schuift op, is er alsnog een kans dat iemand die veel harder achter jou rijdt en ineens besluit jou in te willen halen zit je zo tegen elkaar aan! Vooral met drukte en korte stukjes op elkaar. Hebben jullie tips om het zo veilig mogelijk te houden? Wanneer schuiven jullie op naar een andere strook?
Ik begrijp je angst, dit had ik ook in het begin. Inmiddels rijd ik zoveel dat ik precies weet wie er achter / voor / naast me op de snelweg rijden. Dus als iemand me inhaalt en ik hem even niet zie, dan weet ik precies waar hij zit: in de dode hoek. Het is ook een kwestie dan dus van aanvoelen en tijdens het rijden continu alle spiegels checken. Soms moet ik hier op de ring 5 banen opschuiven maar omdat ik het gedrag van de andere auto’s en vrachtwagens beetje kan inschatten gaat het dan redelijk geleidelijk. Dus het komt echt goed! Blijf rustig, houd al het verkeer in de gaten en zeker als je je knipper aanzet dan krijg je (meestal) gewoon de ruimte. Blijf dan voor de zekerheid altijd even goed kijken in je dode hoek
Heel herkenbaar hoor, de eerste tijd vond ik het doodeng om op de snelweg te rijden en dan van baan te wisselen. Maar zoals met zoveel, hoe vaker je het doet hoe beter het gaat. Het is echt ervaring opdoen.. In het begin bleef ik ook veel rechts rijden omdat ik de ruimtes om van baan te wisselen zo klein vond. Dan deed ik er maar 5 minuten langer over. Je moet echt je auto leren kennen en de ruimte die je inneemt. Inmiddels al wat jaren verder en een veel grotere auto en nu heb ik er totaal geen problemen meer mee. Al blijft het wel altijd goed opletten en soms even extra kijken of er geen auto in je dode hoek zit..
Ik blijf altijd in de achteruitkijkspiegel kijken, in de gaten houden wat er achter mij rijd. En goed kijken, ook over je schouder. Ook al heb je 100 jaar je rijbewijs, “foutjes” kunnen gebeuren. Je moet er vooral niet onzeker over worden, straks creëer je een angst oid.
Bedankt dames! Ik kreeg ineens extra angst na paar keer zelf alleen te rijden. Ik durf gewoon nauwelijks! De eerste keer stond ik stil midden op de weg omdat ik de koppeling door de zenuwen te snel op liet komen. Maar het is een kwestie van veel doen. Idd spiegels blijven checken en ook al zie je precies wie er achter je zit, bij een snelweg splitsing en veel auto's lukt dat soms gewoon niet en kan er ineens een auto opduiken naast je. Blijft oefenen. Enge vind ik dat je over je schouder kijkt en er niks is maar ineens iemand zijn neus bij jouw achterwiel kan zitten. Op moment dat je opschuift
Ik maak uit jouw verhaal op dat je 70 reed op de snelweg. Klopt dat? Was daar aanleiding voor omdat er file was of vond je dat zelf hard genoeg en reed de rest wel harder?
Ik herken dat ook wel. Waar ik meestal moet invoegen op de snelweg, is niet alleen een invoegstrook waar ik erop kom, maar die twee banen zijn ook de uitvoegstrook voor de snelwegsplitsing verderop. Dus er komt daar verkeer hard aanrijden dat die twee rechterbanen op duikt, terwijl ik er tussen wil en juist moet opschuiven naar links voor de splitsing en er ook nog mensen zijn die gewoon op hun baan willen blijven rijden. Altijd stressen daar. Mijn man zegt altijd dat je gewoon goed moet kijken, rustig blijven, de hele invoegstrook benutten/genoeg tijd nemen om van baan te wisselen als dat nodig is (het hoeft niet binnen een paar meter, kan verderop ook nog) en er ook een beetje op moet vertrouwen dat de rest dat ook doet. En dat is natuurlijk zo, er is werkelijk niemand die daar rijdt met het idee: Ha, daar komt een invoeger, laat ik die eens eventjes gaan raken, terwijl ze me niet gezien heeft. En zeker iemand die van achter jou komt heeft jou al veel eerder gezien dan jij hem en als je op tijd je richting aangeeft, kan hij ook heel makkelijk anticiperen op jouw invoegbeweging, door inderdaad alvast zelf op te schuiven, remmen of juist ff gas geven zodat hij er snel langs is en jij geen last van hem hebt.
Dat vond ik in het begin ook eng. Woonde destijds ook in een grote stad in de Randstad. Ben eerst alleen gaan oefenen buiten de spits, gewoon zowat dagelijks moest ik van mezelf de situaties opzoeken die ik eng vond. Het wende snel. Altijd ook over je schouder kijken met invoegen, inhalen enz.
Als je kijkt en gelijk opschuift zal het zelden gebeuren dat er ineens iemand bij je achterwiel zit en bij grote kruisingen alvast je richtingaanwijzer aanzetten.. dan weet iedereen dat je ertussen wil
Jaa ook zo leuk idd zo'n weefvak! Soms heb je genoeg tijd, soms ook niet. Ik wilde rechtdoor maar kon ook rechtsaf dan hoefde ik 1 strook op te schuiven maar rijd ik om. Maar goed handig als 't echt druk is.. Lastige dingen en ik heb gewoon niet super veel ervaring
Ervaring kun je alleen krijgen door te doen, dus gewoon doen en blijven doen. Bij mijn allerallerallereerste ritje in mijn moeders auto, nadat ik mijn rijbewijs op de fiets had opgehaald, ben ik van achteren aangereden, door iemand die mij compleet over het hoofd had gezien. Dat was redelijk traumatisch, hoewel de schade meeviel en ik ook niks had. Mijn vader was erbij en die heeft me echt gedwongen om na de schadeformulieren weer achter het stuur te gaan zitten en verder te rijden. Anders had ik waarschijnlijk nooit meer gedurfd. Dus gewoon doen en blijven doen!
Echt leren rijden doe je alleen door veel te doen. Ik kijk heel veel in mijn achteruitkijkspiegel, zodat ik altijd wel weet wat er ongeveer achter me rijdt. Als ik weet dat ik van rijbaan moet wisselen kijk ik van te voren nog beter, komt er snel verkeer aan etc? (Er rijden nog zat mensen te hard, dat leer je wel inschatten). Op het moment dat ik wissel kijk ik nog eens extra over m’n schouder (niet te lang doen want je wilt ook niet per ongeluk op iemand rijden omdat je niet genoeg voor je kijkt). Ik vind in de spits rijden ook niet altijd fijn. Blijf kijken, zet op tijd je richting aanwijzer aan en soms moet je ook een plekje gewoon pakken als ze geen ruimte maken (dus iets gaan schuiven met je richting aanwijzer aan).
Maar als je niet goed kijkt, dan voelt het dus ineens. Je moet blijven kijken, er zit echt niet zo snel zo maar iemand zo dicht achter je.
Je kan altijd iets over het hoofd zien, en als je op een drukke weg rijdt, met snelweg splitsingen, 5 stroken, kan je soms wel even een auto niet gezien hebben daarvoor die ineens naast jou rijdt hoor
Dankjewel! Goed verwoord. Ik moet gewoon veel oefenen. Je rijdt zo anders in je eentje dan met instructeur naast je. Ik weet hoe ik moet kijken. De structuur is mij aangeleerd. Maar vind het soms zo spannend en stressvol
Dat het spannend en stressvol is herken ik wel, ik rijd niet dagelijks dus een ritje van een uur op de snelweg kost bakken energie. Veel checken, achterom kijken en inderdaad iedereen die om je heen rijdt in de gaten houden. Pfoe helemaal met 5 baans en voorsorteren, je komt ogen te kort. Auto’s schieten van links naar rechts. Wel fijn dat je rustig bleef, dat is ook het beste! Veel doen inderdaad, dan kan je betere inschattingen maken. En dan kan het je alsnog weleens verrassen, je bent namelijk ook afhankelijk van de ander in het verkeer.
Natuurlijk kan het, maar het is, als het goed is, geen dagelijks iets. De meeste mensen hebben dat soort ongelukken tenminste niet vaak. Goed kijken en vooral HEEL VEEL rijden. Het is kilometers maken, letterlijk en figuurlijk. Na verloop van tijd gaan steeds meer dingen automatisch (kan ook een risico zijn ) en wordt het makkelijker. Niet meteen in de spits de A20 op op een moment dat je zelf ook haast hebt, maar eerst op rustigere momenten, dan heb je de kans om te wennen en het rustig op te bouwen.