Ik denk dat het ook per persoon heel erg verschillend is. Zie hier ook veel mensen die allebei veel uren maken, om een bepaalde levenstijl te kunnen bekostigen (en dus niet perse uit noodzaak). Zij hebben dan meer geld dan wij, maar ik beschouw mijzelf dan toch rijker (al denken zij daar vast anders over, maar dat zijn zulke persoonlijke keuzes).
Mijn vader zei kort voordat hij overleed: Ik heb een ontzettend rijk leven gehad. Ik heb gereisd met mijn lieve vrouw en een hoop van de wereld gezien. We hebben genoten. Kregen 3 fantastische kinderen. Hebben samen zoveel gedaan en genoten. Nu heb ik 6 prachtige kleinkinderen. Jullie zijn allemaal goed terecht gekomen en gelukkig. Ik heb vrienden en familie om me heen. Wat wil een mens nog meer.
Ik voel mezelf rijk omdat ik iedere dag voor mijn dochter kan zorgen en mijn man werkt. We kunnen hiermee gewoon prima rondkomen en sparen. Ik weet dat dit niet standaard is voor iedereen en daarom voel ik mezelf onwijs rijk
Ik voel me rijk als ik de vaste lasten en boodschappen kan betalen zonder op te letten. Verder voel ik me rijk/gelukkig met mijn gezin, bloemen en planten in mijn tuin, wat vrije tijd om dingen zelf te maken. Ik hoef niet meer geld om spullen te kopen. Ik probeer dat juist zo min mogelijk te doen. Ik ben me namelijk heel erg bewust van de impact op de natuur en op mensen in andere landen, van alle spullen die we hebben (zeker met 4 kinderen) en ik probeer dus echt bewust zo min mogelijk te kopen en zeker geen onzin dingetjes en frutsels. In die zin zou meer geld mij dus niet gelukkiger maken.
Ik weet zeker dat een bepaald inkomen de grens is van een gelukkiger leven dan wanneer je een lager inkomen hebt. Moet je iedere cent omdraaien, kan je nooit eens iets extra’s kopen en lig je snachts wakker over de vraag hoe je de rekeningen gaat betalen, dan heb je veel zorgen en dat maakt je niet gelukkiger. Wij hebben het altijd goed gehad, maar soms moesten we wel even opletten. Ik voel mij rijk als ik mij bedenk dat we veel ‘zomaar’ kunnen doen. En dan heb ik het niet over auto’s kopen, maar uitjes, een etentje, nieuwe kleding, vakanties. Ik voel mij ook rijk als ik naar buiten kijk, want wat wonen we mooi! En ik voel mij rijk als ik mij bedenk wat voor mooie reizen we met elkaar hebben gemaakt. Mijn jongens maken mij eerder arm maar dat is wel de grootste rijkdom.
Afgelopen zaterdag uit eten met mijn lieve man en zoon. Dan voel ik mij zo rijk en gelukkig. Dan denk ik echt ‘zij zijn alles wat ik nodig heb’. Daarnaast heel veel lieve vrienden en familie, een heerlijk huis met tuin die nu mooi gemaakt wordt.
Ik vind ‘rijkdom’ ook een geldding, financieel. De andere vorm van rijkdom vind ik geluk in je leven, levensvreugde, blij zijn met wat je hebt.
Jarenlang was ik ‘rijk’, genoeg geld op de bank, konden alles kopen. Nu heb ik geen cent op de bank nadat ik eindelijk gescheiden ben na een niet zo fijn huwelijk met heel veel ellende voor mij, maar nu heb een prachtig huisje voor mijzelf, ik heb rust, mijn kinderen zijn relaxter en ik ben zoveel gelukkiger, rijk zijn heeft met mij echt niks met geld te maken.
Ik voel me heel rijk. Niet alleen omdat ik gezegend ben met een gezond gezin, familie die het goed gaat en wat we hebben banden mee hebben, maar ook omdat er veel geld hebben. Rijkdom is voor mij gelieerd aan geld. Je rijk voelen is wat anders. Ik voel rijkdom als ik nergens voor hoef te sparen. Als ik niet hoef te werken maar het alleen doe omdat ik het helemaal leuk vind.
Je hebt het cliché antwoord waarbij je bij rijkdom een antwoord geeft dat te maken heeft met je partner, gezin, gezondheid etc. Dat antwoord is trouwens cliché omdat het oh zo waar is. En ondanks dat het een beetje een afgezaagd antwoord is, vind ik het toch belangrijk om dat eerst te benoemen. Ik heb echt zoveel geluk met mijn man! We hebben samen twee lieve kinderen, waar we heus soms onze zorgen over hebben maar waar het over het algemeen goed mee gaat. We zijn zelf gezond, we hebben onze ouders nog (waarvan de meeste in relatieve gezondheid) en we hebben een goede band met ze. In financieel opzicht voel ik me ook rijk. Voor mij is rijkdom niet per sé "quote 500 rijk". Wij hebben voldoende geld om alles te kopen wat we nodig hebben en het meeste van wat we leuk vinden. Daarnaast houden we genoeg geld over om te sparen. Op onze spaarrekening staat daardoor sowieso altijd genoeg geld om onverwachte tegenvallers op te vangen. Daarnaast kunnen we ook nog sparen voor grotere dingen, zoals over een paar maanden een auto. Ik denk als iemand nu naar onze huidige auto kijkt (Toyota van 12 jaar oud) dat ze ons dan niet rijk vinden. Kijken ze naar ons huis vrijstaand, leuke tuin eromheen, grote garage) dan denk ik dat we in de ogen van een hoop mensen wel rijk zijn. Ik ben zelf opgegroeid in een rijtjeshuis. Ondanks dat ik hier al jaren woon, voelt het voor mij nog steeds echt als een 'rijke mensen huis'. Als mensen kijken naar onze kleding, dan zullen ze ons juist weer niet rijk vinden. Ik koop eigenlijk nooit merkkleding. Ga je in huis kijken hoeveel onnodige luxe we hebben (meerdere spelcomputers, voor de volwassenen een telefoon, laptop, chromebook en tablet. Voor de kinderen beide een telefoon, tablet en computer) dan zijn we weer rijk. Maar als ze kijken naar de manier waarop we vakantie vieren (kamperen in een oude vouwwagen) zullen ze ons weer niet rijk vinden. Tja. Wij geven ons geld uit aan dingen die we leuk en belangrijk vinden. Op vakantie gaan vinden we leuk en daarbij vinden we kamperen echt het leukst. En we vinden het niet belangrijk om dan met de nieuwste auto en caravan op de camping te verschijnen. Ik vind het al rijkdom dat we op vakantie kunnen op het moment dat we dat willen. En doordat kamperen dan weer niet zo gruwelijk veel hoeft te kosten, houden we weer geld over om in ons huis te steken. Zelfde voor kleding, ik kan echt geen 80 euro aan een trui uitgeven. Maar koop gerust in een opwelling een chromebook van 500 euro. Juist doordat we het geld aan de ene kant niet over de balk smijten, kunnen we aan de andere kant wat minder zuinig zijn. En dat levert alles bij elkaar een behoorlijk rijk en luxe leventje op.
Als we kijken naar geld, denk ik dat wij arm zijn in de ogen van de meeste Nederlanders. We kunnen niet kopen wat we willen en vaak ook niet als het "nodig" is, grote uitgaven b.v. als een wasmachine kapot gaat of een bril vervangen moet worden. Als we boodschappen doen, zoeken we altijd de dingen die in de aanbieding zijn. Maar we zijn rijk omdat we tevreden zijn met wat we hebben. Een dak boven ons hoofd, geen honger, wel internet en zelfs een auto.
Natuurlijk ook geluk, maar zeker rijk. Ik zie het hebben van 4 gezonde kinderen en een gezonde man namelijk als enorme rijkdom.
Zo zie ik het ook. Maar heb soms het idee dat mensen andere zaken rijkdom gaan noemen wanneer die niet in financiële middel uit te drukken is. Maar rijkdom (financieel) en geluk hebben zelden echt iets met elkaar te maken. Want geld maakt, in elk geval in het westen maar tot een x bedrag gelukkiger. Erna wordt het soms gewoon een last of kan je het als last gaan ervaren en drukt het juist weer op je levensgeluk. Ik zou best meer geld willen verdienen en daarom ga ik ook weer studeren. Het lijkt me heel fijn om uiteindelijk toch een koophuis te kunnen hebben. En dat is nu absoluut niet haalbaar.
Financieel rijk zijn vind ik niet per se 'quote 500-rijk'. Wanneer je alles kunt bekostigen wat je nodig hebt, en ook nog veel luxe kan permitteren, vind ik dat rijk. Oh, en onder luxe versta ik niet zozeer een jacht van 5 miljoen of een eigen vakantievilla in Dubai, maar in principe is een dagje naar de dierentuin of gaan winkelen voor je plezier m.i zeker een luxe. Ik denk dat wij Nederlanders zoveel dingen zo normaal, en vooral noodzakelijk zijn gaan vinden dat we in bepaalde gevallen een beetje de realiteit kwijt zijn. Het grootste deel van de wereld leeft een stuk soberder dan de meestre mensen in het rijke westen, en ik vind persoonlijk dat je dat best wel eens mag benadrukken, hoe goed we het hebben. (Ook ik ben me hier pas echt bewust van geworden nadat we zijn geëmigreerd, en bedoel het verder totaal niet veroordelend oid.) Zo heb ik een schoonzusje die volgens Nederlandse maatstaven zeker wel arm zou zijn, maar dat zelf helemaal niet zo ervaart.
Tja, wat is rijk? Wij hebben het financieel hartstikke goed. Niet steenrijk ofzo, maar we kunnen kopen wat we willen (tot op bepaalde hoogte uiteraard), kunnen lekker uit eten wanneer wij daar zin in hebben, wonen in een mooi huis met een heerlijke tuin, rijden allebei in een fijne auto en kunnen heerlijk op vakantie. Wat dat betreft vind ik dat we het hartstikke goed hebben. Nu het niet goed gaat met onze oudste dochter, besef ik des te meer dat "rijk" zijn helemaal niet belangrijk is. Ik zou er werkelijk alles voor over hebben dat mijn kinderen allemaal gelukkig zijn, al zouden we daarvoor in een krot moeten wonen. Momenteel vind ik het erg moeilijk om te kunnen genieten van uit eten gaan, ons fijne huis enz.
Ik kan heel dankbaar zijn voor mijn kinderen en mijn gezin maar mij totaal niet gelukkig voelen. Dan voel ik me rijk met wat ik heb, maar voor mij hangt geluk daar zeker niet altijd aan.
Ik voel mij op dit moment rijk. Wij zijn godzijdank allemaal gezond en wel, zijn erg gelukkig, een groot netwerk met vrienden en hebben het heel erg goed financieel gezien. Die punten maken voor mij dat ik mij echt rijk voel.