Oh ja maar dat snap ik ook zeker wel en helemaal in jouw situatie nu met een kwetsbare partner. En ik heb het zelfs nu ik zwanger ben dat ik wel denk oh liever niet dat ik het nu nog krijg. Dus spoken kan het altijd in je hoofd dat vind ik ook menselijk. Maar ik probeer zelf wel te relativeren tot wat haalbaar is in deze situatie. Ik wil mijn kinderen geen dingen ontzeggen ook en ook niet bang maken…dus probeer wel te balanceren zeg maar. En in dit specifieke geval; na en negatieve test en week ziek geweest zou ik denken: als het mijn kind dan verkouden wordt is het een verkoudheid en dan test ik hem en gaan we weer door.. In elk geval zou ik hem niet niet laten gaan..
Ik zou daar toch wel moeite mee hebben en mijn eerste gedachte zou zeker zijn dat het zeer egoïstisch is. Ik zou ook niet weten of ik mezelf kan beheersen als het kind wel corona blijkt te verspreiden en dat uiteindelijk daardoor bij ons terecht komt. Maar dat is natuurlijk alleen vanuit onze situatie bekeken. Geen rekening houdend met de ander. Ik geloof namelijk best dat er situaties zijn waarin een kind niet kan testen en ook absoluut geen school kan missen. Daar zou ik dan uiteindelijk best begrip voor op kunnen brengen. Als het puur en alleen is om tegen de maatregelen aan te schoppen, dan kan ik er geen begrip voor op brengen en vind ik het wel egoïstisch. Voor het kind is dat ook zeker sneu. Maar ik kan me ook weer situaties bedenken waarin ouders liever hebben dat het kind ontweken wordt. Hoe sneu ook.
Je kunt overal corona krijgen, grootste kans is toch wel de supermarkt waar iedereen hutje mutje loopt. En dan een kind laten ontwijken, het komt gewoon neer op pesten. Sorry, blijf dan lekker zelf thuis.
pfff - nou als mijn kinderen flink verkouden zijn -ook búíten corona - dan zeg ik ze óók wat afstand te houden van anderen. En zeker niet flink te knuffelen met opa en oma en neefjes en nichtjes met wie ze dat anders wél zouden doen. Dus om nou te zeggen dat het gelijk zo zielig is voor dat andere kindje dat ts aangeeft dat kind niet te veel op te zoeken, beetje overdreven. En dan nog is er natuurlijk de eeuwige discussie over wat nu valt onder 'verkouden' . Mijn ervaring hier op het forum is, dat daar veel verschil tussen bij iedereen.
Relativeren is inderdaad erg belangrijk. Maar soms ook heel moeilijk waardoor ik me kan voorstellen dat het niet altijd even goed lukt en je dus met zulke dingen echt kunt zitten. Vraag is dan of het verkouden kind daar de dupe van moet worden. Ik denk het niet. Maar je eigen kind thuishouden is ook weer zoiets. Misschien dan wel het beste in zo'n situatie, al wil je je kind inderdaad ook weer geen dingen ontzeggen en daarmee wellicht bang maken. Nou ja, lastig.
Dit bedoel ik idd ook. Die nuance, dat je idd kind wel laat gaan en ondertussen keihard hoopt dat de verkoudheid gevlogen is daar en niet mee naar huis komt. Tegen je kind zeggen: ff geen beker delen met diegene bijvoorbeeld is dan niet zo gek. Je maakt niet gelijk een paria van een kind: je kan prima uitleggen, joh je bent verkouden, dus je moet even goed om je eigen glas denken (oid). (En voor corona zou ik dat ook gerust zeggen) (Niet alleen om mijzelf als hoog risico ook met simpele verkoudheid maar ook praktisch als mijn kind verkouden wordt daardoor en je weer school mist, weer moet testen, man vrij ervoor moet nemen etc)
Klopt hoor. Maar dan nog is het niet nodig om je kind ongetest en met klachten naar school te sturen. Tenzij het echt niet anders kan. Die kinderen zijn er, dat weet ik. Ontwijken vind ik ook lastig. Toen mijn vriend begon aan zijn chemo heb ik er aan gedacht om de kinderen thuis te houden en ze zo min mogelijk in contact te laten komen met anderen. Ik ben daarop teruggekomen omdat ik van mening ben dat het voor de kinderen beter is om gewoon naar school, sport en vriendjes te gaan. Zonder daarbij verkouden kinderen te ontwijken. Maar ik vind het niet prettig en soms eng. Ik kan me alleen voorstellen dat andere ouders daar weer anders in staan. En dus wel aansturen op ontwijken.
Je kan het ook uitleggen inderdaad. Niet groter maken, maar gewoon nuchter zeggen: hey x, je bent wat verkouden, we gaan jou aan de buiten kant leggen van de groep bij het slapen ipv in het midden zodat jij makkelijker naar de wc kan om je neus te snuiten (oid). Nou klaar.
Waarom egoïstisch. Volgens de beslisboom mag een kind gewoon ongetest komen na 7 dagen met snot. Een kind ontwijken vind ik gewoon pesterij.
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Mijn schoonmoeder verzorgde iemand die midden in de chemo behandeling zat. En ondanks dat we er zelf niet kwamen heb ik wel tegen de kinderen gezegd dat we oma niet konden zien als ze verkouden waren. Om zo via haar een heel kwetsbaar iemand te beschermen. Gelukkig snapte de kinderen dat ook.
Inderdaad. Voor het kind het zo normaal mogelijk houden maar zelf niet lekker zitten. Soms is het dan alleen moeilijk hoe ver je daar in kan gaan.
Na 7 dagen is ook geen probleem. Ik doelde op het kind niet thuishouden en niet testen maar wel gewoon laten gaan. Meende dat hier te lezen. En het zal ongetwijfeld gebeuren. Misschien is dat het ook wel. Ik begrijp alleen dat er situaties zijn waarin het gebeurt.
Klopt. Zo heb ik mijn zoon thuis gehouden omdat de overbuurvrouw haar kind wel buiten liet spelen, terwijl hij in quarantaine moest ivm contact corona en ze zei: ja hij is gezond en ik laat hem niet testen op dag 5. En dat was heel lastig uit te leggen aan mijn 5 jarige, maar in dat geval was voor mij het risico groter dan de lasten voor hem. (En gelukkig krijg ik zaterdag de laatste vaccinatie dus dat maakt het wel makkelijker)
Super dat je daar rekening mee hebt gehouden! Ik kan me best voorstellen dat het lastig was. Gelukkig begrepen de kinderen het.
Oef wat lastig. En wat kan het dan 'oneerlijk' voelen dat jij je kind thuis 'moet' houden omdat de buurvrouw zich niet aan de regels houdt. Plus de twijfel of je er wel goed aan doet. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je die keuze hebt gemaakt. Je moet er niet aan denken dat er op zo'n manier corona binnen sluipt. Ah fijn! Dat geeft hopelijk ook iets van geruststelling.
Als ik terugdenk heb ik eerlijk gezegd nooit een flink verkouden kind naar een feestje laten gaan. Vind het vrij basale hygiënische regel, vooral bij kleinere kinderen die niet altijd een schone zakdoek gebruiken of handen wassen na het hoesten/niezen/snuiten. School is dan wel een prioriteit als het kind volledig fit is verder, maar een feest niet. Ik ga zelf ook niet naar een verjaardag als ik hoestbuien heb of verkouden "met productie".
Ik snap het ook hoor, zeker in zo'n geval. Maar met een negatieve test mogen kinderen officieel weer naar school, ook al zijn ze nog verkouden. Dus je houdt de ziektekiemen niet tegen. Maar momenteel laat ik mijn kind ook niet hoestend en proestend naar school gaan, ook al ben ik het er niet mee eens. Maar hij is degene die erop aangekeken wordt, en dat vind ik sneu dus in dat geval hou ik hem thuis en mag hij zelf kiezen of hij wil testen.
Wij hebben nog nooit beperkingen opgelegd aan de kinderen als ze verkouden waren. Nu konden mijn kinderen al vanaf een jaar of 2 keurig hun neus snuiten en handjes wassen. Ik verbaas mij ook wel over kleuters waar van die dikke snottebellen naar beneden hangen, maar dat is vooral omdat ik het geen gezicht vind, niet vanwege de ziektekiemen. Zelf ben ik al 10-15 jaar nirt verkouden geweest, dus geen idee wat ik dan doe. Maar wat hoesten en verkouden is ook buiten Corona om voor ons geen reden om ergens weg te blijven. Met uitzondering van uiteraard kraamvisite, ziekenhuisbezoek. Maar goed, ik ben vanuit werk van alles gewend, dus een kind met snottebellen is voor mij niks vreemds.
Nee. Met klachten naar school sturen is ook niet netjes maar het kind kan er niks aan doen. Doet gewoon wat hem/haar gezegd wordt. Het kind merkt wel dat hij/zij genegeerd wordt. Dat moet toch zeer doen? En in dit verhaal helemaal, kind is negatief getest en heeft die snottebellen al 7 dagen. Hoe sneu?