Ouder dan ik wilde. Rond m'n 23e de wens. Rond m'n 25e/26e was ik er klaar voor, maar m'n partner nog niet. Toen hij er eenmaal klaar voor was bleek zwanger worden nog niet zo gemakkelijk bij ons. Ik was bijna 31 toen ik moeder werd van onze zoon en 32 toen ik moeder werd van onze jongste. Inmiddels bijna 36 en bij mij zwengelt de wens al een tijdje aan. Omdat de jongste nu 3,5 is wil ik enerzijds ook wel graag snel beginnen omdat het gat anders groter wordt dan ik zou wensen. Anderzijds: ons huis en onze tuin zijn niet echt geschikt voor 3 kinderen. Tel daarbij op dat m'n partner sowieso steeds meer neigt naar nee en je begrijpt dat het er hier voorlopig nog niet in zit (en misschien dus wel helemáál niet..).
26 en 28 - ik hoopte voor m'n 25ste moeder te worden. Dat is niet gelukt - maar het valt mee uiteindelijk. Vanwege een risico op vervroegde overgang tikte mijn biologische klokje wel hard!
31 bij de oudste en bij de volgende 33, hebben eigenlijk de wens voor 4 kindjes. het liefst zou ik die dan kort op elkaar hebben omdat ik ook niet ‘te oud’ wil zijn bij nummer 4. Maar dat moet allemaal maar kunnen en lukken(van lichamelijk tot financieel enz.). Dus ik zie wel waar ik uitkom
Bij dochter 29 (11 dagen later werd ik 30, heb altijd gezegd dat ik voor m'n 30e kinderen wilde. Net gelukt ) Bij zoon 33.
Wat jong allemaal. Hier beduidend ouder, maar soms kom je de juiste wat later tegen! 34-37 en net 40.
Vroeger zei ik altijd dat ik rond mijn 25ste moeder wilde zijn. Ergens in mijn puberteit kwam ik erachter dat ik op vrouwen val en dat zwanger worden dus sowieso lastig zal worden. Op mijn 22ste heb ik mijn (nu) vrouw ontmoet en zij was toen 19.. Uiteindelijk zijn we toen ik 27 was en zij 24 op de wachtlijst gegaan voor een donor en inmiddels zijn we 2 jaar bezig in een traject, helaas zonder resultaat tot nu toe. Soms lopen dingen anders dan je had gehoopt/gewenst.. maar hoop houden is het enige wat we kunnen!