Mijn peuter kan al best goed praten. Alleen regelmatig kiest ze ervoor om te huilen in plaats van te zeggen wat er is. Dit gebeurd wel eens bij teleurstelling of uit boosheid maar regelmatig ook dat we het niet weten of begrijpen wat er is. We geven dan vaak aan dat ze moet praten in plaats van huilen omdat we haar niet begrijpen, of probeer maar te vertellen. Maar dat is nogal lastig als ze in haar emotie zit. Hoe kunnen we daar nou iets mee? Het is voor ons ook frustrerend omdat het huilen dan vaak ook heel lang duurt op zo'n moment en ze wil dan vaak ook niet getroost worden.
Niet... Ik denk dat dat heel normaal is voor een peuter. Het is gewoon heel lastig om je gevoel goed onder woorden te brengen (genoeg volwassenen die daar nog steeds moeite mee hebben) en dan gaat t ook nog om moeilijke begrippen zoals teleurstelling. Wat helpt, is voor haar verwoorden. Ik denk dat je teleurgesteld bent omdat .... klopt dat? Je bent vast boos omdat ... dat je voor haar aangeeft wat ze nu voelt evt met controlevraag zodat ze er grip op krijgt. Dan gaat t steeds beter. En troost is niet altijd oplossen.. soms mogen tranen er "zijn" en is de aanwezigheid van papa of mama ook al troost.
Heb je al eens geprobeerd om haar ondanks protesten gewoon op schoot te nemen? Moet niet dat ze echt gaat vechten natuurlijk, maar soms geven ze zich er toch aan over na aanvankelijk enig verzet. Dat bleek bij mijn dochter wonderwel te werken, dan duurde het huilen/de boosheid maar een paar minuten ipv een halfuur minstens. Dat ze huilt ipv praat is normaal trouwens, daar groeit ze wel overheen.
Als ik weet dat het door boosheid of teleurstelling komt probeer ik dat zelf ook te benoemen. Van je mag best even boos zijn of ik zie dat je het jammer vind. Maar op de momenten dat ze huilt en ik snap niet waarom dan vind ik het zelf wat lastiger. Soms lijkt het zo uit het niks als ik haar op schoot wil nemen rukt ze zich vaak los wordt huilen haast omgezet in een driftbui. Ze is wel een papa's kindje dus ze laat zich dan wel soms door hem troosten alleen is hij er natuurlijk ook niet altijd en dan duurt zo'n huilbui best lang.
Precies dit. @TO en ook de fase dat ze door papa getroost wil worden zodra hij er niet is (en geheid op een dag door jou getroost wil worden als jij er niet bent) is ook iets wat echt bij de leeftijd hoort en waar ze (en jij/jullie dus ook) echt doorheen moeten. Best vervelend en intensief voor allen vaak, dit soort leerpunten voor je kleine, maar behalve doen wat je nu al doet (zoals ik lees in je post hierboven), kun je verder niet zo heel veel meer ben ik bang. Rustig blijven en voldoende met woorden en troost (ook woorden kunnen troosten, hoeft niet altijd lijfelijk) steun bieden en het gaat vast gauw de goeie kant op Edit: schiet me ineens te binnen: heb je al geprobeerd een stoffen knuffel/pop aan te bieden? Kan ook enorm helpen. Was hier bij de jongste het geval.
Peuters kunnen hun emoties nog niet reguleren. Dit is juist een cruciale fase waarin ze het steeds meer gaat leren met jouw hulp. Dat doe je door te benoemen wat je ziet (zoals hierboven al wordt geopperd) en de emotie hier aan te koppelen. Haar emoties komen vooral uit de amygdala en rechter hersenhelft. Om te kunnen praten over emoties moet de linker hersenhelft (wat meer etaat voor logica en beredeneren, dus denken over emoties) geactiveerd worden. Deze staan bij dreumessen en peuters nog niet goed met elkaar in verbinding. Door te benoemen wat je ziet activeer jij haar linker hersenhelft. Hierdoor leert ze dat wat ze lichamelijk voelt een reden heeft en dit helpt haar in de toekomst met het reguleren van emoties. Haar vragen om te praten over emoties is zoiets als een blinde vragen te omschrijven wat hij ziet of iemand die geen benen heeft een marathon te rennen. Ze zal er alleen maar door overvraagd worden omdat ze geen antwoord weet waardoor de emoties eerder zullen stijgen dan zakken. De ene peuter heeft nu eenmaal een intenser gevoelsleven dan de ander en dat is helemaal oké. Valideer haar in haar gevoel. Probeer het huilen niet zo snel mogelijk weg te maken want daarmee leer je haar dat emoties er niet mogen zijn.
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik zal er weer wat meer opletten en er bewust van zijn en nog wat meer proberen om de tips toe te passen.
Succes, leuk is anders natuurlijk! Je moet enorm verdragen als ouder zijnde. Ik vind een huilende driftige dreumes ook intens… En onthoudt: het hoeft niet altijd goed of perfect he