Hier ben ik het helemaal mee eens. Ts heeft er misschien niks aan. Maar mijn vriend en ik hebben ooit, nog voor de kinderen, met elkaar afgesproken dat zodra een van ons het idee had ergens anders gelukkiger te worden, we liever op tijd uit elkaar zouden gaan en dan normaal met elkaar zouden kunnen blijven omgaan. Zou je tot het uiterste bij elkaar blijven en het mocht toch niet gaan, dat je elkaar dat gaat verwijten. Of we er ons ooit aan zouden kunnen houden als het moment daar is, zien we dan wel weer. Maar zeker nu in het belang van de kinderen zou ik die grens niet willen opzoeken. Dit is wel heel kort door de bocht, vind je niet? Zolang TS op een nette manier uit elkaar gaat en de man in kwestie ook voor ze met elkaar verder gaan, zou daar niets mis mee zijn. Zie bovenstaande.
Ik vind het eigenlijk helemaal niet kort door de bocht. Die andere man heeft toegegeven gevoelens te hebben maar gaf ook aan het contact te willen verbreken voordat het uit de hand loopt wat volgens mij betekent dat hij helemaal niet van plan is om iets met die gevoelens te gaan doen en dat ie niet bij zijn vrouw weg wilt. Lekker met rust laten zou ik zeggen en er vooral niets mee doen.
Ik geef nergens iemand de schuld? Ts vraagt wat ze er mee moet en mijn antwoord is; niets. Die man wil het contact verbreken omdat hij niet wil dat het uit de hand loopt dus klaar toch? Zou ze besluiten er toch iets mee te gaan doen en het contact met hem te blijven zoeken dàn zou ze wel erg fout bezig zijn.
'Wij' kunnen allemaal heel makkelijk reageren en met zo veel mogelijk adviezen komen en 'ik zou dit doen,want...' (met de side note dat dat heel makkelijk gedacht is wanneer je niet zelf in de situatie zit) Maar de vraag is; Wat wil jij? Wat zeggen je gevoel en je verstand? Wat wil je voor je kinderen? En hoe ziet dat er dan praktisch uit? Ik wens je heel veel wijsheid, rust en kracht toe.
Ja die man wil op langere termijn eventueel scheiden, op korte termijn waarschijnlijk niet omwille omstandigheden. Een affaire willen wij alle twee niet dus dat gaat wel goed komen. Ik denk dat het verstandig is om tot rust te komen (op deze manier lukt het natuurlijk niet) en dan te kijken hoe verder. Iemand had het hier over gelukkig worden, ik vraag me sterk af of het ooit zou lukken, tot op heden overheerst verdriet.
Ik wil even reageren op de liefde van je leven tegenkomen terwijl je met een ander bent. Ik vind het een mooie zin en het was op mij van toepassing. Ik heb wel de keuze gemaakt toentertijd om er iets mee te doen terwijl ik nog getrouwd was. Had ik het achteraf anders gedaan? Ja en nee. Ik had m’n redenen ervoor en zou het opnieuw doen. Maar ik zou wel sommige dingen anders doen. @Amarens je zit nu denk ik in je meest kwetsbare periode ooit en alleen jij hebt de sleutel nu in handen. Alleen nog even goed nadenken waar je hem insteekt. Wij kunnen heel hard roepen dat je het niet moet doen, dat je een bedrieger bent, dat het niet eerlijk is en dat vreemdgaan not done is. Sowieso een gevaarlijk onderwerp hier. Let op: er gaan reacties komen dat je dingen stuk maakt en wellicht krijg je nog een verwijt over het stukmaken van een ander gezin. Begrijpelijk? Ja. Heb je daar iets aan? Nee... Je schuldgevoel is waarschijnlijk al groot en nog meer bagger je kant op gaat je niet helpen. Alles is zo rauw nu bij je en ik begrijp denk ik als geen ander hoe dit heeft kunnen gebeuren. En als je kwetsbaar bent dan gebeuren er soms dingen die je niet wil of ‘niet zo lekker uitkomen’. Heb je iemand om hierover te kunnen praten? Tuurlijk zullen veel mensen zeggen dat je dit met je man moet bespreken maar de kaarten liggen in jouw situatie anders. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Het bordje wordt wel heel vol zo en er dreigen dingen vanaf te vallen. ❤️
Ik schreef hierboven al netjes dat je natuurlijk eerst beiden een punt achter hun bestaande realties moeten maken hoor. En die zieke vader, tja het is maar wat je onder ziek verstaat. Losse handjes hebben en de rekeningen plunderen en liegen kun je onder psychische ziektes laten vallen, maar ze had gewoon al lang bij de vent weg moeten zijn. Arme kinderen dat ze opgroeien in deze thuissituatie ja!
Ik denk dat het goed is om het contact met deze man te verbreken. Je bent ongelukkig op dit moment en deze man laat je heel goed voelen. Hij luistert naar je problemen, slaat een arm om je heen en vertelt je dat je mooi bent van binnen en buiten. Dat is heel erg mooi ... als je niet getrouwd was. En het feit dat je getrouwd bent maakt dat dit onder geen enkele voorwaarde oké is. Ik begrijp het zeker wel, en ik gun je heel veel liefde en geluk, maar dit is niet de juiste manier. Het is niet de juiste tijd ook. Ik zou aanraden om het contact met deze man te verbreken en je hart uit te storten bij een vriendin ipv bij deze man. ik wil je heel veel wijsheid en sterkte wensen! En je een dikke knuffel geven
Ik zou toch echt het contact met deze man verbreken. Je bent nu heel kwetsbaar en wat is er dan fijner dan iemand te hebben die ook gevoelens voor jou heeft maar het is nu echt niet de tijd of het moment om hier naar te handelen. Verliefdheid overkomt je maar je hoeft het niet te blijven voeden en dan zal het uiteindelijk ook uitdoven. Kijk eerst eens naar je toekomst, wat wil je nu verder? Bij je man blijven? Probeer dit eerst eens helder te krijgen ipv vluchten in een hopeloze liefde want het feit is gewoon dat het om een getrouwde man gaat en wil je dit nu echt allemaal op je geweten hebben en is het het ook allemaal echt wel waard? We zijn geen 16 meer maar volwassen mensen en handel daar ook naar.
Dit en: ik zou persoonlijk ook even helemaal op mezelf willen zijn. Gun jezelf tijd om letterlijk bij te komen. Van de ene in de andere relatie gaan kost ook veel energie. Ik zou persoonlijk mezelf eerst wat rust gunnen en ook tijd nemen om de dingen op een rij te zetten, te overdenken, te verwerken en een plek n e geven. Je kunt een ander niet gelukkig maken als je dat zelf ook niet bent
Als ik dit nu zie inclusief je oude berichten. Kan ik alleen maar zeggen kies voor je zelf. En dan echt alleen voor je zelf en dus toch bij man weg en je leven opbouwen zonder een man. Pas wanneer jij je weer goed en lekker in je vel zit gaan en kan de deuren open. Maar laat aub die man gaan die gevoelens voor je heeft. Even niet jou probleem. Je hebt er al zoveel en dan ook nog informatie dat meneer ook gevoelens heeft. Iets dat jij nu ook ervaar. Maar ervaar je dit echt zo of is het die vlucht die je toch ergens diep in je hart wild maken. Dus ja mijn gevoel zegt pak je boeltje en even helemaal man af zijn en je zelf terug gaan vinden. En ja dat kan en is moeilijk maar wanneer je weer voor je zelf kan houden is er plek voor een man. Sterkte en wat je ook doet het is niet goed en niet fout. Dit is hoe jij nu denkt dat goed is en ja je kinderen hebben je ook nodig.
Ik snap wat je bedoelt hoor en zeker als je haar Posts hebt gelezen en de situatie waarin ze nu zit. Maar het is zo fijn roepen vanaf de zijlijn wat we allemaal zelf zouden doen. Als ik één ding heb geleerd (en niet alleen van vreemdgaan toen ik nog bij m’n ex was), is het wel dat als een bepaalde situatie daar is, je nooit weet hoe je gaat handelen. Vooral niet als er grote emoties bijkomen want emoties zijn de meest onvoorspelbare gevoelens die er zijn en maken het anders hoe je gedrag zich gaat uiten. Juist als je van tevoren bedenkt hoe je gaat reageren. Het gaat altijd anders. Ik vind je reactie zo fel? Misschien bedoel je dat niet zo en komt het geschreven schrift anders over. Het is geen aanval, maar de manier waarop je het typt (bijvoorbeeld ‘het is maar wat je onder ziek verstaat’), vind ik wat pinnig. Misschien is haar man niet ziek zoals jij een ziekte ziet, maar voor TS is het wel zo of voelt het zo. En wie zijn wij om daaraan te twijfelen? Sowieso ben ik van mening dat een verslaving altijd een ziekte is. Of dat nou alcohol, zware medicijnen of gokken betreft. Maar goed: dat vind ik
Ik ben ook de liefde van mijn leven tegen gekomen terwijl ik met een ander was en ook hij was getrouwd. Beiden in eerste instantie geen wens om te scheiden of een affaire te beginnen, maar inmiddels wonen we samen en zijn we al 5 jaar zielsgelukkig met elkaar. In mijn huwelijk met mijn ex voelde ik me zo eenzaam, ik werd ook voorgelogen en voelde me altijd maar fout en schuldig over vanalles. Het liedje ‘when we don’t talk’ lijkt wel te gaan over mijn relatie met mijn ex. En toen ineens kwam ik mijn huidige partner tegen. Die kende ik ook al langer en in zijn ogen stond WAUW als hij naar mij keek. Beiden hebben we een poging gewaagd om onze huwelijken te laten slagen, maar dat was onbegonnen werk. Onze exen waren zo gericht op zichzelf en wij hebben beiden een depressie gehad en zijn uiteindelijk bij elkaar gekomen. Het is heel moeilijk geweest, maar het is het zo waard geweest! Ik ben weer een leuke mama, ik ben weer trots op mezelf en heb weer zelfvertrouwen gekregen. Er is weer zo veel lol in ons huis en zelfs de kinderen zijn opgebloeid! Je kan wel je best doen om je huidige relatie te laten slagen, maar wees wel realistisch. Als je weet dat je met je man nooit echt gelukkig zal worden, dan kan je nog zo je best doen, maar zal je nooit je geluk vinden. Ik heb het weleens met mijn dochter gehad over dat ik verliefd ben geworden op mijn vriend terwijl ik nog met hun papa was en mijn vriend nog met zijn ex. Mijn dochter van 7-8 jaar zei: daar kan je toch niks aan doen! Dat kan gewoon gebeuren.
@Amarens ik zit in dezelfde situatie momenteel en ik ga er wel voor. En ja dat betekent momenteel 2 scheidingen. Je kunt me een PB sturen hoor.
Ik ga me niet geliefd maken denk ik, dat is dan maar zo. Maar mag ik jou even een een thumbs up geven voor het feit dat je de ballen hebt dit gewoon te durven zeggen? Ik heb daar respect voor. Want menig vrouw durft dit niet denk ik. En jij doet het gewoon. Dus ja.. ik weet niet wat ik eigenlijk met mijn bericht wil maar ik kon jouw bericht niet -niet- gereageerd voorbij laten gaan in ieder geval.
Echt dit! Je ziet in dat je nu ook geen goede keuze kan maken. Je kan wel keuzes maken voor jezelf en die zijn belangrijker.
Nee hoor ik ben het met je eens! Ik had gewild dat mijn ex de balken had om het voor dat hij mij bedonderde het te zeggen. Had een hoop ellende gescheeld.
Ik denk dat je het goed bedoeld, ik vind je wel erg hard. Een punt achter een huwelijk zetten is een immense stap. Althans dat zou het moeten zijn vind ik. Ik klink nu vast als een oma van 80, maar mensen gaan echt te snel uit elkaar. Bij ts zou ik het wel heel goed begrijpen als ze een punt achter haar huwelijk zet, dit is niet zomaar. Alleen dat is vast een hele grote beslissing. Buiten scheiden an sich heb je ook nog 2 kinderen samen voor wie je het leven op zn kop zet. En daarnaast is hij geestelijk ziek, wellicht het gevoel iemand in de steek te laten? Ik vind dat ts zich daar helemaal niet schuldig over moet voelen, maar soms gebeurd dat toch. Je kunt het van 2 kanten zien: ofwel je bent nu kwetsbaar en krijgt daardoor meer gevoelens voor een ander. Ofwel, deze gevoelens kunnen je de stok achter de deur geven dat uit elkaar gaan wel de beste optie is.