Vanavond ben ik er achter gekomen dat mijn man al minstens 1,5 jaar cocaïne gebruikt. Ik ben totaal van slag. Altijd al zijn er periodes geweest waarop mijn man even een schop onder zijn hol moest hebben. Type liever lui dan moe. Maar dit had ik nooit verwacht als reden van zijn mentale afwezigheid. Per toeval zag ik 2 maanden geleden om de dag een klein bedrag contant opgenomen worden van zijn rekening. Navraag gedaan en dit was voor shag. Gister 100,- opgenomen. Kom net thuis en zie zijn portemonnee op tafel liggen. Niet netjes maar ik heb gekeken of er geld in zat. Niks. Maar in zijvakje wel een envelopje. Tjah... Dus in gesprek gegaan en hij gaf het toe. Ongeveer een half jaartje zei hij. Maar rekening terug gekeken en de 1,5 jaar die ik terug kan kijken blijft het patroon van geld opnemen staan. Na confronteren zegt hij dat het inderdaad al 1,5 jaar aan de gang is. Maar ja... wie zegt dat dat waar is? Nu lig ik wakker en maal over wat nu. Blijft hij in deze verslaving dat is hij hier thuis niet meer gewenst. We hebben 3 jonge kinderen en zijn 14 jaar bij elkaar. Hoe kan hij!! Ik voel mij zo in de steek gelaten. Morgen bel ik sowieso de huisarts voor advies. Ik weet even niet meer hoe nu verder. Hebben jullie adviezen?
Sterkte! Wat ontzettend k.t dat je dit zo hebt moeten achterhalen. Ik begrijp goed dat je je in de steek gelaten voelt. Weet je ook hoe hij aan de verslaving is gekomen? Goed dat je hulp zoekt, ik denk dat je dit niet alleen kunt. Dit soort verslavingen gaan het gezin ook aan vooral omdat jij er nu achter bent gekomen (kun hij niet meer gebruiken) Sterkte
Hij zegt dat hij zijn werk niet leuk vindt. Persoonlijk vind ik dat geen reden en verklaring voor dit gedrag. Helemaal niet omdat ik al zo vaak heb aangeboden dat ik meer kan gaan werken zodat hij kan gaan uitzoeken welk werk hij leuk vindt en wat er voor nodig is op dat werkt te bereiken (opleidingen etc)
Bah, wat vreselijk! Drugs wil ik persoonlijk niks mee te maken hebben, ik zou dus ook niet willen samenwonen met iemand die dat gebruikt. Mijn advies zou dus zijn dat hij zich laat behandelen voor zijn verslaving zolang hij bij jullie wil blijven.
Heel veel sterkte ik heb ook wakker gelegen toen ik wist dat mijn man verslaafd is (niet aan cocaïne). Wil je man mee stoppen? Want dat zou ik toch wel van hem eisen. Dan kan hij doorverwezen worden naar een verslavingskliniek. Hier gaat het een stuk beter sinds mijn man in therapie is en ik zijn bankrekening beheer. Echter speelt hier weer wat anders waardoor ik wakker lig...
Ten eerste: wat erg! Ik kan me je paniek en zorgen helemaal voorstellen... je vertrouwen en je basis in een keer helemaal weg. Bizar! Ik zou zo verschrikkelijk boos zijn! Hij zal er iets aan moeten (willen) doen, jij kunt dat niet voor hem doen. Dus de huisarts is zeker een goed vertrekpunt, maar dan met een afspraak voor hem, waar jij meegaat. Zodat je zeker weet dat hij ook echt geweest is. Probeer voor nu de rust te bewaren, voor jezelf en je kinderen. Ik zou man vragen niet thuis te komen voorlopig. Je geeft aan dat jullie jonge kinderen hebben... er zal er maar een zo'n zakje openmaken... Sterkte!
Dank je wel voor jullie reacties. Ik heb gelukkig even kunnen slapen. Werd waker met de hoop dat het een droom (nachtmerrie) was. De stappen die vandaag gaan gebeuren: - ik heb mijn baas gemailt dat ik vandaag wil bellen en mijn diensten van vandaag en morgen wil bespreken. Deze ga ik eruit laten halen. Ik kan/wil de verandwoorlijkeheid nu niet dragen op mijn werk. En niet dat mijn man nu alleen is net de kinderen. - ik geef hem zo de keuzen. Nu/vandaag beginnen samen aan een traject tot behandeling of hij kan direct vertrekken. Startpunt is de huisarts zo met zn 2e. - ik heb vannacht met mijn zussen gebeld. Zij zijn mijn vangnet nu voor de aankomende dagen. Voor directe fysieke steun hier in huis en mentale over de mail of app.
Ik twijfelde al of ik je moest taggen in dit bericht. Wist niet of dat gepast was. Fijn dat je reageert en ook heel knap.
@26mei Wat een nare situatie en ik moet zeggen: je klinkt vrij koel in je Posts. Dat is een compliment. Ik zou helemaal in paniek raken ben ik bang. Ik ben dat niet snel maar wel als het C betreft. Ik denk dat het goed is dat je een afspraak bij de huisarts maakt en ik hoop dat je man met je meegaat. Middelengebruik gaat niet om het spul of de handeling an sich. Er zit vaak iets achter. Misschien inderdaad zijn werk, maar misschien is er iets groters. Middelen zijn de ultieme mogelijkheden om te ontsnappen uit een bepaalde situatie of het beter aankunnen. Het haalt de scherpe randjes ervan af en de wereld is weer een stukje mooier. Wat ik wil zeggen, is dat het zo begrijpelijk zou zijn (en prettig voelen) om hem keuzes voor te leggen die moeten gebeuren. Zoals: ‘niet meer gebruiken of anders…’ Toch zou ik proberen om ook naar hem te luisteren. Niet om hem een vrijbrief te geven voor het gebruik, maar om naast hem te staan en hem te ondersteunen in de toekomst. Coke is, zoals je weet, harddrugs. Net als zware medicatie (oxycodon) bijvoorbeeld. Zomaar stoppen en geen zogenaamd vangnet hebben lukt niet. Daar is hulp bij nodig en de huisarts is de eerste stap. Wat wil je behalve dat hij stopt? Zie je hem naast je in de toekomst? Is hij in de toekomst nog steeds onderdeel van jullie gezin? Sta je open voor zijn verhaal? Hou je zoveel van hem dat je hem niet kwijt wil? Iedereen is kwetsbaar nu en zal dat ook blijven. Zeggen: ‘niet meer gebruiken’ zou ideaal zijn maar zo werkt het in de praktijk niet. Verslaving is een ziekte en is niet makkelijk op te lossen. Het kan wel, maar met hulp en jullie als vrouw van en kinderen van zijn de grootste reden om ermee te stoppen. Maar dat kwartje moet wel vallen. Ik ben zelf enorm verslavingsgevoelig (roken). De keren dat mensen tegen me zeiden: ‘joh, gewoon stoppen. Hoppa. In één keer’ was het stomste wat ik hoorde. Vaak van mensen die überhaupt nooit gerookt hadden en dus niet wisten hoe het voelde of hun eigen verslaving even voor het gemak waren vergeten. Dit is geen vergelijking, ik weet het. En ik zeg het ook niet om iets goed te praten. Ik zeg alleen: kijk even verder dan sec het gebruik. Praat. Daar ligt de sleutel denk ik.
Ik snap helemaal dat je wereld op zijn kop staat! Goed dat je mensen in vertrouwen hebt genomen met die verhaal! Succes met het gesprek straks <3
Heel veel sterkte, wat moet dit enorm schrikken zijn. Hopelijk komen jullie er samen uit en lukt het hem om met de nodige hulp te stoppen.
Heel veel sterkte, wat pak je dit sterk en duidelijk op, complimenten. Mijn inziens heel goed om duidelijk je grenzen aan te geven. Hopelijk gaat hij straks mee naar de huisarts. Harddrugs in een huis waar ook kleine kinderen wonen zou voor mij ook een no-go zijn, dat mag hier gewoon niet aanwezig zijn. Ik accepteer dat écht niet. En als hier ooit drugs gevonden wordt gaat dat direct het huis uit. En de eigenaar er van, mag meteen mee als die het er niet mee eens is. (Heb de discussie afgelopen week gehad met mijn man i.v.m. mijn stiefdochter die aan het experimenteren is..)
Heel veel sterkte! Lijkt me erg heftig en ook bizar dat zoiets al zo lang speelt zonder dat je het in de gaten hebt. Ik denk dat je het goed aanpakt! Ik hoop dat je man ook open staat voor een behandeling.
Jeetje wat een schrik. Ik kan je alleen vertellen wat ik zou doen in zo een situatie (en dat is wat ik denk dat ik zou doen want hoe je echt reageert weet je pas als je in zo een situatie zit). Ik zou ook de huisarts bellen en eisen van mijn man dat hij in een afkicktraject gaat met gespecialiseerde hulp. Tot die tijd zou ik overwegen los van elkaar te wonen omdat ik mijn vertrouwen kwijt zou zijn. Ook zou ik onze naasten inlichten zodat ik deze last niet alleen hoef te dragen. En tot die tijd overwegen zijn pinpas in te nemen en hem heel kinderachtig zakgeld te geven en van elke uitgave bonnetjes te eisen zodat je ziet dat hij geen geld meer aan drugs op kan maken. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst. En als laatste, trap niet in het excuus dat hij niet verslaafd is en het onder controle heeft en kan stoppen wanneer hij wil. Het kan best zijn dat hij dat zelf echt geloofd maar als hij al zo lang liegt tegen jou hierover dan is hij dat stadium al gepasseerd
Niet jouw topic maar ben benieuwd hoe het nu met jou gaat. Heb je al wat meer meer vertrouwen nu jij het geld beheerd? En eens zul je dat vertrouwen weer terug moeten leggen bij hem door de verantwoording over het geld terug te geven, denk je dat je dat kan in de toekomst? Heb je daar zelf psychische hulp bij nodig? Dat stukje beschadigt vertrouwen lijkt me het ergste wat er is in deze situatie. Dat zal echt veel kapot hebben gemaakt?
Ts. Niet dat het veel uitmaakt in de heftigheid maar misschien wel voor de behandeling en de ernst van de verslaving. Weet je hoe vaak hij gebruikt? Dagelijks of eens in de paar weken of in de weekenden? N
Jeetje wat heftig zeg! Goed dat je gelijk het gesprek aan bent gegaan en actie onderneemt. Heeft hij al aangegeven waarom hij gebruikt en hoe het is begonnen? En wil hij zelf ook echt stoppen? Zoals door anderen al is aangegeven, als hij wil stoppen moet hij daar echt hulp bij krijgen. Ik heb zelf ooit af moeten kicken van zware pijnstillers en dat was al verdomd moeilijk, maar dat was vooral lichamelijk. Maar als hij gebruikt om andere dingen te onderdrukken is het nog lastiger. Gebruiken vrienden/bekenden van hem ook dat je weet?
Lieve dames. Ik reageer even kort. Al mijn energie abt weg. Ja ik kan goed handelen bij calamiteiten. Rust en overzicht creëren is echt mijn kracht. Nadeel is dat in verloop van tijd dit mij neerhaalt. Dus ik wacht nog op de klap over een paar dagen. Betreft gebruik denk ik meerdere keren per week zo al niet dagelijks. Vanmorgen gesprek gehad. Wij gaan nu samen een hulp traject in of we starten nu een scheiding traject. Hulp gaat het worden. Morgen ochtend hebben we een afspraak bij de huisarts staan. Ik heb nu een week zorg verlof. De oppas is afgezegt. Ik zou etentje hebben volgende week ook deze is geannuleerd.