Ik werk als verzorgende IG (12uur) en planner (8uur) in de thuiszorg. Een super leuke en uitdagende baan ik zou nooit in een verpleeg/verzorgingshuis willen werken. In september ga ik de verpleegkundige opleiding volgen via mijn werk zodat ik daarna in het acuut team kan gaan werken. Sinds een tijdje is dat opgezet en ik hou van actie en onverwachte dingen in mijn werk. Je werkt dan samen met huisartsen/HAP en SEH En gaat de noodoproepen af die cliënten maken.
Ik ben gastouder en vind het ontzettend leuk werk, vooral om een band op te bouwen met kinderen en ze op te zien groeien. Toch weet ik niet of ik het altijd zou willen blijven doen. Het liefst zou ik niet werken en voor m'n gezin zorgen, maar dat is helaas niet haalbaar financieel. Misschien dat ik tzt minder prikkelrijk werk zou willen, waar op sociaal gebied ook niet al te veel van me verwacht wordt. Maar wat dan precies, geen idee nog.
Ik heb een soortgelijke ervaring en nog steeds vind ik dat zó achterlijk! Hoezo is dat "zonde" en waarom alleen blind streven naar het hoogste opleidingsniveau in plaats van te kijken naar wat bij iemand past? Ik deed gymnasium en wilde een (creatieve) HBO opleiding gaan doen. Er is wat op me ingepraat door de decaan en mijn mentor dat het zo zonde zou zijn als ik niet naar de universiteit ging. Er was ook een soort universitaire variant van de studie die ik wilde maar die bestond logischerwijs vooral theorie en amper praktijk, terwijl ik dat nou juist zo leuk vond. Nou was ik vrij eigenwijs en stonden mijn ouders gelukkig volledig achter mijn keuze. Ik heb eerst een tussenjaar gedaan en ondertussen gewerkt aan een portfolio waarmee ik me aan meldde bij de creatieve HBO opleiding. Helaas niet aangenomen en toen alsnog de universitaire variant gaan doen. Nog eens toelating gedaan voor de HBO variant en weer niet aangenomen (was echt een strenge selectie en héél weinig plekjes). Inmiddels had ik zelf tijdens mijn studie wat werkervaring opgedaan in het vakgebied en bleek het minder goed bij me te passen dan eerst gedacht. Toen kwam de opleiding tot verloskundige in beeld, óók een HBO opleiding. Daar werd ik meteen aangenomen en dat bleek bijzonder goed bij me te passen. Mijn eerdere universitaire studie heb ik wel afgemaakt maar dus nooit wat mee gedaan. Toen ik jaren later de decaan nog eens tegen kwam op een reünie kon ik het niet laten om dat nog even in te wrijven!
Ik ben ambtenaar en vind mijn werk de meeste dagen wel oké. De afwisseling en vrijheid bevallen me goed, ik heb leuke collega's en het salaris is gewoon fijn. Het omgaan met verschillende belangen, daartussen bewegen en werken in een politieke omgeving vind ik soms super en soms wat minder. Ik ga niet met tegenzin aan het werk maar ben wel altijd weer blij als het weekend is
Ja echt heel achterlijk inderdaad. Hier ook zó lang op me ingepraat. Helaas stond ik toen nog niet sterk genoeg in mijn schoenen om er tegenin te gaan en mijn ouders had ik ook niks aan (zij hebben allebei speciaal onderwijs gedaan en hadden geen idee waar het allemaal over ging). Ik vond uiteindelijk mijn studies wel heel leuk hoor, maar het was allang duidelijk dat ik daar uiteindelijk niks mee wilde doen. En ondertussen wel met een flinke studieschuld achtergebleven. Maargoed, gelukkig wel hele leuke jaren gehad toen, dus het was niet helemaal voor niks . Gelukkig ben ik nog relatief jong en gaat mijn jongste volgend jaar de middelbare school (ik ben dan bijna 36), wellicht dat ik er dan wel voor durf te gaan. Goed dat jij uiteindelijk wel bent uitgekomen bij wat je leuk vindt!
Ik kan me voorstellen dat je toen nog niet stevig genoeg in je schoenen stond. Ik denk ik ook niet, als mijn ouders niet zo duidelijk achter me hadden gestaan. En wat goed dat je erover denkt om het alsnog te gaan doen! Leeftijd maakt daarin echt niet uit, ik denk eerder dat je in de meeste opleidingen veel profijt hebt van je levenservaring. En in het onderwijs al helemaal! Nog een voorbeeld daarvan trouwens: mijn moeder heeft mavo gedaan en is na de middelbare school meteen gaan werken. Jarenlang samen met mijn vader een eigen winkel gehad en gaandeweg daarvoor de juiste papieren gehaald. Toen ze begin 40 was overleed mijn vader en bleef ze achter met 3 jonge kinderen. Ze verkocht de zaak goed en heeft daar eerst een poos van geleefd totdat ons leven weer in rustiger vaarwater kwam. Daarna is ze alsnog de opleiding voor docente Nederlands gaan doen, op haar 47e. Was bij vlagen echt pittig, ook door de omstandigheden, maar inmiddels is ze 63 en werkt alweer jaren met veel plezier als docente. Eerst op middelbare scholen, nu in het volwassenenonderwijs. Kortom, ook op (veel) latere leeftijd kun je nog een nieuwe opleiding doen en daar een baan in vinden!
Wauw, wat knap zeg van je moeder! Dat zal vast niet altijd makkelijk geweest zijn, daar mag ze echt wel trots op zijn! Inspirerend verhaal, fijn om te lezen, bedankt daarvoor . Ik heb het er gisteren nog even met mijn man over gehad en voor nu besloten dat we volgend jaar verder kijken, dan gaat de jongste ook naar de middelbare en dan krijg ik (hopelijk) meer tijd. En dan hoop ik dat ik over een aantal jaar ook met trots terug kan kijken op de keuzes die ik dan heb gemaakt.
@Mississippi heeft de studie recentelijk afgerond, misschien kan zij je helpen met informatie over studeren/ werken.
En werken leren? Man werkt in het onderwijs en heeft meerdere collega's die 3 dagen werken en daarnaast de opleiding doen. Wellicht dat je wel eerst je propedeuse moet halen maar dan is het wat meer te overzien dan 4 jaar naast een andere baan.
Ik heb in 2011 de opleiding paraveterinair dierenartsassistente afgerond, daarna een aantal jaar bij een kleine dierenkliniek gewerkt. Dit was toch niet mijn droombaan. In 2019 begonnen met HBO Verpleegkunde! Zit nu in mijn 3e jaar en begin in september met mijn 3e stage. Erg getwijfeld om te beginnen omdat ik 3 kinderen heb en veel mensen zeiden dat het te zwaar zou zijn. Maar enorm blij dat ik niet geluisterd heb! Het gaat heel goed. Hopelijk na mijn opleiding een leuke werkplek.
Ik ben doktersassistent in opleiding, werk 24 uur in de week en ga 1 dag naar school. Morgen is het mijn laatste schooldag van dit jaar, dan heb ik de helft erop zitten. Ben heel blij met de keuze die ik gemaakt heb. Ondanks dat het met een gezin met 3 jonge kinderen, starten in covidtijd en eigen psychische gesteldheid wel heel zwaar is. Ik ben gelukkig in mijn werk, echt iets toevoegen en kunnen betekenen voor zowel patienten als artsen. En we hebben een heel leuk en hecht team. De werkdruk ligt alleen onwijs hoog, mede door personeelstekort (we zijn hard op zoek maar vinden geen geschikte kandidaten) en alle meldingen en vragen rondom covid, dat zou van mij wel minder mogen. Gelukkig kan ik af en toe een dagje vanuit huis werken, dat geeft wat rust.
Ik werk als interviewer bij het Centraal bureau voor de statistiek. Dat bevalt me heel goed! Ik ontmoet de meest interessante mensen en kan voor het grootste gedeelte mijn eigen uren indelen. Erg blij mee
In ben docent wiskunde , natuurkunde en scheikunde in het VO. Het werken met mijn leerlingen is geweldig. Momenteel is de werkdruk wel extreem hoog en rondom examens bijvoorbeeld ook, maar mijn leerlingen maken alles goed.
Ik werk als onderwijsassistent in de kleutergroepen en ik vind het heerlijk! Ik heb behoorlijk wat vrijheid, krijg ook behoorlijk wat verantwoordelijkheden (wat ik fijn vind) maar ik heb niet de verantwoordelijkheden/plichten/taken die de leerkrachten hebben. Omdat ik een ‘extra’ juffie ben en ik dingen toch weer anders doe dan mijn leerkrachtcollegas zijn de kinderen altijd blij als ik er ook ben in de klas. En ik vind het zo leuk om ze te zien ontwikkelen. En daarnaast is het ideaal want ik werk van 8.00 tot 14.30 en heb dus vrijwel nooit oppas nodig en heb altijd de vakanties vrij als mijn kind ook vrij is. Hoewel ik mijn werk echt heel leuk vind weet ik niet of ik dit tot mijn pensioen zal doen.. ik heb namelijk vanaf mijn puberjaren de ambitie om de uitvaartwereld in te gaan. Echt totaal contra op het onderwijs maar ergens blijft mij dat trekken.