Gewoon even een vraagje; maar ik heb altijd zo’n last van een gevoel van schaamte als ik iets op instagram zet en dan heb ik het niet over gewone foto’s, maar ik plaats ook dingen die ik heb gemaakt (kunstwerkjes) en gedichtjes. Ik denk dan altijd: wat zullen andere mensen me wel niet overdreven vinden oid. hoe denken jullie hierover? Of gewoon niet schamen maar posten?
Niet schamen en gewoon posten. Ik denk dat veel mensen een foto liken uit automatisme en daar verder niet bij nadenken.
dat is ook zo, maar deel het meeste wel via de stories (dan verdwijnt het ook weer) maar dan kan het ook zo “veel” zijn als je er elke dag wat op zet.. haha
O zo. Schijt aan hebben! Je hebt toch geen invloed op wat anderen daar van denken. Lekker showen wat je hebt gemaakt.
Gewoon posten en anders evt een andere instagram aanmaken voor je spulletjes. En sowieso lekker veel hashtags en andere tags gebruiken hoor, zeker als je het deelt met oog op verkopen.
Haha dankje; nee is niet om te verkopen. Het is ook vooral gewoon om te laten zien wat ik doe, die gedichtjes zijn alleen grappig/om je te laten lachen maar toch voelt gewoon soms zo overdreven. Thanks iig voor de aanmoediging
Het leuke van insta is juist dat mensen hun creativiteit er laten zien, je komt de mooiste en leukste dingen tegen! Kortom ,gewoon posten!
dat is ook weer zo ja.. maar word ook beetje onzeker van al die andere moeders op insta die alleen maar interieurfoto’s enzo posten
Gewoon posten wat jij leuk vindt! Iedereen heeft een andere smaak en hobby's, maar dat betekent niet dat je niet eens een keer wat van een ander wil zien. Ik post ook voornamelijk over mijn passies. Dat zijn dan toch meestal mijn kinderen, iets met betrekking tot voedsel (zelfgemaakte desserts, gebak en dergelijke) en als we (of ik) op reis zijn. En als iemand dat toch niet boeiend vindt, scrollen ze gewoon door.
Gewoon posten wat jij leuk vind. Ik post op insta iets waar ik trots op ben of leuk vind. Vaak zijn dat toch mijn kinderen. Zelf vind ik het vaak wel leuk als anders zelf gemaakte creadingen. Haal ik soms inspiratie uit.
Ja, dat herken ik wel. Zeker omdat wat je maakt wel uit jouw naam is, dus als ze er wat lelijks van vinden dan voelt dat gelijk persoonlijk. Denk dat het een drempel is voor jezelf, en je er eigenlijk niets van moet aantrekken. Mensen vinden altijd overal wat van. Hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het wordt. Ik heb er zelf ook aan zitten denken om b.v. uit anonieme naam te posten. Misschien maakt dat het gewoon wat relaxter voor jezelf, zonder druk. Kun je zo je doelgroep opbouwen met idd hashtags e.d. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat je jezelf moet verstoppen hoor, maar een manier vinden om het makkelijker te maken kan helpen.
Volg vooral geen dingen waar je onzeker/ongemakkelijk enz van wordt, zou ik zeggen... Ik gebruik insta uitsluitend om mijn eigen werk te laten zien, ik post daar geen foto's uit mijn dagelijks leven op. En ik volg ook alleen maar andere kunstenaars en creatievelingen, ter inspiratie. Dat kan prima!
Gewoon doen wat je zelf leuk vind! Dan is het in ieder geval eerlijk en oprecht. Er staat al zoveel nepzooi op.
Dit ga ik nu ook doen, vanuit een semi anonieme naam posten. Ik ben al een tijd bezig met mij verdiepen in fotografie en ik vind het fantastisch om te doen. Ben ook heel trots op de beelden die ik maak maar durfde het niet op mijn eigen instagram te zetten omdat ik er nog niet zo goed tegen kan als mensen het kapot praten (heb kunstacademie gedaan en daar gebeurde niet anders zodat je ‘steviger in je schoenen ging staan’). Misschien slaat het nergens op maar het voelt voor mij voor nu gewoon veel fijner om op een nieuw account te delen. Dan zul je ook vooral volgers krijgen die je volgen vanwege wat je maakt en niet omdat ze toevallig een oud-collega ofzo van je zijn.
Ieder gebruikt het op zijn eigen manier. Ik als (model) portfolio van de kinderen (vinden sommige vast ook wat van) Dus lekker doen. Ze kunnen je volgen of ontvlogen, prima toch
Hoe heb jij dat ervaren op de kunstacademie? Ik ben mede om die reden gestopt, niet vanwege kritiek van docenten want dat kan ik wel dragen, maar vooral medeklasgenoten. Lag niet zo lekker in de groep en iedereen zag elkaar als concurrent. Was ook wel echt een vrouwenklas, vreselijk. Heb er nog altijd spijt van dat ik ben gestopt.