Geweldig, die referentie! Overigens, in dit stukje over Gonzorella geeft die gewoon aan een jurk aan te willen. Dat is toch travestie, niet per se transseksualiteit? Misschien komt er nog wel een aflevering achteraan die het e.e.a. uit de doeken doet hoor, maar ik zie hier gewoon een kinder-karakter dat voor het eerst een mooie prinsessenjurk aan doet en daar blij mee is. Dat kan natuurlijk altijd, ongeacht je gender Nog een Britse bad ass:
Heb je de rest van mijn bijdragen ook gelezen, o.a hoe verwarrend ik een karakter vind die trans én non binair zou zijn? Ik vind dat lastig met elkaar te rijmen.
Ja, Eddie Izzard. Die vond ik jaren geleden toen ik nog in de UK woonde echt wel heel leuk. Probleem is wanneer ze mainstream worden en komen opdraven bij elke opening van een envelop ik er over het algemeen geen zak meer aanvind. Zo ook hem.
Oh dat opdraven voor stationary heb ik gelukkig gemist Ik heb hem ooit live gezien (samen met Dylan Moran), in dat grote park in St. Albans. Het was verdomme stervenskoud en de hele avond aan het motregenen en ik vervloekte mijn bestaan, maar die Engelsen stonden doodleuk pinten te kantelen in een korte broek, bijna tot de knie in de modder. Alsof er antivries door de aderen stroomt. Edit// Dat heeft hier inderdaad niks mee te maken, excuses Het is random verhaaltjes o'clock geloof ik. Tijd om te slapen.
https://www.ewmagazine.nl/nederland/opinie/2020/12/riskante-transseksuele-grilligheid-221247w/ Jongeren maken niet zelden een identiteitscrisis mee Twijfels komen wel voor bij de personen in kwestie. Zij vragen zich soms af of hun transformatie verstandig is. In dramatische vorm zagen we dit bij de hoofdpersoon van een Videoland-documentaire. Marvel Harris was een mooi meisje dat haar baarmoeder en borsten liet verwijderen. Na de lichamelijk en geestelijk zware ingrepen wierp hij/zij de vraag op hoe zinvol deze waren geweest. Was de ervaren seksuele verwarring niet vooral een gevolg geweest van zijn/haar autisme? Inzicht in de risico’s van de transseksuele grilligheid verschaft een boeiend Amerikaans boek. Irreversible Damage van Abigail Shrier handelt over de ‘transgender craze’, de transgendergekte. Dit klinkt een beetje rellerig en de journaliste van The Wall Street Journal is dan ook beschuldigd van ‘transfobie’. Maar ze heeft een serieuze studie gepubliceerd, gebaseerd op vele gesprekken met transgenders en experts. Volwassenen hebben alle recht om van lichaam te veranderen, vindt Shrier. Maar bij jongeren past uiterste voorzichtigheid. Zij constateert dat al het gepraat over ‘genderdysforie’ en ‘genderfluïditeit’ pubers in verwarring brengt. Zij maken niet zelden een identiteitscrisis mee. Als de dolende jongeren dan steeds te horen krijgen dat hun sekse een persoonlijke keuze is, worden ze als het ware aangemoedigd om serieus na te denken over seksuele transities. Transseksualiteit onder adolescenten werkt besmettelijk, betoogt Shrier. Met soms onherstelbare psychische en fysieke schade als gevolg. Transseksuele operaties zijn gebaseerd op gevoelens Een probleem bij transseksuele operaties blijft dat zij gebaseerd zijn op emoties van de betrokkene. Normaliter gaan medici aan de slag als zij een lichamelijk mankement vaststellen. Maar bij geslachtsveranderingen gaan zij af op iemands gevoel in een verkeerd lichaam te zijn geboren. En zulke gevoelens zijn niet per se stabiel, ze kunnen veranderen. Zoals bij Nancy Verhelst. Het Belgische meisje onderging een hormoontherapie en drie seksoperaties om Nathan te worden. Maar met het resultaat was de transgender zo ongelukkig dat hij in een zeer ernstige depressie raakte. De medische autoriteiten oordeelden zelfs dat sprake was van ondraaglijk lijden en gaven groen licht voor euthanasie. Als het boek van Abigail Shrier al niet aan het denken zet over de gevaren van geslachtsverandering op jonge leeftijd, zou het trieste lot van Nathan Verhelst dat toch wel moeten doen.
https://www.google.nl/amp/s/news.sky.com/story/amp/hundreds-of-young-trans-people-seeking-help-to-return-to-original-sex-11827740
@LindaS80 Ik heb het idee dat jij het misschien lastig vind om in een kort verband antwoord te geven op reacties. Dat er wellicht meer verbanden tussen zitten dan voor anderen te volgen zijn waardoor het de schijn zou kunnen hebben dat jij er geen antwoord op geeft. Doordat het op die manier wat lastiger te volgen is geef jij misschien ook uit gewoonte om jouw idee niet over te kunnen brengen een reactie die kortaf over komt (corrigeer mij als ik het fout heb). Ik ben het met jou eens dat het veranderen van gender niet gezien moet worden als oplossing van het jezelf ellendig voelen en het gevoel hebben dat je niet mag zijn wie je bent. Het gevoel hebben dat je niet mag zijn wie je bent hoeft niet op basis te zijn van gender, er zijn nog genoeg beperkingen. De details ontbreken nog. Er zijn nog meer verwachtingen te breken. Maar aan de andere kant moeten ze ook ergens beginnen daarmee. Ik heb nog een aanvulling op jouw lijst https://www.npostart.nl/zembla/19-12-2018/BV_101389083
Linda, ik wilde in eerste instantie hier niet reageren maar aangezien je schijnbaar perse je gelijk wil halen over de ruggen van anderen wil ik toch even aangeven dat tegenover diegene die later spijt krijgen ook een hele grote groep staat die eindelijk wél blij zijn met hun transitie. En dat het sceeningsproces behoorlijk intensief zowel voor diegene zelf maar ook voor mensen eromheen. Ja het klopt dat bij mensen met autisme en andere problematiek het vaker moeilijk is om te beoordelen wat er precies aan de hand is, maar dat maakt het nog niet waar dat er mensen zijn die wél in het verkeerde lichaam zijn geboren.ook diegene met autisme of bijvoorbeeld een lage begaafdheid. Ja het klopt dat er nu meer aandacht hiervoor is, net zoals er meer aandacht is voor kinderen die opgroeien met 2 moeders of 2 vaders. Of er meer kinderen opgroeien met gescheiden ouders. Dat komt omdat de tijden zijn veranderd. Toen ik op school zat was het not done om openlijk homo te zijn, of openlijk transgender ect. Nu is daar gelukkig veel meer ruimte voor. Dat zie je dus ook terug in boeken, in tvprogamma's in educatie op school maar dus ook in educatie naar volwassenen. Mijn middelste kind staat nu op een wachtlijst die gemiddeld voor kinderen een (klein) jaar is en voor volwassenen zelfs nog langer. Dit is alleen maar voor een 1e gesprek. 1 van de vele die nog gaan volgen. Gemiddeld duurt het 2! Jaar aan gesprekken voordat ze groen licht geven of juist niet bij twijfel. En dit is alleen maar voor vast te stellen dat hij voelt wat hij voelt en misschien pubertijdsremmers mag gaan krijgen. Al de andere dingen mogen pas op latere leeftijd (volwassenen) leeftijd. En ook pas nadat je tich gesprekken hebt gehad met psychologen en psychiaters. Waar dus ook vragen worden gesteld die erg ver gaan en erg persoonlijk van aard zijn. Het kan voor jou misschien ver van je bed zijn. Het kan zijn dat je aleen maar de negatieve effecten ziet bij diegene waarvan het uiteindelijk niet de juiste diagnose van was. Maar zeg nou zelf. Als iemand tegen jou zegt dat je niet jezelf mag zijn of zelf je pad mag bewandelen omdat diegene het maar onzin vindt dat je niet " gewoon" getrouwd bent met een man. Zou je dan zeggen ok, je hebt gelijk. Ik ben gehersenspoeld doordat we homoseksualiteit ok zijn gaan vinden en ik ga nu verliefd worden op een man en met hem trouwen en kindjes maken? Dat denk ik niet.of juist het tegenovergestelde, nee hoor ik ben toch niet verliefd op een man. Vanaf nu ga ik verder met een vrouw. Want jij weet vast beter hoe ik mij voel dan ikzelf. Ik denk dat niemand mag zeggen of wat je zelf voelt wel of niet mag en dat iedereen dat zelf moet kunnen bepalen. Edit: En verder ben ik blij dat er in het nieuws en in tvprogamma's ook niet heteroseksuele mensen en karakters voorkomen. Zo leren mijn kinderen en andere kinderen dat er meer is dan alleen maar de mening van hun ouders. En dan kan mijn kind ook zien dat er meer mensen zijn die zich " anders " voelen.
@SAARC @LindaS80 Gaf in het begin al aan dat ze beseft dat het overgrote deel die de transitie ondergaat er wel blij mee is. @topic. Mijn mening is dat als je het hebt over man/non binair/vrouw biologisch zo geboren of niet het nog steeds hebt over hokjes. Terwijl er een enorm spectrum is van 'manlijke' man naar de meest 'vrouwelijke' vrouw. En imo zouden we dat spectrum ook moeten omarmen. Naast de hulp om ons lichaam te veranderen als dat niet is waar diegene zich thuis in voelt.
Klopt, maar daarna post zo ook meerdere links naar berichten van mensen met spijt, zegt ze dat je jonge kinderen moet beschermen tegen de berichten over transgenders ect, of karakters in tvprogamma's omdat ze anders niet lang genoeg puur kunnen blijven ect. Dus vandaar mijn punt. Hoe kan je zeggen dat je voor een bepaalde gemeenschap bent als diezelfde gemeenschap niet "openbaar" in het nieuws mag komen of in een kinderprogramma, want dat druk je die gemeenschap door de strot van mensen/kinderen. Alsof we niet beïnvloed worden door alle heteroseksuele voorbeelden in interviews,tvprogamma's ect. En waarom post ze dan links naar de helaas niet zo succesvolle gevallen. Een heleboel zijn wél blij met hun keuze. En dat mag ook gezegd worden. Verder prima eens over de hokjes, die kunnen prima ruimer zijn. Maar tegelijkertijd voel ik mijzelf prima thuis in het hokje vrouw. En m'n kind (nu) niet in het hokje meisje maar wel in het hokje jongen.
Dat een jongen een jurk draagt boeit mn dochter niet, dat vindt hij gewoon leuk. Klaaaar. Het enige waar zij naar kijkt is hoe wijdt die jurk kan worden als hij gaat draaien. Zij is graag ridderprinses en liep van de week doodleuk met een pijl en boog op de BSO, komt bij mij neuzen als ik aan t klussen ben. Zijn hier niet zo genderrol specifiek, mama kan gewoon alles, verdraaide handig in je leven. Jongens leren naaien (als in kleding naaien) en klussen, meiden idem. We zijn allemaal mensen en allemaal anders, wat een ander doet of draagt boeit ons niet, je moet vooral doen waar je je prettig bij voelt en waar je zin in hebt. Wij laten ze gewoon in hun waarde en dochter idem. Dat een klasgenootje twee mama's heeft is dan wel weer apart. Niet dat ze het hebben van twee mama's raar vindt, maar WAAR is die papa? Want je hebt een jongetje nodig voor een baby... Eeeeeuh...ongeacht hoe we dit uit gaan leggen dat wordt een probleem als de helft er maar uit komt ala kleutermethode. Van de week kwam t weer naar boven. Ben de andere hoek maar eens ingedoken:."hoeveel koekjes zou je kunnen maken met twee mama's" ... Eerst maar eens wachten tot ze verbaal ver genoeg is, want ze zou nu op m afstormen dat zn papa een dokter is. Terwijl ze een traject gevolgd hebben. Of dat hij uit een buisje komt ofzo. Terwijl je t netjes en zorgvuldig hebt uitgelegd. Wat mij betreft mogen ze gewoon beginnen met de basis geslachten en samenstelling opties ouders en dat er geen typisch meisjes of jongens dingen zijn. Dan komen de variaties daarop later wel. Eerst maar eens met gewoon leren kijken naar een persoon zonder voorgedefinieerde achterhaalde classificatie. Hoe zit t grammaticaal trouwens met een "hen" als je dat voor nonbinair gebruikt (dus 1 persoon). Wordt t dan "Hen is " of "hen zijn?"
Echt, ze doen maar. Het enige wat ik niet snap is dat er zo’n punt van gemaakt wordt. Trek die pop een jurk aan en laat zien hoe blij hij is, geen kind van 4 die dat vreemd vind. Bert en Ernie wonen en slapen ook al jaren samen, heb ik als kind ook nooit gek gevonden. Maar om nou allerlei labels aan een pluche muppet te geven is meer iets om een discussie onder volwassenen uit te lokken heb ik het idee.
Ik heb het filmpje niet gezien, maar als volwassene is Gonzo toch echt een man. Dus blijkbaar was dit dan een fase. Hij schijnt trouwens als volwassene onduidelijkheid over zijn soort te hebben en een keer bij een openbaar toilet de deur "whatever" te kiezen ipv heren of dames. Maar er wordt wel constant in de "hij" vorm naar hem gerefereerd als volwassene.
Ach ja, hij houdt ook heel erg van kippen, terwijl ie dat zelf niet is. Het is een muppet, muppets = chaos
Ongeveer 20 jaar geleden keek ik regelmatig naar een Engelse talkshow waar verschillende mensen met elkaar in discussie gingen op persoonlijke titel, dus niet of niet veel experts, maar gewoon mensen die zich over het item hadden uitgesproken. Er was toen landelijk discussie of het nodig en/of gepast was om op Engelse middelbare scholen bij seksuele voorlichting ook uit te leggen over homoseksualiteit. De voornaamste argumenten tegen waren dat kinderen die in die leeftijdsfase toch al over alles twijfelen homoseksueel zouden worden. Terwijl ze daar hartstikke spijt van zouden krijgen als ze weer stabiele twintigers zouden zijn. Volwassenen zouden kinderen moeten beschermen tegen dit soort moeilijke zaken, de echte komen er toch wel uit. In Nederland werd hier toen al wel voorlichting over gegeven, maar een paar jaar eerder was mijn beste vriend van school gegaan omdat de conrector had aangegeven dat als hij zich nou wat minder homo gedroeg zijn klasgenoten vast zelf zouden stoppen met in zijn tas zeiken (letterlijk). Inmiddels is het op basisscholen al heel normaal om homoseksualiteit bespreekbaar te maken, in de week van de lente kriebels komt het ook gewoon langs. Ik heb niet het idee dat deze kinderen nu opeens en masse meer twijfelen aan hun geaardheid, maar het is gelukkig wel normaler geworden om dit te bespreken. Er zijn absoluut genoeg kinderen/jongeren die twijfelen, maar ook dat, vooral ook meer zichtbaar omdat het bespreekbaar is geworden. En dat is nu ook het proces met transseksualiteit, transgender, travestie, en alle andere opties. Er komt meer naar buiten, het wordt beter bespreekbaar, sommige mensen gaan er volledig mee aan de haal, andere mensen schieten totaal in een kramp en over een aantal jaren denkt de grote meerderheid met verbazing terug over hoe moeilijk we hier over hebben gedaan. En er zullen ook fouten in worden gemaakt en dat is ook vreselijk, maar dat komt dan niet door dame Edna Gonzo, maar door de kramp en onhandigheid eromheen.
Ik ga het ik opnemen voor @LindaS80, want - even los van Gonzo, lekker boeiend - ik vind ook zeker dat er een zorgwekkend kantje zit aan deze ontwikkelingen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ontzettend belangrijk dat iedereen kan zijn wie hij is en kan leven hoe hij wil. Voel je je mannelijk, vrouwelijk, allebei of juist ergens er tussenin: prima toch? Doe wat voor jou goed voelt en laat je nooit nooit nooit in een hokje dwingen. En ik vind het noodzakelijk dat we dat aan onze kinderen bijbrengen: het maakt niet uit hoe je geboren bent, iedereen mag zijn wie hij is en houden van wie hij houdt. Zolang je een ander geen schade berokkent geldt wat mij betreft vrijheid blijheid en DAT zouden we onze kinderen moeten leren (en dat gebeurt gelukkig steeds meer). MAAR: ik vind een deel van de LHBTQplus stroming een bijna militant randje krijgen wat ik echt heel, heel naar vind. Zodra ‘wees wie je bent/wil zijn’ overgaat in het ontkennen van biologische feiten haak ik af. Op het moment dat biologie-professoren ontslagen worden, omdat zij vasthouden aan het biologische FEIT dat er 2 geslachten bestaan (met als aanvulling natuurlijk dat er situaties bestaan dat geen of juist beide geslachtsorganen -deels- ontwikkeld kunnen zijn), dan gaat er iets goed de verkeerde kant op. Als mensen ontslagen worden, omdat zij zeggen dat alleen vrouwen menstrueren en zwanger kunnen raken, dan is er iets goed mis. En hoewel we in NL gelukkig vooralsnog met gezond verstand met dit soort zaken om lijken te gaan, is dit bij bepaalde universiteiten in Amerika inmiddels de realiteit. Hoe nobel het streven ook (acceptatie van verschillen), zodra je overstapt op het ontkennen van wetenschappelijk vaststaande feiten dan verlies je het begrip van heel veel mensen. Dan ben je bezig de waarheid te manipuleren om een bepaald doel te dienen. En DAT vind ik wel heel schadelijk als we het hebben over kinderen. In de US zijn er inmiddels leraren ontslagen omdat ze lesgeven over biologische feitelijkheden. Leer kinderen vooral om begrip en respect voor alles en iedereen te hebben. Maar leer ze geen zaken die gewoon niet kloppen. Er zijn feitelijk 2 geslachten, mannen en vrouwen. En als jij geboren bent als de een, maar je prettiger voelt als de ander, of ergens daar tussenin dan is dat helemaal goed. Die zaken staan los van elkaar, en DAT zou aan kinderen geleerd moeten worden. Het is alsof we met de beste bedoelingen ter wereld kinderen gaan leren dat de aarde plat is, omdat dat hen ertoe zal bewegen gedrag te vertonen dat we wenselijk vinden. Maar je kan niet zomaar de waarheid ontkennen omdat dat een wenselijk wereldbeeld bij een nieuwe generatie creëert. En dat dat meer en meer wel lijkt te gebeuren zorgt juist voor weerstand bij heel veel mensen. Dat zorgt ervoor dat mensen geïrriteerd zijn door berichtjes over Gonzo. De militante en doorslaande sfeer die deze stroming deels uit lijkt te ademen werkt averechts. En dat vind ik dan juist weer zonde, want de uitgangspunten zijn zo mooi.
Er zijn twee biologische geslachten, net als dat er twee biologische ouders zijn. Dat zegt verder, behalve biologisch dus, helemaal niets. Dat valt niet te ontkennen, maar daar hoeft ook niet stellig gedaan over te worden. Wie je opvoed en van je houdt, is je ouder. Hoe je je voelt, is je geslacht. Ook daar hoeft niet moeilijk over gedaan te worden, wat mij betreft.
Dit onderstaande stuk heb ik een poosje terug opgeslagen van een ander forum. In ben geen bioloog dus in hoeverre het precies klopt weet ik niet. Wel weet ik dat ook in de wetenschap steeds meer bekend wordt en dat dat vaak anders ligt dat we in eerste instantie dachten. Mooi stuk van een professor in de biologie Helm over biologische sekse: "Hier is jullie vriendelijke buurtbioloog weer. Ik merk dat veel mensen over biologische geslachten en gender praten. Veel mensen doen alsof biologische sekse iets simpels is. Nou, als het zo simpel is, laten we dan die biologie eens wat beter bekijken, goed? Let’s talk about sekse...(een draadje).Als je iets van biologie weet, zul je waarschijnlijk zeggen dat biologische sekse wordt bepaald door chromosomen. XX maakt dat je een vrouw bent, XY een man. Dit is ‘chromosomale sekse’ maar is het dan ook ‘biologische sekse’? Goed...Nu blijkt dat er maar een gen op het Y-chromosoom is dat echt belangrijk is voor het geslacht. Het wordt het SRY-gen genoemd. Tijdens de ontwikkeling van een menselijk embryo zet het SRY-eiwit mannelijke genen aan. Als je een SRY-gen hebt, ben je 'genetisch mannelijk'. Maar is dit nu 'biologische sekse'?Soms springt dat SRY-gen van het Y-chromosoom over naar een X-chromosoom. Surprise! Dus nu heb je een X met een SRY en een Y zonder een SRY. Wat betekent dit?Een Y zonder SRY betekent dat je fysiek vrouwelijk bent, chromosomaal ben je mannelijk (XY) en genetisch ben je vrouwelijk (geen SRY). Een X met een SRY betekent dat je fysiek mannelijk, chromosomaal vrouwelijk (XX) en genetisch gezien mannelijk (SRY) bent. Maar biologische sekse is toch eenvoudig?Geslacht-gerelateerde genen zetten uiteindelijk hormonen ‘aan’ in bepaalde gebieden van het lichaam en regelen de reactie op die hormonen door cellen in het gehele lichaam. Is dit dan de basis van ‘biologische sekse’?'Hormonaal man zijn' betekent dat iemand 'normale' niveaus van met mannen geassocieerde hormonen produceert. Behalve dat een deel van de vrouwen hogere niveaus van ‘mannelijke’ hormonen heeft dan een deel van de mannen. Hetzelfde geldt voor ‘vrouwelijke’ hormonen. En......Als je je ontwikkelt, produceert je lichaam misschien niet genoeg hormonen voor je genetische sekse. Dan zorgt dit ervoor dat je genetisch mannelijk of vrouwelijk bent, chromosomaal mannelijk of vrouwelijk, hormonaal niet-binair en fysiek niet-binair. Maar, ook cellen hebben hier iets over te vertellen...Dan geven cellen vast het antwoord op de vraag wat 'biologische sekse' is? Toch? Cellen hebben receptoren die het signaal van geslachtshormonen 'horen'. Maar soms werken die receptoren niet. Zoals een mobiele telefoon die op 'niet storen' staat. Bellen en bellen, maar niemand neemt op.Wat betekent dit nu allemaal?Het betekent dat je genetisch mannelijk of vrouwelijk kunt zijn, chromosomaal mannelijk of vrouwelijk, hormonaal mannelijk of vrouwelijk of niet-binair, met cellen die de mannelijke of vrouwelijke of niet-binaire oproep wel dan wel niet horen, en dit alles leidt tot een lichaam dat mannelijk, niet-binair of vrouwelijk kan zijn.Probeer enkele combinaties zelf uit. Zie je hoe verwarrend het wordt? Kun je nog aangeven wat de absolute basis van biologische sekse is? Is het eerlijk om mensen hiernaar te beoordelen?Natuurlijk kun je een beroep doen op cijfers. ‘De meeste mensen zijn óf mannelijk of vrouwelijk’, zeg je. Behalve dan dat ik, als professor in de biologie, je vertel...Dat de reden dat ik mijn studenten niet naar hun eigen chromosomen laat kijken in de klas, is dat zij dan kunnen ontdekken dat hun chromosomale sekse niet overeenkomt met hun fysieke sekse, en dat dat gegeven ontdekken tijdens een belangrijke 10-punts opdracht simpelweg niet het juiste moment is.Biologische sekse is dus ingewikkeld. Voordat je iemand discrimineert op basis van biologische sekse en identiteit, stel dan jezelf de vraag: heb je je eigen chromosomen wel eens bekeken? Ken je de genen van de mensen van wie je houdt? De hormonen van de mensen met wie je werkt? De staat van hun cellen?Omdat het antwoord overduidelijk nee zal zijn: wees vriendelijk, respecteer het recht van mensen om je te vertellen hoe, wie of wat ze zijn, en onthoud dat je niet alle antwoorden hebt. Nogmaals: biologie is ingewikkeld. Vriendelijkheid en respect hoeven dat niet te zijn. Rebecca R. Helm" en ook al geloof je niets van wat Professor Helm zegt, je kunt er in ieder geval dit van meenemen: "biologie is ingewikkeld. Vriendelijkheid en respect hoeven dat niet te zijn"