Zijn er meer die er naar uit kijken hun eigen kleding weer te kunnen dragen? Ik ben zojuist mn kast even door gegaan, mn kleding kritisch bekeken en ruimte gemaakt; weg met sommige items. Shirts die niet zo mooi meer zijn, jasje wat ik eigenlijk nooit draag, en nog wat meer: daaaagh!
Zeker weten. Ik doe dit altijd 2x per zwangerschap. Zo rond de periode dat niks lekker meer gaat zitten (en ik dus overal een muffintop van krijg) en later in de zwangerschap als ik rond 34 weken eens wil peilen wat ik nog wél pas (geen goed idee hoor). Dan gaat de 2e ronde weg en idd weer ruimte voor nieuwe dingen. Ik kijk er ook naar uit!
Klein schrammetje valt dan ook wel mee inderdaad. Dan zal het vast goed komen. Bedankt ook voor de tip! Maandagochtend word ik aangemeld. Ik denk dat ik dan eerst een gesprek heb idd met een gynaecoloog. Ik ben benieuwd hoe het gaat!
Dank! We zijn op de goede weg qua gezondheid! Het hartslagje kunnen meten is ook wel heel belangrijk ja. Ik had alleen nog nooit van zoiets gehoord en het leek me zo sneu voor het kindje. Maar veiligheid boven alles natuurlijk. Denk dat het merendeel dus wel gehoord heeft dat er een kans is dat je het minimum aan kraamzorg kunt krijgen. Snap het ook wel hoor. Ik weet alleen nog van de vorige keer, dat ik zo ontzettend blij was met de hulp die we kregen. Ik kon toen echt een week bijna niets. We gaan het zien. Mijn ouders staan gelukkig stand-by!
Ow nee nog helemaal niet mee bezig. Komt wel als mn zwangerschaps kleding ga uitzoeken en mn lichaam weer wat terug heb. Dan wel weer zien wat leuk staat en goed zit. Beide keren toch gemerkt dat je lichaam zo veranderd dat wat je er voor aan kon wat leuk stond daarna toch heel anders valt en dus niet staat. Ondanks dat je dan kwa gewicht zelfde zit... dus voor nu laat ik het lekker voor wat het is.
Mn man heeft gisteravond zn achillespees afgescheurd, wordt daar waarschijnlijk vandaag aan geopereerd met daarna 6 weken gips en revalideren. En ik ben 38 weken zwanger.. Hoé dan?! Voor alles is een oplossing, maar deze timing is zooooo slecht.
Oh nee! Wat een pech zeg rond deze termijn.. Hopelijk wordt die snel geopereerd zodat die eerder aan zn herstel kan beginnen. Maar wat een pech!
Oh dat meen je niet! Wat een pech! Kan inderdaad niet op een rotter moment komen! Sterkte voor jullie!
Dank jullie allen! Ik ben zo ontzettend moe.. mn bekken zijn zo pijnlijk. Mn man stond de laatste tijd altijd op om iets te pakken, voor me te doen, om mij en mn bekken te ontzien. Dat is nu voorbij en dat heb ik geweten, vanmorgen om half 11 al.. mennn.. Daarnaast sliep ik vannacht om 1 uur pas, mn hoofd zat zo vol. Nu lig ik even plat. Mn man is in het ziekenhuis, wordt geopereerd, de jongste slaapt en de andere 2 kijken een filmpje oid. Het is ook logisch dat ik moe ben.. vanmiddag niet veel op de planning en vanavond er vroeg in!
Dat maakt het wel extra lastig. Kan je nog hulp krijgen van anderen? Goed op jezelf nu letten dat niet te veel gaat worden.. Dikke knuffel het is niet niets nu
3 dgn na de bevalling kon ik al mijn eigen kleding aan 5 kg aangekomen en weer net zo goed uitgescheten
Ah Meis wat een verdriet voor jullie…. Zo plots en onverwachts… heb er geen woorden voor. Bijzonder en knap dat je het geluk van een ander ziet. Vergeet je eigen verdriet niet. Snap dat de onzekerheid groot is, maar zolang de wens groter is dan de angst komen jullie een heel eind lieverd. Heeft jullie engeltje een naam? (Je hoeft hem niet te delen hoor, mocht je dat niet willen) In ieder geval stuur ik nog even al m’n lieve gedachten naar boven en naar jullie! Dikke knuf
Oh nee!!! Beterschap voor je man, jeetje dat is ook wat. Precies nu! Super vervelend die bekkenpijn… hopelijk miss toch iets meer kraamhulp uren indicatie nu?
Volgens de verloskundige die ik aan de telefoon had, gaat de baby echt niet komen als het niet kan, is ook niet gebeurd. En daarbij beval ik echt pas net voor of over de 40 weken; dat past bij mij. Vrijdagochtend krijgt mn man gips en een schoentje, tot die tijd mag hij zn been écht niet belasten. Samen lukt het wel. Hij heeft vanmorgen met één been en één kruk de kamer gezogen! Het frustreert hem dat hij mij niet kan ondersteunen en ja.. mn bekken heeft het zwaar, dat kan ik niet onderkennen. Vrijdagmiddag afspraak verloskundige, idee was om dan proberen te strippen.. maar ik twijfel nu of dat handig is. Eigenlijk moet de baby zolang mogelijk blijven zitten.. totdat mn man weer wat kan. Maar voorlopig kan hij geen trappen lopen of kinderen dragen en nee.. ik wil niet over de 40 weken gaan. Dilemma..
Nog niet helemaal helaas. Gaat wel de goede kant op gelukkig. Vanmorgen ben ik gebeld door het ziekenhuis. Woensdagochtend mag ik langskomen voor een afspraak bij de gynaecoloog, om de inleiding te bespreken en te kijken of ik dan al inleidbaar ben. Mijn vriend mag helaas niet mee. Daar gaan we weer..... Maar goed, het is maar een check. Ik zie het wel. Wel spannend nu, komt wel lekker dichtbij zo.